sds

c

interessante discussie....maar pfff....ik zou het echt niet weten hoor. Het lijkt me heel raar dat als je 1 kindje hebt, dit kindje komt te overlijden en je opeens weer een 'stelletje' bent. Dan zou ik wel weer voor een 'nieuw' kindje gaan. (wat klinkt dat erg).

Nu ik er twee heb en er komt er eentje te overlijden, dan zou ik ook voor een 'nieuw' broertje of zusje gaan.

Als ik drie kinderen heb, en er overlijdt er een, dan zou ik het zo laten denk ik.

c

Zo heb ik er nog nooit over nagedacht... maar wij zouden sowieso meerdere kinderen willen krijgen.
Maar ik kan me wel de angst voorstellen om een kindje te verliezen. Ik heb dat nu ook eigenlijk wel een beetje en als er meerdere kindjes komen dan wordt de angst nog groter (want nog meer te verliezen).

Als mijn enigste kind zou komen te overlijden dan durf ik niet te zeggen of ik opnieuw een kindje zou willen. Ten eerste hoe oud zal ik dan zijn? En ik weet niet hoe mijn gevoel dan zou zijn. Want aan de ene kant zeg ik ja, want ik heb altijd een kind gewild en als ik dat zou verliezen wil ik weer een ''nieuwe'', maar aan de andere kant.. wat je zegt een kind is niet te vervangen en je begint weer opnieuw ik weet niet of ik dat zou kunnen.

Ik denk dat de angst om een verlies van een kind bij één kind et zo groot is als de angst om het verlies als je meer kinderen hebt. Het is niet zo dat het minder erg is als je een kindje zou verliezen omdat je dan nog een kindje 'over' hebt ofzo.

als wij maar 1 kind zouden hebben, zou ik denk ik wel voor een tweede gaan als deze komt te overlijden. mits ik niet ouder ben dan 35 ofzo. En voor je dan daarover na gaat denken na de dood van de eerste, ben je toch al vlug weer een tijd later.

Als nu een van onze kindjes zou overlijden zou ik misschien wel gaan twijfelen, maar denk dat ik het niet zou doen. Ik ben dan toch nog mama in uitvoering om het maar zo te zeggen. En mij zwangerschappen zijn niet alles. Voor deze tweede heb ik trouwens ook wel getwijfeld of we wel een tweede wilden, dus ik denk niet dan nog eens daarvoor zou kiezen. Veels te bang dat er iets mis gaat, we hebben nu immers 2 gezonde kinderen op de werled gezet. Hoewel dat natuurlijk dan anders kan zijn...weet niet waaraan een van beide dan overleden zou zijn....hmmmm

Nee ik denk toch dat ik voor rust zou gaan binnen mn gezin. Maar ik denk ook dat ik niets zeker weet tot het zover zou zijn.

v

Maple schreef:Ik denk dat de angst om een verlies van een kind bij één kind et zo groot is als de angst om het verlies als je meer kinderen hebt. Het is niet zo dat het minder erg is als je een kindje zou verliezen omdat je dan nog een kindje 'over' hebt ofzo.

meer dan eens!

ik krijg gek genoeg een raar gevoel bij deze "stelling".

Pien schreef:

Maple schreef:Ik denk dat de angst om een verlies van een kind bij één kind et zo groot is als de angst om het verlies als je meer kinderen hebt. Het is niet zo dat het minder erg is als je een kindje zou verliezen omdat je dan nog een kindje 'over' hebt ofzo.

meer dan eens!

ik krijg gek genoeg een raar gevoel bij deze "stelling".

Hier nog een...

Maple schreef:Ik denk dat de angst om een verlies van een kind bij één kind et zo groot is als de angst om het verlies als je meer kinderen hebt. Het is niet zo dat het minder erg is als je een kindje zou verliezen omdat je dan nog een kindje 'over' hebt ofzo.

Dat denk ik ook..
Maar het gezin blijft bestaan, het zorgen blijft bestaan en je blijft mama.
Als je enigste kindje komt te overlijden, dan ben je nog steeds een moeder, maar niet meer een mama. Het zorgen valt weg en het gat dat overblijft lijkt me dan groter!

Smikkell schreef:

Maple schreef:Ik denk dat de angst om een verlies van een kind bij één kind et zo groot is als de angst om het verlies als je meer kinderen hebt. Het is niet zo dat het minder erg is als je een kindje zou verliezen omdat je dan nog een kindje 'over' hebt ofzo.

Dat denk ik ook..
Maar het gezin blijft bestaan, het zorgen blijft bestaan en je blijft mama.
Als je enigste kindje komt te overlijden, dan ben je nog steeds een moeder, maar niet meer een mama. Het zorgen valt weg en het gat dat overblijft lijkt me dan groter!

+1

Het zou voor mij geen reden zijn om een tweede kind te krijgen/wensen, maar mij lijkt mij wel dat als je 2 of 3 kinderen hebt en er komt er 1 te overlijden de andere kinderen jou er toch doorheen slepen. Je hebt immers reden om door te gaan. Terwijl als het je enigst kind is, je toch wel een gevoel zou kunnen krijgen van alleen op de wereld.

Het maakt het gemis, de gevoelens etc echt niet minder.

v

v

Volgens mij gaat het hier niet om of er iets erger is, maar om het gegeven dat als je je enige kind verliest, je vanaf dat moment geen vader en moeder meer bent van een levend kind, en hoe je met dat gegeven zou omgaan.

ik krijg er gewoon een naar gevoel van... de reden dat wij graag kinderen willen is dat wijheel veel van elkaar houden, liefde willen geven aan ons eigen vlees en bloed, we willen een stempel op ons geluk zetten, we willen zorg dragen voor iets wat van ons samen is en wat tastbaar is.

alsof je een tweede kindje alleen wilt omdat je anders, mocht de eerste overlijden, je kinderloos door het leven moet gaan... alsof dat de reden is. daarnaast benoem je dat je dan met het hebben van 1 kindje die komt te overlijden nooit opa/ oma word, ik vind dat echt heel erg vergezocht want wie weet wilt jou kindje wel geen kinderen, is hij of zij homo/ lesbisch en kiest hij/zij bewust kinderloos door het leven te willen...

daarnaast is het echt een kwestie van "wat als?", het is gissen naar wat er komen kan. Wie weet kies je vervolgens bewust voor een tweede kindje en krijg je als gezin een ernstig auto ongeluk of staat je huis in brand en komen beide kinderen om het leven. Ik snap gewoon niet zo goed dat mensen uberhaupt nadenken over zoiets ontastbaars.

Snap je ook hoe ik het bedoel?

f

Na het overlijden van onze eerste zoon wilde ik al heel snel nog een kindje. Niet om de eerste te vervangen en ook niet omdat ik bang was om nooit oma te worden. Ik heb nu een zoon en ben blij dat hij gezond is. De angst in de zwangerschap of je wel of niet een gezond kind krijgt wil ik niet meer. Mocht hij komen te overlijden dan zal ik nooit oma worden.So be it. Kinderloos zal ik nooit meer zijn naar mijn idee.

Hier heb ik idd ook wel eens over na gedacht. We hebben altijd gezegd 2,3 of 4 kinderen te willen, maar tot een paar maanden na de bevalling dacht ik er heel anders over en wilde ik het bij 1 laten. Ondertussen heb ik het denk ik wel verwerkt en willen we als T 2 is wel voor een 2e gaan denk ik.

Een neefje van me is enigskind en hij is toen hij een jaar of 6 was onder een vrachtwagen terecht gekomen, hij heeft heel kritiek gelegen en heel veel mensen waar mn moeder dat tegen vertelde reageerde met "en hij is ook nog enigskind". Ik vond dat toen zo'n rare opmerking, maar nu snap ik wel een beetje wat ze ermee bedoeld hebben.

Mijn buren zijn hun enige dochter verloren bij een ongeluk. Ze was 7. Toen ze nog leefde wilden ze eigenlijk geen 2e kindje, nu is die er toch. Ik snap die keuze goed. Het gemis van het eerste kind zal altijd blijven, maar ze hebben nu wel weer een kindje om voor te zorgen en om op te voeden.

Teddyaapje schreef:Hier heb ik idd ook wel eens over na gedacht. We hebben altijd gezegd 2,3 of 4 kinderen te willen, maar tot een paar maanden na de bevalling dacht ik er heel anders over en wilde ik het bij 1 laten. Ondertussen heb ik het denk ik wel verwerkt en willen we als T 2 is wel voor een 2e gaan denk ik.

Een neefje van me is enigskind en hij is toen hij een jaar of 6 was onder een vrachtwagen terecht gekomen, hij heeft heel kritiek gelegen en heel veel mensen waar mn moeder dat tegen vertelde reageerde met "en hij is ook nog enigskind". Ik vond dat toen zo'n rare opmerking, maar nu snap ik wel een beetje wat ze ermee bedoeld hebben.

Deze opmerking werk bij mijn buurmeisje ook gemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat zelf ook gezegd heb. In 1 klap zijn de ouders hun dochter kwijt en hebben ze niets meer om voor te zorgen. Als je twee kinderen hebt en 1 daarvan overlijdt ga je verder voor het tweede kind. Maar nu ik het zo zie staan snap ik ook wel dat je het een rare opmerking vindt.

Ik denk dat het niet erger is om een kind te verliezen als je er maar 1 hebt, of als je er meer hebt. Ik zelf houb het bij een kind, en natuurlijk ben ik bang om hem te verliezen maar dan denk ik niet dat er dan een ander kind komt. Een van mijn overwegingen om maar een kind te hebben is ook dat hij kerngezond is, en dat ik bang ben dat je met een tweede kindje misschen meer zorgen hebt.
En mocht hij zich niet voortplanten, so be it. Jammer maar ook dat is geen reden voor mij om meer kinderen te willen.

Ik heb 1 kind en weet niet of er ooit nog een 2e komt. Moet zeggen dat ik er eerlijk gezegd nooit over na heb gedacht wat ik zou doen als zij er niet meer is. Als ik daar teveel bij stil sta leef ik veel te veel in angst. Het kán gebeuren natuurlijk, maar ik ga er niet vanuit. Persoonlijk vind ik het nu ook geen reden om nog een 2e kind te nemen en als mijn dochter zou komen te overlijden weet ik niet of ik wel of geen kind(eren) zou willen. Vind dat heel moelijk om daar nu een antwoord op te kunnen geven.

Ik heb weleens gehoord van een stel die 3 kinderen nam, stel dat er eens 1 zou overlijden, dan hadden ze tenminste nog 2 kinderen die wat aan elkaar hebben, belachelijk vind ik dat en het slaat ook nergens op, maarja..

ccc