Brussel met m'n oma! *live verslag*

Ik ga over twee weken waarschijnlijk naar Brussel, ja ja, met mijn OMA!

Echt super leuk, lijkt me nou echt een geweldige ervaring (sowieso is mijn oma mijn heldin en grote voorbeeld).

Haar zoon (mijn oom dus) woont en werkt in Brussel en dus mogen we een aantal nachtjes bij hem slapen. Hij is getrouwd met de ambassadrice van Bangladesh, en dus logeren we dan op de ambassadeurs residentie, inclusief kok, butler en chauffeur. Echt geweldig. Oma en kleindochter gaan zich een aantal dagen lekker laten rondrijden door Brussel!

Maar waar allemaal heen, en wat te doen? En dus met name wat met omalief te doen is, dus niet al te zwaar programma en hippe clubs zijn ook overbodig (alhoewel mijn oma wel the Big Bang Theory kijkt, en uberhip is uiteraard).

We mogen ook een dagje mee met m'n oom naar de universiteit in Louvain la Neuve waar hij werkt, wat ik erg leuk vind, want ik ben gek op universiteiten en universiteitsstadjes. Maar verder heb ik eigenlijk geen idee wat we gaan doen, en kunnen doen. Dus iemand met Brussel tips?

Ik heb geen tips. Maar wat klinkt dat gaaf! Ik wens je ontzettend veel plezier. Doe mij ook zo'n ultrahippe oma.

Je bent net in Madurodam geweest dus misschien vind je Mini Europe ook wel leuk. Vond ik best wel leuk om een keer te zien. Atomium vond ik tegenvallen maar is wel iets wat natuurlijk bij Brussel hoort.

Op www.youropi.com kun je je eigen stadsgids samenstellen en uitprinten, misschien staan daar leuke tips op voor Brussel?

Voor Gent heb ik heeeeel veel gehad aan het boekje wat ik op die site had gemaakt!

Oh ja die gidsjes ken ik wel, en zijn leuk. Ik ga van 't weekend naar m'n moeder dus dan kan ik het maken en uitprinten! Thanks

Zo, daar ben ik, live vanuit Brussel. Omdat m'n oma natuurlijk rustig aan doet met zo'n reisje, heb ik nogal veel vrije tijd. Daarom dacht ik dat het wel leuk is, om live te verslaan wat we aan het doen zijn. We zijn niet ver weg van Nederland, maar toch in een totaal andere wereld beland. We zijn namelijk op bezoek bij mijn oom, die getrouwd is met de ambassadrice van Bangladesh, en dus chic in de residentie woont. Dus voor degenen die het leuk vinden, zal ik eens kijken wat ik kan vertellen en laten zien.

(dit stuk heb ik gisteravond geschreven, maar was nog niet aan de foto's toegekomen, dus waar vanochtend staat, moet je eigenlijk gisteren lezen)

Vanochtend om 11 uur kom ik bij mijn oma aan. Ik vind haar grappig, want onze trein vertrekt pas om 12.35, maar zij heeft om 11.15 al een taxi besteld. Liever te vroeg dan te laat, is haar motto en op haar oude dag gaat alles niet zo snel meer (ze is al 86!). De taxi komt al gauw, en na bijna een half uur in de taxi, komen we aan op Den Haag Holland Spoor, nog net iets minder dan een uur voordat onze trein vertrekt. Ik grap al, dat we die van daarvoor net hebben gemist. We kopen een kaartje aan het loket, en daar krijgen we te horen dat de trein van 12.35 helemaal niet gaat! Maar, de trein van 11.35 heeft twintig minuten vertraging, en als we opschieten redden we die wel! Wat een geluk, en wat goed van m'n oma dat ze toch op tijd weg wilde! Ik heb zelfs nog tijd om even gauw een kopje koffie te halen, en met gemak plaatsen we ons in de eerste klas.

De treinreis verloopt vlot, en we flitsen zo langs Rotterdam, Roosendaal, Antwerpen en Mechelen. Voor ons zitten twee mannen te kletsen in een vreemde taal. Nou heb ik mijn talenknobbel van geen vreemde; mijn oma is werkelijk waar fantastisch in talen en spreekt goed Frans, Italiaans en kan zelfs wat Arabisch. We betrappen elkaar op dat we allebei stiekem zitten te luisteren welke taal dit is, en ik concludeer dat het Zweeds of Noors moet zijn. Ik spreek wat Deens, en het is niet vlak genoeg daarvoor. Het is niet zo zangerig als Zweeds lijkt wel, maar met zekerheid kan ik het niet zeggen. Als de heren een biertje bestellen en proosten met het woord 'skol' en daarna bij aankomst in Antwerpen wijzen naar de oude gebouwen en 'gamla' (Zweeds en Noors voor oud) zeggen, weet ik zeker dat het een van de twee is. Maar ik kom er niet achter welke van de twee.

Op Brussel Zuid/Midi aangekomen loopt m'n oom ons direct tegemoet. Hij leidt ons door het station heen naar de auto, met chauffeur, Mister D. Het is een echte Corps Diplomatique auto, een Mercedes. We rijden over de Avenue Louise (de chique winkelstraat), richting Waterloo, naar het huis van m'n oom. Zijn vrouw (de ambassadrice dus), is momenteel voor drie maanden in haar eigen land, maar bij aankomst belt ze ons direct en spreken we haar even over de telefoon. Het huis is modern van buiten, maar vrij klassiek ingericht, en doet wel wat Amerikaans aan met alle vertrekken. Erg chic natuurlijk, een aparte zitkamer, nog een minder formele zitkamer, een eetkamer, een tv kamer.













Ook heeft het huis een prachtige tuin, met zwembad uiteraard.









Ik leer ook de kok/hulpje kennen, Y. genaamd. Hij noemt mijn oma Dadu (wat grootmoeder betekent in het Bengaals) en mij noemt hij Appa (de oudste [klein]dochter). Hij bereidt een lichte lunch voor ons met wat toast, omelet, en houmous en baba ganoush waar ik zo gek op ben. Dit eten we op in de grote tuin. Hierna komt Y. nog met verse koffie, en we kunnen alles laten staan; hij ruimt het wel op.

Hierna moet mijn oom nog wat werk verrichten, maar wij kunnen met Mister D. op pad met de auto. Heel raar hoor, om zo rondgereden te worden, en continu wordt de deur voor ons open gehouden. Y. gaat ook mee, hij moet wat boodschappen doen. Heen wordt hij gebracht, maar terug zal hij een aantal kilometer moeten lopen. M'n oma zegt dat hij dat niet erg vindt, het is een uitje voor hem, normaliter moet hij namelijk binnen de hekken van het huis blijven. Het is echt een bizar wereldje.


We rijden naar Waterloo, waar we vlak bij zijn. Ik wil namelijk deze historische plek wel zien, waar Napoleon verslagen is. Het monument genaamd de Butte de Lion (leeuwenheuvel) staat zoals de naam al doet vermoeden op een hele hoge heuvel. Eigenlijk wil ik er wel op klimmen, maar dat vind ik zielig voor m'n oma die uiteraard niet mee gaat, dus laat ik het maar zitten. Alles doet hier aan de overwinning herinneren, en alles refereert aan Wellington (de Engelse generaal die gewonnen heeft), maar Napoleon wordt weinig over gesproken. We vinden een piepklein standbeeldje van hem aan de overkant in een hoek weggemoffeld, en de helft van de letters zijn er ook nog eens af.

Ik wil er een foto van maken, maar dit lukt niet. Ineens lijkt het alsof m'n camera wel kapot is. Ik krijg 'm niet meer aan. Af en toe hoor ik klik, maar het LCD scherm reageert niet, en het lijkt of er een contactje los zit. Ik schiet al helemaal in de stress, ik kan echt niet zonder mijn camera! Uiteindelijk geef ik er een klap op, en waarachtig, de camera doet het weer. Gauw wat foto's van Napoleon en de grote Butte de Lion gemaakt.








We vragen Mister D. of hij op de terugweg even wil stoppen zodat ik ook van een afstandje foto's kan maken, dan zie je het monument tenminste in z'n geheel.



We rijden terug naar het centrum van Waterloo, waar we ook weer uitstappen. Mister D. zegt wederom wel op ons te wachten. Dit voelt toch wel een beetje ongemakkelijk, je gaat op die manier niet uren shoppen. We glippen snel een passage (overdekt winkelcentrumpje) in, en al gauw vinden we een gekke cadeauwinkel. Hier staan allemaal spulletjes met de Amerikaanse en Engelse vlag! Ik koop een paar coasters (onderzetters voor glazen), met de Amerikaanse vlag, voor maar 2,95! Hierna gaan we even uitrusten (het is toch al gauw te veel voor m' n oma) bij een gezellige brasserie waar zij al vaker is geweest. Zij neemt een kopje koffie waar ze een glaasje advocaat bij krijgt, en ik bestel een colaatje en krijg een heel bittergarnituur er bij, zomaar. Heel erg leuk.




Als we de passage weer uit lopen staat Mister D. al op ons te wachten.
Ik maak snel nog wat foto's van 'downtown' Waterloo (1 straatje), en het heeft iets Amerikaans met die hoge bloembakken in de lantaarnpalen. Ik vind het wel leuk! Het heeft ook een aantal mooie winkels!





Eenmaal thuis op de residentie gekomen, vertrekt m'n oma even naar boven voor wat rust, en is m'n oom nog bezig met z'n werk. Ik loop dus een rondje in en om het huis om alles te fotograferen (dat zijn de foto's van het huis en de tuin hierboven). Ik neem er uitgebreid de tijd voor, aangezien ik nog niet weet of er wel wifi is (leuk om tussendoor wat foto's up te loaden), en hier verder valt niet zo veel te doen.

Maar eenmaal boven op m'n kamertje blijkt er wel wifi te zijn, en ga ik lekker even foto's bewerken en wat internetten. Rond een uurtje of 8 vraagt m'n oom of we klaar zijn om te gaan. We rijden (ditmaal zonder chauffeur, maar in de auto van m'n oom) een flinke ronde door de buurt. Het is een prachtige buurt met prachtige villa's. Sommige zijn erg modern, anderen zijn een stuk authentieker. Het doet me wel aan een mooie suburb in Amerika denken. Ik zit al te denken om een dezer dagen een wandeling door de wijk te gaan maken en wat foto's van deze huizen te maken. Het is een erg bosrijke omgeving en we stoppen op een gegeven moment bij een veld om wat foto's te maken met het prachtige licht.







Hierna rijden we verder door kleine plaatjes in de buurt van Brussel, en genieten van de mooie omgeving. Ook hier doen de huizen me aan Amerika denken. Doordat de huizen op heuvels zijn gebouwd hebben ze vaak houten of stenen trappetjes naar de voordeur toe, en de garage zit vaak onder het huis. Ik geniet er van, het voelt erg prettig en vertrouwd op die manier. M'n oom weet nog een mooi uitzichtspunt, en ook daar stoppen we even voor wat foto's.




Deneyer is de Belgische versie van onze achternaam

Hierna rijden we terug naar zijn buurt en gaan we naar een Italiaans restaurant. Dit viel mij vandaag ook al op, wat me aan Amerika doet denken (ja sorry, het zit nou eenmaal in m'n systeem), en dat zijn de vele restaurants en winkels zo naast de weg, een soort kleine stripmalls zijn het steeds. Dit zie je ook wel vaker in Frankrijk, maar is toch behoorlijk onNederlands. Het eten in dit restaurant is voortreffelijk, en ik neem een Pizza San Daniele (met rauwe ham), en tiramisu als toetje. Mijn oom werkt als hoogleraar op de universiteit en heeft veel interessante verhalen te vertellen over zijn internationale leven. Uiteindelijk zijn om half 11 de buikjes vol en rijden we terug naar huis, waar we gauw ons terug trekken in ieder onze eigen kamer.

Wat leuk om te lezen, Marin! Zo leer ik een andere kant van Brussel kennen (heb er 2 jaar gestudeerd en gewoond, maar dus in een ander gedeelte).
Veel plezier daar nog!

Wow, lekker decadent zeg :-) Ik ben verbaasd om te horen dat het er zó sjiek aan toe gaat bij de ambassadrice, en dan nog wel van een arm land als Bangladesh.
Dit bevestigt wel dat ik de juiste carrièrekeuze aan het maken ben

Gelukkig werkt je camera weer, leuke foto's! Veel plezier met jullie weekendje weg

Ik had de foto's al op FB gezien, heel leuk om ook je belevenissen erbij te lezen!

Klinkt erg leuk Marin, en mooie foto's heb je gemaakt. Wat ontzettend leuk trouwens dat je dit reisje met je oma maakt!

Haha Polly 'this could be you!'

Ik vind het zelf wel echt bizar hoor, dat soort personeel. Zeker omdat ze amper Engels verstaan moet je heel direct praten, dus I want tea, please ipv could I please have some tea? En bij de chauffeur go to Waterloo ipv could you take me to Waterloo. Dat voelt echt heel raar, je geeft gewoon bevel en dat voelt eigenlijk helemaal niet leuk. Maar t zijn schatten van mensen en het is heel interessant om te zien hoe dit wereldje werkt, al zat ik er in Sofia ook wel beetje in, is dit nog directer (en dan is de ambassadrice zelf dus nog weg, en zijn wij 'slechts' familie en geen vip gasten).

Wat een leuk verslag Marin, en mooie foto's. En het lijkt me inderdaad vreemd om ineens personeel tot je beschikking te hebben staan.
Geniet er maar lekker van samen met je oma. Wel enorm leuk trouwens dat je dit samen met haar doet!

Ow wat leuk een verslagje! Geniet van de (tijdelijke) luxe he! Het ziet en klinkt er leuk daar!

Marin schreef:Haha Polly 'this could be you!'

Ik vind het zelf wel echt bizar hoor, dat soort personeel. Zeker omdat ze amper Engels verstaan moet je heel direct praten, dus I want tea, please ipv could I please have some tea? En bij de chauffeur go to Waterloo ipv could you take me to Waterloo. Dat voelt echt heel raar, je geeft gewoon bevel en dat voelt eigenlijk helemaal niet leuk. Maar t zijn schatten van mensen en het is heel interessant om te zien hoe dit wereldje werkt, al zat ik er in Sofia ook wel beetje in, is dit nog directer (en dan is de ambassadrice zelf dus nog weg, en zijn wij 'slechts' familie en geen vip gasten).

Hope so! :-)

Haha, sneu dat het personeel alleen bevelen verstaat. Ik vind het in ieder geval leuk om te lezen en ik kan me voorstellen dat je een erg leuk weekend hebt op deze manier.

Day 2
We doen rustig aan vanochtend. Ik ben om half 9 wakker, maar ben nog de rest van de ochtend met m'n foto's bezig, terwijl m'n oma lekker uitslaapt. Ik ontbijt beneden in de eetkamer met wat toast met jam. Y. (het hulpje), probeert een gesprekje met me aan te knopen, maar zijn Engels is zo slecht en onverstaanbaar, dat het heel lastig is.

Rond 12 uur rijdt Mister D. ons richting Louvain la Neuve. Daar is de universiteit waar m'n oom professor is. Omdat hij nog aan het werk is, zet Mister D. ons eerst af bij een winkelcentrum. Het is een relatief nieuw universiteitsstadje en terwijl we over de campus rijden, realiseer ik me dat het me aan Wolverhampton doet denken, waar ik drie jaar gestudeerd heb, dat was ook zo nieuw en modern. Het winkelcentrum is leuk (er zit een Pull & Bear!) en om kwart voor twee treffen we m'n oom buiten op het plein aan. Hij geeft ons een tour van de campus, wat ook allemaal nieuw is.









Hij komt constant bekenden tegen en hij laat merken dat hij hier zich als een vis in het water voelt, veel meer dan in Leiden of Cairo, waar hij allebei gewerkt en gewoond heeft. We gaan lunchen bij een tentje genaamd Le Cambridge. Grappig, ben je in Louvain la Neuve, ga je lunchen bij Cambridge Ik bestel een plat du jour van kip spiesjes, sla en friet. Het is erg lekker. Hierna moet m'n oom gauw weer aan het werk, dus hij zet ons af bij Mister D. die al die tijd heeft staan wachten bij de auto. Het schijnt dat dergelijke chauffeurs wel wat zakgeld krijgen voor een lunch, maar dat ze liever zelf hun boterhammetje meenemen, en dit geld dan bewaren voor andere dingen. Ik vraag me echt af wat hij al die tijd doet, of hij rond gaat lopen of echt in de auto wacht. Het moet een saaie baan zijn, maar aan de andere kant, heeft hij hier een beter leven dan in z'n eigen land.

We vragen of hij ons een tour door Brussel wil geven. Daar heb ik wel zin in, ik ben benieuwd naar deze stad! Tot nu toe heb ik alleen nog maar de chique wijken gezien, maar ik ben wel benieuwd naar de Europese wijk en de binnenstad. Als eerste rijden we langs het Europees Parlement. Mister D. stapt uit en houdt de deur voor me open. Even voel ik me heel belangrijk, alsof ik naar een belangrijke vergadering moet van het Europese Parlement over de Griekse financien bijvoorbeeld. Maar dan stapt er zo'n stomme toerist met camera uit ipv een carrierevrouw

Ik maak een aantal foto's van het gebouw (erg mooi, ik hou wel van dat moderne glaswerk), en de vlaggen (uiteraard de Bulgaarse, Nederlandse en Engelse vlag). Echt op m'n gemak foto's maken is het niet, want Mister D. staat gewoon te wachten, dus het is meer hap slik klik werk.













Hierna rijdt hij naar het gebouw van de Europese Commissie. Dit is ook een bizar gebouw qua architectuur, en ik pak gauw m'n groothoeklens om het er helemaal op te zetten. Wederom snel klikwerk, en eenmaal thuis blijkt dat de camera niet goed scherp heeft gesteld. Helaas.




Intussen begint het flink te regenen, en we rijden door de plensbuien door de drukke stad. Het is werkelijk waar een en al 'grid lock', en met die hoge gebouwen moet ik aan New York denken (alhoewel toen ik daar was het amper druk was). Na lang rijden zien we ineens het Atomium in ons zicht. Daar wilde ik uiteraard ook graag foto's van maken. Wederom heel snel, want Mister D. staat nu zelfs in de regen buiten op te wachten. Het voelt echt heel ongemakkelijk.




Ik vraag 'm of hij toch nog wat dichterbij wil rijden en terwijl we een rondje om het Atomium heen rijden, houdt de regen ineens op! Gauw ren ik dus dichterbij en maak ik een aantal foto's. Missie geslaagd, al met al. (En eigenlijk ben ik op de regen na, erg blij met dit weer, want het zorgt voor lekker veel dramatiek in de foto's).








Nou was het de bedoeling dat we ook nog naar het Grand Place zouden gaan, in het centrum dus, maar gezien het weer, de tijd en de vermoeidheid, geven we aan dat Mister D. beter naar huis kan rijden. Om 7 uur moet hij weer in Louvain la Neuve zijn om m'n oom op te halen van z'n werk, en als we een beetje ruim rekenen gezien de drukte, wordt het wel tijd om naar huis te gaan.

Eenmaal thuis gaat m'n oma even op bed liggen, maar het is redelijk opgeklaard en ik loop de wijk in om een aantal mooie huizen te fotograferen. Ik heb in die twee dagen tijd al een aantal favorieten gespot. Sommigen doen me, zoals ik al eerder schreef, denken aan mooie Amerikaanse villa's, met die voordeur en pilaren in het midden. Mooi!









Aan het einde van een wijk staat een grote ruine. Wat een contrast met de chique huizen! Ik ben er wel enorm door gefascineerd, en het is dat er een groot hek om heen staat, anders was ik zo naar binnen gegaan. Maar ook van buitenaf is het erg fotogeniek. Ik hou ontzettend veel van dit soort locaties.











Eigenlijk ben ik een ontzettende nerd, want het laatste doel van deze wandeltocht is de benzinepomp aan de overkant van de straat. Daar stond namelijk dit bord op:




Tja. Dus ik doe net als alle expats hier in de buurt, en moest simpelweg even een kijkje nemen wat ze te bieden hebben! Ze hebben behoorlijk veel Amerikaanse spullen.



Ik koop een pakje Lipton Onion Dip (call me crazy, maar die haal ik altijd uit Amerika want die is zo vies dat ie lekker is) en een pakje Jiffy cornmeal, wat ik ook standaard koop. Kan ik weer corn bread bakken! Ik koop ook nog lekkere Britse chocolade koeken, voor bij de thee straks.



Eenmaal thuis vraag ik aan Y. of hij thee wil zetten voor mij en m'n oma. Hij plaatst ons in de wat informelere zitkamer (maar nog steeds vreselijk formeel, met alle kunst en smetteloze banken), en we drinken lekker onze thee op met die heerlijke koeken. Als Y. langsloopt, vraag ik of hij soms ook zo'n chocoladekoek wil. ZIjn gezicht begint te stralen en hij pakt een koekje. Dat mag hij normaal niet. Hij mag normaal gesproken van de ambassadrice niet eens met de gasten praten! Hij voelt zich nu duidelijk op z'n gemak bij ons, want even later komt hij met een wereldkaart aan, en begint te kletsen over Bangladesh, en stelt vragen over Nederland en allerlei andere landen. Het is zo jammer dat zijn Engels zo slecht is, want hij is wel erg leergierig.

Hierna rusten we nog even uit, ieder op ons eigen kamer, en rond half 9 komt m'n oom, die intussen thuis is, zeggen dat het eten klaar is. We eten een simpele spaghetti met wat groenten, en een lekker zacht visje. Dit had Y. vanmiddag al klaargemaakt. Hierna zijn we eigenlijk alledrie moe, en dus besluiten we het bij een vroege avond te houden. Ik ga lekker foto's bewerken en uitzoeken, en nog wat internetten en lezen en dan slapen. Morgen weer Brussel in!

Even gauw door je foto's heen gescrolld, ben nu te moe om je verslag echt goed te lezen dus dat doe ik nog wel. Maar wat een gave foto's! Wat een belevenissen, heerlijk poepiesjiek ook zo'n auto!

Geniet ervan!

Hey Marin, geniet van je vakantie met je oma. Erg bijzonder!
Mooie fotos weer.

Veel groetjes vanuit Heartland Brewery, NYC!

Leuk Marin! Erg mooie foto's van die ruine vooral! En het klinkt alsof Y ook een geweldige tijd heeft gehad Schattig!

Wat leuk om dit te doen met je oma. Erg mooi om je verslag te lezen.

Wat een mooie foto's, Marin! Echt super! Ben stiekem een beetje jaloers, wil ook weer naar Brussel . De Grote Markt is trouwens erg mooi en gezellig, ben benieuwd wat je daar van vindt!

Wat leuk Marin! En zo stoer met je oma van 86! Ik vind die foto's van die bloemenvelden echt heel erg mooi. overigens al je foto's, maar die sprongen er echt uit. Veel plezier nog!

Thanks girls! Mijn oma is erg stoer inderdaad. Reist nog best een aantal keer per jaar in Europa, ze kijkt de Big Bang Theory (en dan gaan we praten over hoe leuk Sheldon en Penny enzo zijn, hoe bizar!), weet precies wat harembroeken zijn en vind het leuk om eigentijdse Franse woordjes van de jeugd (dus beetje straattaal) te leren via m'n Franse nichtje. Gekke oma!

Ik lig ook altijd erg in een deuk om haar. Eergisteren vroeg ze me: "Wat is nou eigenlijk een app?!"