Man op het KDV

Susan schreef:Volgens mij mag dat officieel ook helemaal niet.

Nee idd, dat is eigenlijk gewoon discriminatie

Ik heb een mannelijke collega gehad bij mij op het kdv. En ik kan je zeggen nu ik tussen 15 vrouwen zit, alleen maar vrouwen, dat ik mijn mannelijke collega ontzettend mis !!!!!!

Ik snap dat je gevoel bij deze man niet goed is, en ik vind ook zeker dat je je gevoelens hierover kunt uitspreken naar een van de andere leidsters. Maar... aangezien hij zelf vertelt dat hij om 14.00 weer naar huis gaat, zou het ook heel goed kunnen dat hij misschien iemand is met een wajong uitkering die op het kdv meedraait als groephulp ofzo. Wij hadden ook iemand op het kdv die geestelijk niet helemaal 100% goed was, maar die mocht (onder streng toezicht) ons assisteren, daarnaast deed hij de was, afwas etc.... zo iemand kan het ook zijn, wat het sociale gebeuren mbt niet voorstellen enzo, ook uitlegt.

Maar goed, of de man geestelijk wel of niet goed is, jij moet je kindje met een goed en fijn gevoel achter laten, dus gewoon naar een van de leidsters.

@ Annemie, ik vind het best wel raar om te lezen dat je je kind van het kdv afhaalt als er een man komt werken....ieder zijn eigen keuze, maar ik vraag me af hoe je dat dan later doet, denkend aan: leraar op school, zwemleraar,tennisleraar,voetbaltrainer, vader van vriendjes etc...het kan o-veral gebeuren.

Bij ons is laatst juist een man aangenomen. het is goed voor het team, als er tussen al die vrouwen eindelijk eens een man wordt gezet, en daarnaast vinden de kinderen het echt superleuk! het is voor de kinderen zó anders dan een vrouw op de groep. Hij is zelf heel open en eerlijk naar ouders toe, waardoor ik niet het gevoel heb dat er ouders zijn die er moeite mee hebben. Ik vind het ook juist goed dat onze organisatie hem gewoon hebben aangenomen. Hij was de beste sollicitant, dus krijgt ie de baan, klaar. Sja Robert M, dat was 1 man, wil niet zeggen dat alle kerels zo zijn.

Marietje: mogen zulke mensen (met wa-jong bijvoorbeeld) de kinderen ook eten geven en verschonen etc.?

Minneke schreef:
Marietje: mogen zulke mensen (met wa-jong bijvoorbeeld) de kinderen ook eten geven en verschonen etc.?

het verschilt natuurlijk per organisatie,

Bij ons mocht ze wel eten geven, maar wij maakten de fles dan wel klaar.
Omdat onze groepshulp ook een handicap aan zijn hand had (zo'n hand die zeg mar een beetje naar binnen is gedraaid) moest hij in een stoel gaan zitten, en dan gaven wij het kindje aan.
Verschonen mocht hij ook,maar alleen op de peutergroep, bij het staand verschonen, en alles wel onder toezicht van ons.

Hij stond ook nooit alleen op de groep, en was verder echt ter ondersteuningg van ons, en de kids waren gek op hem. Daarbij vind ik het erg goed dat dit soort mensen op deze manier toch een plekje in de maatschappij vinden:)

Ten eerste wil ik zeggen dat als je een naar gevoel hebt over iemand, of dit nu een man of een vrouw is, dat je dat altijd serieus moet nemen. Dus ga alsjeblieft praten met de andere leidinggevende en vertel over je gevoel! Als het echt niet goed zit gevoelsmatig zou ik verdere stappen ondernemen. Ga in deze altijd op je gevoel af, zou ik zeggen!

Ten tweede vind ik juist dat mannen in dit soort beroepen steun zouden moeten krijgen, er zijn genoeg mannen die prima kunnen werken met kinderen. Niet alle mannen zijn gevaarlijk of pedofiel, dit is maar een héél klein deel. Alle mannen bij voorbaat wantrouwen is een ernstige vorm van discriminatie die de participatie van mannen in de zorg ernstig belemmerd. Ik vind uitspraken die hier worden gedaan erg schadelijk...

Volgens mij kun je het hele verhaal samenvatten in:

'Er is een pedagogisch medewerker op het KDV van mijn kind en ik heb geen goed gevoel bij die medewerker. Wat moet ik hiermee?'

Dat kun je helemaal loskoppelen van het geslacht van diegene vind ik. Zoals iemand al aangaf met die percentages: er zijn veel mannelijke pedofielen, maar er zijn ook vrouwelijke pedofielen. En er zijn mensen die helemaal geen pedofiel zijn, maar op een andere manier niet geschikt zijn voor werken op een KDV.

Ik denk dat je dit soort dingen prima kunt aankaarten bij een leidinggevende op het KDV, maar dat je op moet passen met vooroordelen of conclusies. Zeg gewoon feitelijk wat er is gebeurd en hoe jij je daarbij voelt ('hij stelde zich niet voor, leek afwezig en ik kreeg daar een naar gevoel bij'). Daar kan de leidinggevende wat mee.

Edit: ik lees nu de reactie van Noa en daar ben ik het ook helemaal mee eens.

Het is erg dubbel, en voor mij is het ook nog eens anders omdat ik niet als moeder oordeel maar als leidster....

Maar ja...om meteen naar de leidinggevende toe te stappen vind ik best zwaar....
begrijp me niet verkeerd, ik vind echt dat je als ouder een goed gevoel moet hebben bij de mensen waar je je kindje achterlaat, maar het kan denk ik wel wat luchtiger...

Als je bij een vrouwelijke leidster geen goed gevoel zou hebben, ga je dan naar haar toe voor een gesprekje, of doe je dat ook via de leidinggevende? Ik zou me flink lullig voelen als ik via mijn leidinggevende moet horen dat een ouder mij onsympathiek over vind komen...dan had ik liever gehad dat die ouder naar mij zelf toe was gekomen.

Of draai het om....stap juist op die man af, stel jezelf voor, zeg iets van "we hebben elkaar wel al eerder gezien, maar volgens mij hebben we ons toen niet voorgestelt". probeer een praatje te maken over zijn ervaring met kinderen, hoelang ie er al werkt etc... wie weet heb je daarna al een heel ander gevoel bij hem...?

En hoe dan ook, ga naar 1 van de leidsters, en niet meteen naar de leidinggevende...ij heeft tenslotte niets fout gedaan. Als je, na het gesprek met 1 van de leidsters, niets veranderd en je gevoel blijft hetzelfde, dan kun je altijd naar de leidinggevende gaan

Noa schreef:Ten eerste wil ik zeggen dat als je een naar gevoel hebt over iemand, of dit nu een man of een vrouw is, dat je dat altijd serieus moet nemen. Dus ga alsjeblieft praten met de andere leidinggevende en vertel over je gevoel! Als het echt niet goed zit gevoelsmatig zou ik verdere stappen ondernemen. Ga in deze altijd op je gevoel af, zou ik zeggen!

Ten tweede vind ik juist dat mannen in dit soort beroepen steun zouden moeten krijgen, er zijn genoeg mannen die prima kunnen werken met kinderen. Niet alle mannen zijn gevaarlijk of pedofiel, dit is maar een héél klein deel. Alle mannen bij voorbaat wantrouwen is een ernstige vorm van discriminatie die de participatie van mannen in de zorg ernstig belemmerd. Ik vind uitspraken die hier worden gedaan erg schadelijk...

+1, mooi gezegd, ben het vooral met het 2e stuk erg eens

*Marietje* schreef:Het is erg dubbel, en voor mij is het ook nog eens anders omdat ik niet als moeder oordeel maar als leidster....

Maar ja...om meteen naar de leidinggevende toe te stappen vind ik best zwaar....
begrijp me niet verkeerd, ik vind echt dat je als ouder een goed gevoel moet hebben bij de mensen waar je je kindje achterlaat, maar het kan denk ik wel wat luchtiger...

Als je bij een vrouwelijke leidster geen goed gevoel zou hebben, ga je dan naar haar toe voor een gesprekje, of doe je dat ook via de leidinggevende? Ik zou me flink lullig voelen als ik via mijn leidinggevende moet horen dat een ouder mij onsympathiek over vind komen...dan had ik liever gehad dat die ouder naar mij zelf toe was gekomen.

Of draai het om....stap juist op die man af, stel jezelf voor, zeg iets van "we hebben elkaar wel al eerder gezien, maar volgens mij hebben we ons toen niet voorgestelt". probeer een praatje te maken over zijn ervaring met kinderen, hoelang ie er al werkt etc... wie weet heb je daarna al een heel ander gevoel bij hem...?

En hoe dan ook, ga naar 1 van de leidsters, en niet meteen naar de leidinggevende...ij heeft tenslotte niets fout gedaan. Als je, na het gesprek met 1 van de leidsters, niets veranderd en je gevoel blijft hetzelfde, dan kun je altijd naar de leidinggevende gaan

Ik bedoelde ook gewoon een leidster die ze al kent eigenlijk. Ze kan best vragen wie hij eigenlijk is, want het is toch raar dat ze hierover geen enkel bericht heeft ontvangen?

Verder denk ik dat je dit soort onderbuikgevoelens best wel serieus mag nemen. Ze kloppen namelijk vrij vaak, in mijn geval eigenlijk altijd... Nu is iedereen daarin anders natuurlijk, maar ik denk dat je - helemaal als moeder - dergelijke intuïtieve gevoelens best serieus mag nemen.

Precies...zeker niet negeren hoor, maar geef hem wel een kans....ik zou gewoon lekker brutaal zijn en op hem zelf afstappen....
maar inderdaad, je gevoel niet negeren, en er wat mee doen....

*Marietje* schreef:stap juist op die man af, stel jezelf voor, zeg iets van "we hebben elkaar wel al eerder gezien, maar volgens mij hebben we ons toen niet voorgestelt". probeer een praatje te maken over zijn ervaring met kinderen, hoelang ie er al werkt etc... wie weet heb je daarna al een heel ander gevoel bij hem...?

Vind ik wel een goed idee ja!

Trouwens, dat ik zeg dat het een goed idee is om naar de leidinggevende te gaan komt denk ik door mijn laatste werkervaring: dat KDV was erg klein en de drempel om iets met de leidinggevende te bespreken erg laag (ook voor ouders).
Maar misschien is het inderdaad beter om eerst te kijken of je eruit komt met die man zelf, of met de andere leidsters.

Meiden, bedankt voor jullie reacties!

Fijn om herkenning te lezen, maar ook fijn om andere meningen te lezen om alles een beetje te kunnen relativeren. Ik vind het ook gewoon nog best moeilijk om mijn kind bij anderen achter te laten, en als er dan zoiets gebeurd schiet ik gelijk in de stress. Nooit gedacht dat ik zo zou worden

Je hoort gewoon altijd van die verhalen van mensen die zeggen ja, ik heb altijd al geweten dat er iets niet klopte o.i.d. en dan denk je idd van ga op je gevoel af. Maarja in hoeverre is dat gevoel terecht, omdat je beeld van mannen in de kinderopvang vervormd is door één zo'n gek?

Met hemzelf in gesprek gaan zal waarschijnlijk voorlopig niet gebeuren, want hij is er dus volgensmij nooit rond de tijden dat ik haar normaal breng of haal.
Ik ga er nog eens goed over nadenken

Susan schreef:Ik zou wel aangeven dat je het niet prettig vindt dat hij zich niet even netjes voorstelt, maar op zich heeft het feit dat hij man is daar niet zoveel mee te maken, dus dat zou ik wel buiten beschouwing laten. Kan me wel voorstellen dat de combinatie van factoren extra onprettig op je overkomt, maar ik denk dat je toch moet proberen die zaken van elkaar te scheiden.

+1

Noa schreef:

Verder denk ik dat je dit soort onderbuikgevoelens best wel serieus mag nemen. Ze kloppen namelijk vrij vaak, in mijn geval eigenlijk altijd... Nu is iedereen daarin anders natuurlijk, maar ik denk dat je - helemaal als moeder - dergelijke intuïtieve gevoelens best serieus mag nemen.

Je moet ze niet negeren, maar ik denk wel dat onderbuikgevoelens ook worden beïnvloed door de actualiteiten, ik denk dat een hoop vrouwen op het moment sowieso een naar gevoel krijgen bij een man op een kinderdagverblijf, ongeacht hoe die man zich verder opstelt.

Ik ben het eens met een aantal anderen dat het disciminatie is als je je niet prettig voelt als er een man op het kdv werkt maar toch is het een gevoel waar je (bijna) geen invloed op hebt. Dit kun je naar mijn mening ook uitspreken naar de persoon in kwestie...dat je er niks aan kunt doen, en hij ook niet...dat je misschien even tijd nodig hebt en dat je hem wel een kans wilt geven. Vaak als dingen uitgesproken worden worden ze afgezwakt.

*Marietje* schreef:
Of draai het om....stap juist op die man af, stel jezelf voor, zeg iets van "we hebben elkaar wel al eerder gezien, maar volgens mij hebben we ons toen niet voorgestelt". probeer een praatje te maken over zijn ervaring met kinderen, hoelang ie er al werkt etc... wie weet heb je daarna al een heel ander gevoel bij hem...?

Zo zou ik het ook doen.

TO, ik ben wel erg benieuwd hoe dit afloopt, en welke acties je hebt ondernomen. Wil je ons op de hoogte houden?