De klok gelijk zetten....

Konden jullie ook de klok gelijk zetten wanneer je misselijk werd tijdens de zwangerschap?

Steevast om 16u kan ik gaan rennen...
Thuis niet zo erg, maar hier op de afdeling vragen ze zich volgens mij af welke bus ik moet halen

Ik vind het zo apart dat het steeds rond 16u is!

Heel herkenbaar.

Rond een uur of 6 was ik dan kotsmisselijk en dan moest ik dus koken...

4 uur cup a soup

Herkenbaar bij was het iedere ochtend tot 5 maanden lang dagelijks om 07.00 rennen naar de wc om gal over te geven

ik ook elke dag om 4 uur, maar dan 's nachts... elke nacht om 4 uur, wat een onzin! dan slaap ik!

ik had het rond het avond eten, met die geuren dat ik daar misselijk van werdt. nu heb ik het veel minder gelukkig!!

Toen ik nog niet wist dat ik zwanger was, was ik iedere dag om 17.00 uur misselijk. Later gaf ik iedere morgen over en het was vaste prik tijdens het avondeten....Wat een drama! Trok het de vorige keer snel bij je weg?

Als ik dit dan lees, mag ik toch echt van geluk spreken dat ik nog geen enkele keer misselijk ben geweest.. Meestal trekt het na het eerste trimester toch wel weg? Ik hoop het voor jullie !

ik was de hele dag door misselijk, toen het weer weg trok alleen bij momenten dat ik iets te snel bukte ofzo.

Razz88 schreef:Als ik dit dan lees, mag ik toch echt van geluk spreken dat ik nog geen enkele keer misselijk ben geweest.. Meestal trekt het na het eerste trimester toch wel weg? Ik hoop het voor jullie !

Ik hoop zo mocht ik ooit zwanger zijn dat ik niet misselijk wordt. Ik heb namelijk een kotsfobie en ik weiger serieus om over te geven. Nu ben ik sowieso nooooit misselijk (thank god!).. De laaste keer dat ik heb overgeven is ruim 13 jaar geleden.. Laat dat de laatste keer zijn geweest

Bij 17 weken heb ik een keer eenmalig overgegeven en verder ben ik ook niet misselijk geweest (gelukkig)! Ik zie wel dat ik veel geluk heb gehad als ik dat hier eens lees

Heb het nogsteeds af en toe, als ik snel buk, snel omdraai in bed... dat vind mijn maag echt niet leuk!

Punk'd schreef:

Razz88 schreef:Als ik dit dan lees, mag ik toch echt van geluk spreken dat ik nog geen enkele keer misselijk ben geweest.. Meestal trekt het na het eerste trimester toch wel weg? Ik hoop het voor jullie !

Ik hoop zo mocht ik ooit zwanger zijn dat ik niet misselijk wordt. Ik heb namelijk een kotsfobie en ik weiger serieus om over te geven. Nu ben ik sowieso nooooit misselijk (thank god!).. De laaste keer dat ik heb overgeven is ruim 13 jaar geleden.. Laat dat de laatste keer zijn geweest

Hoop het voor je want als ik op internet lees hoeveel meiden er wel misselijk zijn

Razz88 schreef:

Punk'd schreef:

Razz88 schreef:Als ik dit dan lees, mag ik toch echt van geluk spreken dat ik nog geen enkele keer misselijk ben geweest.. Meestal trekt het na het eerste trimester toch wel weg? Ik hoop het voor jullie !

Ik hoop zo mocht ik ooit zwanger zijn dat ik niet misselijk wordt. Ik heb namelijk een kotsfobie en ik weiger serieus om over te geven. Nu ben ik sowieso nooooit misselijk (thank god!).. De laaste keer dat ik heb overgeven is ruim 13 jaar geleden.. Laat dat de laatste keer zijn geweest

Hoop het voor je want als ik op internet lees hoeveel meiden er wel misselijk zijn

Zijn wel hele goede tabletten tegen hoor!

Ik was zo'n beetje de eerste 20 weken dag en nacht misselijk En laat ik nou ook net een braakfobie hebben Gek genoeg had ik toen veel minder last van die fobie, terwijl ik nog nooit zoveel misselijk geweest ben in mijn hele leven.. Misschien toch een trucje van moeder natuur, dat je er tijdens de zwangerschap beter tegen kunt. Want nu ik niet meer zwanger ben raak ik weer direct in paniek als ik goed misselijk ben.

Punk'd schreef:

Ik hoop zo mocht ik ooit zwanger zijn dat ik niet misselijk wordt. Ik heb namelijk een kotsfobie en ik weiger serieus om over te geven. Nu ben ik sowieso nooooit misselijk (thank god!).. De laaste keer dat ik heb overgeven is ruim 13 jaar geleden.. Laat dat de laatste keer zijn geweest

Eerlijk gezegd raad ik je toch wel aan om daar iets mee te doen voor je zwanger raakt. Heb zelf ook een fobie en tijdens mijn zwangerschappen was ik niet zo heel misselijk, maar ik heb tijdens de eerste zwangerschap wel ontzettend veel last gehad van irreële angsten, zo erg dat het heel mijn leven beheerste en ik mezelf helemaal gek maakte. Ik weet natuurlijk niet of het voortkwam uit die overgeeffobie, maar vaak denk ik wel dat het beter was gegaan als ik daar eerder aan was gaan werken. Nu ging ik al met een gevoel van stress en angst de zwangerschap in en ik denk niet dat dat erg heeft geholpen.

In de zwangerschap van D. ben ik ook heel lang heel misselijk geweest en ook ik had een kotsfobie. Net als jou Punk'd wist ik precies hoe lang het geleden was dat ik voor het laatst had moeten overgeven, ook jaren terug. Maar ik heb zo ontzettend veel overgegeven tijdens die zwangerschap dat ik nu helemaal over de angst heen ben. Ik dacht dat het heel erg pijn deed en dat ik zou kunnen stikken, maar tijdens de zwangerschap vond ik het gewoon een opluchting, omdat het even verlichting van dat misselijke gevoel bood. Ik was 's ochtends het ergste misselijk, maar eigenlijk de hele dag door wel.

Bij H. had ik het alleen de eerste weken (eigenlijk vlak voor de test en vlak erna) in de avond. Daarna in de ochtend maar als ik zorgde voor een knacker naast mijn bed dan viel het meestal wel mee.
Maar nu!!! Het trekt ook vaak pas rond 18u/18.30u weg...

Hopelijk krijg ik er de komende twee weken minder last van...

Ik ben gelukkig ben ik niet bang om te stikken of dood te gaan maar ik vind het gewoon zo ontzettend vies, dat ik het niet wil. Misschien is het ook wel niet rieeel van mij om zo te denken, aangezien het al zo ontzettend lang geleden is dat ik heb overgegeven, dat ik niet eens meer weet hoe het voelt of wat het is. Maar ik er gewoon zelf iets veel groters van gemaakt hebt.

Nu moet ik wel zeggen dat ik me nooit zo misselijk heb gevoeld dat het overgeven als een opluchting voelde. (ja misschien wel, maar dat is te lang geleden om mij te herinneren). Misschien werkt dat tegen die tijd wel als een geruststelling.

@ Susan, het lijkt me wel heel erg als het echt zo erg gaat spelen dat het gevoel over zwangerschap daardoor wordt beinvloed. Tegen de tijd dat mijn vriend en ik voor kinderen gaan is het misschien niet zo slecht om wat met die angst te doen. Ik kan het al niet zien, laat staan dat mijn eigen kinderen zouden moeten overgeven en ik zou in paniek raken. Dat lijkt me heel erg.

Punk'd, ik was daar ook altijd heel bang voor, maar het schijnt dat het minder erg is als het je eigen kinderen zijn. Bovendien is er dan meestal ook nog een man die je kan helpen he