Diepgaande gesprekken?

Ik weet niet hoe vaak, maar wel dat het altijd spontaan is. Als ik denk goh laten we een diepgaand gesprek hebben, lukt dat niet zomaar

Vroeg me laatst wel af van wie ik het ergst zou missen als diegene nu zou overlijden als ik niet mijn directe familie (dus vader,moeder,broertje) mocht kiezen. Dan vraag ik dit ook aan mijn vrienden en vanuit dat soort vragen ontstaan wel dat soort gesprekken.

Soms heb ik er wel behoefte aan maar dan kom ik niet op een onderwerp, waar heb jij het dan over RR?

Ik ben ook wel van de diepgaande gesprekken, leer je mensen ook heel goed door kennen. Juist de gedachtengang die je normaal niet van ze hoort komt dan naar boven.
Is ook niet echt met een vast persoon, juist daarom maakt het 't leuk en prettig.
Pas als de diepgaandere gesprekken persoonlijk worden voer ik die alleen met dierbare vrienden

Met een heel goede vriendin van mij heb ik vaak diepgaande gesprekken. Gaat vanzelf eigenlijk.
En met Marjolaine en GurkyXL gaat het naast humor en lachen ook regelmatig die kant op.

Het moet wel spontaan zijn. Ik had ooit een vriendin, en die zoog alles uit me. "Waarom is dat dan? Waar komt dat door? En ligt dat aan jou of aan die ander? Hoe voel je je daarbij? Wat doet het met jou?" Vreselijk! Was altijd gesloopt als ik thuiskwam. Daar zit ik helemaal niet op te wachten.

wie ik het meest zou missen was niet zo moeilijk, omdat ik tot de conclusie was gekomen wie ik in het dagelijks leven het meest zie/contact mee heb (vriendin van me), maar de discussie mondde toen uit in van wie je het ergst zou vinden en dan kom je toch snel op je jonge neefjes/nichtjes omdat die nog een heel leven voor zich hebben enz (ook al gun je het natuurlijk niemand!)

edit: meestal zijn het dus wel sombere onderwerpen die met dood te maken hebben.. iemand nog een neutraal vrolijk onderwerp?

Ik heb met een goede vriendin eigenlijk een beetje 'standaard' diepgaande gesprekken als we met z'n tweetjes gaan uiteten. Het begint met koetjes en kalfjes, veel lachen en mannenpraat en eindigt dan vaak met filosoferen over het leven, ons leven, onze doelen, de keuzes die we maken/hebben gemaakt etc etc. Heel leuk, met een andere goede vriendin heb ik ook weleens spontaan hele diepgaande gesprekken, mooi is dat.

Roze Roos schreef:Spontaan is het leukst natuurlijk en het is ook niet zo dat ik het plan.. Sommige mensen zuigen je inderdaad leeg qua energie, dat is naar, dan wordt het bijna een verhoor soms..

Haha leuke/vrolijke onderwerpen: doel in je leven, wat muziek met je doet, wat maakt het meeste indruk op jou, waar word je gelukkig van etc

aha, klinkt achteraf natuurlijk simpel

ik hou er ook van om diepgaande gesprekken te voeren. Meestal gebeurt dit wel met dezelfde mensen, mijn vriendinnen en mijn moeder. Toen ik nog met mijn ex was had ik met hem ook de meest uiteenlopende gesprekken zowel over persoonlijke dingen als van die wereldse zaken (pff ik weet even niet hoe ik het anders moet noemen).

Best vaak...ik heb veel mensen om me heen die nadenken over dingen en dit met mij delen. Dit zijn eigenlijk vooral collega's waarmee ik een goede band heb opgebouwd en ook mijn baas krijgt het altijd voor elkaar dat ik op een andere manier over mezelf ga nadenken, vind ik erg leuk.

Maar ik heb ook wel een beroep waarin je veel wordt geconfronteerd met zaken die diepgaand (kunnen) zijn.

Met vrienden zijn de gesprekken vreemd genoeg vaak wat oppervlakkiger...maar dat komt denk ik omdat ik ze al jaaaren zó goed ken dat we van elkaar wel weten hoe we over bepaalde dingen denken.

Ik voer niet zo heel vaak diepgaande gesprekken. Het komt wel eens voor met collega's, met mijn moeder, (mijn vader eigenlijk nooit) en mijn broers en uiteraard mijn vriend. Met hem voer ik de meeste diepgaande gesprekken. Maar niet dagelijks..

Ik voer ook best vaak diepgaande gesprekken. Soms denk ik over mezelf 'heb je haaaar weer': als ik opeens met iemand in een zwaar gesprek zit. Ik hou er van om heerlijk uit mijn nek te kletsen, maar ook om diepgaande gesprekken te voeren.

Diepgaande gesprekken voer ik met een aantal mensen in mijn omgeving vaak en graag. Het ligt aan mijn bui en hoe die gesprekken op gang komen maar ik hou er wel van om tijdens een diepgaand gesprek ook wel humor of hele relativerende opmerkingen te plaatsen om het een beetje luchtig te houden.

Die voer ik vrijwel nooit eigenlijk. Of het ligt eraan wat je diepgaand noemt maar van die 'we gaan eens even goed praten over ons gevóel'-gesprekken, daar ben ik meer dan allergisch voor. Dat soort gesprekken kan ik alleen voeren met mijn man, en verder met helemaal niemand.

Dat gebeurd weleens, maar altijd spontaan.

Ik heb dat vaak met m'n zus. Dan zitten we eerst grapjes te maken en gek te doen en dan ineens hebben we een heel serieus gesprek.

Met vriendinnen heb ik dat wel eens. Maar niet vaak, dat vind ik ook niet nodig. Als het gebeurd is het fijn omdat het dan spontaan komt. Als ik een relatie heb, gebeurt het vaker.

Hmmm... het ligt er een beetje aan wat diepgaand is. 'Gevoels'gesprekken heb ik veel, hoe we (vrienden, familie en ik) dingen beleven. Met mijn vriend fantaseren over de toekomst, over wat er nog gaat komen, hoe we het graag zien gebeuren, dat soort dingen. Over het nieuws, over hoe iets nu kan. Maar eigenlijk geen theologische gesprekken, of over de zin van het leven.

Het ligt overigens ook geheel aan de persoon. Voor een aantal vrienden is het al heel diepgaand om te vertellen hoe het op het werk is geweest en hoe ze dat ervaren, anderen kunnen veel zwaardere onderwerpen aan zonder dat ze zich daar oncomfortabel bij voelen.

Ik voer wel regelmatig 'diepgaande gesprekken'. Met mijn moeder, met vriendinnen en natuurlijk ook met hulpverleners, maar dat laatste is toch wel heel anders.