Re: Dagcafé

Gast zo 20 maa 2011 - 8:53

Ah leuk Jade, Gefeliciteerd! smile

Gast zo 20 maa 2011 - 8:55

Ow zo bedoel ik het niet zvb. Maar ben niet zo hard voor jezelf...je hebt geen puinhoop van je leven gemaakt omdat het niet zo is gelopen als je je dat hebt voorgesteld daar mag je echt niet boos op jezelf om zijn en dat zal je vader ook niet willen horen! Je kunt een levensloop niet sturen of voorspellen dus dat is verspilde energie, ik weet zeker dat jouw paps dat ook zo zal zien.

En met K...heb je naar hem toe duidelijk je verwachtingen uitgesproken?

Gast zo 20 maa 2011 - 8:57

mozzarella schreef:Ow zo bedoel ik het niet zvb. Maar ben niet zo hard voor jezelf...je hebt geen puinhoop van je leven gemaakt omdat het niet zo is gelopen als je je dat hebt voorgesteld daar mag je echt niet boos op jezelf om zijn en dat zal je vader ook niet willen horen! Je kunt een levensloop niet sturen of voorspellen dus dat is verspilde energie, ik weet zeker dat jouw paps dat ook zo zal zien.

En met K...heb je naar hem toe duidelijk je verwachtingen uitgesproken?

Mee eens.

Gast zo 20 maa 2011 - 9:02

Theedoosje schreef:
mozzarella schreef:Ow zo bedoel ik het niet zvb. Maar ben niet zo hard voor jezelf...je hebt geen puinhoop van je leven gemaakt omdat het niet zo is gelopen als je je dat hebt voorgesteld daar mag je echt niet boos op jezelf om zijn en dat zal je vader ook niet willen horen! Je kunt een levensloop niet sturen of voorspellen dus dat is verspilde energie, ik weet zeker dat jouw paps dat ook zo zal zien.

En met K...heb je naar hem toe duidelijk je verwachtingen uitgesproken?

Mee eens.

+1.

Gast zo 20 maa 2011 - 9:10

Zusje van Bert schreef:Mijn vader is er relatief heel goed uitgekomen. Hij moet vooral leren zijn linkerhelft te gebruiken omdat hij dat nu hierdoor af en toe vergeet. Zijn lichaam is daarentegen gewoon op. Zijn aderen zwak. Er komt steeds meer bij en alles heeft weer invloed op elkaar. Vanwege de hartklep heeft hij meer kans op een herseninfarct. Krijgt hij daar medicatie voor, heeft hij weer kans op hersenbloedingen. Nu had hij ook alweer bloedpropjes achter zijn longen waar hij medicatie voor heeft gekregen... Door zijn suiker loopt hij al jaren met open wonden rond. Het is vreselijk om te zien hoe hij aftakelt. Om nog maar te zwijgen van alle emotionele klappen die hij te verduren heeft gehad de afgelopen jaren.

Door mijn opleiding en stages weet ik dat er therapieen zijn om juist die linker kan te stimuleren. Daar doelde ik ook op met de vraag of dat thuis geboden kan worden. Zijn er veel aanpassingen nodig om hem naar huis te krijgen? Zijn spraakvermogen is dus niet aangetast?
Alles bij elkaar is het inderdaad wel veel voor een lichaam en veel voor je vader

Ik voel me zo'n mislukkeling. Ik had graag willen trouwen, kindjes willen krijgen en mijn vader een leuke opa laten zijn. Dat hij kon genieten van het leven dat ik en mijn zusje hadden opgebouwd. Maar nu, nu is hij bijna niet meer en wat heb ik? Niks... Ik heb hem niets terug kunnen geven omdat ik zo nodig een zooi van mijn leven moest maken. Waarom ben ik nooit in staat geweest om iets normaals op te bouwen? En waarom lijk ik dat nog steeds niet?

Denk je echt dat je vader pas trots op je is nadat je deze dingen hebt bereikt? Denk je niet dat hij je al een fantastisch mens vindt zoals je bent? Want dat ben je toch.. met veel liefde voor je ouders en je eigen manier van leven, je open en sociale houding en ik heb ook niet het idee dat je je ouders nou heel veel verdriet hebt gedaan door je manier van leven. Toch?
Ja, ik snap dat je je paps er graag bij wilt hebben op deze momenten, echt. En ik snap dat het heel verdrietig is om te beseffen dat dit misschien niet zo is. Maar ik vind niet dat je hierdoor een mislukkeling bent en ik vind het jammer dat jij het blijkbaar wel zo voelt. De titel ope heeft hij gehaald, niet door jou misschien, maar hij heeft die vreugde wel mee kunnen maken.

Oh en woede, hell yeah. Ik heb gister een onwijze breakdown gehad en nog nooit zo hard geschreeuwd en met dingen gegooid in mijn leven. Boos op alles, op iedereen, ook op K. Ik weet niet hoe je een partner steunt in zoiets maar hij is niet 100% in staat om dat te doen. Dat kan ik hem niet kwalijk nemen, daar is een reden voor, maar ik weet ook niet of ik daar mee verder wil. En dat soort twijfels zijn op dit moment helemaal funest natuurlijk. Mijn vader mag K niet. Dat voel ik, heb ik altijd gevoeld. Ik weet dat een relatie niet om mijn ouders gaat maar ze zijn ontzettend belangrijk voor me en ik vind dit echt heel moeilijk.

Verlangen naar een partner die je steunt is niet raar.. Ik vraag me alleen af of er een partner betsaan die op dit soort momenten alles goed kan doen en alle behoeftes kan vullen. Er komen zoveel gevoelens, onzekerheid en ook woede bij kijken, dat een partner het onmogelijk goed kan doen. Maar de één kan er inderdaad meer mee dan de ander en het is jammer (dat woord dekt zo de lading niet) dat jij niet voldoende steun ervaart. Dat je vader K. niet mag zou niet mee moeten spelen in de steun die K. jou kan geven. Blijft wel vervelend dat jij dit gevoel hebt.. Maar in zo´n onzekere en zware tijd grijp je alles aan om boos op te zijn of aan te twijfelen denk. Gewoon omdat de helesituatie niet te vatten is.

Ik merk dat ik ook niet verder kom dat een kaartje..

@ Mozz, lief dat je meedenkt maar op dit moment durf ik niet eens aan morgen te denken. Dus come what may, tja, heb ik andere keuze?

Gast zo 20 maa 2011 - 9:10

Jade schreef:weetje...

ik deel het maar even officieel mee...

ik ben geen vrijgezel meer

*weg*

Dat is wel even wennen.. maar we zijn dus een stelletje

Leuk voor je, zeg!

Gast zo 20 maa 2011 - 9:13

dankjewel allemaal! Cool

Gast zo 20 maa 2011 - 9:15

ZvB: wat verdrietig Sad

Gast zo 20 maa 2011 - 9:18

ZvB, ik vind het echt heel erg voor je dat je dit mee moet maken en dat je je zo voelt. Dat je niet de steun krijgt die je zou willen van je partner helpt ook niet mee, ik ken dat gevoel wel. Ik hoop echt dat je je er doorheen slaat, hoe dan ook. Ik vind je heel sterk! Dagcafé - Pagina 31 699888

Gast zo 20 maa 2011 - 9:23

Niet om iemand aan te vallen, maar: Is sterk zijn een goede eigenschap?

Ik word echt een beetje verdrietig als mensen zeggen dat ik sterk ben, en dat al jaren lang. Ik voel me namelijk niet zo sterk en ik wil ook helemaal niet sterk zijn. Ik zou juist meer emotie moeten tonen en dat ook moeten voelen.. Als mensen zeggen dat ik sterk ben krijg ik vooral het idee dat mensen dus echt niet snappen hoe ik me voel en het niet overkomt.

Moet ZvB sterk zijn in dit geval? Is dat een goede eigenschap? Ik vind die opmerking altijd zo moeilijk te plaatsen..

ZvB schrijft dat ze het allemaal niet meer weet en het door haar vingers glipt. Dat zijn heftige gevoelens en emoties.

Gast zo 20 maa 2011 - 9:26

Maar sterk zijn hoeft toch niet altijd te zijn dat je alles onder controle hebt en alles positief en lachend kunt benaderen? Sterk zijn kan toch ook zijn wel de kleine dingetjes zien of juist toegeven aan een kutbui of kunnen uitleggen hoe je je voelt en weten wat je voelt etc etc.

Gast zo 20 maa 2011 - 9:26

Ik doel in dit geval met sterk niet op het niet tonen van emoties en maar doorgaan en vooral niet laten merken dat iets je raakt. Ik doel meer op het feit dat ZvB een sterke vrouw is die uiteindelijk deze gevoelens kan overwinnen. Ik weet niet of ik het een (goede) eigenschap kan noemen, misschien zit het in je (stukje karakter?).

Oké, ik kan het niet uitleggen. Laat maar.

Gast zo 20 maa 2011 - 9:29

Alex schreef:Ik doel in dit geval met sterk niet op het niet tonen van emoties en maar doorgaan en vooral niet laten merken dat iets je raakt. Ik doel meer op het feit dat ZvB een sterke vrouw is die uiteindelijk deze gevoelens kan overwinnen. Ik weet niet of ik het een (goede) eigenschap kan noemen, misschien zit het in je (stukje karakter?).

Oké, ik kan het niet uitleggen. Laat maar.

Ik vind het zelf dus ook moeilijk uit te leggen..

Gast zo 20 maa 2011 - 9:33

Gast zo 20 maa 2011 - 9:39

Pff heftig zeg. Zeker omdat je een bepaald beeld had met trouwen etc. Ik heb even niet de goed woorden verder maar wil je wel even een knuffel geven hug

Gast zo 20 maa 2011 - 9:40

lieve ZvB ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet..

maar ik wil je in ieder geval heel veel sterkte toewensen!!

Dagcafé - Pagina 31 699888

Gast zo 20 maa 2011 - 9:45

ZvB - Allereerst een knuffel in deze moeilijke tijd! hug

Ik klaag altijd dat ik in moeilijke situatie er altijd alleen voor sta. Dat er niemand is die mij een knuffel geeft of er voor mij is wanneer ik het moeilijk heb. (Zoals je weet, in een korte tijd zowel mijn vader als stiefmoeder in het ziekenhuis) Maar wat mij nog moeilijker lijkt is een partner hebben die niet uit zichzelf meegaat naar het ziekenhuis en waarbij het lijkt dat hij er gewoon niet altijd is. Ik weet niet of het laatste ook bij jou het geval is, maar als ik jouw tekst lees dan komt dit zo op mij over.

Ik snap ook dat de liefde diepgeworteld zit en dat je zonder hem niet wilt, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het verdriet zich alleen maar versterkt door dingen die voorvallen tussen jullie en de familie. Vooral als je niet snapt waarom het niet werkt tussen familie en vriend, terwijl jullie doorgaans zo makkelijk in het leven staan.

Misschien druk ik me niet goed uit, maar ik bedoel het goed. Het is in ieder geval geen "tik op de vingers" verhaal. Wink