Racisme

Hoe gaan jullie daar mee om?

Een tijdje terug was ik bij een vriendin die nog bij haar ouders woont en tijdens het eten zat haar vader allemaal nare racistische opmerkingen te maken. Ik gaf aan dat ik het erg grof vond wat hij zei, maar hij zei dat ik er "allemaal niks van snapte".

Gisteren at ik bij een vriendin en haar vriend maakte toen een stomme opmerking. Ik liet ze een liedje horen dat ik gisteren voor het eerst hoorde. We keken naar het clipje en toen zei ik: "Hé, die zanger lijkt een beetje op Kanye West" en toen zei haar vriend: "Ja, tuurlijk. Alle negers lijken op elkaar." Ik vond dat zo stom en word eigenlijk altijd een beetje boos en verdrietig als mensen dit soort uitspraken doen, ik vind het zo kortzichtig maar weet eigenlijk ook niet zo goed hoe ik moet reageren want eigenlijk wilde ik roepen "Doe normaal kneus", maar dat is ook niet de juiste tactiek haha.

Ik merk dat het me irriteert als mensen dit soort dingen zeggen. Hebben jullie dat ook? En zo ja: zeggen jullie er wat van tegen degene die zulke uitspraken doet?

Als ik Community kijk, herken ik een heleboel humor die ik dagelijks ook mee maak. Er zit een zeker een randje aan, maar gaat net door de beugel. 
Die laatste opmerking vond ik ook nog wel gaan, als het 'grappig' bedoelt is dan. 
Je moet mensen niet kwetsen, en er kunnen natuurlijk eindeloze discussies ontstaan over het woord neger, maar af en toe moet er wel een grapje kunnen worden gemaakt.

Mensen die echt oprecht denken dat andere bevolkingsgroeperingen minderwaardig zijn vind ik eng. Daar ga ik niet mee om, over welke kleur/groep/geloof ze het ook hebben.


Ik moet wel bekennen dat ik vrij makkelijk ben in het maken van huidskleur-grapjes. 
Ik heb zelf een kleur en mijn vriendinnen zijn allemaal blank en we kennen elkaar al zo lang dat een 'racistisch' grapje echt op zijn tijd wel moet kunnen. 
Maar niet altijd en niet van iedereen.

Als het van mensen komt die ik ken en waarvan ik weet dat het een grapje is (of gewoon rot hun strot uitkomt) vind ik het niet erg. Ik kop m zelf ook vaak in door te zeggen dat ik lui ben of altijd te laat kom door mijn achtergrond (half antilliaans). Maar als opmerkingen mij te ver gaan zeg ik dat ook en geef ik aan dat ik graag een dagje van huidskleur zou willen ruilen. Om nou te zeggen dat ik dagelijks geconfronteerd wordt met racisme nee, maar wekelijks toch wel (in de vorm van opmerkingen) denk ik. Ik woon dan ook wel in een wijk waarin buitenlanders overlast veroorzaken, niet dat het een excuses is, maar ik begrijp het wel. Ik probeer het van me af te laten glijden maar soms moet ik er wel om huilen (als ik weer de zoveelste 'kut marokaan, leer Nederlands' naar mijn hoofd krijg,  wtf ik ben ik NL geboren en spreek zondet accent,  daarnaast heb ik geen Marokkaanse afkomst).

Sinds ik met buitenlanders werk heb ik wel gemerkt hoe mijn blanke buitenlandse familie over 'zwarten' denkt. Vooral mijn oma van 92 kan er wat van. Ach, mijn familie spoort niet.

Vaak als ik met mijn schoonfamilie ergens ben krijgen we opmerkingen over 'duo penotti', mijn schoonvader, schoonzusje, vriend en nichtje hebben een kleurtje, schoonmoeder, zwager, zoon en ik zijn wit. In het begin vond ik dit echt erg, dat mensen op zulke dingen letten. Ook nu met zoon erbij vind ik het niet echt tof.

Maar aan de andere kant doe ik er zelf ook aan mee, R zit op de opvang op zwarte school en ik zeg er vaak bij dat het maar tijdelijk is, je wilt je kind toch niet op een zwarte school  
Ook ben ik altijd extra oplettend op Polen en Roemenen die met een laptop bij ons op het werk zitten. Alsof alle Roemenen je pin hacken  

Ik denk niet dat de vriend van de vriendin waar ik gisteren was een geintje maakte. Ik denk dat hij heel serieus was. Maar goed, dat is misschien een opmerking waarbij je je schouders maar even moet ophalen.

De vader van die vriendin waar ik was, was extreem grof. Mensen met een andere huidskleur moeten volgens hem terug naar hun "eigen" land. Ik vroeg hoe hij dat ziet als mensen hier geboren zijn, dan is Nederland namelijk "hun" land. Hij zei dat daar maar wat op verzonnen moet worden want hij wil ze hier niet hebben. En hij zei: "Als jij ooit een neger als vriend krijgt dan kom je hier niet meer in, ik hoop dat je dat begrijpt." Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen zo kunnen praten.

Een vriendin van me is half Surinaams. Ook als zij er is maakt hij wel eens dit soort opmerkingen en dan zegt ze: "En ik dan? Moet ik ook maar naar Suriname toe nu?" En dan zegt hij: "Ja, maar bij jou is het ánders!" Zo ontzettend stom.

Ik kan me er wel aan ergeren hoor, ik vind dit soort opmerkingen zo kortzichtig en ook niet echt van intelligentie getuigen. Ik denk overigens niet dat het zin heeft om er tegenin te gaan, ze zitten zo vastgeroest in hun op niets gebaseerde ideeën, maar begrijpen doe ik het niet. Hier in de regio (Zuid-Limburg) vind ik best dat er veel mensen zijn die racistische opmerkingen maken en het altijd hebben over overlast van 'die buitenlanders', terwijl je vooral buiten de steden juist nauwelijks wordt geconfronteerd met mensen van een andere afkomst. Ze lezen dan wat in de krant en trekken daar hun conclusies uit, terwijl ze nog nooit een (al dan niet criminele) buitenlander tegen het lijf zijn gelopen en de kans ook heel klein is dat dat ooit gaat gebeuren.

Maar goed, ik vind het sowieso ergerlijk om groepen mensen over één kam te scheren en alleen in je eigen straatje te denken. Dit zijn in mijn ogen trouwens ook vaak de mensen die klagen dat het zo slecht gesteld is met de maatschappij, maar zelf eigenlijk helemaal geen reden tot klagen hebben en aan alle kanten geholpen worden door het systeem waar ze zo op afgeven (maar zich dat dus niet realiseren).

Grapjes over afkomst of huidskleur vind ik tot op bepaalde hoogte wel kunnen, zolang mensen elkaar in hun waarde laten. Mijn man werkt bijvoorbeeld met een paar jongens van Marokkaanse afkomst en ze kunnen elkaar best wel eens jennen, maar dat gaat dan beide kanten op en altijd op een leuke en respectvolle manier. Dat moet wel kunnen, je hoeft iemands afkomst ook niet panisch te ontkennen.

In het geval van de vader van die vriendin van je Sushi, zou ik me daar ook erg ongemakkelijk voelen.
Kan er natuurlijk niet over mee praten want ik zou terug moeten naar mijn eigen land van hem  (al vraag ik me dan wel af wat hij vind van het feit dat ik hier gewoon heen ben gebracht door blanke mensen) maar ik zou niet graag bij zo iemand thuis komen.
Met welke vriend dan ook. 
Enge mensen gewoon.

Capt'n Zero schreef:In het geval van de vader van die vriendin van je Sushi, zou ik me daar ook erg ongemakkelijk voelen.
Kan er natuurlijk niet over mee praten want ik zou terug moeten naar mijn eigen land van hem  (al vraag ik me dan wel af wat hij vind van het feit dat ik hier gewoon heen ben gebracht door blanke mensen) maar ik zou niet graag bij zo iemand thuis komen.
Met welke vriend dan ook. 
Enge mensen gewoon.

Ik kom er de laatste tijd ook niet zo vaak meer en als ik er ben hoop ik altijd dat hij niet dat soort uitspraken doet waar ik bij ben.

Ik vind het onderscheid dat wordt gemaakt vreemd. Grappen over mensen met een donkere huidskleur mogen niet, maar grappen over een blonde haarkleur weer wel. Grappen over moslims mogen niet, grappen over new-age aanhangers wel. Etc. etc. Ik vind het eerder hypocriet dat het ene erg wordt afgekeurd, maar het andere als doodnormaal wordt beschouwd. Zelf maak ik met mijn vrienden grappen over van alles en nog wat, grenzen hebben we daarin niet. Ik vind het eng wanneer je niet eens een grapje over iets mag maken, dan ligt er kennelijk veel druk op en is het juist leuk om er grapjes over te maken (en het kan bevrijdend werken).

Ik heb trouwens een donkere collega/vriendin die geen grap over haar huidskleur kan hebben. Onlangs grapte ik dat ik weer naar 'mijn negers' ging en toen werd ze ziedend. Terwijl ik er verdorie mee werk en ik daarnaast vrijwillig die mensen nog help dus het was echt niet negatief. Je kunt het natuurlijk ook opblazen. Met de buitenlanders maak ik regelmatig in zwaar gebrekkig Nederlands grappen over het verschil in huidskleur.

Bij een rascistische opmerking, die serieus bedoeld is, ga ik er wel op in, maar probeer niet emotioneel te worden (zoals ik vroeger wel eens werd). 

Wanneer het gaat om grappen vind ik ook dat je in principe over alles grappen mag maken, ik zou niet willen leven in een maatschappij waarbij mensen krampachtig omgaan met bepaalde thema's, zoals cultuur, geloof, politiek, ziektes, etc.

Wel is de intentie achter de grap / opmerking belangrijk: is het om iets bespreekbaar(der) te maken of bedoeld om een bepaalde groep te kwetsen? In de meeste gevallen kun je dat wel goed inschatten en dat zou ook je reactie erop moeten bepalen.

Als ik onder vrienden ben, dan weten we van elkaar dat we geen mensen willen beledigen en ook geen racistische opvattingen hebben, daarom juist zijn alle grappen geoorloofd. Ook harde grappen waar mensen buiten onze groep misschien van zouden opkijken. Juist omdat we weten hoe we de grappen moeten interpreteren kunnen we ze maken en is er geen angst om een ander te kwetsen. Die angst vind ik trouwens vrij storend. Er zijn mensen die erg snel beledigd zijn en daarom moet de rest van de wereld maar op zijn tenen lopen. Zelf doe ik daar zo weinig mogelijk aan mee.

Grapjes vind ik trouwens wel gewoon kunnen. Als er op het werk pennen missen dat komt dat door de Marokkaan, de Surinamer is te laat en heeft een mes in zijn sok en de Staphorster 'weet daar toch helemaal niks van'.

Tuurlijk, geintjes moeten kunnen hoor, ik vind dat zeker. Maar echt nare kwetsende opmerkingen maken en mensen met een andere afkomst/cultuur/geloof belachelijk maken vind ik niet kunnen.
Ik denk ook dat het er misschien wel aan ligt bij wie je een geintje maakt. Een vriendin van me wordt soms door haar vriend messentrekkertje genoemd en dat vindt ze helemaal niet erg en ze moet er zelfs om lachen, maar ik denk niet dat iedereen zo'n geintje zou kunnen waarderen.

Ik vind trouwens niet dat overal maar geintjes over gemaakt moeten kunnen worden. Over sommige dingen doe je dat gewoon niet. Kanker bijvoorbeeld, of de dood. Ik weet dat hier een tijd geleden een keer een topic was over humor of zo en dat iemand toen zei dat ze van geintjes over dode baby's hield. Dat vond ik echt heel raar.

Ik kan heel slecht tegen racisme/discriminering discriminatie (ik kan geen Nederlands meer, ik lijk zelf wel een Turk  ), ook al ben ik zelf gewoon blank. In de regio waar ik vandaan kom zijn er vooral veel Turken en Marokkanen en ik merk dat de sfeer steeds negatiever wordt. Mijn familie maakt ook wel eens opmerkingen over criminele buitenlanders enzo en dat vind ik best wel erg. Ik probeer dat altijd te nuanceren voor ze, maar dat lukt niet. Het politieke klimaat in Nederland zou ook wel reden zijn voor mij om niet meer in Nederland te willen wonen. Ik ben echt bang dat het alleen maar erger wordt.

Racisme is niet voorbehouden aan Nederlanders en blanken hoor. Zwarte mensen zijn evengoed regelmatig racistisch.

Ik kreeg toen ik mijn kind van het KDV kwam ophalen ook weleens de vraag 'ben jij de moeder van die witte?' 

Tja, dat is geen racisme in mijn ogen, dat is constateren dat er verschil in kleur is.

Een kennis van mij is heel erg zwart, hij noemt dit zelf ook zwart, ik noem mezelf ook wit, zeker als het gaat om hoe bruin je in de zon wordt, dat is ook geen racisme.

Ga maar eens naar het buitenland en kijk hoe mensen daar onderling over buitenlanders praten....

Verschillen benoemen vind ik ook absoluut geen racisme, dat lijkt me niet meer dan normaal. Zoals ik eerder al zei, heeft het geen zin om verschillen krampachtig te ontkennen of niet ter sprake te brengen.

Maar zodra mensen zichzelf echt superieur voelen boven anderen en dat ook uitspreken, vind ik het wel onder de noemer racisme vallen en daar heb ik wel echt moeite mee. Dan is er geen respect meer.

Door mijn reizen heb ik als blanke vrouw ook weleens te maken gehad met racisme. Ik heb daarover toen mijn schouders opgehaald, het is in de meeste gevallen puur een kwestie van onwetendheid. Onbekend maakt onbemind om het maar zo te zeggen.

De mensen die ik ken die negatieve uitlatingen hebben over mensen met een andere huidskleur, in hun ogen allemaal buitenlanders, zijn allemaal niet erg intelligent en kunnen hun mening niet onderbouwen. Ik vind het vervelend als er racistisch gepraat wordt en daag die mensen dan uit hun mening te onderbouwen maar dat kunnen ze dan niet, beetje jammer  die mensen vind ik vooral heel erg sneu en neem ze maar niet al te serieus. 

Grapjes moeten kunnen, over alles eigenlijk wel. Hier wordt gezegd dat grapjes over kanker niet kunnen, maar jullie willen niet weten hoe lekker het even kan zijn om liefkozend 'mijn kankerwijfje' genoemd te worden door je vriend en in lachen uit te barsten. Of even lachen over kankergrapjes met je vriendinnen. Het hielp mij altijd even te relativeren. Nu is het natuurlijk wel heel afhankelijk van wie de grapjes in welke situatie maakt.

Grapjes vind ik best kunnen. Ik vind dat er tegenwoordig zo krampachtig mee omgegaan wordt. Vooral bij bepaalde groepen. Dan mag je er eigenlijk helemaal niks over zeggen, omdat het zo'n taboe is. Mensen maken ook grappen over mijn huidskleur (ik ben echt heel wit), dus dan mag ik dat ook wel over die van hun maken vind ik  . 

Overigens heb ik niet echt racistische of discriminerende vrienden/familie. Vanuit huis geleerd dat je iedereen in zijn waarde laat en er meer smaken zijn. Dat vind ik wel heel fijn, dat mijn ouders zo denken. Ik houd daarom echt niet van kortzichtige mensen en die hoef ik dus ook niet als vriend.