Ik ben 'm aan het flippen...

Ik hoop dat je de goede keuze voor jezelf kunt maken in deze situatie. Het klinkt alsof je heel goed nadenkt over de situatie en geen overhaaste beslissingen neemt. Het leven is er al en ik zou het eigenlijk ook niet fair vinden om de vader er niet bij te betrekken. Hij is geweldadig, maar dat is mijns inziens nog geen reden om het buiten het leven van zijn kind te houden. Dit even als reactie op alle eerdere posts. Ik vind het ook best wel naar om Poppy ongeschikt voor het moederschap te vinden. Het is onverwachts, niet gepland en de situatie is beroerd, maar dat maakt iemand nog geen ongeschikte moeder.

Marin, ik krijg niet het idee dat Poppy iemand is die dat verwacht eigenlijk.

Luce schreef:Marin, ik krijg niet het idee dat Poppy iemand is die dat verwacht eigenlijk.

Ik had het op zich nu ook meer over in t algemeen inderdaad.

Artemis schreef:Nou, eerlijk gezegd, jij was toch degene die wilde verhuizen naar een flat vanwege angst voor inbrekers? En een alarmsysteem aan de deur wilde kopen? 
En een man hebt die dagelijks blowt? Dat vind ik ook niet allemaal even stabiel klinken.

Op papier kun je dat van mij ook zeggen, met alle relatietoestanden van vorig jaar, dat weet ik, maar dat is erg tijdelijk geweest. En bij iedereen is wel wat, maar bij sommige dingen lopen kinderen nou eenmaal meer risico dan bij andere.

 Een gewelddadige vader vind ik zoiets.

 Aiaiai, wat onder de gordel. En dan gelijk jezelf indekken.

Er zijn zoveel mensen met niet of minder realistische angsten. Dat zegt niet direct wat over de totale stabiliteit van de situatie.

Ik hoop alleen maar dat Poppy de hulp opzoekt en vooral aanneemt. Zie het helaas te vaak gebeuren dat dit niet gebeurd en dat het dus mis gaat..

Succes Poppy met de keuze die je gaat maken.

Poppy, hoe gaat het nu met je? Heb je nog 'actie' ondernomen, op welke manier dan ook?
En, een hele brutale vraag.. Staan je hart, verstand en gevoel al op 1 lijn?

Ik denk dat je hier geen antwoord op gaat krijgen, aangezien ze heeft aangegeven afstand te nemen van dit topic.

Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat..  

Ayla schreef:Ik denk dat je hier geen antwoord op gaat krijgen, aangezien ze heeft aangegeven afstand te nemen van dit topic.

Ohh oké, dat bericht heb ik dan even gemist.. Nja, hopelijk leest ze het toch. Ik denk dat er vele erg benieuwd zijn. Ondanks alle minder leuke reacties, leven er wel heel veel forumsters met haar mee en willen de meeste haar ook graag helpen.

Elodie schreef:Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat..  

 Ik ben ook heel benieuwd hoe het met haar gaat.

Poppy, uit pure interesse, hoe is het met je en heb je al een besluit kunnen nemen? Ik hoop dat het (relatief) goed met je gaat.

Ik ben ook benieuwd hoe het met je gaat, Poppy.

Ik ben ook oprecht benieuwd hoe het nu met je gaat.

Tsja, ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Het is allemaal nogal hectisch geweest.

Ik probeerde me in te leven in het idee dat ik een kindje zou krijgen. Ik ging babykleertjes kijken, kamertjes en wagens kijken op MP, ik rekende het financieel allemaal na, en eigenlijk hoe meer ik er mee bezig was, hoe meer ik in paniek raakte en me besefte: ik wil dit nu nog helemaal niet. Ik miste van mezelf ook het willen vechten voor iets wat ik echt wilde, want dan was er zeker wel een weg geweest. Toen ik voor mezelf erkende dat ik dit nu niet wilde, dat ik alle redenen had om dit niet te willen en niet te hoeven, viel er eigenlijk een grote last van me af. Ik ben psychisch niet stabiel genoeg. Had ik nu een kind van mezelf willen zijn? Nee.

De grote test kwam afgelopen vrijdag. Ik werd aangereden op mijn Vespa en belandde plat op mijn buik en met het stuur vol in mijn buik. Mijn knie bloedde hevig en pas na een minuut of 3 meldde ik aan omstanders dat ik zwanger was. Die avond heb ik nog een echo gehad, ook na die echo bleef het gevoel dat ik het niet wilde, dat het zo goed was. Ik was het al aan het afsluiten.

Vanmiddag heb ik een abortus gehad. Wat eigenlijk al een miskraam aan het worden bleek  van het ongeluk. Mijn baarmoedermond stond al open en het begon al te bloeden. Ik had eerder vandaag en gister al wat bruine afscheiding opgemerkt. De behandeling was even vervelend, maar ze waren er wel heel lief voor me. Na de ingreep was ik ook meteen echt opgelucht. Nu nog steeds. Al ben ik ook wel verdrietig, maar meer over het feit dat de timing zo rot was. Ik heb ook nog echt even tegen het kindje gepraat en afscheid genomen.

Nu ga ik hard aan mezelf werken en hoop ik dat ik een volgende keer wel helemaal over the moon enthousiast kan zijn. Ik wil jullie bedanken voor alle raad, steun en lieve berichtjes via PB. Dat heeft me heel veel goed gedaan. Ik vond het vooral heel erg fijn hoe erg jij in me geloofde, Luce. Dankjewel.

Pfoe heftig, ook met die val. Klinkt als een verstandige beslissing Poppy, dit was blijkbaar niet meant to be moet je maar denken, sterkte.

Wat heftig allemaal zeg! Ik denk dat je idd voor jezelf de juiste keuze gemaakt hebt en daar mag je trots op zijn.

Poppy, wat een moedige beslissing. Heel erg veel sterkte!  

Wat heftig allemaal Poppy. Ik vind je dat je een hele sterke en moedige beslissing hebt genomen. Ik wens je alle goeds en heel veel succes in de toekomst. Ik hoop dat je ooit wel op het punt komt dat een kindje gewenst is in je leven, en dat je er dan ook stabiel en klaar voor je zult zijn.

Wow wat heftig.  

Klinkt alsof je goed hebt nagedacht en een weloverwogen beslissing hebt genomen. Dan kan je er nog steeds verdrietig om worden misschien, maar het is niet voor niets zo gegaan en je hebt niet voor niets zo besloten.

Heftig allemaal.
Het is niet lullig bedoelt, maar het ongeluk had misschien moeten gebeuren om zo de beslissing extra kracht bij te geven. Zoals een vriendin van mij zou zeggen 'het heeft zo moeten zijn'.

Heel veel sterkte!

silly-one schreef:Heftig allemaal.
Het is niet lullig bedoelt, maar het ongeluk had misschien moeten gebeuren om zo de beslissing extra kracht bij te geven. Zoals een vriendin van mij zou zeggen 'het heeft zo moeten zijn'.

Zo voel ik het ook wel en het is ook precies wat mijn zusje zei.

Heftig Poppy, sterkte!

Heftig! Je mag trots zijn op de dappere maar moeilijke beslissing die je hebt gemaakt! Sterkte:hug: 

Heavy, zowel de abortus als het ongeluk! Als je voor jouw gevoel de juiste beslissing hebt gemaakt, maakt dat het verdriet ook een stuk(je) draaglijker. Heel veel sterkte toegewenst verder.