Bij voornaam noemen...

Vreselijk irritant. L noemt ons laatste tijd vaak bij voornaam....hoort hij natuurlijk wanneer vriend mij roept of andersom. Soms kort hij het ook af...zoals ik bij mijn vriend vaak doe.
Net riep hij ook vanuit bed "mama xxxx!!!!!...waar ben je nou xxxx?" Xxxx is dan even mijn naam

Heel schattig voor even, maar het klinkt gewoon niet. Ik luister nu alleen nog naar mama, niet naar mijn naam. Kijken hoelang hij het volhoudt.

Herkenbaar?

Ja heel herkenbaar, ik vind het altijd wel grappig.. Bijvoorbeeld, hij blijft mama roepen en ik reageer niet, dan roept hij mijn voornaam.

Herkenbaar maar dat komt omdat de zoon van mijn man mij bij een gedeelte van mijn naam noemt en dat hoort hij en dat gaat hij soms herhalen, klinkt grappig maar vind het eigenlijk niet leuk maar is niks aan te doen en zal wel voorbij gaan als hij het snapt.

Mijn dochter noemt mijn vriend vaak bij de voornaam als ze iets over hem verteld tegen anderen. Soms noemt ze ons ook bij de voornaam als ze tegen ons praat. Meestal zeg ik dan dat ze gewoon mama of papa kan zeggen, maar eigenlijk maakt het me ook niet zoveel uit.

Het grappige is wel dat l mijn naam goed uitspreekt, terwijl heel veel mensen mijn naam niet volledig uitspreken. Zelfs mijn ouders niet, terwijl ze zelf de naam en uitspraak bedacht hebben

Jep herkenbaar We waren hem wat namen aan het leren en de naam van zijn papa is echt blijven hangen. Hij heeft een hele periode papa *** genoemd en dan zei ik iedere keer. "Gewoon papa schat want je hebt er echt maar eentje en die luistert wel naar "papa" hoor"

Helaas is het hier ook herkenbaar... hij noemt mijn vriend en mij ook vaak bij de voornaam... probeer wel te corrigeren door mama of papa te zegggen... mja vrees dat hij dit wel blijft doen. Negeren en alleen luisteren als hij mama of papa zegt vind ik wel een goed idee en daar gaan we hier dan ook maar mee beginnen.

Papa...... wordt hier niet gezegd dus is het bij ons wel
Mama Y.uut (Y.uanita) en Mama Y.angyang/L.ean (L.eandra). Anders wordt het hier wel heel onduidelijk.

Yrsa zegt het heel soms, maar meestal is het toch gewoon mamma en pappa, of tegenwoordig nog vaker mammie/pappie.

Toen ik klein was, was mijn moeder een keer boos op me en toen zei ik: 'Maar mamma...' en toen riep zij: 'Mamma? Mamma? Joke zal je bedoelen!' Beetje in de war, haha.

Hier nog niet aan de orde. Gelukkig maar, heb liever dat ze mama zegt. Al maak ik er heus geen drama van als ze mijn voornaam zou gaan gebruiken, maar ik vind mama iets speciaals hebben. Alle anderen gebruiken mijn voornaam al, dus ik hoop dat zij me nog lang mama blijft noemen.

Herkenbaar, maar dan niet met mijn naam. Als mijn man mij bij naam noemt is het niet best. Dan is hij heel heel heel boos. Mijn man noemt mij eigenlijk altijd schatje, soms tijger en die twee hoor ik wel regelmatig terug als ik niet snel genoeg reageer op mama.

T. noemt/ roept ons ook af en toe bij de voornaam. Straks waren we bij vrienden en die vriend van ons heeft nog niet heel lang iets met zijn vriendin, T. had haar ook nog maar 1x gezien. Dus hij zegt op een gegeven moment, wijzend naar haar:

T:dat is I.
Ik: Ja dat klopt, en wie is dat (wijzend naar die vriend)?
T: T.
Ik: Ja dat klopt, en hoe heet papa met de voornaam?
T: J.
Ik: Ja dat klopt, en hoe heet mama met de voornaam?
T. Laura (wat dus totaal niks wegheeft van mijn naam, en hij weet heel goed hoe ik heet)

Ik heb mijn vriend dus maar even aan een kruisverhoor onderworpen