Gebeten op het kdv

Y. is gister naar het kdv geweest en vanmorgen zag ik een blauw/paarse afdruk van een mondje met tandafdrukken in z'n onderarm staan
Gisteravond is het me niet opgevallen.

Toen ik hem gister ophaalde is er niets over gezegd, maar misschien hebben de leidsters het niet zien gebeuren, dat kan natuurlijk.

Wat zouden jullie in zo'n situatie doen?

Niks... Als het nog een keer gebeurd wel.

Ik zou even bellen, of als hij deze week nog heen gaat het aankaarten

Ik zou wel even vragen of een van de leidsters misschien wat heeft gezien.
En dan kunnen ze misschien ook in de gaten houden of er misschien een kindje is wat vaker bijt.

Ik zou terug geven dat hij is gebeten en vragen of ze er verder wat van weten. Ik zou er geen probleem van maken, natuurlijk is het niet leuk maar ze kunnen er nu niks meer aan doen. Misschien dat ze er wat alerter op kunnen zijn? Ik ken de omstandigheden niet dus ik vind het moeilijk om te zeggen

Het komt bij mij op m'n werk ook wel eens voor. Leidsters zien inderdaad niet alles en soms wordt er, als het bijvoorbeeld tijdens het ophaalmoment druk is, wel eens iets vergeten te zeggen.
Ik zou het als leidster fijn vinden als je het even aankaart.

Ik zou ook de volgende keer even vragen of ze wat weten of gezien hebben.

Mijn dochter kwam een paar weken geleden thuis en zat te vertellen dat R haar geslagen had. De keer daarom heb ik gevraagd aan de leidsters of ze wat gezien hadden en of het zo was. Toen zeiden ze inderdaad dat ze niets gezien hadden, maar dat hij wel vaker slaat dus dat het best zo kan zijn. D heeft het er nog steeds over , geloof dat R het voorgoed verpest heeft

Ik zou gewoon even vragen of ze er iets van weten of gezien hebben.

Ik zou het aan de leidster vragen, of zij iets gezien hebben. Ik vind het raar dat ze daar niks over gezegd hebben.

Ik zou de volgende keer ook vragen of ze iets hadden gezien.

Even vragen, verder niets. Peuters bijten.... Dat leren ze vanzelf af.

Of muilkorfjes geven met Sinterklaas dit jaar.

Pritt schreef:Het komt bij mij op m'n werk ook wel eens voor. Leidsters zien inderdaad niet alles en soms wordt er, als het bijvoorbeeld tijdens het ophaalmoment druk is, wel eens iets vergeten te zeggen.
Ik zou het als leidster fijn vinden als je het even aankaart.

Sluit ik me helemaal bij aan.

Joli86 schreef:

Pritt schreef:Het komt bij mij op m'n werk ook wel eens voor. Leidsters zien inderdaad niet alles en soms wordt er, als het bijvoorbeeld tijdens het ophaalmoment druk is, wel eens iets vergeten te zeggen.
Ik zou het als leidster fijn vinden als je het even aankaart.

Sluit ik me helemaal bij aan.

Ik ook. Het is mij ook wel eens gebeurd dat een kind heel hard begint te huilen en ik niet weet wat er gebeurd is. Laatste keer dat ik dat had, was het kindje ook ontzettend warm, direct getempt, bleek het ook koorts te hebben, dus ik dacht dat dat de oorzaak was en heb dus ook nooit verder gekeken. Eenmaal bij thuiskomst zag moeder een bijtplek zitten, vond het erg fijn dat ze dat de volgende keer even terug koppelde.

Artemis schreef:Of muilkorfjes geven met Sinterklaas dit jaar.

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Y. gaat alleen op dinsdag, dus ik heb vanmiddag even gebeld. Er blijkt sinds afgelopen maandag een nieuw jongetje te zijn (3 jaar) en die blijkt dus een behoorlijke bijter te zijn. Y. is niet het enige kindje die gebeten is de afgelopen dagen.

Ze hadden het inderdaad niet opgemerkt (Y. is ook behoorlijk hard voor zichzelf, dus misschien heeft hij niet eens gehuild), maar de locatiemanager vond het fijn dat ik even belde.

Dat vind ik wel heel slecht, dat ze aangeven wie er bijt. Dit mag volgens de protocollen van de verschillende kdv's waar ik gewerkt heb, absoluut niet.

Lennox schreef:Dat vind ik wel heel slecht, dat ze aangeven wie er bijt. Dit mag volgens de protocollen van de verschillende kdv's waar ik gewerkt heb, absoluut niet.

In het kader van privacy? Ik geloof dat ze dat bij ons wel zeggen.

Idd in het kader van privacy, en daaruit voortvloeiend dat ouders zicht niet negatief tegenover het kind wat bijt gaan uitlaten. Niet alle ouders begrijpen dat bijten een moeilijk iets is wat je niet even een, twee, drie voorkomt of afleert. Bijten is wel even wat anders dan een duwtje, en sommige ouders van kinderen die gebeten zijn reageren daar ook vrij heftig op.

Aah ok! Dat snap ik wel idd, al lijkt het me lastig om dat vol te houden. Of valt dat mee?

Wij zeggen ook nooit wie er gebeten heeft om de redenen die Lennox geeft. Ik zeg tegen de ouders altijd dat hun kind gebeten is door een ander kind. Ouders vragen eigenlijk nooit aan mij wie er dan gebeten heeft. Ouders vragen wel vaak aan hun eigen kind door wie het gebeten is dus dan komen ze er zo vaak toch nog wel achter (maar dan heb ik het tenminste niet gezegd).

Het valt op zich wel mee. Ouders stellen soms heel direct de vraag wie er gebeten heeft, maar als ik dan zeg dat ik dat niet kan vertellen en vervolgens uitleg waarom, dan wordt daar wel begripvol op gereageerd. Ik vind het alleen lastig als ouders van zowel het bijtende kindje als het gebeten kind ineens tegelijk voor m'n neus staan, gelukkig heb ik dat nooit eerder gehad, maar dan zou ik er eerder voor kiezen om nog even na te bellen ofzo. Laatst was dat wel lastig, ik had twee kindjes op één dag die gebeten hadden, en drie kindjes die gebeten wáren. En dat waren alle vijf kinderen waarvan ik verwachtte dat ze zo ongeveer tegelijkertijd op werden gehaald, dat vind ik dan toch wel moeilijk, hoor. Je wilt als ouder van een kindje dat bijt mij toch ook niet tegen een andere ouder horen vertellen dat jouw kind het kindje van die ouder gebeten heeft. Sowieso zou ik dat ookmnooit zo doen. Ik zeg ook nooit tegen de ouders van het kindje dat gebeten heeft, wie dan het 'slachtoffer' was, ik trek daarin wel één lijn.

Bij mij scheelt het ook wel dat de kinderen nog te klein zijn om het zelf te zeggen Maar dat is iets wat ik bij de peuters ook lastig vond. "Oh, de juf mag het niet zeggen, maar Pietje, zeg jij zelf eens, wie heeft jou gebeten dan?"