Vaderschap

mijn man was in de eerste weken echt heel fanatiek! verschonen helpen met aanleggen bij de bv en later flesjes maken...het was toen winter/rond de feestdageb en hij had veel vrij.

Nu hij weer werkt, zn hobbys weer beginnen vond hij het best lastig om even te overleggen/ uberhaupt op de kalender te kijken en ging er veel vanuit dat ik wel thuis zou zijn en voor a zou zorgen. Ook de nachten en ochtendvoedingen waren steeds voor mij .Hier hebben we t toen even goed over gehad en hij houdt er nu wel meer rekening mee.

Afgelopen week moest ik weer gaan werken en heeft hij die dagen gekookt bijv en is er snachts ook een keer uitgeweest. poepluiers schuift hij graag af,maar daar kom ik wel overheen

Hij heeft er wel minder moeite mee om A even naar zn moeder te brengen als ik weg ben, als het hem beter uitkomt onder het mom A vind het prima,mn moeder vind t leuk en ik kan weg! Ik denk daar soms toch anders over maar komt niet zo vaak voor (nog)

Charles ik herken dat wel wat je zegt. Ik denk dat we hier sowieso soms dingen rooskleuriger beschrijven dan dat het is of voelt. Ik probeer dat niet maar dan krijg je soms dus de stempel dat je negatief bent.
Mijn man zou de kinderen niet meer willen missen natuurlijk maar ik weet heel zeker dat hij soms ons oude leven wel mist.

Mijn man was wel echt direct een vader, moest ook wel want ik zou het alleen ook niet kunnen met twee tegelijk, maar hij vond het ook echt niet erg om te verschonen, voeden, badderen etc. Maar hij vond de babytijd sowieso heerlijk en leuk en niet minder dan deze leeftijd. Mijn man is tegenwoordig sowieso een huismus dus als hij niet aan het werk is, is hij altijd thuis. Hij doet dan nooit iets zonder ons. Alleen 1 x per jaar een personeelsfeest en misschien 2 x naar per jaar naar ajax waar die eerst toestemming voor vraagt.

Mijn vriend deed het allemaal vrij snel vrij goed. Ik moest na de bevalling naar een ander ziekenhuis en kwam pas een dag later weer terug bij m'n vriend en m'n zoontje. In die tussentijd heeft hij alles geleerd en toen ik er eenmaal was kon hij al heel goed luiers verschonen en kleertjes aan doen.. en ik kon nog niets.

Waar m'n vriend wat meer moeite mee leek te hebben is overzicht en planning. Zo kwam het wel eens voor dat hij de baby een half uur voor een voeding in bed legde voor een slaapje 'want hij huilt zo, hij zal wel moe zijn'. Dan werd ik wel eens pissig, de voedingstijden stonden en staan gewoon vast bij ons, dan snap je toch dat je dat kind niet hongerig en wel in bed gaat leggen

Verder gaat alles prima en ik ben jaloers op de momenten waarop mijn vriend m'n zoontje naar bed brengt want ik hoor dan een partij schaterlachen door het huis gaan van heb ik jou daar. Ze doen allemaal trucjes en vechtgrapjes en soms stikt m'n kind bijna van het lachen, en dat krijg ik dus nooit voor elkaar.

Ja mijn man is ontzettend veranderd! Al moest en moet hij niks van baby's weten vind hij het nu maar war mooi dat papa is van 2 meiden. Hij begint het steeds leuker te vinden nu Y ook meer kan en zelf wil doen.
Maar met e heeft hij het minder, daar gaat hij niet uitgebreid mee knuffelen en of op schoot zitten, erg jammer soms!

Urban Naked schreef: jaloers op de momenten waarop mijn vriend m'n zoontje naar bed brengt want ik hoor dan een partij schaterlachen door het huis gaan van heb ik jou daar. Ze doen allemaal trucjes en vechtgrapjes en soms stikt m'n kind bijna van het lachen, en dat krijg ik dus nooit voor elkaar.

Ah wat lief dit UN. Leuk is dat he, die band die ze dan hebben. Ik vind het heel mooi om te zien. Mijn man heeft dat ook, dan zegt hij dat zoon zijn beste vriend is en ze lachen heel veel samen.
Toen ik nog zwanger was, was mijn man soms best angstig voor wat komen ging. Hij is zelf door zijn vader in de steek gelaten toen hij nog maar klein was en daardoor nooit een vaderfiguur gehad. Hij was bang dat hij niet wist hoe die band dan moest zijn en hij vroeg zich af of hij wel een goede vader kon zijn zonder voorbeeld. Dat gevoel was direct gewist toen de anesthesist hem vroeg op te staan op het moment dat Julian uit mijn buik werd gehaald. Mijn man zei dat hij direct verliefd was en gewoon meteen liefde voelde voor hem en dat is nooit weggegaan, zeker nu hij interactie met Julian krijgt en Julian op ons reageert en lacht. Poepluiers, flesjes, etc gaat allemaal goed. Hij haalt hem naar mijn idee wel snel uit zijn bedje onder het mom van: "Hij gaat toch niet slapen'' maar mijn man denkt blijkbaar dat baby's in bed gelegd worden en direct hun oogjes sluiten en weg zijn. Soms doet Julian dat inderdaad maar andere keren moet je 203x teruglopen voor zijn speentje, aai over de bol etc. Zolang Julian niet huilt maar moppert haal ik hem niet uit zijn bed en mijn man denkt daar anders over, dan vindt man het veel te gezellig en kijken ze samen voetbal . Ik snap het wel, hij is de hele dag op zijn werk en als Julian gaat slapen heeft ie hem weinig geknuffeld. De blik in de ogen van mijn man als Julian 'wakker' wordt dan rent man er zowat heen en zegt: 'Yes!! Mijn vriendje is wakker' en dan komt ie naar beneden met Julian en die loopt te knikkebollen omdat hij natuurlijk nog helemaal niet uit bed wilde maar even een speentje en dan zegt man: 'Nee hoor, hij keek me aan met grote ogen dus heb ik hem gepakt..' hij is erg geduldig met Julian en vind het niet erg om uren nog wakker te zijn als Julian echt niet slapen wilde.
Enige wat hij niet doet is hem aankleden, tenminste wel zijn rompertje vastmaken, sokjes aan en broekje aan maar bovenkleding is nog 'eng' want het hoofdje is nog zacht.
As we speak zijn ze samen op pad, winkelen voor Julian.. ik mocht en kon sowieso niet mee maar ach, laat ze maar samen tijd doorbrengen.

Mijn ex vond de eerste tijd heel onwennig. Vond er meer aan toen ze steeds meer kon en er meer interactie kwam. Nu doen ze ook veel samen, lekker spelen, gek doen, naar buiten, etc. Toen ze nog een baby was vond hij er veel minder aan heeft hij zelf eens verteld. Ik vind dat wel jammer, maar iedereen is daar weer anders in natuurlijk. Gelukkig genoot ik zelf wel van dat hele kleine, want voor je het weet is het weg!

Echt een vader zoals ik had gehoopt dat hij zou worden vind ik hem trouwens niet. Niet omdat het mijn ex is, maar door zijn houding. Ze woont bij mij, en ik mag alles opknappen. Geen probleem, maar zoals het op mij overkomt heeft hij eens per week een dagje de 'lusten' en eventuele lasten zijn altijd voor mij. Dan zien we hem weer een week niet, vraagt tussendoor nooit naar haar en zijn plannen gaan voor. Hij heeft ook van veel dingen geen idee, wat er allemaal bij komt kijken. Als hij bijv. in het weekend om 9 uur eruit moet vindt hij dat vervelend.. Dat er dagen zijn dat het hier half 6 is gaat totaal aan hem voorbij. Ik vind het in elk geval best jammer voor A. dat zij niet op de eerste plek staat bij hem, zo komt het op mij over in elk geval.

Eerst moest hij wel erg wennen, maar na 2 dagen verschoonde hij de luiers alsof hij nooit anders gedaan had.
Wel zegt hij wel dat hij S nu veel leuker vind dan toen hij nog een ini mini baby was.
Ja ik vind hem ook steeds leuker worden dus snap hem wel.
Maar ik had nooit verwacht dat mijn man zo leuk zou doen met S. Zo was S 1 week oud en wou niet slapen. Kinderliedjes kende hij nog niet dus hij zong maar 'liever kips leverworst dan gewone leverworst tututututut (dat deuntje erachter aan). En S sliep:lol: Of samen blues en jazz luisteren.
Later leerde hij van mij kinderliedjes dus nu zingt hij dat wel Hij kruipt eerder in de ballentent dan S. Maakt grote gebouwen van de blokjes die S mag omgooien en zo doen ze heel wat samen. Hij had nooit wat met andere kinderen, vond ze vervelend en slecht opgevoed. Ik zei altijd al: je eigen kind is zo anders en dat klopt wel.