Pleeg- en adoptiekinderen.

Ik heb niet alles gelezen hor.
Maar wat Studiebol zegt is inderdaad heel belangrijk om rekening mee te houden.

Mijn schoonmoeder had ook pleegkinderen en met 1 daarvan waren ze heel hecht. Maja toen kwam moeder weer in beeld en kwam ze minder vaak bij mijn schoonmoeder. Mijn schoonmoeer begreep dat niet omdat moeder haar zo slecht had behandeld en BJZ dit juist gingen stimuleren. Mijn schoonmoeder heeft het hier heel lang moeilijk mee gehad en uiteindelijk kwam ze niet meer omdat het meisje haar moeder merkte dat ze heel hecht waren. En mijn schoonmoeder dacht dat zij wel bij hun kon komen wonen, maar zo werkt het inderdaad niet. En dat begrijpt mijn schoonmoeder nog steeds niet, al leg ik het haar tien keer uit. Ze is gewoon zwaar teleurgesteld.

Ik zou in de toekomst wel graag pleegouder willen worden. Mijn vriend gelukkig ook. Dat wil ik al vanaf ik klein was en ik werk ook met moeilijk opvoedbare jongeren. En sommige van deze jongeren hebben helemaal niemand, daarom vind ik pleegouder zijn iets heel moois. Je word geen ouder voor deze jongeren/kinderen maar je kan ze wel mooie ervaringen en een thuissituatie geven een "normaal leven".

@Studiebol: ok, tnx! We zullen zien wat ze gaan zeggen áls het zover gaat komen.

.

Coco schreef:Verder hebben wij er ons nog niet heel veel in verdiept omdat het, zolang ik nog studeer, waarschijnlijk niet aan de orde zal zijn. Tenzij er een noodsituatie is. Ik vraag mij wel af of je zelf kunt bepalen wie je wel of niet als pleegkind zou willen. Je moet bepaalde gevallen kunnen weigeren, lijkt mij.

Dit klopt. Je krijgt in de meeste gevallen te horen dat er een kindje voor jullie gevonden is. De 'verdiept' je in de achtergrond en persoonlijkheid van het kindje en kan al kennismaken. Dit is erg belangrijk om te kijken of er wel enige klik is. Daarna kan je een definitieve keuze maken; in huis nemen of 'weigeren'. Het klinkt hard, maar dit kan wel.

Die vriendin van mijn moeder kreeg bij het derde pleegkindje een autistisch kindje toegewezen. Omdat ze al twee 'moeilijke' pleegkinderen hadden besloten ze dat dit hun echt te zwaar zou worden. Na de kennismaking waren ze uiteraard op slag 'verliefd' op het jongetje, maar ze hebben toch de keuze gemaakt dit kindje niet in huis te nemen, met pijn in hun hart. Gelukkig kwam er snel een nieuw 'aanbod'. Je hebt dus inderdaad een keus.

(het klinkt misschien allemaal een beetje hard hoe ik het omschreven hebt.. alsof het om transacties van goederen gaat ofzo. Maar ik bedoel het totaal niet zo! Vandaar ook bepaalde woorden tussen haakjes, als uitdrukkingen)

Mijn zus heeft 2 pleegkinderen waarvan 1 permanent en 1 crisis. Dus die blijft ook nog wel een tijdje. Zij is daar echt een type voor. Ze wilde altijd een groot gezin en na haar eigen dochtertje waar ze 10 jaar op heeft moeten wachten is ze met pleegzorg begonnen.

Ik zou het niet kunnen denk ik vooral omdat ik dichtbij mee maak hoe zwaar het kan zijn. Maar heb wel veel respect voor mensen die het wel kunnen en doen!

blauwwitrood schreef:
Los daarvan komt dan nog de vraag of we wel goedgekeurd gaan worden, aangezien er voor pleegouders een medische selectie geldt .

En terecht. Ze zouden mensen die kinderen willen krijgen ook strenger mogen controleren wat mij betreft. Maar waarom zou(den) jij/jullie afgekeurd worden?

Ik hoop dat ik zelf kinderen kan krijgen. Ik weet nog niet of ik adoptie zou willen, wellicht wel als ik geen kinderen kan krijgen. Pleegkinderen wil ik niet, ik heb daarvan te veel gezien en te veel meegemaakt.
Het is zonde als mensen de grens niet meer zien tussen kwantiteit en kwaliteit. Je kan tig kinderen in huis opnemen, omdat je zoo graag het goede voor ze wilt. Alleen moet je hierbij wel kijken of je dit zelf ook aan kunt, de rest van het gezin het aan kunt en je alle aandacht goed kan verdelen. Soms is het niet mogelijk om bijvoorbeeld vier kinderen op te voeden met behoorlijke problematieken en daarnaast nog andere kinderen.
Zelf kies ik er niet voor, ik heb te veel kinderen gezien die behoorlijk beschadigd waren, waar je een hele kluif aan hebt. Gezien ik ook al in de hulpverlening werk heb ik dat liever niet.