Lactatiekundige (heet dat zo?)

M@niek schreef:Ik wordt echt een beetje verdrietig van je verhaal wat de mooiste tijd van je leven moet zijn zo verpesten. Gelukkig had je overdag wel lieve zusters. Ook jammer van de kraamzorg.

Paper Crown schreef:Ik ben zo rot behandeld in het ziekenhuis. Letterlijk aan mijn lot overgelaten.. J. is om 18:29 geboren en nadat iedereen naar huis was, was mijn lichaam nog van onder mijn borst tot mijn tenen nog verdoofd. Een zuster heeft J. in t wiegje gelegd, maar hij werd natuurlijk onrustig, wat verwacht je ook van een baby van 3 uur oud? Ik heb toen op de bel gedrukt en toen kwam er een secreet van een zuster, echt zo'n kop op onweer en ze vroeg: 'Jaa, zeg het eens?!' Dus ik zei dat ik mijn kindje wilde pakken, maar het niet lukte met een onderlichaam dat totaal niet meegaf. Zegt ze: 'Wat wil je met hem doen dan?!' (kind krijst ondertussen) dus ik zei dat ik hem wilde troosten en misschien aanleggen? Zegt die vuile b*tch, tja.. babies huilen nu eenmaal he, dat weten we allemaal, toch?! En ze wierp een blik in de wieg, en zei of weet jouw mama dat niet?!? Nou echt, ik wist niet wat ik hoorde, dus ik zei: ja en geef nu maar de baby aan. Geeft ze de baby zo op mij, propt een kussen tussen het bed en Julian, en loopt weg! Ik kan niet bij de knop om mijn bed hoger te zetten, dus ik lig daar te spartelen met een kindje op mij, terwijl mijn onderlichaam niet meewerkt. Uiteindelijk na heel veel moeite lukte het me om toch bij de knop te komen en mijn bed hoger te zetten, Julian heeft die nacht op mijn arm geslapen, ik dufde niet meer te bellen, terwijl ik normaal zo mondig ben, maar ik was bekaf, ik lag aan de ruggenprik, ik had een infuus en een catheter, echt trapped aan de snoeren en de nodige emoties.. dus tegen 05:00 toch maar weer gebeld, ik had het koud, was niet eens aangekleed en had een badjas half aan en Julian moest verschoond worden dus ze verschoonde hem, en kwam toen terug aan het bed en ik vroeg haar of ze mij wilde helpen mijn badjas goed aan te doen want ik kreeg het zelf niet voor elkaar (het infuus moest erdoorheen..) legt ze Julian zo hardhandig in de wieg terug, hij hing volledig met dat ruggetje OVER een kruik dus hoofd en benen lager dan zijn buik.. Ik was echt in staat haar te besluipen en te wurgen, rottige heks, en dat wijf was de nachtzuster voor de komende 3 dagen dat ik daar heb gelegen. Ik was gewoon verdrietig als de leuke zusters van de middag naar huis gingen, die waren erg lief voor Julian, maar in de nacht had ik juist zoveel hulp nodig. Er ligt al een klacht bij ze, ik heb er niets meer aan maar dit mag ze echt niet met andere vrouwen doen. Als je te moe bent voor nachtwerk moet je geen zuster worden op een kraamafdeling.

Paper Crown schreef:Ik ben zo rot behandeld in het ziekenhuis. Letterlijk aan mijn lot overgelaten.. J. is om 18:29 geboren en nadat iedereen naar huis was, was mijn lichaam nog van onder mijn borst tot mijn tenen nog verdoofd. Een zuster heeft J. in t wiegje gelegd, maar hij werd natuurlijk onrustig, wat verwacht je ook van een baby van 3 uur oud? Ik heb toen op de bel gedrukt en toen kwam er een secreet van een zuster, echt zo'n kop op onweer en ze vroeg: 'Jaa, zeg het eens?!' Dus ik zei dat ik mijn kindje wilde pakken, maar het niet lukte met een onderlichaam dat totaal niet meegaf. Zegt ze: 'Wat wil je met hem doen dan?!' (kind krijst ondertussen) dus ik zei dat ik hem wilde troosten en misschien aanleggen? Zegt die vuile b*tch, tja.. babies huilen nu eenmaal he, dat weten we allemaal, toch?! En ze wierp een blik in de wieg, en zei of weet jouw mama dat niet?!? Nou echt, ik wist niet wat ik hoorde, dus ik zei: ja en geef nu maar de baby aan. Geeft ze de baby zo op mij, propt een kussen tussen het bed en Julian, en loopt weg! Ik kan niet bij de knop om mijn bed hoger te zetten, dus ik lig daar te spartelen met een kindje op mij, terwijl mijn onderlichaam niet meewerkt. Uiteindelijk na heel veel moeite lukte het me om toch bij de knop te komen en mijn bed hoger te zetten, Julian heeft die nacht op mijn arm geslapen, ik dufde niet meer te bellen, terwijl ik normaal zo mondig ben, maar ik was bekaf, ik lag aan de ruggenprik, ik had een infuus en een catheter, echt trapped aan de snoeren en de nodige emoties.. dus tegen 05:00 toch maar weer gebeld, ik had het koud, was niet eens aangekleed en had een badjas half aan en Julian moest verschoond worden dus ze verschoonde hem, en kwam toen terug aan het bed en ik vroeg haar of ze mij wilde helpen mijn badjas goed aan te doen want ik kreeg het zelf niet voor elkaar (het infuus moest erdoorheen..) legt ze Julian zo hardhandig in de wieg terug, hij hing volledig met dat ruggetje OVER een kruik dus hoofd en benen lager dan zijn buik.. Ik was echt in staat haar te besluipen en te wurgen, rottige heks, en dat wijf was de nachtzuster voor de komende 3 dagen dat ik daar heb gelegen. Ik was gewoon verdrietig als de leuke zusters van de middag naar huis gingen, die waren erg lief voor Julian, maar in de nacht had ik juist zoveel hulp nodig. Er ligt al een klacht bij ze, ik heb er niets meer aan maar dit mag ze echt niet met andere vrouwen doen. Als je te moe bent voor nachtwerk moet je geen zuster worden op een kraamafdeling.

Paper Crown schreef:Ik ben zo rot behandeld in het ziekenhuis. Letterlijk aan mijn lot overgelaten.. J. is om 18:29 geboren en nadat iedereen naar huis was, was mijn lichaam nog van onder mijn borst tot mijn tenen nog verdoofd. Een zuster heeft J. in t wiegje gelegd, maar hij werd natuurlijk onrustig, wat verwacht je ook van een baby van 3 uur oud? Ik heb toen op de bel gedrukt en toen kwam er een secreet van een zuster, echt zo'n kop op onweer en ze vroeg: 'Jaa, zeg het eens?!' Dus ik zei dat ik mijn kindje wilde pakken, maar het niet lukte met een onderlichaam dat totaal niet meegaf. Zegt ze: 'Wat wil je met hem doen dan?!' (kind krijst ondertussen) dus ik zei dat ik hem wilde troosten en misschien aanleggen? Zegt die vuile b*tch, tja.. babies huilen nu eenmaal he, dat weten we allemaal, toch?! En ze wierp een blik in de wieg, en zei of weet jouw mama dat niet?!? Nou echt, ik wist niet wat ik hoorde, dus ik zei: ja en geef nu maar de baby aan. Geeft ze de baby zo op mij, propt een kussen tussen het bed en Julian, en loopt weg! Ik kan niet bij de knop om mijn bed hoger te zetten, dus ik lig daar te spartelen met een kindje op mij, terwijl mijn onderlichaam niet meewerkt. Uiteindelijk na heel veel moeite lukte het me om toch bij de knop te komen en mijn bed hoger te zetten, Julian heeft die nacht op mijn arm geslapen, ik dufde niet meer te bellen, terwijl ik normaal zo mondig ben, maar ik was bekaf, ik lag aan de ruggenprik, ik had een infuus en een catheter, echt trapped aan de snoeren en de nodige emoties.. dus tegen 05:00 toch maar weer gebeld, ik had het koud, was niet eens aangekleed en had een badjas half aan en Julian moest verschoond worden dus ze verschoonde hem, en kwam toen terug aan het bed en ik vroeg haar of ze mij wilde helpen mijn badjas goed aan te doen want ik kreeg het zelf niet voor elkaar (het infuus moest erdoorheen..) legt ze Julian zo hardhandig in de wieg terug, hij hing volledig met dat ruggetje OVER een kruik dus hoofd en benen lager dan zijn buik.. Ik was echt in staat haar te besluipen en te wurgen, rottige heks, en dat wijf was de nachtzuster voor de komende 3 dagen dat ik daar heb gelegen. Ik was gewoon verdrietig als de leuke zusters van de middag naar huis gingen, die waren erg lief voor Julian, maar in de nacht had ik juist zoveel hulp nodig. Er ligt al een klacht bij ze, ik heb er niets meer aan maar dit mag ze echt niet met andere vrouwen doen. Als je te moe bent voor nachtwerk moet je geen zuster worden op een kraamafdeling.

bolus26 schreef:wat een naar verhaal zeg...

even over je vragen: ik heb t zelfde gehad ( en een hele ervaren kraamhulp als begeleidster) dus misschien heb je er wat aan.

A. had ook groenige poep,is een teken dat er inderdaad te weinig voedingstoffen binnen komen, dus waarschijnlijk alleen voormelk.

wat je kunt doen is bijv. in een blokje van 3 uur steeds dezelfde borst aanbieden zodat je zoontje uiteindelij kde achtermelk ook binnen krijgt. voor mijn dochtertje (echt een mini) was t te vermoeiend om meerder keren per 3 uur te drinken dus ik heb een kolf gekocht, eerst voorkolven links ,links aanbieden en evt een ´toetje´geven met rechts na t verschonen. dit kan je rechts dan ook zo doen bij de volgende voeding.



hopelijk gaat t al beter!

Paper Crown schreef:Dankjulliewel voor de antwoorden. Inmiddels heb ik een lactatiekundige gevonden die een paar keer hier langs komt. Ze komt vanmiddag voor het eerst. Dure grap, zo'n lactatiekundige trouwens he!