Heb jij...

Het is natuurlijk nog lang niet zover, maar ik weet nu al dat ik mijn leven zou aanpassen.

Aangezien ik een eind van mijn vriendinnen woon zal ik die sowieso al minder zien, maar ikzelf zou ook minder gaan werken zodat het kindje niet alleen aan m'n man/vriend hecht die veel meer thuis zal zijn en ik niet altijd alle eerste bijzondere momenten zal missen.

Bovendien zal het dagritme veranderen, eerder opstaan en eerder naar bed denk k. Wel zou ik proberen de dag een vast ritme te geven. Zelfde tijd opstaan, zelfde tijd naar bed en ook kindje zelfde tijd naar bed zodat je ook nog tijd samen over houdt.

Ja, er is veel veranderd. We zijn allebei minder gaan werken, en wij houden toch wel redelijk veel rekening met de slaapjes van F. en we kiezen bijv. vakantie echt uit op kindvriendelijkheid. Ook met afspreken, proberen we altijd te plannen hoe we het gaan doen (campingbdje mee, stoeltje mee, buggy mee?), eten en gaan we rijden voor het slaapje, tijdens het slaapje of na het slaapje....

Filoria schreef:

Zelda schreef:Het is niet makkelijk, jong moeder zijn. Ik heb al een paar keer de vraag gekregen of mijn zoontje soms mijn broertje is, te brutaal voor woorden eigenlijk.

Wat stom! Zijn er in jouw woonplaats ook weinig jonge moeders? Hier zijn veel moeders met peuters en kleuters de 40 gepasseerd, vooral de hoger opgeleiden. Ze vragen gelukkig nooit of ik Tomas' zus / oppas ben.

Je ziet mensen wel eens puzzelen als ik (25) met mijn broertje (15) en Tomas (bijna 4) op stap ben. Zo van: 'wat zijn die van elkaar?'

Ik kreeg laatst de opmerking in de supermarkt dat ik wel erg vaak op dat jongetje paste. ( ik zie die vrouw regelmatig als ik een boodschap ga halen.

Voor ik kinderen kreeg was ik ook niet echt bezig met reizen en stappen, ik was al best een huismus, maar toch is alles nu anders en ben ik heel anders.