Pesters

Ik kan me best voorstellen wat Carmen zegt en zie dit ook niet als serieuze bedreiging maar als iets dat in emotie wordt gezegd omdat ze er nog zo mee zit wat ik wel kan begrijpen als zoiets verschrikkelijks je overkomt.

Carmen: Ik vind het wel naar dat je er zo over denkt want als je zo boos blijft, verteert dat je. Heb je het idee dat je er al iets van verwerkt hebt?

Ik ben gepest en in elkaar geslagen.

Maar ik heb ook weer zeer veel mensen belachelijk gemaakt en het bloed onder de nagels vandaan gehaald. Mensen geslagen of spullen kapot gemaakt heb ik nooit.

Ik ben gepest en ik heb een ander meisje gepest.
Reden waarom ik een pester was omdat ik zoveel frustratie vanuit huis bij me droeg, waardoor ik erg veel foute dingen heb gedaan. Het meisje wat ik heb gepest is ondertussen een dierbare vriendin van me. En ik heb er nog elke dag spijt van dat ik zo heb gedaan tegen haar. Ik heb het haar al vaker gezegd dat het me spijt en dat ik juist zo jaloers op haar was. En vooral ook omdat ze een fijne thuis situatie had, liefhebbende ouders. Iets wat ik niet had. Ze begrijpt me hier in, en heeft me vergeven. Maar ik zit er nog wel erg mee.

Ik ben zelf ook heel erg gepest en buiten gesloten. Het leukste meisje van de klas had een vriendje, en dat vriendje was dag in dag uit bij mij. Ik zat toen in groep 8. Ze had heel groep 7 en 8 tegen mij opgezet en ik voelde me vreselijk. Maar daarvoor werd ik op een andere school ook al gepest, omdat wij 'anders' waren.

Ik ben vroeger zelf veel gepest. En ik vertoon op dit moment zelf ook pestgedrag, al is het niet doelbewust om mensen te pesten. Ik zit bij een koor en er zijn een aantal mensen waar ik veel moeite mee heb en ik merk dat ik hun zoveel mogelijk ontloop. Als ze een gesprek aanknopen, doe ik soms alsof ik het niet hoor of ik kap het gesprek zo snel mogelijk weer af. Ik vind dat echt een hele nare eigenschap van mezelf.

*

Toen ik op het hbo zat is er in een andere klas ook een meisje weggepest. Ik deed een sociale opleiding waarbij veel moest worden samengewerkt in tweetallen of groepjes. Zij werd volkomen buitengesloten en was in geen enkele projectgroep welkom waardoor zij in de problemen kwam met haar opdrachten en uiteindelijk is gestopt.

Ja ik heb wel eens gepest. Ik was op de basisschool zelf altijd ernstig de lul, maar naast mij liepen er nog een paar 'kneusjes' rond. Als ze weer genoeg van mij hadden, pakten ze die anderen. En dan deed ik vrolijk mee. Ik kan me nog herinneren dat het voor mij heerlijk voelde om er bij te horen, om eens niet de pineut te zijn.
Maar de volgende dag was ik zelf weer het haasje..

Achteraf schaam ik me er wel voor dat ik die andere kinderen mee gepest heb, zeker omdat ik zelf donders goed weet hoe het voelt..

Roxi3 schreef:Toen ik op het hbo zat is er in een andere klas ook een meisje weggepest. Ik deed een sociale opleiding waarbij veel moest worden samengewerkt in tweetallen of groepjes. Zij werd volkomen buitengesloten en was in geen enkele projectgroep welkom waardoor zij in de problemen kwam met haar opdrachten en uiteindelijk is gestopt.

Waar lag dat aan dan? Ik bedoel, was zij sociaal onhandig, was zij niet aardig, of gewoon, zoals dat gaat, een pechvogel, de 'zwakste' schakel?

Ik heb nooit echt gepest (wat ik tenminste onder pesten vind vallen), maar ik heb vast wel eens een opmerking gemaakt die niet verkeerd bedoeld was, maar wel verkeerd is gevallen.

Ik voelde me wel altijd heel erg schuldig. Op de basisschool hadden we twee slachtoffers die eigenlijk dag in dag uit gepest werden. Ik deed hier niet aan mee, maar ik had ook niet het lef om voor ze op te komen, ik was bang dat ik dan ook slachtoffer zou worden (al was dat voor hen waarschijnlijk heel saai geweest, want ik maakte me niet zo druk, maar zo voelde het wel). Daar heb ik me lang schuldig om gevoeld. Dan kwam ik huilend thuis, mijn ouders helemaal bang dat er met mij iets was gebeurd, maar ik was gewoon zo verdrietig omdat ik het oneerlijk vond en zelf niks durfde te doen

Nee ik heb niet gepest, maar ik heb ook eigenlijk niet meegemaakt dat mensen heel erg gepest werden in de klassen waarin ik zat. Op de basisschool was er wel 1 jongen die consequent buitengesloten werd, en ik ging ook niet om met die jongen. Die jongen was heel smerig, hij stonk en was smoezelig (zijn kleren, maar ook zijn gezicht). Met de kennis van nu denk ik dat hij thuis verwaarloosd werd, maar als kind weet je dat natuurlijk niet.

Op de middelbare school was er een meisje wiens vader docent was op school. Die vader had nogal een excentriek uiterlijk, waar zij vaak grappen over moest aanhoren. Ik heb het wel voor haar opgenomen, dat vond ik echt lullig. Maar toen zij vriendinnen wilde worden, heb ik dat wel een beetje afgekapt. Dat is ook best lullig, maar zij is in alle opzichten zo totaal anders, dat ik een vriendschap met haar echt niet zag zitten. Zij achteraf met mij ook niet hoor. We hebben in de latere jaren altijd wel prima contact gehad.

Niet echt gepest, maar wel dat we niet wilden dat ze bij ons liep + niet echt gesprekken met haar.
Dus toch een soort van. Het leek altijd alsof zij het niet zo door had, maar sinds ik moeder ben heb ik er toch een schuldgevoel over.