Hoe kan ik dit oplossen?

Ik zit nu bijna anderhalve maand op school en ik vind de opleiding nog steeds erg leuk alleen zit ik met een probleem waarbij ik niet weet hoe ik dit moet oplossen?

Er zijn namelijk een aantal klasgenoten die vinden dat ik TE veel nadenk. Ik ben continue dingen aan het analyseren en ga volgens hun te diep, en moeilijk op de stof in waardoor klasgenoten mij af en toe niet begrijpen. Heb dus al verschillende keren te horen gekregen dat ik niet zo moeilijk moet doen en gisteren riep een meisje dat ze niet met mij wil samenwerken. Ik merk zelf ook dat als ik te diep op de stof inga dat mensen zich irriteren, gaan zuchten, vreemd kijken etc.

Maar er zit ook een keerzijde aan mijn gedrag. Ik heb ADHD en ik slik daar medicatie voor. Ik voel me daar echt prima bij. Ben helder in mijn hoofd en krijg alles goed mee. Maar ik merk ook dat als de medicatie uitwerkt dat het soms mis gaat. Word onrustig, prikkelbaar, neem niks meer op en soms weet ik niet eens meer wat links of recht is. Ik heb hier niet altijd last van, kan het heel goed onder controle houden. Maar afgelopen maandag ben ik van stress uit te klas moeten gaan omdat alles prikkels me te veel werden.

De klas weet dat ik ADHD heb en ik heb ook aangegeven dat ik soms erg warrig en prikkelbaar over kan komen als mijn hoofd vol zit.

Ik heb gisteren ook een gesprek gehad met een maatschappelijk werker van school en hij adviseerde mij om eens opnieuw naar mijn medicatie te gaan kijken, oftewel dikke kans dat ik weer naar een psychiater moet voor de medicatie. Dat vind ik op zich geen probleem want misschien is mijn dosering niet helemaal juist, kan?

Ik merk gewoon weer dat ik tegen een muur aanloop? Ik baal van mijn prikkelbare momenten maar ik word ook verdrietig omdat mensen zich storen dat ik te moeilijk en te diep nadenk waardoor er iemand is die niet met mij wil samenwerken?

Ligt het aan mij? Of zal ik mijn gedrag moeten gaan aanpassen, dat wil ik best alleen ik heb geen idee hoe?

Wat voor opleiding volg je? MBO, HBO, uni?

Gebruik je rit.alin? Misschien moet je inderdaad een hogere dosering nu je met een studie bezig bent. Heb je al extra studiebegeleiding aangevraagd? Mijn vriend heeft ADD, en loopt zo nu en dan ook gewoon vast, omdat z'n hoofd dan ook vol zit, maar hij krijg nu extra begeleiding. Iemand die hem wat vaker controleert, helpt als er onduidelijkheden en dergelijke.

Wat vervelend dat je studiegenoten zo reageren! Ik kan je helaas daar geen tips over geven.

Op welke momenten merk je dat je medicatie uitgewerkt raakt? Want in principe zou je dosering zo moeten zijn, dat je de hele dag door profijt van je medicatie. Misschien zit er een te lange tijd tussen de innames van je medicatie? Dan zou ik toch wel terug gaan naar de psychiater en kijken of je daar iets mee kan doen.

Wat rot dat je je zo voelt door de feedback/kritiek van je studiegenoten. Van ADHD weet ik te weinig om er iets zinnigs over te roepen, maar het analyseren/dieper over de stof nadenken komt me wel bekend voor - het verschil is dat ik daar niet op werd aangekeken door studiegenoten en docenten het alleen maar konden waarderen.

Het is goed om te lezen dat je je opleiding an sich wel heel leuk vindt. Kan het misschien zo zijn dat het niveau te laag voor je is, waardoor je steeds verdieping zoekt? Ik denk zelf dat het gros van de studenten veelal een voldoende-is-genoeg-mentaliteit heeft, waardoor je al snel een uitzondering bent, als je je puur uit interesse meer wilt inlezen in een bepaald onderwerp.

Concrete tips heb ik helaas niet voor je, maar ik hoop wel heel erg voor jou dat je op den duur meer aansluiting gaat vinden bij je studiegenoten.

Ik doe een MBO 3 opleiding. Ik gebruik Concerta en ik heb daar echt heel veel baad bij. Heb eindelijk het gevoel dat ik kan nadenken omdat het voorheen een grote puinzooi was in mijn hoofd?

Ik weet niet of school mij wel de juiste begeleiding kan bieden. Het is niet de bedoeling dat ik een op een begeleiding ga krijgen, wil ik ook niet wat ik begrijp het juist heel erg goed, ik heb geen moeite met de stof daarom analyseer ik ook veel. Alleen waarom hebben sommige mensen dan moeite met mijn denk gedrag? Draaf ik soms te ver door omdat ik het leuk vind?

Misschien is er een studiegenootje met wie je goed op kan schieten, die je een teken kan geven als je weer dreigt te gaan doordraven, zodat je op dat moment wat gas terug kan nemen en je gedachten even kan parkeren, misschien kun je het dan ook zelf leren herkennen als je gaat 'overanalyseren'. Eventueel kun je later, als je alleen aan het studeren bent, die vragen en gedachten opschrijven, of erover praten met iemand die zich er niet aan ergert, zodat je het wel voor jezelf op een rijtje kunt zetten.

Edit: Oh, je gebruikt nu Concerta, dan is mijn eerste stukje niet meer van toepassing. Dan zou ik echt met de psychiater overleggen, maar dat is sowieso verstandig.

Studeer je niet te ver onder je niveau? Misschien is de stof wel te simpel om er zo diep op in te gaan.

Hmm, weer 2 mensen die het studeren onder het niveau aangeven. De maatschappelijk werker gaf ook dat mensen met ADHD vaak onder het niveau werken. De psychiater toentertijd die mij de medicatie gaf riep dit ook al.

Soms denk ik dat ook wel. Alleen het is een gevoelskwestie. Ik kan helemaal niet met harde feiten aankomen om te bewijzen of het daadwerkelijk ook is? Ik heb altijd al onzeker geweest over mijn denken en kunnen. En doordat mensen zich nu storen aan mij, werk dit weer averechts voor mijn zelfvertrouwen.

Dropdraakje schreef:Hmm, weer 2 mensen die het studeren onder het niveau aangeven. De maatschappelijk werker gaf ook dat mensen met ADHD vaak onder het niveau werken. De psychiater toentertijd die mij de medicatie gaf riep dit ook al.

Soms denk ik dat ook wel. Alleen het is een gevoelskwestie. Ik kan helemaal niet met harde feiten aankomen om te bewijzen of het daadwerkelijk ook is? Ik heb altijd al onzeker geweest over mijn denken en kunnen. En doordat mensen zich nu storen aan mij, werk dit weer averechts voor mijn zelfvertrouwen.

Ik denk persoonlijk ook dat als je nu al merkt dat jij veel dieper op alles in gaat etc, dat de opleiding misschien niet genoeg uitdaging geeft..
Ik presteer sinds ik medicatie slik ook zoveel beter dan voorheen, eerst dacht ik dat ik HBO nooit aan zou kunnen, nu is die twijfel ook verdwenen bij mij.

Is het geen optie om een HBO opleiding te gaan doen?

En hoeveel uur zit er tussen je eerste inname van je medicatie en je 2de? Want misschien raakt concerta juist wel te snel uitgewerkt, en zou je bijvoorbeeld beter ritalin kunnen slikken om de 3 uur? Of eerder je 2de dosis concerta nemen?

Ja, dat snap ik heel goed, alsof je iets verkeerd doet. Maar volgens mij zit je nu niet op je plek. Ik weet niet hoe lang deze opleiding duurt, maar is er niet een mogelijkheid om te kijken op het HBO? Ik zit ook pas op het HBO, en ik ben ook altijd onzeker over m'n kunnen en denken maar ik probeer het wel. Ik denk echt dat jou manier van denken daar veel beter tot z'n recht komt en gewaardeerd wordt. Het zou toch zonde zijn dat je jezelf klein houdt omdat je bang bent?

Wat vervelend dat je je zo voelt! Het moet natuurlijk niet zo zijn dat je je studieplezier gaat laten afhangen van de mening van anderen. Je zou je daar gewoon niet geremd in moeten voelen. Ik herken het wel een beetje. Ik was altijd super ijverig, ging veel verder voor een goed cijfer of verdieping van de stof dan m'n gemiddelde studiegenootje. Vond dat wel lastig. Die snapten het niet dat ik met plezier naar de bieb ging om boeken te lezen over m'n interesses, of nog extra aandacht aan dat essay wilde besteden. Gelukkig vond ik in het tweede jaar een lotgenootje, met wie ik heel goed bevriend raakte. Wij snapten het van elkaar wel. Mensen vonden ons maar nerds, maar toen kon me dat al niet meer schelen.

Ik vind Susan's tips om het op te schrijven ook wel erg goed. Die verdieping kan je dan later in je eigen tijd er uit halen als je het interessant vindt en dan 'zadel' je je klasgenootjes er niet echt mee op. In Nederland heerst (helaas, in mijn ogen) een toch wel echte 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg' mentaliteit en de zesjescultuur is ook sterk aanwezig bij studies. Mensen die er uit springen, worden toch al gauw als overdreven bestempeld. Jammer, want ze zouden waarschijnlijk veel kunnen leren van jouw enthousiasme en persoonlijke interesse voor je studie. Ik zou dat zelf alleen maar erg waarderen in een persoon.

Uiteindelijk moet je maar denken: Dit is MIJN studie en MIJN interesse. Als jij door extra interesse meer te weten komt over datgene wat je interesseert, is dat toch alleen maar fantastisch? Dat zorgt er straks misschien voor dat jij boven de rest uitsteekt qua kennis. Ik zou toch proberen je niet zo te laten leiden door je klasgenootjes. Het is leuk als je leuk contact met ze hebt, maar uiteindelijk doe je dit gewoon voor jezelf, dus leg jezelf geen grenzen op waar je je niet goed bij voelt.

Enne: LEUK dat het zo goed bevalt, echt!

Ik kan geen HBO doen omdat ik geen MBO 4 heb. Daarom ben ik MBO 3 gaan doen. Heb er ook bewust voor gekozen omdat ik gelijk na de middelbare school Defensie in ben gegaan en 11 jaar lang niks met school heb gedaan.

Bovendien weet ik niet eens of HBO wel haalbaar is joh! Ik zal toch eerst met feiten aan moeten komen?

Lieverd wat vervelend !! Ik kan me je onzekerheid goed voorstellen vooral als mede studenten je erop wijzen terwijl jij er eigenlijk vrij weinig aan kan doen.
Jammer dat zij dan niet accepteren zoals je bent. En dan ook nog niet met je willen samen werken.
Ik hoop dat je baad hebt bij nieuwe medicatie off aangepaste dosering.
Maar vergeet niet dat ik je wel een top wijf vind en jammer dat we niet bij elkaar in de klas zitten. Niet iedereen is hetzelfde en het zou fijn zijn als men elkaar in hun waarde laat.

Je bent en schat Stuit, dank je wel!

Ik heb even zitten nadenken en wat Susan en Marin aangeven vind ik heel erg fijn. Er zijn 2 meiden in de klas waar in veel mee omga en die juist geen moeite hebben met mijn denken. Ik word door hun ook wel een Google genoemd Ze hebben ook aangeven mij te willen helpen alleen gaf een van die meiden aan dat ze niet goed wist hoe? Misschien het heel goed is dat ik bij het overanalyseren wat afgeremd wordt. Maar ik vind het ook fijn als ik het juist naar buiten kan brengen omdat ik mezelf niet tekort wil doen.

Mijn vriend roept ook heel vaak dat ik overal een antwoord op wil hebben. Ik ben heel erg van de waarom? In de klas ga dan ook meer verbanden leggen en voorbeelden geven. Ik vind diepgang juist heel erg fijn alleen als er te diep op de stof word ingegaan zijn er mensen in de klas zijn die het dan niet meer begrijpen. En dan worden ze juist weer moe van me.

Het komt alleen soms niet ten goede met als die prikkels die ik dan weer binnen krijg want als het me echt te veel word want dan begrijp ik het niet meer en ga ik alles door elkaar halen. Ik weet niet of dat door de ADHD komt, de medicatie of misschien door mijn denk gedrag?

Ik zal moeten leren hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik heb wel verschillende ideeën maar ik denk dat het misschien ook geen kwaad kan als ik wat meer begeleiding kan krijgen van een psychiater, zeker als het gaat om de medicatie.

Pfff, ik voel me echt een warhoofd en het blijft ook de hele tijd door mijn hoofd rondspoken.

Wat shit zeg... Ik zou me hier ook erg ongemakkelijk bij voelen.

Ik sluit me aan bij de anderen en hun tips . Maar wil ook zeggen dat jij gewoon bent wie je bent, en dat dat goed genoeg is/moet zijn. Dus ga je zelf zeker niet helemaal veranderen.

Misschien kun je wel kijken met je klasgenoten hoe je van jou 'alles willen weten/diep op dingen ingaan' iets positiefs kan maken, ipv iets waar je in doorslaat. Of dat nou lukt of niet, klasgenoten zullen het zeker waarderen als je hier aan wilt werken, en kunnen dan ook vaak meer van je hebben. Als je daar gewoon heel open in bent, en dat kun jij heel goed, dat weet ik zeker! Succes!!

Je zegt dat je ver doordenkt.

Is dit constructief doordenken, dus m.a.w. doorzie jij de zaken beter en sneller dan jouw klasgenoten?

Of is dit té ver doordenken, zo dat het niks toevoegt en de zaken alleen maar gecompliceerder maakt?

Dat is namelijk een groot verschil voordat je gaat denken dat dit niveau te makkelijk voor je is en je slimmer bent dan je klasgenoten (want zo komt je post een beetje over).

Want hoofd- en bijzaken van elkaar kunnen scheiden is een grote factor die jouw intelligentie mede bepaalt. En als het doordenken zonder zinvolle reden is, kan ik me voorstellen dat jouw klasgenoten zich daar aan ergeren.

Voordat je verder hulp zoekt, zou ik hier een duidelijk antwoord voor jezelf op formuleren.

Ik heb zelf add en slik bij tijd en wijle ritalin en ik herken wel delen van jouw post.

Ik denk dat ik daar alleen achter kan komen door te vragen hoe mijn klasgenoten er tegen aan kijken. Ze geven aan dat ik te ver denk maar het waarom verhaal hoor ik dan weer niet? Ik kan nogal warrig overkomen misschien dat ze mij daarom niet begrijpen?

Ik wil niet arrogant over komen door te denken dat ik slimmer ben dan de rest van de klas. Daarom gaf ik ook dat ik eerst feiten wil hebben en omdat ik die niet heb voel ik me juist er onzeker.

Ik weet dat ik best goed hoofd en bijzaken van elkaar kan scheiden. Maar er zijn zeker ook momenten dat dit niet lukt. Mijn leer niveau is ook laag en ik weet dat ik op veel punten ook tekort schiet.

Ik heb ook niet gehoord van vriendinnen dat ik te moeilijk nadenk of dat ze mij niet begrijpen, en het is ook niet dat ik op school veel anders nadenk dan thuis?

Ik denk dat het inderdaad verstandig kan zijn je medicatie te heroverwegen. Is het nl. niet zo dat Concerta met een 'spiegel' hoort te werken? Voor zover ik weet en mij altijd verteld is, is Ritalin een kortwerkend medicijn dat gaat werken wanneer je het inneemt en na verloop van tijd uitgewerkt raakt. Concerta daarentegen, zou langer moeten werken en eigenlijk niet uitgewerkt mogen raken.

..Heb even gegoogled en kwam dit tegen:
Net als Ritalin is Concerta ook een merknaam en bevat ook dezelfde werkzame stof Methylfenidaat. Concerta heeft een specifiek mechanisch vertragingsmechansime ingebouwd om de afgifte van Methylfenidaat, met een stijgende bloedspiegel, te spreiden over ongeveer 12 uur.
Het voordeel van Concerta is dat men slechts eenmaal per dag een capsule hoeft in te nemen. De spreiding van het middel gaat geleidelijk in tegenstelling tot Ritalin die vier maal per dag een piek heeft. Een nadeel van Concerta is dat deze door de verzekeraars momenteel nog slecht wordt vergoed waardoor de maandelijkse kosten kunnen oplopen. Vaak beginnen artsen eerst met het voorschrijven van Ritalin om de juiste dosering te kunnen vaststellen. Ritalin is namelijk sneller uitgewerkt en kan gehalveerd worden in 5 mg. Wanneer de juiste dosering bekend is en de bijwerkingen niet al te hinderlijk zijn dan kan men overgaan op Concerta.

Ik heb ook ADHD, maar slik op het moment geen medicatie. Hiervoor heb ik wel Ritalin gebruikt, maar ik had meer last van de pieken en dalen dan dat ik er baat bij had. Op het moment dat de tablet net begon te werken was er niks aan de hand, maar zodra de tijd om was zeg maar, nou daar kreeg ik het toch op mijn dak. Ik heb wel eens 5 minuten voor mijn aanrecht gestaan om te bedenken hoe ik ook alweer moest koken. Dat ging echt van: oké koken..... ja koken..... euh, ja dan heb ik pannen nodig... ja pannen... o ja, aanrechtkastje rechtsonder... Bijkomend probleem was dat ik na 16.00 uur geen tablet meer kon nemen, omdat ik anders niet meer sliep. Daarbij was ik bang afhankelijk te raken van de medicijnen en uiteindelijk helemaal niet meer zonder te kunnen functioneren. Dat had ik nl. al bij een kennis gezien. Dat was voor mij echt de druppel en toen ben ik gestopt.

Aangezien ik nu niet meer met school of werk te maken heb, kan ik mij heel aardig redden. Ik ben in elk geval een heel stuk stabieler en heb mijn 'fratsen' nog. Want ik werd ook nog eens onwijs vlak door die medicijnen.

Inmiddels ben ik een heel eind afgedwaald en geef ik al amper meer antwoord op je vraag, maar wil alleen maar aangeven dat ik je probleem herken. Ik liep nl. tegen precies dezelfde dingen aan. Ik wou ook altijd het naadje van de kous weten en volgde soms mijn groepsgenoten niet meer die alleen maar aan de oppervlakte bleven denken (in mijn ogen dan). En inderdaad: hoofd- en bijzaken onderscheiden was ook bij mij een groot probleem.

Ik vind het trouwens wel goed dat je zo open bent naar je klasgenoten toe, al is het maar de vraag in hoeverre zij daar wat mee kunnen. Ik liep toch vaak tegen een 'niet moeilijk doen' mentaliteit aan. Ofwel, ik moest me maar aanpassen, want ik dacht raar en moeilijk.

Ik herken jouw verhaal een beetje bij een vriendin van mij die ook ADHD heeft. Die deed VBO, omdat men dacht dat ze niet intelligent was. Uiteindelijk heeft ze SPW gedaan, is daarna naar een hbo-opleiding SPH gaan doen en zit nu in de deelgemeenteraad. Zij wilde ook altijd een stap verder. Niet per se dieper op de stof in, maar ze had gewoon de spirit om altijd wat verder te gaan dan normaal. Doordat ze een heel vrolijk karakter heeft, stoorden anderen zich niet aan haar (tenminste, daar heb ik nooit iets over gehoord).

Bij jou lijkt me dat heel vervelend. Ik denk namelijk helemaal niet dat je je enorm moet aanpassen, of anders moet zijn dan je bent. Jouw kwaliteiten worden door werkgevers namelijk erg gewaardeerd. Wel kun je bv. in gesprek gaan met je klas om uit te leggen hoe het werkt bij jou, maar ik lees dat je dat al hebt gedaan. Susan geeft ook goeie tips, zie ik. En verder zou ik even met een begeleider gaan praten die je kan helpen. Succes!

Ik slik al een geruime tijd Concerta maar het kan goed zijn dat de dosering niet juist is. Ik ben begonnen met Ritalin maar daar kreeg ik wel de meest heftige rebounds van. Heb het ook nog in huis en soms wissel ik beide af.

Zit me trouwens wel te bedenken dat als ik hoofd- en bijzaken niet goed kan scheiden of dit ook tot overanalyseren kan lijden? Waardoor ik misschien verbanden verkeerd ga leggen en bepaalde dingen anders zie en begrijp? Charlie heeft dus wel degelijk een punt.

Damn, wil het gewoon weten? Het is gewoon frustrerend. Ik dacht dat ik het wel aankon

Vergeet trouwens mijn verhaal en luister naar Charlie.

Ik kan hoofd- en bijzaken ook niet altijd scheiden, dat wil zeggen, ik wéét wel wat van belang is om te onthouden, dus tijdens mijn studie heb ik er weinig last van gehad, maar ik kan wel heel erg doorvragen over een detail dat niet per se relevant is voor het hoofdonderwerp van dat moment. Je moet alleen leren wanneer het wel en niet handig is om op die dingen door te gaan. Als ik met mijn moeder naar een televisieprogramma kijk kan ik bij wijze van spreken opeens gaan doorvragen over de kleur van de brievenbus, al gaat het programma over mensen die hun huis willen verkopen, maar als het om de studie gaat is het minder handig, dan kost het alleen onnodig tijd en energie en dwaal je te ver af van wat je moet weten. Hoewel ik vind dat je studiegenoten niet aardig reageren kan ik me wel voorstellen dat het storend is. Dus probeer af en toe een beetje de rem erop te zetten en bij jezelf na te gaan of dat ene detail nu echt zo noodzakelijk is om op dat moment uit te pluizen of dat dat ook later kan, in je eentje op internet met een kopje thee.

De balans vinden. Ik merk nu ook dat ik er nu zoveel mee bezig ben dat de rest even langs mij heen gaat. Ik wil nu ook graag studeren maar ik kan mijn kop er niet eens bijhouden.

Misschien is mijn ADHD beeld toch niet zo goed als ik dacht. Door dit eerst een duidelijker te maken kan ik het ook beter begrijpen en er beter mee handballen. En dit zal ik ook moeten doen met mijn studie.

Susan schreef:Ik kan hoofd- en bijzaken ook niet altijd scheiden, dat wil zeggen, ik wéét wel wat van belang is om te onthouden, dus tijdens mijn studie heb ik er weinig last van gehad, maar ik kan wel heel erg doorvragen over een detail dat niet per se relevant is voor het hoofdonderwerp van dat moment. Je moet alleen leren wanneer het wel en niet handig is om op die dingen door te gaan. Als ik met mijn moeder naar een televisieprogramma kijk kan ik bij wijze van spreken opeens gaan doorvragen over de kleur van de brievenbus, al gaat het programma over mensen die hun huis willen verkopen, maar als het om de studie gaat is het minder handig, dan kost het alleen onnodig tijd en energie en dwaal je te ver af van wat je moet weten. Hoewel ik vind dat je studiegenoten niet aardig reageren kan ik me wel voorstellen dat het storend is. Dus probeer af en toe een beetje de rem erop te zetten en bij jezelf na te gaan of dat ene detail nu echt zo noodzakelijk is om op dat moment uit te pluizen of dat dat ook later kan, in je eentje op internet met een kopje thee.

Zo herkenbaar! Ik merk het ook vooral tijdens samenvattingen maken.. Ik heb het nodig om samenvattingen te schrijven (met de hand schrijven), om goed te kunnen studeren.. Alleen is mijn samenvatting uiteindelijk bijna even lang als het boek of de cursus dat ik aan het samenvatten ben.. Ik ben altijd veels te bang dat ik belangrijke dingen vergeet, en daardoor stop ik al snel iets in het vakje "hoofzaak" en móet het dus in mn samenvatting.. Niet handig

Ik wil ook altijd heel erg het waarom weten.. Met mechanica was het bijvoorbeeld echt een probleem, ik had geen enkele achtergrond dus snapte er al weinig van, en dan zei een studiegenoot "je moet gewoon die formule onthouden, en dan vul je die gewoon in, en dan heb je het antwoord" Ja dat kan ik dus niet, als ik niet eens weet wat die formule inhoudt, en wat ik dan precies bereken.. Dan blokkeer ik gewoon, ik kan niet maar klakkeloos iets invullen, ik wil weten waarom, wat, en hoe want anders ben ik veels te bang om te kluts kwijt te raken.. Ik maak het voor mezelf veels te moeilijk vaak daardoor, ik accepteer geen "dat ís gewoon zo"
Heel irritant voor de mensen om me heen, en me ook graag iets willen uitleggen, dus ik probeer me ook wat meer open te stellen, en als ik merk dat het me niet lukt, dan doe ik maar alsof ik het snap, om vervolgens thuis nog een paar uur mn hoofd er over te breken.

Rood schreef:Vergeet trouwens mijn verhaal en luister naar Charlie.

Hmmm...potentieel nieuw onderschrift.