Hoe steun jij je vriend(in)?

Dinsdagochtend kregen we op vakantie te horen dat de opa van mijn vriend is overleden. De moeder van mijn vriend was 20 dat ze hem kreeg en hij is voor een groot deel opgevoed door zijn opa en oma, zij zijn echt zijn alles. Zijn opa was echt zijn held en nu is hij overleden.

Hij was al langer (heel erg) ziek dus het kwam niet echt als een verrassing, maar toch onverwacht. Zijn opa was altijd een enorme bikkel en vechter en iedereen dacht dat hij het nog wel even vol zou houden. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn.

Nou het volgende, ik doe echt mijn best maar soms voel ik me zo machteloos. Ik weet hoeveel pijn hij heeft en er is niks wat ik er aan kan doen. Ik ben er voor hem, ik knuffel en troost hem, ik help de familie met de crematie en alles wat er bij komt kijken, ik doe boodschappen en kook voor ze, maar toch heb ik het gevoel dat ik ze en vooral mijn vriend niet kan helpen. Dat kan ook niet, want het is zijn verdriet, maar hebben jullie tips? Ik vind het zo heftig dat ik vaak niet weet wat ik moet zeggen, moet ik dingen aan hem vragen? Of moet ik hem juist zelf laten komen als hij ergens mee zit?

Je kunt er alleen maar voor hem en zijn familie zijn. Ik snap wel dat je het verdriet het liefst wil wegnemen maar zo simpel ligt het nou eenmaal niet. Ik denk dat je vriend al genoeg heeft aan jou, dat hij weet dat jij er voor hem bent. Mijn vriend houdt zelf niet echt van praten, als hij mij nodig heeft vraagt ie altijd om een knuffel. Sterkte!

Ik zou afwachten en hem z`n gang laten gaan. Mijn vriend wil dan alleen maar samen op de bang hangen, knuffelen en stil zijn. Niet praten, geen vragen stellen, gewoon stilte. En als hij begint te praten, dan is het ook 'goed'.

Het is eigenlijk heel persoonlijk! Sterkte!

Je bent hem al aan het steunen, door er gewoonweg voor hem te zijn. Hij zal zelf wel aangeven wat hij prettig/niet prettig vindt en waar hij behoefte aan heeft denk ik? Dan zal ik daar op in gaan, en verder doen wat je al doet en wat goed voelt. Lief briefje, extra dikke knuffel, zijn lievelingseten maken... Gewoon laten weten dat je van hem houdt, dat je er voor hem bent, en steunt.

Rot zeg, gecondoleerd

Ik heb zowel in de situatie gezeten als jij, waarin mijn ex-man's vader overleed, als dat ik er nu zelf in zit nu mijn vader net is overleden.

Je kunt niet meer doen. Dat is het hele erge eraan. Je bent er op alle mogelijke manieren.. zowel praktisch als emotioneel en het is heel erg hard, maar meer kun je niet doen. Het is idd zijn verdriet, maar dat jij er bent is al een enorme steun en geeft hem echt kracht. Ook al uit hij dat misschien nu niet zo..

Maar nu ik dit proces bij mijn vader alleen heb moeten doen, weet ik helemaal hoe fijn het is om iemand naast je te hebben als je je ellendig voelt. Ik heb dit allemaal alleen moeten doen en dat is hard. Heel erg hard. Die knuffel, arm om hem heen en jouw lieve woorden is al van groot belang voor hem.

Vraag het hem anders... vraag het hem of hij er juist over wil praten. Of met rust wil worden gelaten.. dat is eht beste. En grote kans dat hij zélf het antwoord ook niet weet hoor..maar laat maar gewoon voelen dat je er bent voor hem... :-)

Ja is ook zo. Het is ook heel persoonlijk. Ik weet dat mijn vriend er liever zelf over begint als hij daar behoefte aan heeft maar ik weet ook dat hij het fijn vindt als ik af en toe het wel ter sprake breng, hoe hij zich voelt etc. Maar de balans daar tussen is moeilijk!

Meestal gaat het heel 'goed' hoor maar soms dan zeg ik iets wat hij totaal verkeerd opvat en dan voel ik me zo'n kneus. Dingen komen soms ook echt totaal verkeerd mijn mond uit.

Caro schreef:Ik heb zowel in de situatie gezeten als jij, waarin mijn ex-man's vader overleed, als dat ik er nu zelf in zit nu mijn vader net is overleden.

Je kunt niet meer doen. Dat is het hele erge eraan. Je bent er op alle mogelijke manieren.. zowel praktisch als emotioneel en het is heel erg hard, maar meer kun je niet doen. Het is idd zijn verdriet, maar dat jij er bent is al een enorme steun en geeft hem echt kracht. Ook al uit hij dat misschien nu niet zo..

Maar nu ik dit proces bij mijn vader alleen heb moeten doen, weet ik helemaal hoe fijn het is om iemand naast je te hebben als je je ellendig voelt. Ik heb dit allemaal alleen moeten doen en dat is hard. Heel erg hard. Die knuffel, arm om hem heen en jouw lieve woorden is al van groot belang voor hem.

Vraag het hem anders... vraag het hem of hij er juist over wil praten. Of met rust wil worden gelaten.. dat is eht beste. En grote kans dat hij zélf het antwoord ook niet weet hoor..maar laat maar gewoon voelen dat je er bent voor hem... :-)

Wat een fijne reactie dank je wel.

Is je vader overleden? Dat wist ik nog niet. Wat heftig, gecondoleerd. Wanneer is hij overleden? Hoe gaat het met je?

Powerbabe schreef:

Caro schreef:Ik heb zowel in de situatie gezeten als jij, waarin mijn ex-man's vader overleed, als dat ik er nu zelf in zit nu mijn vader net is overleden.

Je kunt niet meer doen. Dat is het hele erge eraan. Je bent er op alle mogelijke manieren.. zowel praktisch als emotioneel en het is heel erg hard, maar meer kun je niet doen. Het is idd zijn verdriet, maar dat jij er bent is al een enorme steun en geeft hem echt kracht. Ook al uit hij dat misschien nu niet zo..

Maar nu ik dit proces bij mijn vader alleen heb moeten doen, weet ik helemaal hoe fijn het is om iemand naast je te hebben als je je ellendig voelt. Ik heb dit allemaal alleen moeten doen en dat is hard. Heel erg hard. Die knuffel, arm om hem heen en jouw lieve woorden is al van groot belang voor hem.

Vraag het hem anders... vraag het hem of hij er juist over wil praten. Of met rust wil worden gelaten.. dat is eht beste. En grote kans dat hij zélf het antwoord ook niet weet hoor..maar laat maar gewoon voelen dat je er bent voor hem... :-)

Wat een fijne reactie dank je wel.

Is je vader overleden? Dat wist ik nog niet. Wat heftig, gecondoleerd. Wanneer is hij overleden? Hoe gaat het met je?

Graag gedaan :-)

Mijn vader is 11 augustus overleden.. niet zo lang geleden dus. Ik weet niet hoe ik me voel.. te verdoofd om de echte pijn toe te laten tot nu toe. Ik leef in een roes. Heb ook nog een scheiding die ik moet regelen... het is gewoon veel.

Pff jeetje ja dat kan ik me voorstellen. Een van de twee is al veel, dit is gewoon te veel. Heel veel sterkte.

Ik zou gewoon het moment aanvoelen wanneer je er over moet beginnen. Hij zal ook vaker aangebrand reageren terwijl hij weet dat je het heus niet zo bedoeld als hij het opvat. Ik zou er voor hem zijn, maar laat hem ook maar in zijn verdriet. Die kan jij niet wegnemen (want je kan zijn opa nu eenmaal niet tot leven wekken) en verder is het iets dat hij alleen moet doen. Het is erg naar als je iemand verliest die zo dichtbij staat.

Ook gecondoleerd en sterkte voor jou! Het is lief dat je er zo voor zijn familie bent.

Ik weet zeker dat je vriend er genoeg aan heeft om te weten dat jij er gewoon voor hem bent, Powerbabe. Het klinkt alsof je alles goed doet, want verder kun je inderdaad niets doen... Heel veel sterkte voor je vriend en ook voor jou.

Caro, wat erg, ik lees ook nu pas dat je vader is overleden... Verschrikkelijk... Heel veel sterkte!!

Bah It just makes me sad. Nou zit ik ook even alleen thuis en zielige liedjes te luisteren. Fantastisch idee, haha.

Heel veel sterkte en gecondoleerd.