Ik ben het spuugzat!

voor jou!

Herkenbaar!
Mij is de hele tijd verteld dat ik in Utrecht moest bevallen als onze zoon hemofilie had.
Vanaf 39 weken keken ze of ik inleidbaar was en dat was ik met 40 weken nog niet.
Met 40 weken weer een andere gyn en die zat een beetje in dubio, of met medicijnen inleiden met de daarbijhorende risico's of wachten op een natuurlijke bevalling en het risico dat ik het niet zou halen.
Toen bedacht hij zich waarom ik niet in het streekziekenhuis mocht bevallen
Zit je dan met 40 weken.... De gyn hier was er ook niet bepaald over te spreken.

Niet helemaal te vergelijken met jou, maar ik zat er toen ook even flink doorheen.... Al dat gedoe in utrecht en dat hoppa toch maar niet en wacht maar af wanneer je gaat bevallen.

Jammer dat het zo moet gaan, hopelijk hou je het nog even vol met wat ijsjes.

Ik heb niet echt iets nuttigs te melden, ik vind het erg vervelend dat het soms allemaal even tegenzit en daarom wil ik je even een dikke knuffel sturen om de laatste loodjes wat draaglijker te maken:



Hoe is het nu met je man?

Thanx Sjaan en de rest .

Met mijn man gaat het goed. Gister is hij meegeweest naar het ziekenhuis, was daarna nog wel supermoe van die uren zitten en autorijden maar hij gaat maandag weer aan het werk dus hij moet er langzaam aan wennen. Nu is hij trouwens naar de bouwmarkt, lijkt me het beste teken dattie weer de oude is .

Wat vervelend allemaal Charlie, en die onzekerheid die er dan bijkomt. Sluit me helemaal aan bij wat de andere meiden zeggen.

voor jou!

Wat vervelend die onzekerheid Charlie.
Maar je hebt het al zo ontzettend goed gedaan en het einde is in zicht.
Het komt allemaal goed.

Wel ontzettend lief van je man dat hij je door de stad heeft gereden en een ijsje voor je heeft gekocht.
Fijn dat het weer beter gaat met je man.

Nog even meid .

Gatver, wat een onzekerheid!
Ik zou proberen je niet gek te laten maken door al die verschillende verhalen.
Probeer het je ene oor in te laten gaan en je andere weer uit.
Hopelijk blijven je kindjes nog een weekje zitten tot je eigen gyn weer terug is.
Ik zou dan in elk geval aan haar uitleggen waar je mee gezeten hebt, onder andere zoveel wisseling in artsen en de vele verhalen.
Dat ze daar een volgende keer (bij jou of bij een ander) daar rekening mee moeten houden.
Daar zit je helemaal niet op te wachten zo aan het einde!


En die bangmakerij van ass.artsen en artsen in opleiding weet ik alles van.
Ik kreeg rond de 10 weken te horen van een arts assistent dat ik misschein wel baarmoederhalskanker zou hebben.
De gyn die ik daarna had, vlak voor we op vakantie gingen, vertelde me even dat dat echt een zéér kleine kans zou zijn en dat haar collega dat zo nooit had mogen zeggen.
Ja lekker dan, ik heb wel een ruime week in onzekerheid gezeten!