The shape of a mother

Zijn jullie bekend met de volgende website?

http://theshapeofamother.com/

Het valt mij op dat zoveel meiden/vrouwen zo negatief over hun lichaam spreken en op de foto's vind ik het allemaal enorm meevallen.

Mijn lichaam is nooit meer de oude geworden, er zijn kilo's blijven plakken, mijn buik is slapper en hier en daar wat striae. Maar dit heb ik allemaal goed geaccepteerd, je kan aan sommige dingen zo weinig doen

Hoe ervaren jullie dit?

Ik lig er totaal niet wakker van.

Heb een paar flinke littekens van grote moedervlekken die ik heb laten weghalen. Daar heb ik meer moeite mee. Uit onderzoek achteraf bleek dat de moedervlekken niet zo kwaadaardig waren als de dermatoloog dacht. Ze hadden dus best kunnen blijven zitten.

Maar uit mijn blubberbuikje is een prachtige zoon gekomen

Ik begrijp het trouwens wel heel goed als vrouwen ermee zitten als het écht erger is dan gemiddeld. Zo kan ik me van een forummer hier (ik geloof Knets?) herinneren dat ze een operatie heeft ondergaan aan haar buik, en toen ik de voor- en na-foto's zag begreep ik haar keuze heel goed.

Je kunt er ook smetplekken en pijn van krijgen als je echt heel veel huid over hebt toch?

Ik ben zelf redelijk ongeschonden uit de strijd gekomen, afgezien van wat extra kilo's maar dat heb ik zelf in de hand.

Maar ik kan heel goed begrijpen dat vrouwen er echt mee zitten als hun lichaam zo ''verminkt'' is. Ik dacht er voor de zwangerschap ook heel licht over, want je krijgt er immers iets moois voor terug, maar tijdens de zwangerschap kwam ik er toch wel achter dat dit voor mij niet zo werkt, je hebt dan wel een prachtig kind, het is toch jou lichaam waar je mee moet dealen!

Mijn heupen zijn breder, mijn buik is slap en zit vol scheuren, mijn borsten zijn slap, kleiner en hangen.

En ja, daar baal ik heel erg van.

Ik vind het jammer dat sommige zich zo slecht voelen doordat ze niet meer de "oude"zijn. Maar ik vind dat je als moeder zijnde best af en toe mag klagen over je lijf en niet alleen maar "je hebt er toch wat moois voor terug" te horen hoeft te krijgen.

Ik mag totaal niet klagen, paar streepjes van bij de 1e erin gesprongen tijdens de bevalling ( waar ik toen behoorlijk verdrietig om was). Nu dacht ik met 25 weken dat het strepenpatroon midden op mijn buik zich ging voortzetten. Gelukkig was dat een valse start en is er nooit een streep bijgekomen. Ik hoop ook echt dat het zo blijft, is dat niet het geval, baal ik.. Maar zal ik net als de strepen van 3 kinderen terug er wel mee kunnen leven. Ook blijf ik gewoon in bikini lopen etc. Ik ga niet voor de buitenwereld mijn lijf verstoppen omdat het wellicht niet perfect is.

Oh en wat ik echt hoop is dat mijn borsten zoals ze nu zijn zo blijven. Deze zwangerschap zijn ze weer zoals het was voor de 1e ( nou ja, een cm lager ofzo;) maar qua grote en stevigheid).

Ik vind mijn lichaam erg lelijk geworden na de keizersnede,vooral mijn buik, ik kan heel veel kleding niet meer aan omdat er over de hele breedte onder mijn litteken een bult heb,alsof er een slang onder zit. Tuurlijk kan ik dan bepaalde kleding wel aan,maar het lijkt nergens op..dus heb tegenwoordig alleen maar tuniekjes of iets aan wat wijdt over mijn buik valt. Dus ik baal daar echt elke dag wel van.. plus dat mijn buik vol strepen zit.

Wow best wel een mooie site vind ik dat...
Ik word er af en toe ook een beetje verdrietig van. Een hele hoop vrouwen accepteren hun lichaam niet(meer) na de zwangerschap en ik weet van mezelf dat ik er ook moeite mee ga krijgen.
Ik ben van mezelf,al voor mijn zwangerschap, erg bezig met mijn lijf en overmatig sporten. Tot net geen eetprobleem aan toe.
Na mijn eerste zwangerschap is alles redelijk terug in vorm gekomen en ben ik (iets) 'luchtiger' erover gaan denken maar nu ik weer zwanger ben van de tweede merk ik dat ik nu al (ben nu bijna 15 weken) 'angstvallig' mijn kleding en weegschaal in de gaten houd.

En het slaat nergens op dat weet ik, het hoort erbij,weet ik ook. Maar ja ik vind het best erg dat mijn lijf verandert. Mijn borsten waar ik echt trots op was,zijn na mijn zwangerschap slap geworden,leeg zeg maar...en na deze zwangerschap ben ik bang dat ik de zogenoemde 'theezakjes' overhoud en ja daar ga ik erg van balen...

Ik heb moeite met het accepteren van mijn lijf altijd al gehad. Terwijl ik dat van mezelf echt niet mag doen. Want ik heb niks te klagen. Ik ben gezond en heb weer een prachtig kindje groeien. Dagelijks zie ik in mijn werk de meest verschrikkelijke dingen met jonge mensen (verpleegkundige) dan denk ik wat loop ik in vredesnaam te zeiken...
Want uiteindelijk draait het toch alleen maar daarom...gezondheid en niet of je een 'perfect' lichaam hebt ja of nee...

Zo ik dwaal af maar ik heb gesproken...

Ik kan me wel voorstellen dat iemand baalt als je lichaam inderdaad goed veranderd is.
Maar als ik op die site kijk, dan vind ik het allemaal zo meevallen, daar ging het me voornamelijk om. Misschien komt het wel doordat ik zelf ouder ben geworden. Toen ik J net gekregen had was ik 19, en oh wat baalde ik van mijn lichaam. Kon het niet normaal in de spiegel bekijken. Dat heb ik niet meer maar die kilo's wat er nu aanvliegen vind ik ook verschrikkelijk. De weegschaal heb ik weggezet en hoop er niet meer op te hoeven staan. Maar dat is iets wat ik na de bevalling kan aanpakken. Mijn borsten zijn net nieuw, die blijven hopelijk ongeschonden.

Knets, kan ik me ook nog herinneren.. Zo lang lees ik al mee
En na die foto's gezien te hebben snapte ik ook heel goed waarom ze het heeft laten doen.

Ik ben ook heel dankbaar voor mijn jongens, ik heb 11 pond baby bij me gedragen, ze groeiden hard door de diabetes en ik had veel vruchtwater, logisch dat het schade aanricht. Daarnaast hield ik overal heel veel vocht vast, ook daar heb ik strepen van.

En ik heb ze best lang zelf kunnen voeden door fulltime te kolven, en daar ben ik best wel trots op aangezien de eerste maanden verre van makkelijk waren.

Maar aan de andere kant, als ik dan mijn buik zie, mijn borsten, de strepen op mijn bovenbenen. Naakt voor de spiegel staan vermijd ik, want dan kan ik wel janken. Klinkt oppervlakkig, ik weet het, maar het is toch mijn lijf waar ik het de rest van mijn leven nog mee moet doen.

En ja, als ik had geweten dat mijn lijf zo uit de strijd zo komen zou ik het weer doen!

O, en aan de onderkant heb ik na de knip en het hechten een raar loshangend flubbertje overgehouden, en was al nooit blij met mijn onderkant, en dat is nu nog erger

Dat klinkt eigenlijk niet zo oppervlakkig meer Stofzuiger als je het zo verteld.
Erg jammer dat je dat zo ervaart, al kan ik me het wel voorstellen na je uitleg.

Ik vond het tijdens de zwangerschap prachtig om zo'n mooie buik te krijgen en ik begreep ook toen al dat je er echt iets moois voor terug krijgt, maar ik was ook bang dat ik een stuk vel met strepen over zou houden en daar zou ik echt niet blij mee zijn. Ik ben nu geheel ongeschonden de zwangerschap uitgekomen en ik moet eerlijk zeggen: ik ben daar toch wel heel erg blij mee. Ondanks dat je er een kindje voor in de plaats krijgt, vind ik dat je best mag balen als je een hangbuikje overhoudt. Je moet nog de rest van de leven met je lichaam doen.

Ondanks dat ik onze zoon er voor terug heb gekregen baal ik inderdaad wel, ik sta nooit meer voor de spiegel, loop niet meer naakt door het huis, mijn man ziet met niet meer naakt, ja ik baal echt enorm van mijn lichaam.

Floor schreef:Ondanks dat ik onze zoon er voor terug heb gekregen baal ik inderdaad wel, ik sta nooit meer voor de spiegel, loop niet meer naakt door het huis, mijn man ziet met niet meer naakt, ja ik baal echt enorm van mijn lichaam.

Wat verdrietig om te lezen, zo zonde ook..

Mijn hele onderbuik zit vol striae, dus dat is echt los vel. Ik heb me daar in het begin echt rot om gevoeld. Maar nu boeit het me niet zo, ik loop gewoon in bikini. Tuurlijk is het jammer en had ik liever niet gehad. Maar het is nou eenmaal zo, het gaat ook nooit meer weg, dus ik kan het maar beter accepteren.
Bij een evt tweede zwangerschap ben ik best bang dat het nog verder doorscheurd, maar dat zien we dan wel weer.

Ik heb wat slappere borsten en aardig striae eraan overgehouden.
Met die striae heb ik aardig moeite gehad en helaas gaat het nu bij de 2e zwangerschap vrolijk verder...
Ik voelde me elke keer rot als we gingen zwemmen en heb uiteindelijk maar een tankini gehaald, ik voel me daar fijner bij.

Ik ben op zich niet ontevreden, ben beide keren vrij snel na de zwangerschap afgevallen. Vorig jaar zomer was ik wel heel ontevreden over mijn lichaam, toen vond ik mezelf echt te dik, maar dat had meer te maken met mijn eetpatroon in die tijd dan met mijn zwangerschappen. Door alle stress rondom Ezra at ik teveel ongezonde dingen, dronk teveel drankjes met suiker en dat begon je gewoon te zien. Ik paste niet meer in mijn normale kleding en voelde me echt niet lekker in mijn vel. Na die zomer heb ik mijn eetpatroon veranderd en ben gaan sporten om zo langzaam maar zeker wat gewicht te verliezen. Het sporten staat inmiddels wel weer op een wat lager pitje omdat ik anders gewoon echt heel weinig tijd overhoud, maar dat eetpatroon hou ik nog steeds vol en ik ben inmiddels ook wel weer op mijn normale gewicht.

Ik heb geen striae en mijn buik is ook niet enorm opgerekt, dus dat is wel fijn. Ook heb ik geen hangborsten, hoewel ik inmiddels al wel in totaal ruim viereneenhalf jaar borstvoeding geef.

Stofzuiger schreef:Mijn heupen zijn breder, mijn buik is slap en zit vol scheuren, mijn borsten zijn slap, kleiner en hangen.

En ja, daar baal ik heel erg van.

Hier exact hetzelfde. En ja ook ik baal er van. Mijn heupen zijn niet zozeer breder maar op mijn heupen/billen/bovenbenen zit wel meer vet... Denk dat het hier al veel zou helpen als ik het snoepen zou laten en even wat op let.

Mijn buik vind ik inmiddels niet zo'n gigantisch probleem meer. Het is echt een slap stukje vel/vet maar niet bijzonder veel, en daar heeft mijn mooie dochtertje ingezeten. Maar snap niet waarom de rest dan ook zo moest veranderen.

Ondanks dat ik al nooit de slankste was, was alles wel redelijk strak. Nu heb ik een slappe buik met heel veel striae tot m'n ribben en m'n heupen zijn nog wat breder geworden. Ik ben ook nog 12 kilo zwaarder dan voor m'n zwangerschappen. Na de eerste was het er vlot vanaf, nu niet. Ik heb wel de hoop dat het er nog vanaf gaat als ik weer ga werken.

Tja, ik baal er wel is van maar ik kan er toch niks aan veranderen. Ik zal het ermee moeten doen dus ik accepteer het maar zoals het is. Ik loop gelukkig nog wel gewoon naakt door het huis en durf nog in de spiegel te kijken.

Ik kende die site nog niet, ben nu een beetje aan het lezen. Hier trouwens ook iemand die baalt van haar lichaam, al weet ik best dat ik ook meer dan genoeg om dankbaar voor te zijn (en dat ben ik ook).

Wat betreft de meeste dingen heb ik niet eens zoveel te klagen, eigenlijk is alleen mijn buik veranderd. Heb bijvoorbeeld geen hangborsten gekregen of bredere heupen. Maar die buik Vol met striae, enorm groot en het is een hangbuik.

De striae vind ik trouwens nog wel te doen, al heb ik aardig wat, maar het is al bijna helemaal wit geworden en valt niet zo enorm meer op. Alleen dat hangende vel/vet Ben ondertussen ook al wat aan het afvallen geslagen, want er mochten nog wel wat kilo´s af. Dit heeft echter tot nu toe 0,0 effect op mijn buik, dat is toch wel balen.

Ik vind mezelf niet echt aantrekkelijk op deze manier.. Maargoed, ik probeer het ook wel te relativeren. En meestal gaat dat goed! En soms heb ik even een baaldag, dan baal ik van mezelf en van die hangbuik..

Oh ik kijk wel in de spiegel ook hoor... maar vind mezelf gewoon echt niet mooi. Ik blijf me als ik weg moet ook tig keer omkleden om vervolgens maar weer iets veiligs aan te doen, waar een jasje overheen kan waardoor je niet alles ziet.

Naakt door het huis lopen doe ik echt niet meer! In ondergoed, en dan liefst een hemdje en gauw mijn bed in onder de dekens. Met zwemmen heb ik er trouwens weer vrij weinig last van. Misschien ook wel omdat ik dan zo met mijn dochter bezig ben en haar zie genieten, dat ik dan even niet stil sta bij mezelf en hoe ik eruit zie.

mijn buik is slap en zit vol scheuren, mijn borsten zijn slap, te groot en hangen. En mijn darmen doen niet meer wat ze horen te doen.

En ja, daar baal ik heel erg van.

Ik baal er ook wel eens van. Lijkt me logisch. Als het bij mij zo erg was dat ik er echt last van zou hebben liet ik er wat aan doen. Gelukkig is dat hier niet het geval en heb ik geluk dat mijn man smurfenzak tietjes wel lekker vindt.

Ik vind het nu ook geen ramp, tja wat streepjes en een litteken van de keizersnee waar je bijna niks van ziet.
Borsten zien er hetzelfde uit als ervoor.
Ben nu bezig met afvallen. Maar ook omdat ik me fit wil voelen.