Dit voeld vreemd

Ik werk sinds enkele weken 1 dag in de week. Dit omdat ik nog bezig was met het afsluiten van mijn opleiding. Alleen voel ik me er niet echt op mijn plek. Ik ben de enige werknemer en de andere twee werken al meer dan 20 jaar met zijn tweeën. Hebben enorm veel ervaring en dan kom ik daar aan als nog net niet afgestudeerde spruit. Weet niet zo goed wat ik hier mee wil. Ik weet dat ik berg blij moet zijn met een baan in mijn afstudeerrichting. Maar toch vind ik de nadelen ook erg groot. Moet van mezelf iig doorzetten tot ik wat anders heb gevonden. Tot die tijd word het buffelen. Wil denk ik gewoon mijn verhaal ook even kwijt dus zal wel chaotisch zijn.

Het is voelt

Maar ik herken het wel een beetje hoor. Ik kwam ook in een team terecht met voornamelijk mensen boven de 40 en dacht eerst dat ze me als ukkepuk zouden zien, maar niets is minder waar hoor!

Ben mss niet heel duidelijk geweest maar ik ben de enige werknemer naast de twee eigenaren. Mis raakvlakken enz.

maar is het werk wel leuk en zijn ze wel aardig? Of hangt er een negatieve sfeer en voel je je niet welkom. Wat zijn precies die 'grote nadelen'? Je kunt sowieso verder kijken naar ander werk en tot die tijd even doorbikkelen!

ze zijn heel erg aardig maar soms een beetje te zeg maar, het grootste nadeel vind ik wel de afstand. De meesten zullen me voor gek verklaren maar ik vind het TE dichtbij. Ik werk als fysio en ik kan vanuit de woonkamer de praktijk zien. Erg leuk maar ben ook erg gesteld op mijn privacy.
Daarbij is het een praktijk met twee eigenaren die dus al tig jaar samwenwerken (praktijk bestaat 33 jaar). Ik kom daar als nog net niet afgestudeerde therapeut bij. Het hadden mijn ouders kunnen zijn. Sterker nog ze zijn ouder dan mijn ouders. Dus dat is gewoon best een rare situatie. Ik aan het begin van mijn carrière en hun toch wel redelijk richting het einde. Ik gok nog zo'n 10/12 jaar.

Ik denk dat je je hier toch gewoon overheen moet zetten hoor, je hebt een baan in je afstudeerrichting en het zijn eigenlijk vooral een hoop beren die je op de weg ziet, maar ik zie niet echt grote onoverkomelijke problemen. Ik lees er ook in dat je je gewoon nog niet helemaal thuis voelt, maar dat heeft ook tijd nodig hoor! Dat betekent niet dat je voor eeuwig daar moet blijven, maar ik zou zeker wel blijven tot je een andere baan hebt gevonden in jouw werkveld!

Ik kwam ook in een team met voornamelijk 40+ collega's. Waarbij de meeste bijna zo oud als mijn ouders.
Maar die vergelijking maak ik eigenlijk niet. Het zijn mijn collega's en dan moet het niet echt uitmaken hoe oud ze zijn... Grotendeels gaat het op het werk toch over het werk. (bij ons in ieder geval). Ik denk dat je je daar een beetje overheen moet zetten.

Waarom zou het dichtbij wonen invloed hebben op je privacy? Houden ze je de hele dag in de gaten?

Ik zou er echt het beste van proberen te maken, blij zijn dat je een baan hebt, lekker ervaring op doen (van oudere collega's kun je vaak veel leren) , en uitkijken naar wat anders wat wel jou ding is. Zo'n baantje staat altijd goed op je CV lijkt mij.

De meeste patiënten wonen ook in de buurt van de praktijk. Dus die ga je dan tegen komen. In dat opzicht ben ik best aso daar heb ik geen zin in. Ik wil na mijn werk echt vrij zijn. Werk en privé komt dan te dicht bij elkaar. Ben er ook blij mee maar zoek wel verder

Ik begrijp je bezwaren wel maar aan de andere kant zie ik ook mogelijkheden. Je bent jong, begint net en zij hebben enorm veel ervaring waar jij heel erg veel van kunt leren. Daarbij zijn ze ouder, als je het allemaal goed op pakt kun jij de praktijk mss wel overnemen met de tijd. Ik zou het wel weten...

Ik zou als ik jou was ook proberen juist de positieve kanten er van te zien. Het is toch prettig dat je collega's om je heen hebt die wel al jaren ervaring hebben en bij wie je bij twijfel om advies kan vragen? Andersom ben jij waarschijnlijk weer meer up to date van de laatste richtlijnen, behandelmethodes zodat zij ook weer van jou kunnen leren.
En daarbij, je werkt natuurlijk het grootste deel van de dag met je
patiënten, en niet met je collega's, dus ik zou als ik jou was echt
proberen los te laten dat er zo'n leeftijdsverschil is.. Zeker als zij jou ook geen aanleiding geven om je niet op je plek daar te voelen.

En dat je patiënten in de buurt wonen betekend toch niet dat je in je vrije tijd maar altijd geconfronteerd moet worden met je werk? Ze zullen hoogstens hallo zeggen bijvoorbeeld als ze je zien.. Of zijn er echt mensen die niet kunnen wachten tot hun afspraak en je op straat zomaar aanspreken en hun klachten oid gaan bespreken?
Want dan kan je toch altijd gewoon zeggen "Het is het handigste als we dit bij de volgende afspraak bespreken"

Zusje schreef:Ik begrijp je bezwaren wel maar aan de andere kant zie ik ook mogelijkheden. Je bent jong, begint net en zij hebben enorm veel ervaring waar jij heel erg veel van kunt leren. Daarbij zijn ze ouder, als je het allemaal goed op pakt kun jij de praktijk mss wel overnemen met de tijd. Ik zou het wel weten...

+1 Toen ik las dat die mensen al zoveel jaar samen werken en ze al veel ouder zijn dan jou, dacht ik ook meteen aan het bovenstaande. Je weet het gewoon nooit, ik zou het ook tijd geven. Misschien moet je gewoon wat meer wennen, omdat je verwachtingen misschien anders waren. En aangezien zij al jarenlang ervaring hebben, kunnen ze je juist vast veel leren en vertellen.

En je blijft toch niet eeuwig bij je ouders wonen? Of is de praktijk juist bij je vriend om de hoek?

тыквашка schreef:En je blijft toch niet eeuwig bij je ouders wonen? Of is de praktijk juist bij je vriend om de hoek?

Ja hij is bij mijn vriend om de hoek, haha.

Overnemen zou ik niet zo graag willen. Hoeft voor mij niet zo

Ik herken het wel een beetje denk ik.
Ik ben sinds half april weer ergens op kantoor aan het werk en voel me er niet echt bij thuis. Iedereen op kantoor is ouder dan ik en ze zitten allemaal in een totaal andere levensfase. Ze doen niet vervelend tegen me, maar er bij horen doe ik ook niet. Ze betrekken me met weinig dingen en ik vind weinig aansluiting in de onderwerpen waar ze het vaak over hebben.

Ik ga nu eigenlijk met steeds meer tegenzin naar het werk en zit er zelfs aan te denken maar te stoppen.
Is er voor jou niet een mogelijkheid dat je ergens anders gaat werken? Het is natuurlijk nu maar 1 dag in de week, dus misschien is dat voor nu nog wel vol te houden?

Ja ik wil zeker ergens anders werken. Ben nu de vacatures af aan het wachten. Vandaag officieel mijn laatste toets gehad. En krijg 25 september mijn diploma. Dus vanaf dan mag ik ook zelfstandig werken e.d.