Bevallen

Rejoy. schreef:

piene1983 schreef: Het enige wat ik absoluut niet geloof is dat zodra het kindje geboren is de pijn ook daadwerkelijk weg is. Dat je iets anders hebt om aan te denken begrijp ik wel, maar ik geloof niet dat de pijn weg is. Het gedoe met het vloeien en scheurtjes/inknippen al dan niet met hechtingen etc is iets waar ik wel een beetje tegenop zie.

De pijn van de weëen is wel direct weg (hooguit nog één wee voor de placenta). De hechtingen en het drukken op mijn buik voor de placenta is me wel heel vies tegen gevallen.

En de naweëen diezelfde dag, maar daar krijg je pas een paar uur later last van.

Ik had bij de jongsten allebei wel direct naweeen. Heb binnen een half uur na de geboorte paracetamollen geslikt. Maar ben ook wel heel snel bevallen en dan schijnt dat normaal te zijn. Ik had ook bij de tweede bij de placenta nog echt persweeen.

Wat mij hier bij de derde heeft geholpen voordat de weeen écht heel heftig werden, is dat ik bij elke wee dacht "deze wee brengt mij dichter naar mijn kindje". Klinkt heel zweverig vind ik maar op dat moment hielp het wel. En bij de eerste en derde had ik allebei een moment dat ik het echt niet meer trok maar toen was ik er ook echt bijna.

Wat jammer dat je zo tegen je bevalling opziet Puggle. Op deze termijn zou je naar je bevalling uit moeten kijken: eindelijk je kindje in het echt zien, vasthouden, horen, ruiken. Nou kijk je vast wel naar dit alles uit, maar hoe je het ook wendt of keert, daar is een bevalling voor nodig. Ik heb zelf bijna niet tegen mijn bevalling opgezien, en hoewel het bij mij verre van vlekkeloos verliep, vond ik het over het algemeen goed te doen. Verstand op nul, een flink dosis adrenaline erbij en gaan!

Heb je voor jezelf al een bevallingsplan gemaakt? Dit kan je het gevoel geven de touwtjes meer in handen te hebben, ook wat pijn betreft. Wat voor pijnstilling wil je wel, wat wil je niet. Persoonlijk wilde ik absoluut geen ruggenprik, daar zag ik echt tegenop. Maar wat ben ik blij dat ik er wel één gehad heb. Vanaf dat moment was ik zo relaxed, zo rustig.

Hoe moeilijk het ook is, probeer het een beetje los te laten. Geef je angst aan bij je verloskundige, zodat zij je tijdens de bevalling extra op je gemak kan stellen. Zorg daarnaast voor een omgeving waarin je je op je gemak voelt en schroom niet om dingen aan te geven. Het is jouw bevalling, jullie feestje, want het gaat om jullie kindje.

Tot slot: Pijnloos bevallen zal niet gaan, maar pijn is ook maar relatief. Het zijn maar een paar uurtjes waar je doorheen moet en dat kun je best! Je bent op zo'n moment veel sterker dan je denkt, de natuur neemt het over en de adrenaline doet de rest. Dit is alleen iets wat je zelf moet ervaren.

Mijn bevalling viel reuze mee. Ik zag ook op tegen de pijn. Ik wist alleen niet dat die pijn bij veel bevallingen rustig opbouwt. In het begin voelde het bij mij als lichte ongesteldheidskrampen. Na 16 uur waren die krampen een stuk heftiger, maar ik kon het nog goed aan. Het persen op het einde overkwam me gewoon. Het is net alsof je moet overgeven: je lichaam doet dan vanalles en je hebt er niet echt invloed op. Dat gaf me het gevoel dat het zou lukken.

Naweeën heb ik niet gehad (of tenminste: dat moet bijna wel, maar ik kan me niet herinneren dat ze pijnlijk waren). De hechtingen (6 stuks) werden pas in de kraamweek vervelend, het hechten zelf was geen probleem

Ik heb trouwens geen zwangerschapscursus ofzo gedaan, geen speciale ademhaling gebruikt, niet gepuft en geen pijnstilling gehad. Tomas was wel een sterrenkijkertje.

Helpt dit topic tot nu toe Puggle? Je kunt het echt hoor meid!

Bedankt voor de lieve opbeurende reacties! Jullie hebben ook zeker gelijk. Ik moet me ook niet druk maken, maar ja dan is het er steeds toch weer. Ik wil zoiezo iets tegen de pijn als ik echt niet mer kan.
We zullen zien hoe het loopt en hoe ik er op ga reageren als het begint. Ik kan in ieder geval niet meer terug nu en.dat wil ik natuurlijk ook niet echt, ben nieuwsgierig aan het worden.

Heb je met je gyn. besproken dat je evt. pijnbestrijding zou willen en wat daarin in jouw ziekenhuis de mogelijkheden zijn? Is misschien ook wel een handige. Dan hoef je daar, mocht je pijnbestrijding willen, niet meer op het moment supreme over na te denken

Ik heb dinsdag weer een afspraak dus ga het maar aankaarten, zodat ze het allemaal kunnen noteren in mijn dossier

Ohh lieve puggle wat vervelend dat je er zo tegenop zit...
Ik ben de bevalling in gegaan met het idee dat het sowieso pijn gaat doen en dat ik het volledig over me heen moest laten komen. Ik had een cursus gedaan en had niet verwacht dat ik er iets aan zou hebben maar daardoor wist ik wel een beetje hoe het verloop vd bevalling zou gaan. Ik had een top team aan mn bed en door goed te luisteren wat ik moest doen ben ik er zonder schade van af gekomen. kaart het aan... maar meid je kunt het!!

Wennes schreef:Wat je zelf al zegt, pijn doet bevallen wel. Er is nog geen 1 vrouw bevallen die geen pijn ervoor of erna had.
Misschien kun je met je vk/gyn overleggen welke soorten van pijnbestrijding er zijn en je gevoel goed uiten. Misschien als je dat in je achterhoofd houdt dat je wat rustiger wordt?

It's me Bij O. heb ik niets voelen aankomen en ook daarna niets gehad. Maar goed dat is 1 grote uitzondering want wie ligt er 1 minuut voor de bevalling nog aan het CTG zonder weeënactiviteit en heeft 1 minuut later een baby in haar handen op het toilet van het ziekenhuis

Ik ben nu voor het eerst bang.... bang dat ik ergens beval in de AH of op een feestje ofzo. Ik ben bang dat ik weer niets voel aankomen en het weer zo snel gaat. Ik heb dit al overlegd met de gynaecoloog en die zei meteen: we kunnen je angst niet wegnemen daarin, de kans op herhaling is aanwezig. ( en bedankt, maar wel eerlijk..) Ik krijg 21 juni nog een extra gesprek op een verloskundig spreekuur in het ziekenhuis. Daar gaan we samen kijken naar een bevallingsplan en dat soort dingen. Misschien moet ik de bevalling weer alleen doen, zonder assistentie, maar ik wil goed voorbereid zijn op de rest. De navelstreng van O. is abrupt doorgesneden... door wie, wij weten het niet. Ik ben op een bed gelegd na de bevalling, pas een uur later kwam er iemand van de verpleging bij mij kijken...Ik had geen dekens op het verlosbed en lag te rillen van de adrenaline die mijn lijf uitging. Ik wil daar nu iig duidelijke afspraken over maken.. Tuurlijk gaat het leven van het kind voor , hij was ookk nog eens te vroeg.. maar ik had het fijn gevonden als iemand ook even naar mij kwam kijken en dan niet een uur later.

@Pientje: De pijn was bij mijn dochters iig toch echt direct weg. Bij de oudste heb ik heel het hechten niet eens gevoeld/gemerkt ( waren maar 3 hechtinkjes maar toch!)

@puggle: Ik kan me wel voorstellen dat je bang bent... bij de eerste was k niet bang voor de pijn ofzo, maar meer van wat gaat er komen.. ik wist gewoon niet wat me te wachten stond en dat vond ik doodeng. Ik hou wel van een beetje controle, maar ik kon er over lezen wat ik wilde, maar kon me er totaal niets bij voorstellen.

Ik kan je alleen maar zeggen dat je het beste zo rustig mogelijk erin kan gaan, probeer je eraan over te geven... Het wordt bijna mijn 4e keer.... als het echt zo'n hel was, was ik na 1 toch wel gestopt?

Het komt echt goed...

Klinkt bijzonder die bevalling bij je! Lijkt me erg onwerkelijk als je kind er gewoon bijna uitvalt gek hoe zoiets kan lopen.

Er bestaat pijnbestrijding voor iets eh.

Natuurlijk doet het pijn, maar die pijn kan je echt aan. Zeker als je de weeën goed wegpuft en je één of meerdere mensen die je steunen en helpen erbij zijn.

Ik was er echt van verbaasd dat ik de pijn van de weeën aankon. En in eerste instantie wilde ik zonder ruggeprik bevallen, maar omdat ik op 6 cm al persweeën kreeg en ik het te moeilijk vond om de gewone weeën en de persweeën te combineren heb ik pijnbestrijding gevraagd, waardoor je je enkel nog moet concentreren op die persweeën.