Bevallen

Ik zie er zo tegen op niemand staat natuurlijk echt te springen, maar ik ben er gewoon zo bang voor. Voornamelijk voor de pijn. Het ging even een periode wat beter, maar helaas is het nu weer zover het hoort erbij en ik wil ook echt wel graag ons meisje gaan zien, maar ik word er gewoon zo akelig en onrustig van. Misschien komt het ook wel omdat ik al even thuis ben dat ik er weer zo mee zit.

Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil, maar misschien kunnen jullie me op peppen?

Wat je zelf al zegt, pijn doet bevallen wel. Er is nog geen 1 vrouw bevallen die geen pijn ervoor of erna had.
Misschien kun je met je vk/gyn overleggen welke soorten van pijnbestrijding er zijn en je gevoel goed uiten. Misschien als je dat in je achterhoofd houdt dat je wat rustiger wordt?

die pijn kun je aan! Je lichaam maakt bepaalde hormonen aan wat als natuurlijke pijnstilling functioneert. De natuur is zo mooi op elkaar afgesteld, een zwangerschap en bevalling is zoiets bijzonders, zo wonderlijk gedaan door de natuur. Het feit dat de mens gewoon een zaadje en een eitje kunnen maken waaruit een kindje kan groeien, wat in het grootste deel van de gevallen goed gaat en er na 9 maanden een gezond baby'tje geboren wordt. Je lichaam dat precies weet dat na 9 maanden zwangerschap de bevalling in gang gezet moet worden en de bevalling heel vaak ook gewoon goed gaat, je lichaam direct na de bevalling borstvoeding aan gaat maken om je kindje van voedsel te kunnen voorzien, de samenstelling en de hoeveelheid van dit voedsel afstemt op de leeftijd van het kindje...

Dan moet het toch wel een hele grote fout zijn van de natuur om er niet voor te zorgen dat een vrouw de baringspijn aan kan?

Rejoy. schreef:die pijn kun je aan! Je lichaam maakt bepaalde hormonen aan wat als natuurlijke pijnstilling functioneert. De natuur is zo mooi op elkaar afgesteld, een zwangerschap en bevalling is zoiets bijzonders, zo wonderlijk gedaan door de natuur. Het feit dat de mens gewoon een zaadje en een eitje kunnen maken waaruit een kindje kan groeien, wat in het grootste deel van de gevallen goed gaat en er na 9 maanden een gezond baby'tje geboren wordt. Je lichaam dat precies weet dat na 9 maanden zwangerschap de bevalling in gang gezet moet worden en de bevalling heel vaak ook gewoon goed gaat, je lichaam direct na de bevalling borstvoeding aan gaat maken om je kindje van voedsel te kunnen voorzien, de samenstelling en de hoeveelheid van dit voedsel afstemt op de leeftijd van het kindje...

Dan moet het toch wel een hele grote fout zijn van de natuur om er niet voor te zorgen dat een vrouw de baringspijn aan kan?

Rejoy, Ik kan me voorstellen dat puggle wel die angsten heeft. Ik had ook gedacht dat de natuur alles zo mooi zou regelen met zwanger zijn, maar bij mij is het tot 2x toe zo dat de baby eerder wilde komen en als er geen weeenremmers zouden bestaan had ik tot 2x toe waarschijnlijk geen kindje gehad.

Weet je wat het is? Je zult wel moeten. Ja, het doet pijn. Maar die pijn gaat over. Zodra je kindje eruit is, is de pijn weg. Natuurlijk kan je je er heel druk om maken, wat ook logisch is. Maar de pijn wordt er niet meer of minder van. Daarnaast zoals Rejoy het ook al zegt: je kan het aan. Want je lichaam zorgt ervoor dat je het aan kan. En zo niet, hen je altijd nog de ruggenprik

Bedankt voor de reacties! Jullie hebben ook gelijk hoor, maar ja ik ben gewoon altijd zo angstig voor nieuwe onbekende dingen en dit is gewoon nogal wat. Ik moet dinsdag weer naar het ziekenhuis en ga het zeker aangeven, ik ben vast niet de eerste

wennes, ik realiseer me ook wel dat de natuur ook foutjes maakt en dat je het vertrouwen in de natuur kunt verliezen als je in zo'n situatie zou zitten zoals jij, maar een zwangerschap en bevalling verloopt nou eenmaal wel heel vaak goed en heeft het geen nut om je vooraf bang te maken. Als de bevalling goed verloopt (waar we nu gewoon vanuit gaan, er zijn immers geen redenen om aan te nemen dat dit níet het geval zal zijn) dan is de natuur in staat om pijnstilling zelf te regelen en ervoor te zorgen dat een vrouw de bevalling fysiek en mentaal door kan komen, ook als er geen kunstmatige pijnstilling wordt gegeven.

Wennes schreef:Rejoy, Ik kan me voorstellen dat puggle wel die angsten heeft. Ik had ook gedacht dat de natuur alles zo mooi zou regelen met zwanger zijn, maar bij mij is het tot 2x toe zo dat de baby eerder wilde komen en als er geen weeenremmers zouden bestaan had ik tot 2x toe waarschijnlijk geen kindje gehad.

Ja maar Wennes, dat is een uitzondering. T was ook eerder gekomen als er geen weeënremmers zouden zijn geweest, maar in principe regelt de natuur het zo dat een zwangerschap +/- 40 weken duurt en er dan na een bevalling (die een vrouw inderdaad in de meeste gevallen aan kan) een gezonde baby ter wereld komt.

Bang voor de bevalling was ik niet. Tijdens de bevalling zelf is er maar één moment geweest dat ik dacht dat ik de pijn niet meer trok, en dat was met bijna volledige ontsluiting. Ook tijdens het persen was er één moment dat ik dacht dat het nooit zou passen. Die twee momenten, dat ik dacht het niet meer te kunnen bedacht ik me dat er al ontelbare vrouwen kinderen hebben gebaard - mij zou het ook wel lukken. En inderdaad: daar werd een gezonde beeb geboren Je kunt het! In het overgrote gedeelte van de bevallingen gaat het goed. De pijn is niet leuk, maar te handelen. En je krijgt er zoiets ongelooflijk moois voor terug!

Control freak als ik ben kan ik het "gedoe" rond de bevalling zelf redelijk van me af zetten, dat valt me tot nog toe mee. Het scheelt misschien ook wel dat ik veel gelezen en gehoord heb op de cursus over de diverse fasen en wat erbij hoort en wat ik kan verwachten, niet van mensen met horrorverhalen! Bevallen "moet" toch, ik sta niet negatief tegenover pijnstilling kijk wel of ik wil en nodig heb. Het enige wat ik absoluut niet geloof is dat zodra het kindje geboren is de pijn ook daadwerkelijk weg is. Dat je iets anders hebt om aan te denken begrijp ik wel, maar ik geloof niet dat de pijn weg is. Het gedoe met het vloeien en scheurtjes/inknippen al dan niet met hechtingen etc is iets waar ik wel een beetje tegenop zie. Maar goed! On topic, bespreek het in ieder geval met de gyn. Misschien heb je wel vragen of ideeen waar zij je antwoord op kunnen geven of kunnen weerleggen. Als het je rust geef kun je misschien een bevalplan schrijven, of dat ook gebruikt kan worden is natuurlijk de vraag. Praat erover met je partner, wat verwacht je van hem en waarom en wat verwacht hij. Meid, het komt zoals het komt en probeer toch maar wat vertrouwen in je lijf te hebben. Ik denk inderdaad dat je lichaam ervoor zorgt dat je de bevalling goed doorstaat, denk maar aan de vrouwen die achter een boom op het land in Afrika bevallen. Die doen het zonder alle info ( en bangmakerij) en ook daar gaat het met regelmaat goed!

Ik weet ook wel dat de natuur het behoort te regelen, maar je hoort zoveel verhalen die je bang kunnen maken. En ik denk ook dat puggle die verhalen zal horen. Natuurlijk hoor je ook dat het goed komt, je lichaam de oerkracht krijgt, je er iets moois voor terug krijgt en je later niet meer goed kan herinneren hoe pijn het daadwerkelijk deed.
Alleen als je het zelf nog niet mee hebt gemaakt is het lastig om daar een voorstelling van te maken.
Vandaar dat ik denk dat puggle zich beter kan richten op: wat als ze pijn krijgt, wat er dan aan te doen is.

piene1983 schreef:Control freak als ik ben kan ik het "gedoe" rond de bevalling zelf redelijk van me af zetten, dat valt me tot nog toe mee. Het scheelt misschien ook wel dat ik veel gelezen en gehoord heb op de cursus over de diverse fasen en wat erbij hoort en wat ik kan verwachten, niet van mensen met horrorverhalen! Bevallen "moet" toch, ik sta niet negatief tegenover pijnstilling kijk wel of ik wil en nodig heb. Het enige wat ik absoluut niet geloof is dat zodra het kindje geboren is de pijn ook daadwerkelijk weg is. Dat je iets anders hebt om aan te denken begrijp ik wel, maar ik geloof niet dat de pijn weg is. Het gedoe met het vloeien en scheurtjes/inknippen al dan niet met hechtingen etc is iets waar ik wel een beetje tegenop zie. Maar goed! On topic, bespreek het in ieder geval met de gyn. Misschien heb je wel vragen of ideeen waar zij je antwoord op kunnen geven of kunnen weerleggen. Als het je rust geef kun je misschien een bevalplan schrijven, of dat ook gebruikt kan worden is natuurlijk de vraag. Praat erover met je partner, wat verwacht je van hem en waarom en wat verwacht hij. Meid, het komt zoals het komt en probeer toch maar wat vertrouwen in je lijf te hebben. Ik denk inderdaad dat je lichaam ervoor zorgt dat je de bevalling goed doorstaat, denk maar aan de vrouwen die achter een boom op het land in Afrika bevallen. Die doen het zonder alle info ( en bangmakerij) en ook daar gaat het met regelmaat goed!

Waar ik wel bang voor was (of eigenlijk ging er vanuit dat het zo zou zijn en dat maakte me al naar als ik eraan dacht) dat was het krijgen van scheurtjes of een knip en het hechten daarna. Maar: ik ben bevallen zonder ook maar één scheurtje of knip, en dat terwijl het toch een snelle bevalling was - binnen een kwartiertje persen was ze er. Goed luisteren naar de gyneacoloog was bij mij hetgeen dat scheuren heeft voorkomen. En alleen persen op het moment dat er weeën waren.
De pijn was inderdaad niet weg meteen na de bevalling, maar het was niet erg meer, het deed er niet meer toe. Althans, dat is hoe ik het heb ervaren.

Wennes schreef:Ik weet ook wel dat de natuur het behoort te regelen, maar je hoort zoveel verhalen die je bang kunnen maken. En ik denk ook dat puggle die verhalen zal horen. Natuurlijk hoor je ook dat het goed komt, je lichaam de oerkracht krijgt, je er iets moois voor terug krijgt en je later niet meer goed kan herinneren hoe pijn het daadwerkelijk deed.
Alleen als je het zelf nog niet mee hebt gemaakt is het lastig om daar een voorstelling van te maken.
Vandaar dat ik denk dat puggle zich beter kan richten op: wat als ze pijn krijgt, wat er dan aan te doen is.

wat heeft het voor zin om je op de pijn te richten? Pijn heb je, dat weet iedereen en dat zal ik ook niet ontkennen. Ik denk alleen wel dat het goed is om je niet zoveel op de pijn te richten en te voorkomen dat je erg angstig je bevalling in gaat. Ik ben ervan overtuigd (en dat is zelfs wetenschappelijk onderzocht) dat angst geen positieve uitwerking heeft op o.a. de duur van de bevalling.
Als je weet hoe een bevalling in z'n werk gaat, wat voor hormonen er vrij komen en hoe de natuur zoiets geregeld heeft, zul je met meer vertrouwen je bevalling in gaan en zal dit vertrouwen een positieve uitwerking hebben op de hele bevalling.

Piene, ik ben 2 keer bevallen en de pijn was bij mij dus wel meteen weg. Dus dat kan wel. Ja, hechtingen die geplaatst moeten worden doen even pijn. En natuurlijk is beurs van onderen. Maar echte pijn? Nee.

Het is voornamelijk de pijn van de weeën waar ik zo bang voor ben. Gewoon het idee dat ik alleen maar pijn heb, urenlang en wat ik niet kan stoppen. Daar word ik echt akelig van! Het is gewoon het gevoel en idd ik weet ook niet wat ik kan verwachten.

Mijn man is helemaal op de hoogte. Voordat ik zwanger was was ik al zo bang als ik eraan dacht. En nu hebben we het er vaak over. Voor hem is het ook moeilijk natuurlijk om mij te helpen hierin, maar hij is erg lief en begripvol en praat goed op me in.

piene1983 schreef: Het enige wat ik absoluut niet geloof is dat zodra het kindje geboren is de pijn ook daadwerkelijk weg is. Dat je iets anders hebt om aan te denken begrijp ik wel, maar ik geloof niet dat de pijn weg is. Het gedoe met het vloeien en scheurtjes/inknippen al dan niet met hechtingen etc is iets waar ik wel een beetje tegenop zie.

De pijn van de weëen is wel direct weg (hooguit nog één wee voor de placenta). De hechtingen en het drukken op mijn buik voor de placenta is me wel heel vies tegen gevallen.

En de naweëen diezelfde dag, maar daar krijg je pas een paar uur later last van.

Dat is ook zo Jolicious. Echte 'pijn' was het niet meer na de bevalling, meer een beurs gevoel inderdaad. Pijn was niet het goede woord in mijn eerdere post

Naweeën heb ik niet gehad.

Je hebt ook helemaal gelijk rejoy. Door niet te ontspannen en angst kan de ontsluiting ook langzamer gaan etc. En dat wil ik natuurlijk ook niet.
Ik hoop gewoon dat als het straks begint ik wel rustig ben. Volgens mijn man wel want hij vind juist dat ik sterk ben en niet in paniek raak

Wat ik deed tijdens de weeën, en dat klinkt misschien heel stom, maar dan dacht ik aan een heel fijn moment tijdens een vakantie een paar jaar geleden. Dan leek het alsof met het daaraan denken de pijn wegebde. Ik weet niet of je thuis of in het ziekenhuis bevalt? In het ziekenhuis waar ik ben bevallen hadden ze een bad ter beschikking. Dat vond ik ook heel fijn, en daar is de ontsluiting ook heel snel gegaan. Wie weet, heb je hier wat aan

heb je een zwangerschapscursus ofzo gedaan?
Ik ben een aantal keer bij een mensendieck geweest tijdens mijn zwangerschap. In eerste instantie voor hoofdpijn klachten, maar zij wist ook heel veel af van bevallen enzo en heeft mij hele goed tips gegeven. In jezelf keren, manieren van ademhalen, hoe je moet persen, hoe je weeën kan wegzuchten... Doordat ik wat houvast had waar ik me op kon richten tijdens mijn bevalling, ben ik met heel veel zelfvertrouwen de bevalling in gegaan.

Ik beval in het ziekenhuis. Is gewoon een bad en douche die ik mag gebruiken. Bedankt voor de tips

Ik kan je ook de geboorteTENS aanraden. Op die manier had ik wat meer controle over de weeën en heb ik uiteindelijk ook geen pijnstilling nodig gehad. Wordt vergoed door veel verzekeringen. Kan je gewoon online bestellen en binnen een paar dagen heb je 'm in huis. Ik ben bevallen in het ziekenhuis en daar vonden ze het geen probleem dat ik het wilde gebruiken, stoorde ook niet met al het apparatuur daar.

En vergeet gewoon niet dat het geen schande is dat je pijnstilling krijgt ! Heb bij M.iek een prik in mijn bil gekregen nou dikke vette aanrader! Mijn bevalling was pijnloos en leuk.

Je hoeft geen pijn te hebben.

Nee inderdaad. Als je verdoving wilt, gewoon meteen aangeven. Ik heb de eerste keer iets door een infuus gehad en mán , dat was fijn! Bij de 2e mocht ik een morfinepomp. Die heb ik dan niet nodig gehad, want toen ik erom riep had ik al volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. De mogelijkheid is er, dus als je het wil: neem het dan ook vooral!

Jolicious schreef:Piene, ik ben 2 keer bevallen en de pijn was bij mij dus wel meteen weg. Dus dat kan wel. Ja, hechtingen die geplaatst moeten worden doen even pijn. En natuurlijk is beurs van onderen. Maar echte pijn? Nee.

+1

Pijn zal het wel doen, maar als je jezelf bedenkt dat je om pijnstilling vraagt als je het niet meer aan denkt te kunnen voel je je misschien wat geruster. Niks om je voor te schamen, je kan beter een beetje ontspannen je bevalling in gaan dan heel veel stress te hebben.

En daarna heb je je kindje, dan is het het allemaal dubbel en dwars waard geweest. Probeer het een beetje los te laten, het komt echt goed.