Vriendinnenkwestie

.

ik denk dat je het wel kunt zeggen. dat je het fijn vind dat ze dan smst maar het zo jammer vind dat het vervolgens niet doorgaat of dat ze haar beloftes niet nakomt

.

Suuske schreef:

bolus26 schreef:ik denk dat je het wel kunt zeggen. dat je het fijn vind dat ze dan smst maar het zo jammer vind dat het vervolgens niet doorgaat of dat ze haar beloftes niet nakomt

Ik vind dat lastig, omdat ik haar reactie waarschijnlijk al weet: "Ja uhhh, sorry hoor!"

Een paar keer eerder heb ik geprobeerd om dit probleem aan te kaarten en steeds hoor ik dat antwoord weer en voegt ze toe "dat ze gewoon zo is". Ik vind dat zo'n slap antwoord. Ik kan daar niks mee en ik krijg dan ook het gevoel dat ze het wel best vindt en dat ze eigenlijk geen zin heeft om haar best te doen voor haar vriendinnen.

Dan weet je ook waar je staat. Doet me denken aan een onderschrift van één van de forummers ooit (ik meen Zusje): "never make someone a priority when they are only willing to make you an option". Het is duidelijk dat jullie niet hetzelfde verwachten van de vriendschap. Tijd om daar verandering in te brengen.

Denk ook dat de keus dan aan jou is

.

Lastige situatie, maar herkenbaar... Heb dit ook met een vriendin. Ik heb een tijdje geleden bewust afstand genomen van haar, omdat ik na meerdere gesprekken er niks veranderde. Ik denk dat we beide andere verwachtingen hebben binnen de vriendschap en dat we in een andere levensfase verkeren op dit moment. Al denk ik niet dat dat hoeft te betekenen dat dat het einde van een vriendschap is... Gekke is, sinds dat ik afstand heb genomen en ik het balletje eigenlijk bij haar heb neergelegd zoekt ze meer toenadering. Maar er blijven bepaalde dingen die ik gewoon niet zo heel erg prettig vind, zoals dat ze me vorige week zaterdag belde (vierde die avond mijn verjaardag) en dat ze dan zegt, euhm ja ik sta nu bij de V&D en wat moet je nou eigenlijk hebben van Blond voor je verjaardag. Terwijl ik een lijstje op internet had ingevuld zodat iedereen even kon kijken voor vrijblijvende ideeen. Ze had hier geen tijd voor gehad, maar heeft wel een smartphone... Dus vond dat erg teleurstellend en ongeinteresseerd overkomen.

Ik ben ook van mening dat je soms bepaalde mensen los moet laten, en dat niet alle vrienden voor het leven zijn maar voor een bepaald deel in je leven waar je weer je leerlessen uit trekt... Hoop voor jou, dat het wel werkt wanneer je een goed gesprek met haar voert hierover.

.

Ik kan helemaal begrijpen dat je je hier rot door voelt en niet serieus genomen. Je vriendin zou je nu moeten steunen, iets wat ze nu niet echt lijkt te doen...

Aan de ene kant zeg ik, lekker laten. Aan de andere kant zou ik je gevoel met haar bespreken, anders weet ze ook niet hoe jij je voelt.

Sterkte

Ik zou haar een e-mail sturen met dat jij het erg kwetsend vindt dat ze zo luchtig doet over jouw verdriet, en dat je je niet gesteund voelt door haar. Ik kan me goed voorstellen dat je je gekwetst voelt en ik zou na die e-mail dus ook afstand nemen.

Misschien heeft ze niet door hoe erg het jou allemaal raakt dat verdriet van je opa etc. Hoe is het contact tussen haar en haar opa? Sommige mensen hebben bijv daar niet zo'n speciale band mee en kunnen dan niet zo goed inleven in de ander die dat wel hebben misschien. Ik denk dat je gewoon haar heel duidelijk moet maken dat je er echt heel erg verdrietig om bent en dat je het jammer vindt dat je het gevoel hebt dat zij er niet voor je is.
Maar dat met die beloftes niet nakomen enz, ik irriteer me daar ook altijd aan als mensen dat niet doen, ik kan je irritatie echt goed begrijpen.
Misschien wat het ook is.. dat ze zich niet goed een houding weet te geven als iemand zich erg rot voelt, hoe ze diegene moet steunen enz.

Ik denk dat zij niet goed weet hoe ermee om te gaan. Dat neemt natuurlijk niet weg dat haar gedrag ontzettend kwetsend is voor jou en het is ook zeker geen excuus.

Hoe is ze normaal gesproken sociaal gezien? Belt ze normaal gesproken wel en reageert ze normaal gesproken wel gewoon? Of zegt ze normaal gesproken ook wel vaker afspraken af?

Ik zou haar er in elk geval op aanspreken dat je het erg vervelend vindt, dat ze er juist op de momenten dat je haar zo nodig hebt niet voor je lijkt te zijn.

Heb je geen andere vriendinnen bij wie je eventueel je hart kunt luchten?

Misschien heeft het namelijk niets met jou of je vriendin te maken. Je hebt nu natuurlijk verdriet en verwacht dat vrienden juist op dit moment er voor je zijn, terwijl andere mensen op dit soort momenten juist liever alleen zijn en hun verdriet op een andere manier willen verwerken.

Toen mijn opa overleed, had ik steun aan mijn familie. Ik had mijn toenmalige beste vriendin amper tot niet gesproken of gezien hierover. Toen haar opa een jaar erna overleed ging ik net naar het buitenland, en kon ik er niet echt voor haar zijn.
Toen ik terug kwam kreeg ik dat verwijt naar mijn hoofd, wat ik zo onredelijk vond omdat ze genoeg mensen had om bij uit te huilen. Ik was niet eens de meest voor de hand liggende keuze. Ik was bezig met de reis van mijn leven, maar een oprechte condoleance was blijkbaar niet genoeg.

Mijn punt is... sommige mensen zien het dus blijkbaar niet. Als je echt bij die persoon je verdriet kwijt wil, dan zou ik ook even een mailtje of een belletje geven en uitleggen dat je graag bij haar je verdriet kwijt wil, maar misschien is die vriendin er gewoon niet zo goed in.

Wat een nare reacties. Alsof ze het inlevingsgevoel mist en niet door heeft hoe dit voor jou moet overkomen.
Als je er nog energie in wilt steken dan zou ik het bij haar aankaarten, zo niet dan zou ik het laten voor wat het is en je eigen plan trekken. Aan deze onzekerheid heb je ook niets.

.

Je hebt nu met haar gesproken en je vind het goed zeg je.
Je neemt wat afstand en misschien is dat ook wel goed.
Ik zou proberen niet meer teveel van haar te verwachten. Dan kan het je ook niet kwetsen.
Lastige situaties zijn dit.

.

Wat een geduld heb jij zeg! Voor mij was het al lang klaar geweest.
In elk geval fijn dat het redelijk uitgesproken is.

Herkenbaar, maar ik ben er in inmiddels ook achter dat niet iedereen is zoals ik ben. Altijd maar aan anderen denken en 'continue' vragen hoe het is. Een vriendin van mij is ook niet zo en die 'vergeet' het omdat ze dingen gewoon weg niet bij zich houdt. Dat doet ze niet expres. Als ik haar laat weten dat ik haar nodig heb, dan is ze er ook voor me, maar ik hoef niet te verwachten dat ze de volgende dag dan vraagt hoe het me me is. Dat kan zo maar drie weken later gebeuren. Ik kan er inmiddels vrede mee hebben.

Oude dingen oprAkelen lijkt me ook niet slim. Dan blijf je verwijten naar elkaar maken, wat helemaal niet nodig is, je hebt het nu uitgepraat.

Megara schreef:Wat een geduld heb jij zeg! Voor mij was het al lang klaar geweest.
In elk geval fijn dat het redelijk uitgesproken is.

Tsja misschien heb ik dat wel, maar ik vind het ook moeilijk om een vriendschap van een flink aantal jaar (hoe moeilijk het soms ook is) zomaar in de prullenbak te gooien.

Suuske schreef:

Megara schreef:Wat een geduld heb jij zeg! Voor mij was het al lang klaar geweest.
In elk geval fijn dat het redelijk uitgesproken is.

Tsja misschien heb ik dat wel, maar ik vind het ook moeilijk om een vriendschap van een flink aantal jaar (hoe moeilijk het soms ook is) zomaar in de prullenbak te gooien.

Dat is ook moeilijk. Ik keur je aanpak ook zeker niet af.

Jeetje, wat een vervelende dingen zijn er ondertussen weer allemaal gebeurd zeg. Vind het wel goed dat je het meteen hebt aangepakt, je zit in deze situatie al helemaal niet op dit soort ongein te wachten inderdaad. Ik denk dat het goed is dat je het hebt uitgesproken voor zover dat kon, maar denk dat het zeker ook erg verstandig is wat afstand van haar te nemen. Op deze manier zal je ook minder van haar verwachten en zal ze je minder kwetsen...

Sterkte met het verlies van je opa

chococupcake schreef:Jeetje, wat een vervelende dingen zijn er ondertussen weer allemaal gebeurd zeg. Vind het wel goed dat je het meteen hebt aangepakt, je zit in deze situatie al helemaal niet op dit soort ongein te wachten inderdaad. Ik denk dat het goed is dat je het hebt uitgesproken voor zover dat kon, maar denk dat het zeker ook erg verstandig is wat afstand van haar te nemen. Op deze manier zal je ook minder van haar verwachten en zal ze je minder kwetsen...

Sterkte met het verlies van je opa

Inderdaad. Ik heb hier wel van geleerd.
Ik houd het gewoon wat oppervlakkiger.

Dankjewel, terug!