how2talk2kids

Kent iemand dit boek en is het wat?

Als ik de reviews lees dan is het geweldig.

Mila heeft (nog steeds) ongelooflijke driftbuien, tis echt met periodes. Nou we zitten nu in zo'n periode.....
Voorbeeld van vanmorgen, ze word wakker, komt bij ons in bed liggen. Dan mag ze altijd even televisie kijken.
Ze roept dat het kussen noet lekker ligt, dus ik zeg "dan leg je het kussen even naast het bed" Ze begint te krijsen/gillen dat wij dan haar eigen kussen moeten halen op haar kamer. Ik zeg dat ze dat zelf mag doen, ze begint nog een tandje harder te gillen/krijsen en er bij de schoppen onder de dekens. Na een paar x waarschuwen zeg ik dat de tv uit gaat als ze zo door blijft gaan, ze kijkt me aan en gaat dus door, dus ik zet de tv uit. Nu dan vliegt helemaal het dak eraf natuurlijk.
Ik kan inmiddels echt niet meer rustig reageren, ook erg fout ik weet het, maar je bent er echt wel klaar mee als dit dus dag in dag uit gebeurt. Ik roep/schreeuw dus ook dingen die ik achteraf gezien helemaal niet wil zeggen tegen haar.
Nu ik dit zo terug lees, denk ik, mens waar gaat dit over. Maar ja we zitten er wel mee. En dit gaat dus over veel dingen de hele dag door.
Heb ook wel het idee dat het vaker is als we allebei thuis zijn.

Maar weet iemand of dit boek echt goeie tips heeft?? zo ja dan ga ik het natuurlijk gelijk bestellen

groetjes Esther

Ik heb hem in de boekenkast staan maar heb hem nog niet gelezen.

Nog nooi een driftbui gehad?????? Wat heerlijk
Je wilt echt niet weten hoe ze dan tekeer gaat, lijkt wel een wilde, en dat is geen grapje. Ze schreeuwt en krijst zo hard dat je het buiten kunt horen en we wonen in een tussenwoning dus de buren horen het ook.
Zaterdag ging ze helemaal over de rooie van een appel. Ze wilde een appel, maar daar zat een plekje op, ik haal het plekje weg, tis ng net goed en ze gaat krijsen en gillen dat ze NU een banaan wil....
Ze is dan echt niet voor rede vatbaar. En wat ik al zei, ik roep en schreeuw dan terug en ook wel dingen die je niet wil zeggen... Ik kan dan soms gewoon een potje meejanken.....

Snoepy87 schreef:Ik heb hem in de boekenkast staan maar heb hem nog niet gelezen.

hij is pas 9 maanden ;-) dan zijn ze nog lief en onbedorven

Hahaha ja dat is waar
Maar ik had hem gekocht voor me werk ( gastouder) en kwam tot deconclusie dat ik die methode al toe pas

Snoepy87 schreef:Hahaha ja dat is waar
Maar ik had hem gekocht voor me werk ( gastouder) en kwam tot deconclusie dat ik die methode al toe pas

Wil je het boek niet verkopen dan?

mama van Mila schreef:

Snoepy87 schreef:Hahaha ja dat is waar
Maar ik had hem gekocht voor me werk ( gastouder) en kwam tot deconclusie dat ik die methode al toe pas

Wil je het boek niet verkopen dan?

Hihi me vriend vind t wel een fijn boek

Ik heb hem ook, en het is best een goed boek.

Alleen word ik wel écht heel gaar van sommige dingen, het is zó doordacht en zó vergezocht soms. Voor een groot deel gebruik ik het wel, maar je mag in dat boek nóóit straf geven, nooit boos worden, en dat vind ik toch echt teveel gevraagd.

Maar sommige voorbeelden gaan echt ver. Dan is er een kind dat zijn pen voor de 100e keer is verloren op school en ik het foute voorbeeld zegt die ouder 'nou, je moet beter op je spullen letten, wat ben je toch slordig' en wordt het kind boos. Maar in het andere voorbeeld, zoals het zóu moeten, reageert die ouder zó hysterisch empatisch 'wat vervelend' en 'hmm' en dan komt in het verhaal het kind zélf tot de conclusie, na 2x een 'goh, wat vervelend' van die ouder, dat 'hij de pen voortaan goed moet opbergen en zijn kastje op school goed op slot moet doen, want dan raakt hij geen dingen meer kwijt' en dat is wat vergezocht. Dat boek gaat er wel héél erg vanuit dat die kinderen opeens helemaal 180 graden bijdraaien als je het maar goed aanpakt en dat je nóóit meer boos hoeft te zijn, dat ze álles zelf inzien, enzovoorts.

Maar in wezen is het wel een goede manier van communiceren. Je moet er alleen érg (ERG) geduldig voor zijn en dat ben ik niet altijd.

Ik ben ook niet erg geduldig en op dit moment is mijn lontje echt niet langer dan 2 minuten.....

maar er staan dan wel goeie tips is Lillith? Of is het zonde geld?

Sommige dingen zijn gewoon best goed, zoals naar je kind luisteren en laten merken dat je begrijpt dat hij boos/verdrietig/blij is. Dat voorkomt hier in huis regelmatig een driftbui (als dochter bijvoorbeeld erg verdrietig is als er een kindje met haar afgesproken had, maar toch bij iemand anders gaat spelen, dan helpt het als ik niet dingen zeg al 'joh, we gaan een andere keer wel spelen, stel je niet zo aan' of 'nou nou, zo erg is het niet, dan vraag je iemand anders' want dat is gegarandeerd een huilbui (zeker als ze al moe is). Maar als ik dingen zeg als 'je wilde écht heel graag met dat kindje spelen he? En nou ben je heel erg verdrietig dat dat niet doorgaat' dan valt dat stukken beter.

Er staat gewoon wel wat goede strategieen in om strijd te voorkomen. Maar nogmaals: dat lukt niet altijd, want als de oudste hier de jongste weer eens een mep heeft gegeven of de jongste pakt iets af en ik zit midden in een 'IK BEGON NIET, HIJ SLOEG MIJ' en "ZIJ DEED DIT AFPAKKEN" en ondertussen een hoop gehuil, dan lukt het me écht niet altijd om geen straf te geven of het goed op te lossen. Soms kom ik dan ook niet verder dan ze beiden bij de arm pakken en er 1 op de gang zetten de ander op de bank.

[quote="mama van Mila"]Ik ben ook niet erg geduldig en op dit moment is mijn lontje echt niet langer dan 2 minuten.....

maar er staan dan wel goeie tips is Lillith? Of is het zonde geld?

Zo te lezen kun je er wel echt iets aan hebben. Maar bereid je er gewoon op voor dat het een vrij zweverig boek is (vind ik) en dat je tijdens het lezen wel regelmatig denkt 'jaja, túúrlijk' maar als je daar even doorheen leest dan staan er best goede tips in, en dan denk ik dat je er zeker iets aan kunt hebben. Je hoeft het natuurlijk niet exact zoals in het boek toe te passen, doe ik ook niet, maar als je in zo'n spiraal van ongeduld en schreeuwen en driftbuien zit, dan kan het zeker wel helpen om dat een beetje anders aan te pakken denk ik.

Staat er ook iets in van "bepaald gedrag" negeren? Ik heb zoiets van als ze loopt te krijsen/gillen, kan ze naar de gang.
Miijn vriend kan dit dus niet negeren. Die vind dat ze daar straf voor moet krijgen.
Zodra ze tegen deuren aan gaat stampen of dingen stuk zou maken, vind ik dat anders, daar krijgt ze wel straf voor.
Maar dat gillen kan ik makkelijk negeren, meestal duurt het max een half uur en dan komt ze sorry zeggen.

Ze haalt dan wel alles uit de kast voor aandacht Ze kijkt om het hoekje van de deur, gaat voor me staan, ik doe net of ik ze niet hoor of zie, en dat vnd ze dan heel erg. Maar daar is het wel het snelst mee opgelost. bij ons dan.

mama van Mila schreef:Staat er ook iets in van "bepaald gedrag" negeren? Ik heb zoiets van als ze loopt te krijsen/gillen, kan ze naar de gang.
Miijn vriend kan dit dus niet negeren. Die vind dat ze daar straf voor moet krijgen.
Zodra ze tegen deuren aan gaat stampen of dingen stuk zou maken, vind ik dat anders, daar krijgt ze wel straf voor.
Maar dat gillen kan ik makkelijk negeren, meestal duurt het max een half uur en dan komt ze sorry zeggen.

Ze haalt dan wel alles uit de kast voor aandacht Ze kijkt om het hoekje van de deur, gaat voor me staan, ik doe net of ik ze niet hoor of zie, en dat vnd ze dan heel erg. Maar daar is het wel het snelst mee opgelost. bij ons dan.

Dat lijkt me niet heel constructief, een kind een half uur laten gillen. En straf geven heeft al helemaal geen zin lijkt me. Want ze gilt niet om jullie te pesten of omdat dat nou zo leuk is. Zij voelt zich waarschijnlijk ellendiger dan jullie op dat moment en haar daarvoor straffen maakt het waarschijnlijk erger. En haar een half uur laten gillen maakt het er ook niet beter op.

In het boek staan wel veel tips over hoe dat soort dingen te voorkomen. Een kind negeren is dan weer uit den boze in het boek, en terecht.

Ze is dan gewoon niet voor rede vatbaar. Als ik dan tegen haar ga praten, word het alleen maar erger en zet ze nog een tandje bij. Vandaar dat ik haar even negeer tot ze rustiger is en dan praten we erover.

Ik snap het ook wel Maar dan kun je beter inzetten op het voorkomen van die driftbui ipv het oplossen ervan. En daar is dat boek wel goed voor.

Indy heeft bij ons ook wel eens driftbuien, en dan is het net een dolle stier... Ik heb haar 1 keer zo onder de douche gezet het was midden in de nacht dus geen tijd voor driftbuien!! .....I know niet pedagogisch verantwoord maar goed Indy schrok zich wezeloos, was meteen rustig en het was over....(natuurlijk maar 2 sec de kraan aan gehad)
Bij INdy moet je vaak zorgen dat er iets onverwachts gebeurt waardoor ze weer bij haar positieve komt anders blijft ze aan het razen...
Ik ben blij dat de buien hier zeldzaam zijn, maar goed als ze er zijn dan is het ook behoorlijk heftig

Ik ken het boek een beetje vanuit mijn werk, wat ik me er vooral van kan herinneren is dat ik wel verschillende dingen heb uitgehaald, maar ook dit heb gecombineerd met mijn eigen ideeën/werkwijze.

Kun je het anders niet bij de bieb lenen?

Wilde vanmiddag even langs de bieb, maar is er niet meer van gekomen, dus word het woensdag. Morgen de hele dag werken.
Weet niet of ik hem met Mila haar pasje kan lenen. Ik ben zelf nl geen lid.

Wordt dus vervolgt!

Ik heb het boek zelf nog niet gelezen, maar er zijn ook nog alternatieven voor zulk soort boeken bv.:
- opgroeien in vertrouwen (van Justine Mol)
- luisteren naar kinderen (van Thomas Gordon)

Thomas Gordon vind ik erg aan te raden.

mama van Mila, wat ik je in elk geval aan kan raden: probeer met haar te praten over gevolgen van haar daden. In het voorbeeld waarin ze zo aan het zeuren is zeg je dan bijvoorbeeld: 'als je zo klaagt vindt ik het niet zo gezellig hier in huis.' En geef dan aan welk gedrag je wel fijn zou vinden: 'zullen we dicht tegen elkaar aankruipen en samen televisie kijken? Dat lijkt me wel gezellig'.
Of in het voorbeeld van de appel zou je kunnen zeggen: 'als je deze appel niet opeet wordt hij bruin'. En als alternatief gedrag voor het krijsen zeg je dan: 'als je zo krijst doen mijn oren pijn, zo kan ik niet goed met jou praten. Zeg maar rustig wat je wilt.'

Andere tip: je kind laten kiezen. Bijvoorbeeld in het geval van de appel zeg je: 'zullen we de appel in vier stukjes of in acht stukjes snijden? Jij mag kiezen.' Dan geef je haar toch een gevoel van controle.

Maar ik herken het wel dat er soms niks te praten valt, omdat je kind meteen begint te krijsen. Tomas heeft dat ook wel eens, vooral als hij moe is. In dat geval werkt negeren inderdaad het beste. Wij proberen altijd 'gepast' te negeren. Dat betekent dat je:

- eerst benoemt wat je kind wilt (ik zie dat je met de pop wilt spelen)
- dan uitlegt dat dit niet gaat gebeuren (je krijgt de pop nu niet)
- dan geef je aan wat je wilt dat het kind doet (je mag ander speelgoed pakken)
- als je kind dan begint te huilen/krijsen/aan je been hangen begin je met negeren
- je zorgt dat je op een afstand bent dat je het kind wel kunt zien, maar dat je niet naast haar staat
- je maakt geen oogcontact met het kind
- je praat niet met haar
- pas als het kind ongeveer een minuut lang stil is ga je weer naar haar toe
- dan zeg je dat het goed is dat ze is gestopt met krijsen, en je gaat samen wat leuks doen / speelgoed pakken etc.

Het is belangrijk dat je tijdens het negeren geen oogcontact maakt of dingen zegt (bijvoorbeeld: jaja hou nu maar op met huilen) want dan geef je tegenstrijdige signalen af en weet je kind niet meer wat er aan de hand is.

Even een hele oude upper sorry, maar ik heb een vraag over how2talk2kids.
Heeft how2talk2kids dezelde uitgangspunten en manier van werken als de Gordon methode?

Ik ben bezig met m'n scriptie en aangezien how2talk2kids al maanden uitgeleend is in de bieb, zal ik hem moeten kopen. Maar als blijkt dat het eigenlijk hetzelfde is als de Gordon methode, kan ik beter een andere opvoedingsmethode zoeken.

Ik ben how2talk2kids aant lezen en heb een boek over de gordon methode hier liggen maar ben ik nog niet aan begonnen. Het past wel in t zelfde straatje.

Op bol.com kun je in een inkijkexemplaar kijken van h2t2k, misschien heb je daar wat aan?

Het boek beschrijft niet specifiek de Gordon methode, maar het hangt wel met elkaar samen, evenals met Unconditional Parenting van Alfie Kohn.