Wat ik me af vroeg (mbt forummers)

Stel je forumt regelmatig en plaatst ook foto's e.d. Nu heb je ergens last van en moet hiervoor naar de tandarts/fysio/huisarts enz. Nu kom je toevallig bij een forummer terecht die dat beroep uitoefent. Je herkent haar niet aangezien zij nooit foto's plaatst. Zou je dit dan willen weten en op wat voor manier. (puur een fictieve situatie hoor maar bedacht me dit in de trein naar stage ineens)

Ik denk dat ik het wel zou willen weten, maar dan meer uit nieuwsgierigheid! Ik denk dat ik het verder geen probleem zou vinden, ik bedoel, we zijn allemaal mensen, toch?

Als ik een foto plaats denk ik ook altijd wel even 'stel dat iemand me herkent'...maar om daar wakker van te liggen...nee...ik denk het niet!

Ja ik zou zelf denk ik ook wel nieuwsgierig zijn. Anders om zou ik het denk ik niet zo snel zeggen. Want ik wil toch graag een bepaalde afstand bewaren.

Zolang ik het als patient niet weet en ook echt niet te weten zal komen, hoef ik het in het tandarts voorbeeld ook niet te weten.

Maar eigenlijk, zeker wanneer je veel persoonlijke dingen post, zou je daar als professional wel ook je eigen grens in moeten trekken.

Als ik als professional bijvoorbeeld uitkeringsaanvragen zou beoordelen en ik zou iemand van het forum als klant krijgen, moet ik daar zelf al een grens trekken. In bepaalde beroepen moet werk en prive (forum) wel echt gescheiden blijven, maar bij andere beroepen maakt dat weer weinig uit volgens mij.

Maar ja waar trek je de grens, een forum is altijd openbaar. En kun je een cliënt dan afschuiven naar een collega of moet je zelf dan stoppen met forummen, aan de andere kant weet je dan persoonlijke info te vinden over je cliënt.

Ik hield hier wel rekening mee toen ik nog met c liënten werkte. Ik voelde me daardoor echt geremd in wat ik op internet zet. Als een c liënt tijdens een gesprek iets over je privé vraagt, kun je ter plekke nog besluiten of / in hoeverre je er antwoord op geeft. Staat er eenmaal informatie op internet, dan is je invloed daarop weg.

En ja... Stel ik ga naar een specialist en dat blijkt een mede forummer te zijn. Dat is eigenlijk best een interessante... Op zich zou het niet uit moeten maken voor de kwaliteit van de behandeling of iemand bijv. wel/niet weet dat ik in een roze jurk naar een bruiloft ga. Dan zou diegene het of moeten bespreken of heel goed zijn mond houden. Des te ongemakkelijker wordt het denk ik, als ik bijv. regelmatig bij de fysio zou komen en zij een verhaal van mij aanhaalt wat ik nooit aan haar heb verteld.

En ja, stel dat een c liënt die onbekende forummer is. Of iemand zou de spreekkamer binnenkomen, die ik uit een fototopic ken. Dan zou ik het toch wel willen bespreken, fijn vinden als iemand daar eerlijk over is. Wat weten we van elkaar, welk beeld heb je van elkaar. Ik zou dan toch de voorkeur geven dat die persoon verder gaat bij een collega. Ik pakte bijvoorbeeld ook geen casussen op van mensen die in mijn straat of heel dichtbij wonen.

Is voor mij ook een reden om geen foto's te plaatsen bijvoorbeeld en info over prive leven. Ik weet niet zo goed wat ik dan zou doen. Ik behandel liever ook geen bekenden, dat is ook de reden dat ik liever buiten mijn woonplaats ga werken als ik straks klaar ben. Ik ga er ook niet van uit dat ik hier mijn patienten tegen kom, maar je weet het natuurlijk nooit.

Ik ben wel eens iemand van het forum tegengekomen bij de tandartspraktijk. Zij werkt(e?) daar als assistente. Niet van mijn tandarts, zag haar toevallig bij de balie. Weet ook niet of ze nog hier komt, maar mij maakte het eigenlijk niks uit. Ik plaats zo goed als nooit foto's van mijzelf, zal daar niet snel aan herkend worden.

@ Fairytale & Kaat: dat vind ik dus een heel interessant iets. Op de opleiding is welgeteld maar een keer de opmerking gevallen: 'scherm social media af en zorg dat je niet dronken op je profielfoto staat. Cliënten zoeken toch wel', maar dit houdt me dus echt bezig.

Geeft je beroep grenzen in je prive? Kun je als hulpverlener deelnemen aan een forum? Kun je een weblog hebben? Of kan het alleen met naam en foto, maar dan helemaal oppervlakkig? Of alleen anoniem en wel de diepte in? Ik kom bijvoorbeeld wel eens op een beautyblog van een meisje die een sociale studie doet. Dan vraag ik me toch af, als zij dadelijk werkt... Ook dan is haar kamer, vriendje, vakantieverslag, shoplog e.d. allemaal zichtbaar. Als zij je hulpverlener is, hoe is het dan als cliënt zijnde om zo allerlei filmpjes te kunnen bekijken in haar prive, zonder make up, hoe ze haar haren stijlt, etc? Dan is die afstand er niet. Maar aan de andere kant (want ja, ik plaats ook foto's, wil weer dolgraag een weblog etc) vind ik het ook heerlijk om in mijn vrije tijd een beetje op internet te hangen, dingen de wereld in te slingeren en de interactie die dat veroorzaakt. Mag ik dan eigenlijk mijn hobby niet meer hebben, doordat ik toevallig een aantal uur per week een bepaald beroep heb?

En dan heb ik het niet eens over 'gevaar'. Dus even het 'ik ga de komende twee weken naar Tenerife en ik woon daar en daar. Bekijk mijn foto's en zie dat ik een gloednieuwe tv heb' daargelaten.

Kun je 'onschuldige' dingen op internet plaatsen, in dit soort beroepen?

Nee, in principe hoef ik dit niet te weten. Dat zegt wel dat zij en ik dit sowieso beiden niet op het forum melden en ook dat zij niet reageert op topics m.b.t. het probleem, omdat ze meer weet. Wil ze het open minded houden en ook blijven reageren op alle topics, dan is het handig om van te voren te melden dat ze op hetzelfde forum komt, zodat ik kan beslissen of ik met de behandeling, met deze therapeute, verder wil.

Onschuldige dingen moet kunnen vind ik. Ik praat tenminste ook over bloemetjes en bijtjes met mijn patiënten, daar heb ik dan minder moeite mee.

Maar vind het nu wel moeilijk. Mijn begeleider is nu bijvoorbeeld al 3 weken ziek. Wat vertel je patienten. Die willen toch weten of het nog lang duurt en wat ie heeft. Ze zijn er inmiddels wel achter dat het een onschuldig griepje is. Maar dat soort dilemma's heb ik dus ook regelmatig.

Ik snap wel dat je daar ontzettend mee zit, ik zou hetzelfde hebben in een dergelijk beroep.

Je kunt tegenover patienten eerlijk zijn over de situatie, danwel in een milde vorm, maar heeft het meerwaarde als ze de waarheid kennen? Dat zou ik me continu afvragen en op basis daarvan keuzes maken. En als je daar dan nog niet uitkomt, dan zou ik een andere iemand zoeken, want ik neem aan dat een begeleider ook collega's heeft?, om de vraag aan te stellen. Zodat je wat duidelijkheid hebt over wat kan en niet kan?

Ik vind het 'er geen grip op hebben' toch wel een groot verschil tussen IRL en online. Met iemand tegenover je kun je ter plekke bepalen wat je van jezelf bloot geeft en in hoeverre. Parkeer je je auto voor de deur als je op huisbezoek gaat, of een straat verder? Koetjes en kalfjes kunnen altijd natuurlijk: 'Koud hè? Het was voor het eerst dat ik de auto moest krabben dit jaar!' Maar voor de rest verschilde het bij mij echt wel wat je vertelt en dat is echt een inschatting van wat kan en wat veilig is.

Op internet kan iedereen er in principe bij. Ook die persoon die agressief is, het niet met je eens is, of heel anders: wellicht verliefd op je is.

Ik heb het daar al over gehad. En het nadeel is ook een deel van de patiënten weet veel, en een deel weet niets. We houden het nu nog erg vaag maar wel met de opmerking dat het nog even kan duren. Maar is af en toe echt wel een dilemma. Mensen vragen er ook naar.
Gelukkig reageren de meesten goed en een zei vandaag ook dat ze een goede vervangster had vond ik dan wel lief om te horen.

Ik merk wel dat ik het wat prettiger vind om wat meer open te zijn naar patienten ook over mezelf. Ze mogen best wat van mij weten. Niet alles natuurlijk. Ik merk wel dat nu ik echt zo'n eind weg stage loop ik veel opener kan zijn en dat is wel prettig. Sommige dingen blijven natuurlijk prive, maar toch. Zo'n afstand is wel prettig.

@ Fairytale: ik zou het er wel met collega's over hebben, zodat je een lijn kunt trekken. Bijvoorbeeld dat je wel aan een patiënt vertelt dat iemand langdurig ziek is, wat de gevolgen zijn voor die patiënt (wordt het nu overgenomen door een collega, wacht men een maand af of hij/zij weer terug is en kan de patiënt voor nood bij iemand anders terecht?), maar niet wat die persoon precies heeft.

Flippin' Bitch schreef:Ik vind het 'er geen grip op hebben' toch wel een groot verschil tussen IRL en online. Met iemand tegenover je kun je ter plekke bepalen wat je van jezelf bloot geeft en in hoeverre. Parkeer je je auto voor de deur als je op huisbezoek gaat, of een straat verder? Koetjes en kalfjes kunnen altijd natuurlijk: 'Koud hè? Het was voor het eerst dat ik de auto moest krabben dit jaar!' Maar voor de rest verschilde het bij mij echt wel wat je vertelt en dat is echt een inschatting van wat kan en wat veilig is.

Op internet kan iedereen er in principe bij. Ook die persoon die agressief is, het niet met je eens is, of heel anders: wellicht verliefd op je is.

Dat lijkt me echt verschrikkelijk, heb wel verhalen over gehoord. Daar moet je zo mee uitkijken :S.

Flippin' Bitch schreef:@ Fairytale: ik zou het er wel met collega's over hebben, zodat je een lijn kunt trekken. Bijvoorbeeld dat je wel aan een patiënt vertelt dat iemand langdurig ziek is, wat de gevolgen zijn voor die patiënt (wordt het nu overgenomen door een collega, wacht men een maand af of hij/zij weer terug is en kan de patiënt voor nood bij iemand anders terecht?), maar niet wat die persoon precies heeft.

wij houden het vaag inderdaad omdat we het zelf ook niet weten, bijna iedere behandeling gaat door. Alleen ja er zijn dus patienten die meer weten en die kun je onmogelijk geen antwoord geven. Ook vertellen ze elkaar dingen. Moet je dan zeggen hou het maar even voor je. Voor de meeste patienten heeft het gelukkig geen gevolgen. Ik ken iedereen en ben bijna afgestudeerd, ik behandelde hun toch al dus dat blijf ik doen alleen zonder begeleider op de achtergrond op sommige dagen. Maar die grens is dus vaag geworden.

Ik google eigenlijk áltijd mijn hulpverleners om te kijken wat ik nog meer over ze kan vinden. Niet alleen hulpverleners trouwens, ik google sowieso mensen. Mensen waar ik nieuwsgierig naar ben, meer over wil weten of net heb leren kennen. Zit er ook zó ingebakken!

Maar ik merk wel dat je soms best veel kunt vinden. Mijn fysiotherapeute vertelde nóóit wat over zichzelf eigenlijk, maar toch kon ik er via internet behoorlijk makkelijk achter komen dat ze samenwoonde, dat ze niet in mijn woonplaats woont en nog wat dingetjes. Niet heel veel, niets noemenswaardigs, maar wel meer info dan die ze los laat op de werkvloer.
En iemand anders waar ik op professioneel vlak mee te maken heb (zij is de professional ;-)) heeft ook een muur om zich heen wat betreft privé informatie. Maar op een gegeven moment werd ik vrienden op hyves met iemand die ook een vriend van haar was en toen kon ik álles lezen! Ik kon achterhalen wanneer haar relatie verbroken was, wanneer ze hertrouwd was, met wie, wie haar kinderen zijn, hoe oud ze precies was en hoe oud ze die kinderen had gekregen, de naam van haar ex en ga zo maar door!

Zij heeft wel haar hyves verwijderd een tijdje later en nu heeft ze facebook, maar daar staan eigenlijk geen bijzondere dingen op. Hoewel...wel privédingen als dat ze een etentje met haar dochter had enzo.

Maar goed ik denk dat ieder mens nieuwsgierig is en met de social media kun je soms veel meer vinden over iemand die je denkt. Ik zelf vind het altijd prettig om meer over iemand te weten. Maar het hangt wel van de relatie die ik met die persoon heb af. Ik zou over mijn fysiotherapeut eigenlijk niet allerlei ranzige escapades willen weten, dronken foto's willen zien o.i.d., ik wil eigenlijk gewoon graag bevestiging van mijn gevoel met wat voor persoon ik te maken heb en ik wil eigenlijk ook dat haar privéleven daarvan een afspiegeling is. Ik bedoel eigenlijk dat ik wil dat mijn beeld wat ik heb matcht met het beeld wat ik vind. Er lopen daar in dat centrum meer fysiotherapeuten rond en sommigen zijn volgens mij wel feestbeesten, vind ik eigenlijk ook niet erg en die zou ik wel op facebook verwachten met een biertje in hun hand. Maar dan strookt die verwachting zeg maar...

Daar denk ik ook echt wel overna, alles is redelijk afgeschermd bij mij. Al mijn krabbels op hyves zijn verwijderd. Mijn foto's staan op prive. Net als mijn facebook pagina. Toekomstige werkgevers googlen ook. En dan hoeven ze dat soort info van mij echt niet te vinden.
Patienten mogen best wat van mij weten maar dus tot op zekere hoogte.

Mezelf maar weer eens googlen

Ja, precies, als ik fysiotherapeut, arts of hulpverlener was zou ik dat ook doen, afschermen, opletten, anoniem ergens komen en gewoon niet te veel info prijsgeven.

haha ik heb wel weer gelachen net met mezelf googlen, kom je echt rare links tegen haha. En ik heb een naamgenoot dus ook altijd fijn.

Ook lullig trouwens had een klasgenoot en als je gaat googlen word je gewaarschuwd voor iemand met dezelfde naam als hem.

De jongeren op mijn werk googlen ook hun groepsleiding
Soms denk ik wel eens ik ben op dit forum zo te achterhalen, niks anoniems aan

Als ik foto's zou plaatsen en ik zou ergens herkent worden door een forumster dan zou ik wel willen weten dat ze me herkent heeft. Niet uit angst om herkent te worden, want dan moet ik geen foto's plaatsen, maar gewoon puur uit nieuwsgierigheid.