Sollicitatiebrief, geen referenties opvragen zonder toestemm

Kan je in een sollicitatiebrief netjes zetten dat referenties opvragen niet is toegestaan, alleen in overleg met mij?

Zit zo; ik heb een baan waar ik heel graag weg wil, dus ben aan het solliciteren overal, stuur gewoon open sollicitaties naar leuke bedrijven. Maar nu wil ik niet dat zij dus even gaan rondbellen naar waar ik werk, want dan kan ik mijn baan nu wel vergeten.

Is er een bepaalde zin of iets dat je dat erin kunt zetten?

ik vermeld gewoon geen referenties... K weet niet of ze dan alsnog gaan bellen maar dat kun je evt in een gesprek aangeven toch?

Referenties gaan altijd in overleg.

duckie schreef:ik vermeld gewoon geen referenties... K weet niet of ze dan alsnog gaan bellen maar dat kun je evt in een gesprek aangeven toch?

En dat, +1

Gisele schreef:Referenties gaan altijd in overleg.

Inderdaad. Die gaan ze echt niet zomaar bellen hoor.

Thnxx! Heb er netjes ondervermeld; referenties graag in overleg!

Dank dank!

Ik schrijf altijd

Referenties
Op aanvraag.

Ik heb wel een keer referenties meteen al moeten aanleveren, en die werden ook benaderd zonder dat ik dat wist. Maar goed, ik had ze wel opgegeven natuurlijk. Voor de zekerheid, en om niet te moeilijk hoeven doen, zou ik ze helemaal niet opgeven dus.

Bij mij worden vaak referenties opgevraagd en heb niet het idee dat die mensen dat dan weten. Ik zou gewoon geen referenties erin zetten en anders op aanvraag.

mzcharlotte schreef:Ik schrijf altijd

Referenties
Op aanvraag.

+1

In principe moet het bellen van referenties altijd in overleg gaan, ook al heb je ze als referenties met naam en telefoonnummer op je CV staan, maar dat gebeurt natuurlijk niet altijd. Daarom zet ik "op aanvraag" in m'n CV dan heb ik de controle over wie ze gaan bellen.

Als werkgevers gaan bellen behoren ze volgens de NVP de sollicitant op de hoogte te stellen dat zij de referent gaan bellen. Ze behoren dan ook te vragen of de referent zelf op de hoogte is, anders mag er officieel geen referentie worden ingewonnen. In de praktijk gaat dit vaak anders, I know, maar dat is wel de regel.

Ik heb vier referenten uit het oude bedrijf. Mijn toenmalige teamleider, een teamleider van het managementteam, een accountmanager en iemand uit het managementteam. Moet ik dit vermelden op mijn cv? Want het zijn in mijn ogen best goede referenten.

(sorry dat ik het topic even misbruik, maar om hier nu een heel eigen topic voor te maken....)

Gisele schreef:Ik heb vier referenten uit het oude bedrijf. Mijn toenmalige teamleider, een teamleider van het managementteam, een accountmanager en iemand uit het managementteam. Moet ik dit vermelden op mijn cv? Want het zijn in mijn ogen best goede referenten.

(sorry dat ik het topic even misbruik, maar om hier nu een heel eigen topic voor te maken....)

Nee, gewoon neerzetten dat je referenties op aanvraag beschikbaar zijn en wanneer ze je face to face of telefonisch vragen om je referenties kun je altijd vragen hoeveel referenten ze willen. Meestal zijn dat er twee en kun je dus twee mensen kiezen uit je bovenstaande lijstje. Zou zou ik het doen iig.

Lukt het trouwens een beetje met solliciteren?

Nucia, het lukt niet echt.

Gisteren een hele discussie, aan de telefoon, met mijn vader gehad. Hij vond dat als het niet lukte, met het solliciteren, dat ik maar als taxichauffeur aan het werk moest. Ik heb hem uitgelegd dat ik dit best wilde, voor een dag, maar dat ik gillend weg zou rennen als dat mijn fulltijd baan zou worden. Ik heb hem ook uitgelegd dat ik best koekjes wil inpakken, stickers op dozen wil plakken en eieren van stempel wil voorzien, maar enkel voor een dag. Maar dat ik het tijd vond om voor mezelf te kiezen. Dat ik alles best een dag kan doen en dat ik dat ook best wil, maar dat ik eigenlijk liever een baan wil hebben waar ik het gevoel wil hebben dat ik onmisbaar ben. Natuurlijk is iedereen vervangbaar, maar ik wil een reden hebben om elke dag uit mijn bed te komen. En die koekjes inpakken, stickers op dozen plakken en stempels op eieren drukken of mensen vervoeren in taxi's vervoeren, kan ook door een ander worden gedaan, als ik een dag geen zin heb om te gaan. En dat wil ik niet. En volgens mij begreep mijn vader dat.

Het is een heel verhaal geworden. Maar wat ik er eigenlijk mee wil zeggen is dat ik de juiste vacatures niet kan vinden. Want wat ik heb gedaan was veelomvatttend en dat wil ik terug. Maar hoe vind ik dat terug? En hoe heet zo'n vacature.

Ja opzich kan ik leuke bedrijven vinden maar ik moet overal open sollicitaties sturen want eer is nu gewoon heel weinig. Plus dat het hier in het noorden sowieso minder is en hetgeen waar ik graag zou willen werken vaak kleine teams zijn of familiebedrijven.
Dus blijf gewoon zoeken en sturen, er zal vanzelf iets tussen zitten!

Ooh sorry Haha, was niet voor mij dus....:p

Wat zoek je precies, MiKa?

Ik woon ook in het noorden en volgens mijn werkcoach is er gewoon weinig tot aan april. Dan begint het weer aan te trekken. :face:

Gisele schreef:Wat zoek je precies, MiKa?

Ik woon ook in het noorden en volgens mijn werkcoach is er gewoon weinig tot aan april. Dan begint het weer aan te trekken. :face:

Dan kan je toch best tot april als taxichaufeusse, eiereninpakker of dozen sticker aan de bak?

Ik ben tussen 1 januari en 8 februari ook in beween jobs. Ik heb echter wel regelmatig in de horeca erbij gewerkt. Niet mijn ideale baan, maar je leert overal iets en ik was tenminste bezig.

_Chance schreef:

Gisele schreef:Wat zoek je precies, MiKa?

Ik woon ook in het noorden en volgens mijn werkcoach is er gewoon weinig tot aan april. Dan begint het weer aan te trekken. :face:

Dan kan je toch best tot april als taxichaufeusse, eiereninpakker of dozen sticker aan de bak?

Ik ben tussen 1 januari en 8 februari ook in beween jobs. Ik heb echter wel regelmatig in de horeca erbij gewerkt. Niet mijn ideale baan, maar je leert overal iets en ik was tenminste bezig.

Ja hoor, dat kan best.

Ik heb ook twee stageplekken in de horeca aangevraagd. Want ik wil van alles weten en kunnen. Ik denk dat ik daar sterker van word.

Wat jammer dat het niet lukt. Mocht je hulp nodig hebben met je soll. brieven dan gil je maar. Ik beoordeel er dagelijks een heleboel omdat het mijn werk is dus kan er vast wat zinnigs over zeggen
Anders betalen ze me hier voor niks ben ik bang.

Nucia, ben je i.ntercedent? Of gewoon de beoordelaar binnen een bedrijf?

Mijn brieven en mijn cv zijn niet het probleem. Het is mijn houding tijdens een gesprek. Mijn werkcoach vroeg heel treffend:"Wat is jouw grootste incompetentie?" en mijn antwoord was:"Mijn onzekerheid". En hij zat echt even met open mond en open ogen, want ik oog heel erg sterk en zelfverzekerd. Mijn vader vindt dat het mijn karakter is. Ik moet elke dag vragen hoe met iedereen gaat, ondanks dat ze het mij niet vragen, maar van mij mogen ze af en toe uit de weg gaan. Ben geen psycholoog om elke dag oninteressante verhalen aan te horen. Mijn ex-collega doet het wel. Wat zijn vraag was, wie is er nu nog aan het werk. Ja, pap. Je hebt gelijk....

Edit, dit komt heel erg honds over. Alsof ik een onmens ben. Maar als ik het vraag, dan vraag ik het omdat ik oprecht geinteresseerd ben. Vraag ik het niet, dan ben ik het of vergeten of heb ik echt geen interesse. Of ze vertellen het zelf en dan heb ik ook voldoende om geinteresseerd te zijn. Maar is dat echt een dealbreaker?

Gisele schreef:Nucia, ben je i.ntercedent? Of gewoon de beoordelaar binnen een bedrijf?

Mijn brieven en mijn cv zijn niet het probleem. Het is mijn houding tijdens een gesprek. Mijn werkcoach vroeg heel treffend:"Wat is jouw grootste incompetentie?" en mijn antwoord was:"Mijn onzekerheid". En hij zat echt even met open mond en open ogen, want ik oog heel erg sterk en zelfverzekerd. Mijn vader vindt dat het mijn karakter is. Ik moet elke dag vragen hoe met iedereen gaat, ondanks dat ze het mij niet vragen, maar van mij mogen ze af en toe uit de weg gaan. Ben geen psycholoog om elke dag oninteressante verhalen aan te horen. Mijn ex-collega doet het wel. Wat zijn vraag was, wie is er nu nog aan het werk. Ja, pap. Je hebt gelijk....

Edit, dit komt heel erg honds over. Alsof ik een onmens ben. Maar als ik het vraag, dan vraag ik het omdat ik oprecht geinteresseerd ben. Vraag ik het niet, dan ben ik het of vergeten of heb ik echt geen interesse. Of ze vertellen het zelf en dan heb ik ook voldoende om geinteresseerd te zijn. Maar is dat echt een dealbreaker?

Nee ik ben geen intercedent meer. Wel twee jaar lang geweest maar ik wilde meer dan dat en meer verdienen haha. Ik ben Recruiter bij een groot bedrijf. Ik doe de werving en selectie van een district van 1600 mensen, niet alleen de mensen in de operatie maar ook de staffuncties op kantoor. Verder geef ik sollicitatietrainingen op MBO scholen.

Ik denk dat heel veel mensen trouwens veel sterker en zelfverzekerder overkomen dan dat ze daadwerkelijk zijn hoor, ik denk niet dat je daar een uitzondering in bent.

Wat is er dan verkeerd aan je houding tijdens zo'n gesprek? Zeggen dat je onzeker over jezelf bent lijkt me idd niet zo handig om te zeggen. Het is wel eerlijk van je, maar je bent jezelf op zo'n moment aan het verkopen, dus dat zou ik sowieso niet zeggen tijdens een gesprek.

Mijn werkcoach vond het heel erg treffend om juist te zeggen dat ik onzeker ben. Mijn psycholoog vond het nog treffender. Zelf ben ik het daar niet mee eens. Ik ben zelf intercedent/consulent geweest en als iemand mij zei dat ze onzeker/zenuwachtig waren voor een gesprek, dan ging ik nog meer letten op hun woorden. En dan trof ik meer, hoe noem je dat, incompetenties voor een functie aan, dan een iemand die dat niet doet, omdat ze het gewoon willen en alles geven. Zonder te zeggen dat ze zenuwachtig/onzeker zijn. Het zijn altijd wel de mensen die een vreugdedansje doen terwijl je aan de telefoon zit en hun zegt dat ze het zijn geworden. Maar de onzekere zal zeggen als ze het niet zijn geworden, dat ze het wel harden verwacht.

In gedachten ben ik de persoon voor de meeste vacatures. Maar het komt er niet uit. En dat vind ik zo frustrerend. Heb onzettend veel HBO banen gehad, niet anders eigenlijk, en nog kan ik mezelf niet verkopen. Maar vertik het om te zeggen dat ik zenuwachtig/onzeker ben, want dat heeft me alleen afwijzing bezorgd. Zitten, luisteren, praten en bedenken, achteraf, wat ik fout heb gedaan, is leuker dan zeggen dat ik zenuwachtig/onzeker ben, waardoor ik een extra koppie thee krijg om het vervolgens gewoon niet te worden.

Heel eerlijk heb ik geen hoge pet op van werkcoaches. Tenminste, niet die in Amsterdam haha.
Ik heb altijd alleen maar ellenlange discussies met die mensen. Na 4 jaar weten ze nog niet het profiel wat ik zoek, terwijl ik ze alleen maar vraag om de harde eisen te controleren. Lijkt mij niet zo heel moeilijk.
Alles wat buiten de harde criteria valt selecteer ik zelf wel maar dat lijken ze maar niet te kunnen / snappen / willen, whatever.

Anyway, is het niet een idee om een sollicitatietraining te volgen? En dan zou ik niet de soll. training volgen van het UWV, daar heb je nl. geen reet aan.

Ik ben onlangs op assertiviteitstraining geweest in A'dam. Ge-wel-dig! Hij, de trainer, heeft me zoveel in laten zien. Van wat je fout of goed doet. Uwv is daarbij gewoon een instantie. Ik zei dat ik elke week had gesolliciteerd, maar dat had ik niet en toen zei hij:"Kijk, je voldoet aan alle eisen. Wekelijks gesolliciteerd" EN het enige wat ik dacht was, vanochtend wel wakker geworden? Dat hoor jij namelijk te controleren.....

Ik kan daar niets mee. Niet met een UWV, niet met andere overheidsinstanties. Ze zijn ambtenaar, doen hun werk, wat hun volgens de baas wordt opgelegd, maar ze zijn er niet zoals vroeger, toen het bedrijf nog "arbeidsbureau" werd genoemd. Nu doen ze gewoon wat hun op een dag wordt opgedragen, niet zoeken, niet denken, gewoon doen. Blegh, ben er zelfs aardig moe van, haha.