Pleegzorg

Coccinelle wo 16 nov 2011 - 9:56

Pleegouders zijn nog steeds erg nodig. Zijn er hier ook mama's die pleegzorg overwegen, nu of wellicht in de toekomst?

Dit n.a.v. deze documentaire (B.V. het gezin) van 14-11. Vind het ontzettend knap dat deze mensen hun pleegkinderen een fijn, stabiel thuis willen geven, maar het lijkt me ook heel zwaar.

http://www.uitzendinggemist.nl/index.php/aflevering?aflID=13365995&md5=6afee8a00b9e33e85b0c68dee4c3ae79

Susan wo 16 nov 2011 - 10:00

Ik vind het heel goed als mensen dat doen, maar zelf zou ik het niet willen.

Printje wo 16 nov 2011 - 10:01

Susan schreef:Ik vind het heel goed als mensen dat doen, maar zelf zou ik het niet willen.

+1

Annie24 wo 16 nov 2011 - 10:01

Een collega van mij heeft 2 pleegkindjes. Ze heeft ze vanaf dat ze 2 en 2,5 zijn. Als ik hoor wat een gezeik die heeft met de pleegzorg, huisbezoeken enzo heb ik veel respect voor d'r!

Ik snap best dat er mensen zijn die er daarom niet voor kiezen, ondanks dat er veel pleegouders nodig zijn. Nu ik de verhalen erachter weet zou ik er ook niet voor kiezen als ik voor de keuze kwam te staan.

Nana wo 16 nov 2011 - 10:29

Deze mensen uit de docu zijn overigens geen pleegouders maar gezinhuisouders. Dat neemt niet weg dat ze fantastisch werk doen!!

Zininzon wo 16 nov 2011 - 10:49

Ik ben dan geen mama (heb zelfs geen relatie), maar ik overweeg wel om weekend-pleegouder te worden.
Ga de documentaire zo even kijken!

Kruidkoek wo 16 nov 2011 - 11:39

Mijn vriend en ik (28 en 32) worden pleegouders. Een paar weken geleden heb ik daarover ook een topic bij persoonlijk geopend.
We hebben alle voorlichtingen, selecties en trainingen doorlopen en worden binnenkort aan ons pleegkindje voorgesteld. We gaan in eind dit jaar eerst een maand op reis en daarna begint het pleegouderleven voor ons.

Ik ga nu zo naar bed, mocht jij of iemand anders vragen hebben, dan reageer ik morgen. (desnoods via pm)

snoezel wo 16 nov 2011 - 18:39

Wij hadden dan wel geen pleegkindje, maar wel een PGB-kindje.

Ik werk op een kinderdagcentrum voor kinderen met verstandelijke/meervoudige beperking en we hebben een tijdlang 2 (of soms meer) weekenden in de maand 1 kindje van mijn werk te logeren gehad. Nam hem dan op vrijdag mee vanaf mijn werk en dan maandag weer mee terug.
Het betrof een kindje van 8, met een groeihhormoon-afwijking (zag eruit als +-4), autisme, zware ontwikkelingsachterstand en hij werd onderzocht op infantalie schizofrenie (en mijns insziens terecht, die jongen zag echt dingen die ik niet zag, echt freakie, maar dat is ander verhaal).
Ik heb dat altijd met heel veel plezier gedaan. Het waren altijd drukke weekenden, het was een handenbindertje waar je altijd bij mij blijven en bezig moest houden, maar het deed hem altijd zo goed, geweldig toch om te zien? Hij woont op 3 hoog in de grote stad, kwam bijna nooit buiten. Ik nam hem elk weekend mee naar het natuurgebied hier in de buurt waar hij heerlijk vrij mocht rennen, met de grassprietjes kon spelen. Ook zwemmen stond altijd vast op het programma.

Toen werd ik zwanger en kon ik het echt niet meer opbrengen en zijn we ermee gestopt. Maar het was heerlijk om te doen.

studiebol wo 16 nov 2011 - 22:01

Ik vind het heel knap en heb veel respect voor de mensen die het doen maar zou het zelf niet (meer) willen.
Vroeger riep ik dat ik dat altijd wilde doen, maar nu door mijn werk ben ik er achter gekomen dat het allemaal erg pittig en zwaar kan zijn.

Kruidkoek do 17 nov 2011 - 0:27

studiebol schreef:Ik vind het heel knap en heb veel respect voor de mensen die het doen maar zou het zelf niet (meer) willen.
Vroeger riep ik dat ik dat altijd wilde doen, maar nu door mijn werk ben ik er achter gekomen dat het allemaal erg pittig en zwaar kan zijn.

Grappig hoe dat per persoon kan verschillen. Ik heb in mijn werk ook met pleegzorg te maken en ik weet dus dat het moeilijk en erg pittig kan zijn. Toch heeft het me nog meer gemotiveerd om zelf ook pleegouder te worden.
Voordat ik dit werk ging doen wist ik wel van het bestaan pleegzorg af en had het wel mijn interesse maar sinds ik dus mijn huidigefunctie heb, is die interesse alleen maar gegroeid, samen met "de drang" om pleegouder te worden. Gelukkig denkt mijn vriend er net zo over, want dit is wel iets wat je allebei moet willen en er same voor gaan

Jezzie do 17 nov 2011 - 1:01

Ik ga die documantaire ook even kijken.
Heb er altijd wel interessen in gehad...maar dan moeten we eerst een groter huis hebben!

Le Chat Noir do 17 nov 2011 - 1:07

Ik denk er zeker over na, mijn man staat er niet echt afwijzend tegenover, maar heeft wel zoiets van 'wat halen we dan in huis'. Aan de andere kant is hij superleuk en lief met kinderen, dus als het goed gaat dan zou hij zeker een actieve rol hebben.
Heb laatst informatie opgevraagd en er is 12 december wel een info avond hier in de buurt. Misschien gaan we daar wel heen. Het is ook wel belangrijk dat hij er achter staat, maar ik begrijp ook dat hij er anders tegenover staat dan mij. Ik werk zelf in de zorg en weet er gewoon meer vanaf. Ook doordat ik wel verhalen heb gehoord van een collega die weekendpleegzorg deed bijvoorbeeld.
Ik denk zelf (in 1e instantie) ook alleen aan weekend pleegzorg.
Wel zou ik het liefst een kind opvangen wat het thuis moeilijk heeft of te weinig aandacht krijgt door omstandigheden e.d. Een kind met echt gedragsproblematiek lijkt me nu een stapje te ver voor ons. Dit kan je ook gewoon aangeven toch bij pleegzorg?
Weet ook helemaal niet of het er nu wel van komt hoor, ook omdat wij nog midden in de medische molen zitten en het dus niet de meest stabiele periode in ons leven is, maar ik zou het zeker wel in de toekomst overwegen.

@Kruidkoek: Willen jullie zelf ook nog kinderen (op korte termijn) en hoe denk je dan over pleegzorg?

diddie do 17 nov 2011 - 6:26

Wij zouden ook graag een pleegkind opvangen.
Momenteel kan dat niet omdat ik teveel werk en mijn vriend werkt fulltime.
Maar de interesse is er zeker!

studiebol do 17 nov 2011 - 6:33

Kruidkoek schreef:
studiebol schreef:Ik vind het heel knap en heb veel respect voor de mensen die het doen maar zou het zelf niet (meer) willen.
Vroeger riep ik dat ik dat altijd wilde doen, maar nu door mijn werk ben ik er achter gekomen dat het allemaal erg pittig en zwaar kan zijn.

Grappig hoe dat per persoon kan verschillen. Ik heb in mijn werk ook met pleegzorg te maken en ik weet dus dat het moeilijk en erg pittig kan zijn. Toch heeft het me nog meer gemotiveerd om zelf ook pleegouder te worden.
Voordat ik dit werk ging doen wist ik wel van het bestaan pleegzorg af en had het wel mijn interesse maar sinds ik dus mijn huidigefunctie heb, is die interesse alleen maar gegroeid, samen met "de drang" om pleegouder te worden. Gelukkig denkt mijn vriend er net zo over, want dit is wel iets wat je allebei moet willen en er same voor gaan

Nou idd grappig hoe het verschilt. Ik ben er alleen maar op terug gekomen, juist door alles wat er bij komt kijken. De problematieken van de kinderen en de contacten met biologische ouders en het feit dat je met heel veel mensen van organisaties te maken hebt.

Coccinelle za 19 nov 2011 - 5:04

snoezel schreef:Wij hadden dan wel geen pleegkindje, maar wel een PGB-kindje.

Ik werk op een kinderdagcentrum voor kinderen met verstandelijke/meervoudige beperking en we hebben een tijdlang 2 (of soms meer) weekenden in de maand 1 kindje van mijn werk te logeren gehad. Nam hem dan op vrijdag mee vanaf mijn werk en dan maandag weer mee terug.
Het betrof een kindje van 8, met een groeihhormoon-afwijking (zag eruit als +-4), autisme, zware ontwikkelingsachterstand en hij werd onderzocht op infantalie schizofrenie (en mijns insziens terecht, die jongen zag echt dingen die ik niet zag, echt freakie, maar dat is ander verhaal).
Ik heb dat altijd met heel veel plezier gedaan. Het waren altijd drukke weekenden, het was een handenbindertje waar je altijd bij mij blijven en bezig moest houden, maar het deed hem altijd zo goed, geweldig toch om te zien? Hij woont op 3 hoog in de grote stad, kwam bijna nooit buiten. Ik nam hem elk weekend mee naar het natuurgebied hier in de buurt waar hij heerlijk vrij mocht rennen, met de grassprietjes kon spelen. Ook zwemmen stond altijd vast op het programma.

Toen werd ik zwanger en kon ik het echt niet meer opbrengen en zijn we ermee gestopt. Maar het was heerlijk om te doen.

Respect hoor Snoezel. Dat lijkt me best zwaar maar tegelijk toch ook wel weer heel mooi en fijn dat je die jongen zo'n fijne tijd kon bezorgen.

Of wij een pleegkindje zouden willen weet ik nog niet (en mijn vriend ook nog niet), ik denk er wel regelmatig over na. Eerst maar eens wachten tot we zeker weten dat ons eigen gezin compleet is, en dan kijken hoe het loopt. Wie weet is weekend opvang wel iets om mee te beginnen.

Gast za 19 nov 2011 - 12:04

Ik had op zich wel pleegkinderen willen hebben maar met mijn man is dat sowieso geen optie. Nu ik eenmaal zelf kinderen heb, weet ik ook niet of ik het nog wel zou willen. Ik zag toevallig laatst ook een vacature voor opvoedouders en daar mag je zelf ook geen kinderen bij hebben. Hoewel ik denk dat het voor pleegkinderen goed is dat ze met ' normale' kinderen opgroeien, denk ik ook dat het een vrij zware belasting is voor je eigen kinderen.

Gesponsorde inhoud

Pleegzorg

Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg

Re: Pleegzorg