Voogdijtoestanden, help!

ik vraag me af of hij zich misschien ook meer op zijn gemak voelt met jullie dochter als hij in zijn eigen omgeving is. En misschien dat op een dagje thuis bij hem zijn moeder (of iemand anders die jullie beide vertrouwen) kan helpen in het begin. Dan geeft het misschien voor jullie dochter ook rust, omdat het mama er niet is om het 'beter' te doen.

Ik heb zelf verder geen ervaring, maar misschien dat het voor jou een minder grote stap is op die manier, als je weet dat er iemand bij is met meer ervaring met kinderen, en dat het voor hem toch prettiger is zonder jou erbij. Of misschien dat mediators ook wel bij de eerste afspraken kunnen bijzijn?!

Je geeft trouwens aan dat er maar weinig interesse is vanuit zijn familie. Maar die band moet nou eenmaal ook groeien. Zelf ga je ook meer en meer van je kind houden. Als jullie al vanaf het begin zo'n beetje uit elkaar zijn hebben ze dus ook niet echt de kans gehad die band op te bouwen. En ik weet niet hoe hecht jij as met zijn familie/vrienden, maar ik kan me voorstellen dat die zich er niet prettig voelen bij jou over de vloer te komen om dan jullie kindje te moeten leren kennen. Dat verloopt dan niet heel natuurlijk.

Succes ermee, lijkt me hoe dan ook een lastige situatie. maar ik denk dat je met mediation een heel eind gaat komen. Want die kunnen waarschijnlijk met meer ideeen komen dan jullie met zn tweeen, en nu denken jullie er niet hetzelfde over, maar als er een andere mogelijkheid is die ertussenin ligt misschien wel.

Fijn al die reacties. Ik heb er wel wat aan. Het helpt toch om het wat meer in perspectief te zien.

En je hebt gelijk RYW, er zit ook een stukje 'eigenbelang' bij. Zoals het ging vond ik het prima. Al had ik niet gedacht dat het altijd zo zou blijven. Hij bracht het alleen vanuit het niks, en niet vriendelijk maar meer van: dit wil ik en je hebt het maar te doen zoals ik het zeg. Dat was echt even schrikken, want er was voor mij geen aanleiding voor deze manier van communiceren en ik had ook niet verwacht dat hij zomaar ineens met dit plan zou komen. Dan bedoel ik in de zin van dat het een grote overgang is. Nu ziet hij ons kind een paar uurtjes per week en meer vond hij zelf ook niet nodig (hij heeft het heel druk met werk oa). En dan ineens minstens 1 dag per week een hele dag ons kindje mee.

Hij heeft ook rechten, dat begrijp ik. En ik ben al minder overdonderd, geschrokken en boos. Al vind ik het nog steeds niet leuk, dat zal vast wel zo blijven. Maandag gaan we het er over hebben en kijken hoe we het beste hiermee om kunnen gaan. Dat heb ik voorgesteld en daar zag hij wel wat in. Hopen dat hij dan wel wat meer open staat voor mijn kant van het verhaal, dat hij mijn verhaal wil aanhoren zonder direct in de eisende modus te gaan. Hoop zo dat we eruit komen. Het is al een k*tsituatie, dat hoeft niet nog erger. Bedankt voor de tips tot zover. Daar kan ik wel wat mee, denk ik.