Mijn neef

Net weer een hele tijd mijn neef aan de telefoon gehad. Hij is wel lief, maar ik vind het ook zo ontzettend vermoeiend.

Hij is van mijn oom & tante, waar geen contact mee is in onze familie. En ik ken hem dus pas een aantal jaren. Hij is 10 jaar ouder dan dat ik ben. Hij is aardig, lief, maar ontzettend lastig als persoon. Nu heeft hij ook geen contact meer met zijn ouders, en zijn broer wil ook geen contact meer met hem hebben, en nu zit hij gewoon ontzettend in een dip en voelt hij zich rot! Dit wordt versterkt doordat hij net gescheiden is en een tijd zijn zoontje niet mocht zien van zijn ex-vrouw.

Lang verhaal verder, dus in het kort, hij heeft (bijna) niemand meer, en zoekt weer contact met mij. Tijd contact gehad, maar ineens verwaterd omdat hij met zichzelf in de knoop zat. Hij heeft mij altijd erg leuk/gezellig gevonden en wil mij graag zien, en mijn vriend ontmoeten. En hij zou het leuk vinden als ik zijn zoontje (2.5 jaar) zou leren kennen. Nu wil ik hem op zich wel zien, maar ergens heb ik ook geen zin in zijn 'gezeur'aanhoren. Want het gaat veel over hetzelfde, over zijn ouders (die ik niet ken, en niet wil kennen eigenlijk..) en over de andere problemen.

Maar het is wel mijn neef & familie, en dat is ergens ook weer sneu voor hem natuurlijk als hij verder niemand heeft.

Wat zou jij doen?

Leuke dingen met hem doen. Je kunt niet zo goed advies geven over mensen die je niet kent, denk ik.

Melis_je schreef:Leuke dingen met hem doen. Je kunt niet zo goed advies geven over mensen die je niet kent, denk ik.

Ik weet alleen verhalen van hem, mijn ouders & mijn oma, en die zijn, grotendeels, niet positief. En ik wil best zijn verhaal aanhoren, maar ik kan er verder niks over zeggen, want ik heb ze een maand geleden voor het eerst pas ontmoet, en dat was geen fijne ontmoeting. En het zijn toch zijn ouders! Maar je zou wel gewoon met hem afspreken, al zou je het alleen maar voor hem doen op dit moment uit 'medelijden"?

Lastig zeg.. Ik zou de boot wat afhouden en eventueel over een week of twee wat afspreken, zodat hij door heeft dat jij niet alle tijd voor hem hebt, maar wél met hem wil praten. Ik denk dat jullie daar allebei het best mee uit de voeten kunnen.

Ja, en ik zou proberen er wat leuks van te maken. In principe vind ik niet dat je vriendschap moet sluiten uit medelijden, maar hij is nu niet leuk omdat hij een slechte periode heeft. Hij is (waarschijnlijk) geen zeur, maar nu even wel. Heb je normaal wel een klik met hem? Of vind je normaal ook dat hij zeurt? Als het niet klikt, is het zinloos lijkt me.

Ik zou het niet doen.

Ik heb hetzelfde meegemaakt. 2 'verloren' neven leren kennen (met hun moeder geen contact ivm bepaalde slechte factoren). Ik/wij (mijn gezin) dat dat mijn neven anders zouden zijn. In zekere zin was dat ook zo.

1 van de neven is een lieve gevoelige jongen, de ander leek dat in eerste instantie ook.

Onze achtergronden bleken uiteindelijk toch te verschillend. Onze normen en waarden zijn anders. Inmiddels heb ik met beide neven het contact verbroken.

Tegen 1 van de 2 heb ik aangifte moeten doen en ik wacht nog altijd (al 1,5 jaar) op een rechtzaak (onderzoek loopt nog).

Ik zou, hoeveel neven er ook mogen zijn NOOIT meer contact zoeken. het gevoel voor familie, hoe je dat hebt met mensen waarmee je opgroeit, komt niet. Bij mij tenminste niet.

Nou, het is járen geleden dat ik echt contact met hem had, en toen was het op zich wel gezellig. Een keer gelogeerd bij hem, en wel contact, ook met zijn ex-vrouw toen. Máár hij is we altijd enorm claimerig en opdringerig geweest, als in, elke dag bellen, en dan echt uren willen praten, altijd langs willen komen & willen afspreken en nee is niet echt een optie. En dat houdt me een beetje tegen.

Ik wil hem wel zien, de kerk waar hij komt is hier 10 minuten vandaan, en hij mag op de koffie komen, maar ik wil niet dat hij hier elke week zit, daar heb ik helemaal geen zin in, en ik heb even genoeg aan mijn eigen hoofd en dus niet altijd zin in 'gezeur'

dan denk ik dat maar 1 ding helpt.

De boot afhouden, tot je er wel zin in hebt!

Niet quoten alsjeblieft!

Nou ik wil hem gewoon soms zien, of is dat geen mogelijkheid denk je?

je geeft aan dat hij vrij bezitterig is, en in het verleden zoveel contact zocht.
waarom zou dat nu beter gaan?

Dat klopt, dat is de reden van mijn twijfel. Want ik merk dat nu hij ons vaste telefoonnummer heeft (van mijn oma gekregen) dat hij ook belt wanneer hij behoefte heeft aan contact, en dat kan op vele momenten zijn! (Hij belt anoniem, dus ik weet niet dat hij het is sowieso).

Altijd lastig dit soort dingen. Uit je verhaal maak ik op dat je er eigenlijk helemaal geen zin in hebt en in dat opzicht je keuze al een beetje gemaakt hebt.

Je zou ook wat leuks kunnen gaan doen met hem, maar het wel op een afstand houden. Dus zo af en toe afspreken en het daar bij laten. Al is dat wel lastig. Ik ben dan zelf zo'n type die het lastig vindt om nee te zeggen en over m'n eigen grens heen gaat, maar als jij dat niet hebt is dat ook nog een optie.

Nee ik heb echt geen keuze gemaakt nog, omdat het beide voor- en nadelen heeft. Ik ben wel benieuwd naar hoe hij nu is, en hoe zijn zoontje is, maar ik weet wel dat hij alleen maar gaat praten over hoe slecht het nu gaat. Dus misschien maar een keer op de koffie vragen, en dan met zoontje naar de speeltuin hier in de buurt, of binnenkort in de stad afspreken en daar eerst wat gaan drinken.

Je kunt ook zeggen dat je niet behoefte hebt aan zovéél contact. Bij de meeste claimerige mensen werkt het niet, maar soms werkt het wel

Haha, het is altijd te proberen inderdaad!

Ah ok, dan heb ik dat verkeerd opgevat.

In dat geval zou ik hem het voordeel van de twijfel geven. Zelf kun je natuurlijk ook veel in het gesprek sturen. Als hij het alleen maar heeft over hoe slecht het gaat kun je over een ander onderwerp beginnen.
En wat jezelf beschrijft lijkt me prima om te doen en van daaruit kun je verder kijken hoe en wat je afspreekt.

Je kan hem het voordeel van de twijfel geven, maar wel je grenzen aangeven. Als het niet uit komt komt het niet uit.

Wat lastig Pippa.
Ik kan me voorstellen dat je niet helemaal weet wat je tegen hem moet zeggen. Wel goed dat hij even langs mag komen, er zijn genoeg mensen die op zo'n moment afstand van iemand nemen.

Ik vind het heel knap van je dat hij welkom is ondanks alles.

Pippa schreef:

FireButterfly schreef:Ik vind het heel knap van je dat hij welkom is ondanks alles.

Hoezo knap? Ik kan het namelijk niet over mijn hart verkrijgen om hem te weigeren nu ik hoor hoe erg hij in de knoop zit.

Ik snap dat je het niet over je hart kunt verkrijgen om hem te weigeren. Het lijkt me absoluut niet makkelijk om zo'n keuze te maken.

Pippa schreef:

FireButterfly schreef:Ik vind het heel knap van je dat hij welkom is ondanks alles.

Hoezo knap? Ik kan het namelijk niet over mijn hart verkrijgen om hem te weigeren nu ik hoor hoe erg hij in de knoop zit.

Nou, ik vind het anders ook knap. Volgens mij neemt je neef ook een heleboel sores mee en daar zou ikzelf op dit moment niet op zitten te wachten...

Wat het langskomen betreft; misschien staat ie iedere dag voor de deur, maar dan is het aan jou om duidelijk je grenzen aan te geven natuurlijk.