Vlindersite

Pfff naar aanleiding van het verhaal bij Babyboom gisteravond (van het jongetje met die spierziekte) ben ik op www.vlindersite.nl beland. Dit is een site waar ouders een pagina kunnen maken ter nagedachtenis aan hun overleden kindjes. Jeetje wat heftig!

Aan de ene kant wil ik het allemaal niet lezen maar aan de andere kant grijpt het me zo aan dat ik het toch doe...

Kijken jullie weleens op dit soort sites?

Nee, maar ik ken de site wel via mijn studie en ik hoor natuurlijk vaker dit soort verhalen helaas. Heb ook al behoorlijk wat dingen van dichtbij meegemaakt op mijn stage, maar nu ik zelf een kindje heb merk ik wel dat het me veel meer raakt dan daarvoor. Als ik weer wat meemaak dan kan ik het gewoon niet nalaten om als ik thuis kom J. even extra lang te knuffelen.

Doe jij de opleiding verloskunde? Komt het echt vaak voor? Ik heb het in mijn directe omgeving nog niet vaak meegemaakt gelukkig!

ik ben ook wel eens op die site geweest, maar ik kan er niet tegen om dat allemaal te lezen

Op het Vivaforum heb ik wel een aantal keer dit soort verhalen gelezen en via het forum ben ik toen ook wel een paar keer op de Vlindersite beland. Ik vind het ook heel erg aangrijpend.

Nana schreef:Doe jij de opleiding verloskunde? Komt het echt vaak voor? Ik heb het in mijn directe omgeving nog niet vaak meegemaakt gelukkig!

Ja, zit nu in mijn 4e jaar. Het komt gelukkig niet wekelijks voor of zo maar heb het in die 4 jaar nu 4 keer meegemaakt (2 keer afbreking van de zwangerschap na 20 weken ivm hele ernstige afwijkingen, 1 keer een kindje overleden in de buik bij 40 weken en 1 keer een kindje enkele dagen na de bevalling door een stofwisselingsziekte). En daarnaast heb ik ook een week stage gelopen op de prenatale diagnostiek in het Erasmus MC en dan zie je ook (ernstige) afwijkingen voorbij komen waarvan je weet dat het kind het niet gaat redden.
En ik kreeg vorige week nog een echo-uitslag onder mijn neus die heel slecht was, ik kende de mensen niet persoonlijk (ze waren al een tijdje overgenomen door het ziekenhuis) maar ik weet wel dat ze ondertussen de zwangerschap hebben laten afbreken.

Ik heb er ook wel een aantal gelezen. Ik vind het wel heftig dat er vaak foto's op staan van overleden kindjes, dat zou ik zelf niet openbaar maken. Maar goed dat is natuurlijk een keuze.

Fiwen schreef:

Nana schreef:Doe jij de opleiding verloskunde? Komt het echt vaak voor? Ik heb het in mijn directe omgeving nog niet vaak meegemaakt gelukkig!

Ja, zit nu in mijn 4e jaar. Het komt gelukkig niet wekelijks voor of zo maar heb het in die 4 jaar nu 4 keer meegemaakt (2 keer afbreking van de zwangerschap na 20 weken ivm hele ernstige afwijkingen, 1 keer een kindje overleden in de buik bij 40 weken en 1 keer een kindje enkele dagen na de bevalling door een stofwisselingsziekte). En daarnaast heb ik ook een week stage gelopen op de prenatale diagnostiek in het Erasmus MC en dan zie je ook (ernstige) afwijkingen voorbij komen waarvan je weet dat het kind het niet gaat redden.
En ik kreeg vorige week nog een echo-uitslag onder mijn neus die heel slecht was, ik kende de mensen niet persoonlijk (ze waren al een tijdje overgenomen door het ziekenhuis) maar ik weet wel dat ze ondertussen de zwangerschap hebben laten afbreken.

Lijkt me trouwens een super leuke uitdagende opleiding (en straks baan). Maar jeetje wat een heftige dingen zeg! Weet jij al waar je wil gaan werken, ziekenhuis/ praktijk?

Zo nu en dan lees ik er iets over en dan kijk ik er weer eens op, het is echt aangrijpend inderdaad. Meestal kijk ik dan net iets te lang en kan ik het niet meer uit mijn hoofd zetten. Wat een vreselijke dingen maken sommige mensen toch mee.

Foto's van een overleden kindje zou ik ook niet snel doen op zo'n site nee.

Omdat wij zelf een beebiesite hadden/hebben, kwam ik ook wel eens op Vlindersite. Hele aangrijpende verhalen, maar vaak kon ik er niet zo goed tegen. Ik heb nu ook al heel lang niet meer gekeken op de site. Zelf zou ik foto's van overleden kindje ook niet zo gauw openbaar maken.

Nana schreef:
Lijkt me trouwens een super leuke uitdagende opleiding (en straks baan). Maar jeetje wat een heftige dingen zeg! Weet jij al waar je wil gaan werken, ziekenhuis/ praktijk?

Het is ook echt super leuk, het is ook echt helemaal mijn ding. En tjah, je maakt heftige dingen mee, maar gelukkig maak je vooral hele mooie dingen mee. Het is een beroep van uitersten. Als alles goed gaat en het kind is gezond dan is het helemaal geweldig en mensen zijn helemaal gelukkig, maar als er iets mis is/gaat dan is er heel veel verdriet. Het is gewoon zo dat hoe klein een afwijking aan een kind ook is, voor de ouders stort op zo'n moment wel even hun wereld in want er is iets 'mis' met hun kind. 'Wij' als verloskundige kunnen dat wel relativeren, maar ik kan me (als moeder) heel goed voorstellen dat het er niet toe doet dat het vele malen erger had kunnen zijn op het moment dat er met jouw eigen kindje ook maar een heel klein dingetje niet goed is.

Ik weet nog niet waar ik wil werken, ik vind het alletwee leuk dus ik wacht gewoon af waar er werk te vinden is op het moment dat ik afstudeer volgend jaar.

Mijn zwager en schoonzus hadden een vlindersite voor hun overleden zoontje, waardoor ik regelmatig op die site te vinden was. Uiteindelijk zijn ze ermee opgehouden en om ik er nog maar zelden. Het is nogal confronterend inderdaad als je al die foto's ziet.

Oww die site kende ik nog niet. Ken wel www.lieve-engeltjes.nl. Dat is net zoiets.

heb er wel eens gekeken maar kan het sinds mn zwangershap niet meer lezen want dan zit ik helemaal vol tranen... maar denk dat het wel heel mooi is voor de mensen die zon site maken voor hun kindje.

Ik vind de verhalen daar toch vaak een beetje voor en door een bepaald publiek. Het taalgebruik, de spelling, de babynamen en de muziekjes en de vele glitterplaatjes maken het toch vooral een soort van circusattractie ipv een respectvolle in memoriamsite.

Poeh he, ik had daar eigenlijk nog nooit op gelezen. Wat een heftige verhalen!
Ik denk dat ik er voorlopig niet weer op kijk. Kan daar niet zo goed tegen.....

Door dit topic heb ik vanavond op de vlidersite gekeken. Wat een ontzettend verdietige verhalen, stuk voor stuk. Ik prijs mezelf nogmaals zo ontzettend rijk met mijn 2 mooie meiden, ik ga zo morgen eerst weer eens plat knuffelen.

Ik heb ook even gekeken, wat ontzettend heftig zeg!! Ook hier tranen met tuiten, kan dit echt niet lezen zonder een waterval uit mijn oogjes te krijgen.. Ik denk dat ik hier maar niet te vaak op moet kijken, anders blijf ik huilen.

Vind het wel ontzettend mooi, zo'n site bijhouden om de herinnering aan je kindje levend te houden. En van wat ik nu gezien heb, ik heb geen enkele 'circusattractie' gezien, waar TGR het over heeft.. Vond de sites die ik bekeken heb allemaal erg mooi, respectvol en echt een liefdevol eerbetoon aan de kindjes.

Als ik dat zo allemaal lees, dan ben ik nog wel 100x zo blij met mijn meisje (en ik was al zo blij!). Het is echt een geschenk, een gezond kindje. En dat besef ik me nu nog eens extra. Als ze morgenochtend wakker is dan ook hier even een mama die haar kindje even een extra keer plat knuffelt!

TGR schreef:Ik vind de verhalen daar toch vaak een beetje voor en door een bepaald publiek. Het taalgebruik, de spelling, de babynamen en de muziekjes en de vele glitterplaatjes maken het toch vooral een soort van circusattractie ipv een respectvolle in memoriamsite.

Wat een onzin typ je hier nu weer. Ze zitten er zeker tussen maar om nu zo te generaliseren...........

Ik ben het met je eens lieskuh. Ik heb gisteren een heleboel verhalen gelezen en hun websiten bekeken en ik heb geen 1 keer glitter plaatjes/vreemd taalgebruik o.d. voorbij zijn komen. Naar mijn idee zijn het waardevolle site's waar ouders van zich af kunnen schrijven. Zelf hebben wij een babysite waar we alles rondom M.ara bijhouden, voor mij werkt dat als een soort 'therapie', ik kan me voorstellen dat een vlindersite ouders kan helpen in hun rouwproces.

Ik word altijd heel emotioneel als ik op zo'n vlindersite ben en raak dan echt van slag. Daarom kijk ik er amper naar, het grijpt me te erg aan.

Ik heb er wel verhalen gelezen (op vlinder en lieve-engeltjes volgens mij) over kindjes met dezelfde ziekte als mijn neefje en daar mee kun je niet leven. Ik wilde weten hoe het was, hoe zo'n kindje er uit ziet enzo. Zo kon ik voor mijn gevoel mijn zusje beter steunen.