Het reactievermogen van andere mensen

Lejow zo 12 dec 2010 - 2:26

Keer op keer verbaas ik me over hoe mensen om me heen reageren.
Een paar kleine voorbeeldjes:

Mijn moeder is ziek en is 12 jaar geleden hertrouwd met een andere man. Best een aardige vent, maar er zit verder niets op, in of aan. Ze wonen een uur met de auto bij ons vandaan. 2,5 jaar geleden ging ik op mezelf wonen. Doordat mijn moeder ziek is, kan ze helaas niet naar me toe komen. Maar hij kwam ook niet!! Nu ben ik begin dit jaar samen gaan wonen met mijn vriend, wederom kan mijn moeder ook hier niet naar toe komen. En wederom neemt hij ook niet de moeite om te komen..
Mijn opa en oma waren 50 jaar getrouwd, mijn moeder kan niet, maar denk maar niet dat hij zijn gezicht liet zien en mijn opa en oma kwam feliciteren.
Nu heeft mijn moeder een goede vriendin, met een 14 jarige zoon, die bezeten is van muziek maken (met z'n saxofoon). Twee weken geleden heeft de man van mijn moeder hem opgehaald op zaterdag (hij woont 2 straten verder dan waar ik gewoond heb), heeft die jongen bij mijn moeder en haar man gelogeerd. Zondag is hij de hele dag met hem op pad geweest naar allerlei jam-sessies en hebben ze samen gegeten. 's Avonds is hij nog een keer blijven slapen en maandag heeft hij hem weer terug naar huis gebracht.

Is het nu raar, dat het me steekt, dat hij wel die gozer kan halen en brengen en leuke dingen met hem kan doen en in die 2,5 jaar niet één keer de moeite heeft genomen om in mijn huisje te komen kijken? Juist omdat mijn moeder dat niet kan?
Of moet ik me er bij neerleggen dat ik kennelijk compleet anders denk dan hem en dat hij nou eenmaal zo niet is?

Ander voorbeeld. In de tijd dat ik 'proef' samenwoonde met mijn vriend, heeft mijn eigen flatje leeggestaan. Een zwager van een vriendin van mij kwam in de problemen met woonruimte en heeft daar in ruil voor betaling van de huur en energie enzo 4 maanden gewoond. Twee weken geleden waren we het huis samen aan het leeghalen, ik heb de huur opgezegd en hij had wat anders gevonden. Ik kreeg de sleutel van hem, hij pakte nog wat laatste spulletjes en toen ik 10 minuten later uit het raam keek, waren ze weg.
Geen bedankje, geen 'goh wat fijn dat ik hier mocht wonen', helemaal niets.. En nu heb ik nog een brief voor ze (zou best een rekening kunnen zijn), ze moeten nog een deel van de huur betalen. Ik heb ze al 2 keer gesmst en hoor gewoon helemaal niets meer..

Is dit nou weer een situatie waarin ik teveel van anderen verwacht, omdat ik dat zelf wel zou doen?
Mag ik überhaupt verwachten dat er een bedankje komt?

Ik merk steeds vaker dat ik me vergis in hoe mensen reageren, dat ik me focus op een reactie die ik zelf zou geven en dat ik die ook verwacht van anderen...

Eigenlijk heb ik geen idee wat ik met dit topic wil, misschien wat herkenning, misschien het van me af schrijven ofzo, want het stelt me best teleur eigenlijk...
Dus, is er iemand die het herkent???

Gast zo 12 dec 2010 - 2:34

Mijn opa en oma waren 50 jaar getrouwd, mijn moeder kan niet, maar denk maar niet dat hij zijn gezicht liet zien en mijn opa en oma kwam feliciteren.

Waarom zou hij dat dan moeten doen? Ok het zou zeer attent zijn maar zo niet...ook niet erg toch?

Nu heeft mijn moeder een goede vriendin, met een 14 jarige zoon, die bezeten is van muziek maken (met z'n saxofoon). Twee weken geleden heeft de man van mijn moeder hem opgehaald op zaterdag (hij woont 2 straten verder dan waar ik gewoond heb), heeft die jongen bij mijn moeder en haar man gelogeerd. Zondag is hij de hele dag met hem op pad geweest naar allerlei jam-sessies en hebben ze samen gegeten. 's Avonds is hij nog een keer blijven slapen en maandag heeft hij hem weer terug naar huis gebracht.

Is het nu raar, dat het me steekt, dat hij wel die gozer kan halen en brengen en leuke dingen met hem kan doen en in die 2,5 jaar niet één keer de moeite heeft genomen om in mijn huisje te komen kijken? Juist omdat mijn moeder dat niet kan?
Of moet ik me er bij neerleggen dat ik kennelijk compleet anders denk dan hem en dat hij nou eenmaal zo niet is?

Ik vind dat heel raar dat je dit zo ziet. Omdat deze man naar je opa en oma of jou toe niet al te attent is, mag hij dat naar anderen toe niet zien? Misschien klikt het met deze jongen beter dan met jou of met je opa en oma? Of heb ze een gezamenlijke hobby. Die man heeft toch zeker ook een eigen leven.

Ander voorbeeld. In de tijd dat ik 'proef' samenwoonde met mijn vriend, heeft mijn eigen flatje leeggestaan. Een zwager van een vriendin van mij kwam in de problemen met woonruimte en heeft daar in ruil voor betaling van de huur en energie enzo 4 maanden gewoond. Twee weken geleden waren we het huis samen aan het leeghalen, ik heb de huur opgezegd en hij had wat anders gevonden. Ik kreeg de sleutel van hem, hij pakte nog wat laatste spulletjes en toen ik 10 minuten later uit het raam keek, waren ze weg.
Geen bedankje, geen 'goh wat fijn dat ik hier mocht wonen', helemaal niets.. En nu heb ik nog een brief voor ze (zou best een rekening kunnen zijn), ze moeten nog een deel van de huur betalen. Ik heb ze al 2 keer gesmst en hoor gewoon helemaal niets meer..

Hoezo bedankje? Ze betaalden toch huur en energie? Ik bedankt mijn verhuurder ook niet voor het feit dat ik hem mocht betalen als ik verhuis. Jij had er toch zeker ook zeer veel profijt van. Bedankte je hem dan?

Gast zo 12 dec 2010 - 2:36

Helaas zijn er mensen die een ander referentiekader hebben en de dingen dus heel anders zien dan jij. Misschien beseffen ze dat zelf niet. Ik probeer zelf wel uit mijn kader te stappen als dat nodig is, maar ook ik ga daar wel eens de mist mee in.

Zelf vind ik het prettig als mensen mij daar op een aardige manier op wijzen. Heb je al geprobeerd, in beiden situaties, om uit te leggen hoe jij je er bij voelt of voelde en wat zij daar van vinden?

Trouwens, heel veel sterkte gewenst voor je moeder, jou en je familie. Lijkt me zwaar om een moeder die zo ziek is en niet om de hoek woont te hebben.

Liefs Tea

Gast zo 12 dec 2010 - 2:36

Het eerste wat ik me afvraag is eigenlijk of je wel interesse in deze man toont, of dat er een klik is tussen jullie. Ik denk niet dat je gelijk een familieband moet verwachten om het feit dat hij met je moeder trouwt. Natuurlijk kan het zo lopen maar dat soort dingen kosten tijd en energie. Jij gaat waarschijnlijk wel naar je moeder natuurlijk maar is er ook een raakvlak dat je hebt met die man? Waarom nodig je hem gewoon niet een keer uit? Wellicht wil hij zichzelf niet opdringen, dat kan ook nog. Dat hij het apart vond om alleen bij jullie langs te komen, zonder je moeder en dat het er daarom nooit van gekomen is. Als je graag een betere band met hem wilt, vraag hem dan eens langs te komen in je nieuwe huis of betrek hem bij familiegelegenheden (kom je ook naar bla bla??).

Het andere verhaal denk ik dat je idd te veel verwacht. Zoals ik het begrijp ken je deze persoon niet persoonlijk en heb je gewoon een zakelijke band met hem. Hij zocht woonruimte, jij had over en tegen betaling heeft hij daar gezeten. Dat hij niet klaar is met betalen is natuurlijk niet netjes, daar hoef ik niet over in disscussie te gaan maar ik zou hem wel bellen ipv smsen.

Ik zit te denken of ik een dergelijke situatie heb in mijn leven maar ik kan me niets bedenken. Ja natuurlijk verwacht je weleens een andersoortige reactie van mensen om je heen en soms is dat teleurstellend maar het is dan aan jou om daar een keuze in te maken. Wil je het anders, spreek dat dan uit of vraag er gewoon naar. Ben je er klaar mee, stop dan met energie verspillen en laat het los.

Gast zo 12 dec 2010 - 2:39

Lagom schreef: Wil je het anders, spreek dat dan uit of vraag er gewoon naar. Ben je er klaar mee, stop dan met energie verspillen en laat het los.

Ja, dat vind ik dan ook wel weer. Je kan iemand niet veranderen, maar maak het wel bespreekbaar als het je hoog zit.

Met dat uit je kader stappen bedoelde ik ook: begrijpen dat niet iedereen is zoals jij en niet iedereen doet zoals jij. Dat je dat kan accepteren.

Lejow zo 12 dec 2010 - 2:43

Ik durf er niet zo goed over te beginnen, omdat ik bang ben dat ik mijn moeder teleurstel, omdat zij van hem houdt en met hem samenleeft.

Toen mijn opa en oma 50 jaar getrouwd waren, was er een groot feest waar iedereen op kwam, vandaar dat ik het noemde.

Ik denk ook dat dat het is hoor, heb lang zitten denken of ik dit wel zou openen. Ik denk dat ik mijn eigen verwachtingen moet bijstellen en me er niet meer druk om moet maken als dingen anders lopen dan zoals ik ze verwacht. Wat ook logisch is, want niet iedereen denkt en handelt hetzelfde.

Ik heb niet heel veel raakvlakken met de man van mijn moeder, dat komt door allerlei dingen. Met die jongen heeft hij wel een raakvlak: muziek. Maar ik vind het gewoon jammer, dat hij die interesse (als 'stiefdochter' zijnde) niet in mij toont. Ik heb mijn moeder en haar man uitgenodigd voor onze housewarming. Mijn moeder kon natuurlijk niet, maar ik had gehoopt dat hij wel zou komen. Nu kon hij die dag zelf niet, maar hij zal ook niet een andere dag komen.
Uitnodigen vind ik wat eng, omdat ik 'bang' ben dat we dan zo'n gecreëerde situatie krijgen waar hij eigenlijk niet zo op zit te wachten...

Gast zo 12 dec 2010 - 2:45

Lejow schreef:Ik durf er niet zo goed over te beginnen, omdat ik bang ben dat ik mijn moeder teleurstel, omdat zij van hem houdt en met hem samenleeft.

Toen mijn opa en oma 50 jaar getrouwd waren, was er een groot feest waar iedereen op kwam, vandaar dat ik het noemde.

Ik denk ook dat dat het is hoor, heb lang zitten denken of ik dit wel zou openen. Ik denk dat ik mijn eigen verwachtingen moet bijstellen en me er niet meer druk om moet maken als dingen anders lopen dan zoals ik ze verwacht. Wat ook logisch is, want niet iedereen denkt en handelt hetzelfde.

Ik heb niet heel veel raakvlakken met de man van mijn moeder, dat komt door allerlei dingen. Met die jongen heeft hij wel een raakvlak: muziek. Maar ik vind het gewoon jammer, dat hij die interesse (als 'stiefdochter' zijnde) niet in mij toont. Ik heb mijn moeder en haar man uitgenodigd voor onze housewarming. Mijn moeder kon natuurlijk niet, maar ik had gehoopt dat hij wel zou komen. Nu kon hij die dag zelf niet, maar hij zal ook niet een andere dag komen.Uitnodigen vind ik wat eng, omdat ik 'bang' ben dat we dan zo'n gecreëerde situatie krijgen waar hij eigenlijk niet zo op zit te wachten...

Waarom wil je dan dat hij langs komt?

Lejow zo 12 dec 2010 - 2:46

mozzarella schreef:
Mijn opa en oma waren 50 jaar getrouwd, mijn moeder kan niet, maar denk maar niet dat hij zijn gezicht liet zien en mijn opa en oma kwam feliciteren.

Waarom zou hij dat dan moeten doen? Ok het zou zeer attent zijn maar zo niet...ook niet erg toch? Het ging om een feest, waarbij de hele familie aanwezig was

Nu heeft mijn moeder een goede vriendin, met een 14 jarige zoon, die bezeten is van muziek maken (met z'n saxofoon). Twee weken geleden heeft de man van mijn moeder hem opgehaald op zaterdag (hij woont 2 straten verder dan waar ik gewoond heb), heeft die jongen bij mijn moeder en haar man gelogeerd. Zondag is hij de hele dag met hem op pad geweest naar allerlei jam-sessies en hebben ze samen gegeten. 's Avonds is hij nog een keer blijven slapen en maandag heeft hij hem weer terug naar huis gebracht.

Is het nu raar, dat het me steekt, dat hij wel die gozer kan halen en brengen en leuke dingen met hem kan doen en in die 2,5 jaar niet één keer de moeite heeft genomen om in mijn huisje te komen kijken? Juist omdat mijn moeder dat niet kan?
Of moet ik me er bij neerleggen dat ik kennelijk compleet anders denk dan hem en dat hij nou eenmaal zo niet is?

Ik vind dat heel raar dat je dit zo ziet. Omdat deze man naar je opa en oma of jou toe niet al te attent is, mag hij dat naar anderen toe niet zien? Misschien klikt het met deze jongen beter dan met jou of met je opa en oma? Of heb ze een gezamenlijke hobby. Die man heeft toch zeker ook een eigen leven. Ja heeft hij ook, maar ergens steekt het me wel, dat hij wel tijd en energie in die jongen kan steken, en niet in mij.

Ander voorbeeld. In de tijd dat ik 'proef' samenwoonde met mijn vriend, heeft mijn eigen flatje leeggestaan. Een zwager van een vriendin van mij kwam in de problemen met woonruimte en heeft daar in ruil voor betaling van de huur en energie enzo 4 maanden gewoond. Twee weken geleden waren we het huis samen aan het leeghalen, ik heb de huur opgezegd en hij had wat anders gevonden. Ik kreeg de sleutel van hem, hij pakte nog wat laatste spulletjes en toen ik 10 minuten later uit het raam keek, waren ze weg.
Geen bedankje, geen 'goh wat fijn dat ik hier mocht wonen', helemaal niets.. En nu heb ik nog een brief voor ze (zou best een rekening kunnen zijn), ze moeten nog een deel van de huur betalen. Ik heb ze al 2 keer gesmst en hoor gewoon helemaal niets meer..

Hoezo bedankje? Ze betaalden toch huur en energie? Ik bedankt mijn verhuurder ook niet voor het feit dat ik hem mocht betalen als ik verhuis. Jij had er toch zeker ook zeer veel profijt van. Bedankte je hem dan? Niet in materialistische zin, maar in woorden. Ik zou het zelf wel doen, ik had ook nee kunnen zeggen dan had hij op straat gestaan

Maar dat is ook wat ik hier onder al schrijf, ik moet loslaten dat er niet altijd gereageerd word zoals ik verwacht of zoals ik zou doen. Er niet meer vanuit gaan dat mensen dat wel/niet doen, want het is niet vanzelfsprekend.

Lejow zo 12 dec 2010 - 2:46

Smikkell schreef:
Lejow schreef:Ik durf er niet zo goed over te beginnen, omdat ik bang ben dat ik mijn moeder teleurstel, omdat zij van hem houdt en met hem samenleeft.

Toen mijn opa en oma 50 jaar getrouwd waren, was er een groot feest waar iedereen op kwam, vandaar dat ik het noemde.

Ik denk ook dat dat het is hoor, heb lang zitten denken of ik dit wel zou openen. Ik denk dat ik mijn eigen verwachtingen moet bijstellen en me er niet meer druk om moet maken als dingen anders lopen dan zoals ik ze verwacht. Wat ook logisch is, want niet iedereen denkt en handelt hetzelfde.

Ik heb niet heel veel raakvlakken met de man van mijn moeder, dat komt door allerlei dingen. Met die jongen heeft hij wel een raakvlak: muziek. Maar ik vind het gewoon jammer, dat hij die interesse (als 'stiefdochter' zijnde) niet in mij toont. Ik heb mijn moeder en haar man uitgenodigd voor onze housewarming. Mijn moeder kon natuurlijk niet, maar ik had gehoopt dat hij wel zou komen. Nu kon hij die dag zelf niet, maar hij zal ook niet een andere dag komen.Uitnodigen vind ik wat eng, omdat ik 'bang' ben dat we dan zo'n gecreëerde situatie krijgen waar hij eigenlijk niet zo op zit te wachten...
Waarom wil je dan dat hij langs komt?

Uit naam van mijn moeder, omdat zij hier nooit naar toe zal kunnen komen.

Gast zo 12 dec 2010 - 2:49

Lejow schreef:Uitnodigen vind ik wat eng, omdat ik 'bang' ben dat we dan zo'n gecreëerde situatie krijgen waar hij eigenlijk niet zo op zit te wachten...

Ik zou zeggen, waag een poging. Is het niks, dan is het niks. En als hij nee zegt, weet je meteen genoeg.

Lejow zo 12 dec 2010 - 2:53

Tea-Leaf schreef:
Lejow schreef:Uitnodigen vind ik wat eng, omdat ik 'bang' ben dat we dan zo'n gecreëerde situatie krijgen waar hij eigenlijk niet zo op zit te wachten...

Ik zou zeggen, waag een poging. Is het niks, dan is het niks. En als hij nee zegt, weet je meteen genoeg.

Ja en das dan ook weer gelijk iets wat ik moet 'leren'. Ik ben er nooit zo'n held in en wacht liever af hehehe

Gast zo 12 dec 2010 - 2:54

Ja maar jij wilt iets graag, dat kan hij niet ruiken Lejow. Ik kan me voorstellen dat je die stap niet zomaar neemt in zijn situatie en hoe langer je met zoiets wacht, hoe normaler het wordt om nooit naar haar te gaan. Ik krijg ook niet echt het idee dat jij interesse in hem hebt of toont maar meer dat hij dan een soort vervanging voor je moeder wordt en hoe vervelend het ook is, dat zal hij natuurlijk nooit worden. Als je toch een band met hem als persoon wilt dan zul je hem gewoon eens uit kunnen nodigen, desnoods bij een gelegenheid waar meer mensen zijn (een verjaardag van jou of je vriend bv). Bel hem dan gewoon op en vraag of hij zin heeft om ook te komen. Kan hij niet dan kun je ook nog zeggen dat je het jammer vindt en het je wel leuk lijkt als hij dan een andere keer zou langs komen.

Gast zo 12 dec 2010 - 2:54

Lejow schreef:
Smikkell schreef:
Lejow schreef:Ik durf er niet zo goed over te beginnen, omdat ik bang ben dat ik mijn moeder teleurstel, omdat zij van hem houdt en met hem samenleeft.

Toen mijn opa en oma 50 jaar getrouwd waren, was er een groot feest waar iedereen op kwam, vandaar dat ik het noemde.

Ik denk ook dat dat het is hoor, heb lang zitten denken of ik dit wel zou openen. Ik denk dat ik mijn eigen verwachtingen moet bijstellen en me er niet meer druk om moet maken als dingen anders lopen dan zoals ik ze verwacht. Wat ook logisch is, want niet iedereen denkt en handelt hetzelfde.

Ik heb niet heel veel raakvlakken met de man van mijn moeder, dat komt door allerlei dingen. Met die jongen heeft hij wel een raakvlak: muziek. Maar ik vind het gewoon jammer, dat hij die interesse (als 'stiefdochter' zijnde) niet in mij toont. Ik heb mijn moeder en haar man uitgenodigd voor onze housewarming. Mijn moeder kon natuurlijk niet, maar ik had gehoopt dat hij wel zou komen. Nu kon hij die dag zelf niet, maar hij zal ook niet een andere dag komen.Uitnodigen vind ik wat eng, omdat ik 'bang' ben dat we dan zo'n gecreëerde situatie krijgen waar hij eigenlijk niet zo op zit te wachten...
Waarom wil je dan dat hij langs komt?

Uit naam van mijn moeder, omdat zij hier nooit naar toe zal kunnen komen.

Dus eigenlijk heb je niet zo veel met deze man en hij misschien ook niet met jou. Maar omdat je moeder niet kan, en hij nu eenmaal getrouwd is met je moeder, moet hij deze taken van haar overnemen? Terwijl jullie er beiden niet echt op zitten te wachten. Dat vind ik wel een beetje raar. Ik snap heel goed dat je je moeder mist op dat soort momenten. Maar ik denk niet dat het de oplossing is om hem dat kwalijk te nemen en van hem te verwachten dat hij die taken overneemt. Zeker niet omdat jullie ook nog eens geen goede band hebben. Je durft hem niet uit te nodigen omdat je bang bent voor een gecreeerde situatie. Waarom zou je zo'n gecreeerde situatie willen? Dat vervangt het gemis van je moeder toch niet?

Gast zo 12 dec 2010 - 2:55

Ja, goed voorstel van Lagom. Gewoon proberen!

Lejow zo 12 dec 2010 - 2:56

Jullie slaan wel de spijker op de kop, want zo voelt het eigenlijk wel hahaha...
Ik verlang van hem denk ik teveel dat hij inderdaad die taken van mijn moeder op zich neemt.. en dat kan nou eenmaal niet. Al hoewel, het zou wel kunnen, maar het zit niet in hem.

Gast zo 12 dec 2010 - 3:04

Leo, het blijft heel vervelend dat je moeder niet in staat is om bij je langs te komen. Dat moet echt heel erg zwaar en vervelend voor jullie beiden zijn. Ik snap best dat daar ook een stukje boosheid bij komt kijken. Misschien dat je deze boosheid nu een beetje uit op deze man. Maar zo slecht zal hin nou ook niet zijn toch. Hij is bij je moeder en hij steunt haar in deze periode. Dat is toch best iets moois?
Jammer dat jullie niet zo'n goede band hebben. Daar zouden jullie beiden nog wel wat aan kunnen doen. Er komt niet zpo veel van zijn kant, en dat vind je jammer. Maar misschien moet je het dan van jouw kant laten komen. Wie weet dat dat wat helpt.
Je hebt nu verwachtingen van hem die niet helemaal 'eerlijk' zijn. En zolang hij niet weet wat je van hem verwacht, kan hij daar ook niets aan veranderen. Dat kun je hem niet kwalijk nemen.
Ik denk dat het niet zo'n heel gek idee is om hem wat meer bij jullie leven te betrekken en wat meer van jouw kant te laten komen. geef het een kans en zie wat er uit komt..
Maar je moeder vervangen dat kan hij natuurlijk nooit en ik denk dat je dat ook wel weet.

Gast zo 12 dec 2010 - 3:14

Ik ben het helemaal eens met Smikkell.

Lejow zo 12 dec 2010 - 3:15

Smikkell schreef: pffoe kan ik jou inhuren als personal coach? Leo, het blijft heel vervelend dat je moeder niet in staat is om bij je langs te komen. Dat moet echt heel erg zwaar en vervelend voor jullie beiden zijn. Ik snap best dat daar ook een stukje boosheid bij komt kijken. Misschien dat je deze boosheid nu een beetje uit op deze man. Maar zo slecht zal hin nou ook niet zijn toch. Hij is bij je moeder en hij steunt haar in deze periode. Dat is toch best iets moois? en juist daarom wil ik er ook niet zoveel over zeggen, ze wonen hier een uur vandaan, dus ik heb in het dagelijks leven verder niet veel met ze te maken. Ik wil dus ook geen slapende honden wakker maken, juist omdat ik weet dat mijn moeder van hem houdt en gelukkig met hem is. En ik denk inderdaad dat het boosheid is, en teleurstelling waarvan ik een stille hoop heb dat hij die kan opvullen
Jammer dat jullie niet zo'n goede band hebben. Daar zouden jullie beiden nog wel wat aan kunnen doen. Er komt niet zpo veel van zijn kant, en dat vind je jammer. Maar misschien moet je het dan van jouw kant laten komen. Wie weet dat dat wat helpt.
Je hebt nu verwachtingen van hem die niet helemaal 'eerlijk' zijn. En zolang hij niet weet wat je van hem verwacht, kan hij daar ook niets aan veranderen. Dat kun je hem niet kwalijk nemen.
Ik denk dat het niet zo'n heel gek idee is om hem wat meer bij jullie leven te betrekken en wat meer van jouw kant te laten komen. geef het een kans en zie wat er uit komt..
Maar je moeder vervangen dat kan hij natuurlijk nooit en ik denk dat je dat ook wel weet. Jup.. true! Gelukkig heb ik met mijn moeder wel een hele goede band. We bellen elke dag en ik heb een filmpje gemaakt van ons huis, zodat ze het toch kan zien!!

Gast zo 12 dec 2010 - 3:35

Een goed idee Leo, dat filmpje. Daar is ze vast heel erg blij mee.

Zora zo 12 dec 2010 - 4:21

Dit heeft toch helemaal niets met reactievermogen te maken?

Gast zo 12 dec 2010 - 4:31

Zora schreef:Dit heeft toch helemaal niets met reactievermogen te maken?

Haha ik dacht precies hetzelfde toen ik het topic opende maar het is toch wel duidelijk dat ze iets anders bedoelt en dat ze het ermee verwart?

Gast zo 12 dec 2010 - 5:05

In ieder geval om even op jouw vraag terug te komen...mijn reactievermogen is best goed. Ik kan snel remmen bijvoorbeeld als een stoplicht op rood springt. En de mensen uit mijn omgeving ook Laughing

.

Zora zo 12 dec 2010 - 5:20

Lagom schreef:
Zora schreef:Dit heeft toch helemaal niets met reactievermogen te maken?

Haha ik dacht precies hetzelfde toen ik het topic opende maar het is toch wel duidelijk dat ze iets anders bedoelt en dat ze het ermee verwart?

Weet ik wel hoor... kan het gewoon niet laten angel

Lejow zo 12 dec 2010 - 5:44

Ah crap... ja nu ik het zo terug lees staat het er wel heel stom whahahaha
Het vermogen om te reageren ofzo?? Very Happy

Nou ja, what ever

Jullie snappen me Very Happy

Zora zo 12 dec 2010 - 5:54

Empatisch vermogen? Inlevingsvermogen? Vermogen om mee te leven? Begaan zijn met anderen? haha ik weet het ook niet precies...

Gesponsorde inhoud

Het reactievermogen van andere mensen

Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen

Re: Het reactievermogen van andere mensen