als je kindje in het ziekenhuis ligt....

mijn dochtertje ligt sinds donderdagavond in het ziekenhuis.... nu ben ik er elke dag nog geweest van sochtends tot savonds. tussendoor gingen we soms naar huis om te eten en anders deden we dat in het ziekenhuis. maar nu zie ik ook wel kindjes waar de ouders niet de hele dag bij zijn...
ik vind het voor mezelf niet goed voelen om elke keer maar eventjes te gaan, wat vinden jullie?

Waarom ligt ze in het ziekenhuis? Hopelijk is ze snel weer beter!

Mijn oudste heeft met 1,5 jaar een week in het ziekenhuis gelegen, en wij mochten 24 uur per dag bij haar zijn. 's Nachts maar eentje van ons, overdag beide. Dat hebben we dus ook continu gedaan.

ze moest tijdens/na de voeding echt heel erg krijsen en nu blijkt dat ze reflux heeft. ze heeft verder nooit gespuugd dus daardoor kwamen we er niet achter. nu gaat dat met medicatie weer wat beter gelukkig maar nu heeft ze nog wat verhoging en diaree helaas.

wij mogen ook 24 uur per dag bij haar, maar omdat ze zoveel huilde (van de pijn dus) is ons aangeraden om thuis te slapen zodat we wat bij kunnen tanken. dus we zijn de hele dag in het ziekenhuis en gaan savonds thuis slapen om wat te rusten en dat helpt gelukkig wel.we hebben wel lekker een eigen kamertje dus dat is wel rustig. ik vind het ook een fijn gevoel om gewoon bij haar te zijn maar dacht dat het misschien wel raar was omdat ik dat niet bij alle kindjes hier zie...(maar misschien zijn daar ook wel redenen voor, bijv als je kindje hier echt heeel lang ligt of je hebt nog meer kindjes ofzo)

Mijn stiefzoontje heeft al heel vaak in het ziekenhuis gelegen, en mijn vriend en zijn ex regelen het meestal zo dat er altijd één van hun bij hem is. Dus ze wisselen elkaar af.

Hopelijk gaat het snel weer een stuk beter met de kleine, sterkte!

Hier raadden ze juist aan om 24 uur per dag bij haar te zijn. Ook voor het kind is het fijn als er steeds een vertrouwd gezicht is. Het zal inderdaad alleen niet altijd kunnen. Ik was op dat moment zwanger, dus geen ander kindje thuis.
Sterkte!

Toen mijn dochter een week in het ziekenhuis lag zag ik bij sommige kindjes ook niet altijd de ouders (of één van de ouders). Maar misschien liggen die kindjes er al veel langer en zo kan ik nog wel tien redenen bedenken. ik kan daar natuurlijk ook niet over oordelen.

Ik ben de hele week bij mijn dochter gebleven, dag en nacht. Maar ik was ook kapot aan het einde van die week. Het was een pittige week.

mijn dochter is net na de geboorte ook opgenomen in het ziekenhuis ivm uitdroging, ik zat nog in mijn kraamweek dus kreeg een bed op de kraamafdeling,mijn dochter lag op neonatalogie afdeling, ik ben al die dagen daar gebleven ( gelukkig mocht zij naar huis op de dag dat ik ook naar huis moest ) en ging bij iedere voeding naar haar toe en dan bleef ik meestal nog een uurtje daar en dan ging ik even eten of buiten wandelen , mijn man kwam 2 a 3 op een dag met onze zoon .

Ik vond het al raar dat sommige moeders maar 1x per dag naar hun kindje gingen terwijl ze zelf ook in het ziekenhuis lagen...ik zat er bij iedere voeding zowel overdag als s'nachts... vond het wel een hele zware en vermoeiende periode

mijn zoontje heeft is opgenomen geweest toen hij bijna 5 weken was,wij mochten in het eerste ziekenhuis(ons streekziekenhuis)wel bij hem blijven 24uur per dag,maar ik heb toen gezegd dat ik dat de eerste nacht niet wilde omdat ik echt gesloopt was en even echt bij wilde komen.dezelfde dag nog is hij naar het amc gebracht(dus het blijven slapen verhaal ging al niet meer op)helaas mochten we in het amc niet blijven slapen,maar we zaten elke ochtend om 6 uur in de trein,omdat om 8 uur de rondes van de artsen begon hij wij graag erbij wilde zijn als er wat met hem ging gebeuren,maar moet zeggen nadat hij geopereerd is geweest wij de dag erna toch iets later er waren,je trekt het anders niet,maar we zijn er met zn 2en van s'ochtend tot s'avonds gebleven,bij ons op de afdeling/kamer waren ook wel kindjes die niet de hele dag hun papa of mama hadden,maar veel liggen er al wat langer.of hebben nog broertjes of zusjes thuis

Ons zoontje heeft vorige maand 5 dagen in het ziekenhuis gelegen en wij zijn overdag samen bij 'm geweest of ik alleen als mijn vriend moest werken, en ik snachts zoiezo!

Edit: En natuurlijk hoop ik dat jullie dochtertje snel op knapt! Sterkte!

Ons dochtertje kwam in het ziekenhuis te liggen toen ze 4 dagen oud was. Ze heeft er toen bijna 1 week gelegen. Het was nog in de kraamtijd maar ik was toen dus thuis. Ben zoveel mogelijk wel bij haar geweest maar niet de hele dag.
Ze lag niet alleen op een kamer ofzo, maar op 1 ruimte waar 8 van die babybedjes waren en dan ook achter zo'n raam waar iedereen voorbij loopt. De bedjes lagen toen ook vol. Je had daar geen rustige ruimte waar je alleen met je kindje zat. Als je privacy wilde (bv voor het voeden) kon je even zo'n kamerschermpje ervoor zetten. Dat werkte dus gewoon niet om daar de hele dag bij je kind te zitten, daar was de ruimte gewoon niet voor als bij alle kindjes alle ouders zouden zitten.

Verder kon ik het ook niet volhouden om daar op een stoeltje te gaan zitten en kon ik zelf niet met de auto naar het ziekenhuis rijden. Dus moest er steeds iemand mee. M'n man is die dagen aan het werk geweest zodat hij als ze weer thuiskwam vrij kon nemen. 's Avonds gingen we dan na het eten een paar uurtjes daar zitten en overdag ging ik vaak 's ochtends en 's middags even kijken. Ik had zelf ook mijn rust tussendoor nog nodig.

Hier raadden ze juist aan om 24 uur per dag bij hem te zijn. Ook voor het kind is het fijn als er steeds een vertrouwd gezicht is. Het zal inderdaad alleen niet altijd kunnen.

+1


Ons kindje heeft met 5 maanden 10 dagen in het ziekenhuis gelegen en ik of mijn man waren er constant bij hem. Wij hebben er ook een vervelende ervaring mee om even weg te zijn. We hadden aan de verpleging door gegeven dat we even waren wandelen hij was op dat moment aan het slapen. zei op hun buurt zette de intercom aan en de duur van zn kamertje stond open. toen we terug kwamen was hij kletsnat van het huilen, had pijn en heel erg warm. er was niemand bij hem!! ik was maar na voren gelopen zag ik dat er daar vier van de verpleging gewoon zaten te kletsen. wij gauw de pieper in gedrukt en nog moesten we een halfuur wachten voor ze kwamen! We kregen als reactie: Ik heb niks gehoord! ja... toen toen was ik toch wel een beetje pist. heb hem erna ook niet meer alleen gelaten.

Wat vervelend Duckie, dat je meisje in het ziekenhuis ligt! Mijn jongste broertje heeft toen hij pasgeboren was (al een hele tijd geleden dus ) een week in het ziekenhuis gelegen. Mijn moeder is toen dag en nacht bij hem geweest.

Denk dat ik dat zelf ook zou doen, hoewel ik me wel kan voorstellen dat het je op gaat breken en je thuis meer aan je rust komt. Wat dat betreft zou ik mezelf misschien niet goed genoeg verzorgen, ook al zou ik helemaal verrot zijn dan nog zou ik denk ik geen seconde bij mijn meisje vandaan willen, puur omdat ik dat geen fijn gevoel zou vinden. Ik denk niet echt dat er een goed of fout is, je moet doen wat je zelf het fijnste vind en wat het beste bij jullie past. Kan het me ook goed voorstellen dat je er overdag de hele dag bent en 's nachts thuis wilt slapen om bij te tanken.. Doe wat je gevoel je ingeeft en hopelijk is je meisje gauw weer thuis!

het is deels vermoeiend om hier te zitten maar ook deels wel wat rustgevend in de zin van dat als ik thuis ben ik vanalles moet doen en dat ik hier zit dan laat ik gewoon de boel de boel maar even en dat zien we wel weer als we thuis zijn. ze is hier wel in goede handen gelukkig en we laten haar ook met een gerust gevoel achter. sochtends ben ik er nu tegen hafl 10/10 uur en dan aan het eind van de middag ga ik naar huis om te eten en man lief op te halen en dan zijn we hier weer tot 9/10 uur afhankelijk van wanneer ze slaapt. maar nu ligt ze even te slapen (welliswaar in de maxi cosi om dat mw niet in der bedje wil slapen, ze draait continu op dr buik! en af en toe doet ze een hazenslaapje van max 1/2 uur in dr bedje) en ben ik even de stad in gelopen voor wat kleine boodschapjes.
vind het wel fijn dat we een eigen kamertje hebben, kan ik ook rustig kolfen (wat dan jammergenoeg niet zo heel lekker gaat maar ja zal wel door spanning stress en omgeving komen) of borstvoeding geven. het thuis slapen is wel even fijn om weer bij te tanken, verpleegkundige van vandaag zei al dat ik er weer wat beter uitzag (zag er nog al vermoeid uit) sinds ze hier slaapt komt ze namelijk snachts om 3 uur weer voor een voeding, en denk als ik dan hier zou slapen en dan ook dat er nog bij moet doen dat het wel helemaal slopend is

@ loesje -> vervelend dat dat is gebeurt zeg, dan zou ik ook niet meer weggaan en er gewoon bij blijven anders heb je toch geen fijn gevoel

Hey Duckie,

Hoe gaat het nu met je kleine meisje? Is er al iets bekend over wanneer ze naar huis mag?
Ons zoontje is op zn 6e dag opgenomen omdat hij niet genoeg dronk (terwijl ik voeding voor 5 baby's had haha) hij bleek een virusje te hebben gehad en de voeding die hij zelf niet binnenkreeg hebben we met de sonde bijgegeven (mochten we zelf allemaal doen) gelukkig is hij hierdoor opgeknapt en hoefde hij niet aan de ab.

Ik wilde zelf absoluut niet weg bij mn kindje en dat hoefde gelukkig ook niet. Het was zo rustig op neonathologie (maar 2 baby's in totaal) dat mijn vriend en ik beide een ziekenhuis bed kregen (ik was nog kraamvrouw de eerste nacht/dag) en daar op de afdeling mochten slapen. Daarna zijn we nog 2 nachten in de rooming-inn kamer geweest (normaal mag dit maar 24u maar omdat het zo rustig was zijn we 3 nachten blijven slapen) de 4e en 5e nacht hebben we thuis geslapen. Ik vond het echt super moeilijk om weg te gaan en T daar te laten maar voor mezelf was het uiteindelijk wel goed om weer in mn eigen bed te liggen. Ik had voor en net na de bevalling ook al een week in het zh gelegen en het begon me echt op te breken.

Er is niks goed of slecht bij wat je doet, je moet doen waar je jezelf het prettigst bij voelt. En je moet niet denken dat je "overdrijft" door de hele dag bij je kindje te blijven omdat de andere ouders dat niet doen (dat gevoel heb ik toen wel gehad). Ieders situatie is verschillend en heeft dus ook niks met jullie te maken.

Heel veel sterkte meis, hopelijk mag ze snel weer gezond mee naar huis en gaat het ook weer snel beter met je borstvoeding!

loesje schreef:Hier raadden ze juist aan om 24 uur per dag bij hem te zijn. Ook voor het kind is het fijn als er steeds een vertrouwd gezicht is. Het zal inderdaad alleen niet altijd kunnen.

+1


Ons kindje heeft met 5 maanden 10 dagen in het ziekenhuis gelegen en ik of mijn man waren er constant bij hem. Wij hebben er ook een vervelende ervaring mee om even weg te zijn. We hadden aan de verpleging door gegeven dat we even waren wandelen hij was op dat moment aan het slapen. zei op hun buurt zette de intercom aan en de duur van zn kamertje stond open. toen we terug kwamen was hij kletsnat van het huilen, had pijn en heel erg warm. er was niemand bij hem!! ik was maar na voren gelopen zag ik dat er daar vier van de verpleging gewoon zaten te kletsen. wij gauw de pieper in gedrukt en nog moesten we een halfuur wachten voor ze kwamen! We kregen als reactie: Ik heb niks gehoord! ja... toen toen was ik toch wel een beetje pist. heb hem erna ook niet meer alleen gelaten.

Wow heftig zeg! Dit had ik dus echt niet tof gevonden! Kan me voorstellen dat je pist was! Hebben ze nog excuses aangeboden of zeiden ze echt alleen dat ze niks gehoord hadden? Ik had mn zoontje ook niet meer alleen gelaten!

Ja na dat we ons verhaal hadden gedaan was het eerst we hebben niks gehoort en daarna toch wel sorry. Maar ik vond het schadalig dat dit voor komt in een academisch ziekenhuis stel dat ie lag te stikken en ze kwamen dan pas na 3 kwartier grrrrrr. Maar goed ons zoontje is weer lekker thuis en gezond:)

Hier hebben beide kinderen 2x in het ziekenhuis gelegen. Tygo was 6 maanden en de 2e keer 11 maanden. Jens was amper 3 maanden en is in 4 weken 2x opgenomen geweest. Ik ben telkens bij ze gebleven, de hele dag. Ik had ook heel sterk het gevoel dat ze hun mama heel erg nodig hadden. Mijn man was er wanneer hij kon, maar ik bleef ook de nachten slapen. Volgens mij ben ik in totaal 2x thuis gaan slapen omdat ik het echt niet meer trok en er zelf letterlijk ziek van was geworden, maar dan was mijn man in het ziekenhuis. Ze zijn niet echt alleen geweest terwijl ze in het ziekenhuis lagen, er was altijd iemand die ze kenden en waar ze vertrouwd mee waren.

M.ara heeft nu in totaal 6 weken op de kinderafdeling in Breda en Rotterdam gelegen en 1 week op de Ic in Rotterdam dus in totaal 7 weken in het afgelopen jaar. Ik ben alle dagen bij haar geweest, ik had heeeel sterk het gevoel dat ze me nodig had om haar te troosten en ik kon ook echt niet weggaan met al die insulten die ze iedere keer kreeg, stel je voor dat de verpleging het net te laat opmerkte en ze eraan was overleden. Het was een hel dat wel, het sloopt je echt om héle dagen dag en nacht in het ziekenhuis te leven en je raakt er echt erg simpel van. Het meest moeilijk aan dit alles vond ik dat S.enna er natuurlijk ook nog was en dat ik al die tijd geen goede moeder voor haar kon zijn, dat voele echt vreselijk om verscheurd te worden tussen je beide dochters. Mijn vriend was er ook bijna altijd, hij had van de 7 weken er 5 gekregen van zijn baas zodat hij ook in het ziekenhuis kon zijn en natuurlijk voor S.enna kon zorgen.

Mijn dochter heeft 4 dagen in het ziekenhuis gelegen, maar wij waren 24/7 bij haar. Ik kon het echt niet, haar alleen daar achter laten..
We gingen weleens naar het restaurant als ze sliep om even 'weg' te zijn, maar dan vroegen we de verpleegsters ons te bellen als ze wakker werd. Ik wilde er gewoon altijd voor haar zijn. 's Nachts hebben we 1x samen in het ziekenhuis overnacht (mijn man op een tuinstoel) omdat we zo graag samen wilden blijven, maar de andere nachten is mijn man bij haar gebleven. Ik deed daar echt geen oog dicht, mijn man gelukkig wel.
Dan ging ik rond 22:00 naar huis en de volgende ochtend om 9:00 was ik er weer.
Overdag zaten we samen daar maar wat boekjes te lezen of tv te kijken, maar we gingen nooit (lang) weg.

Mama_van2 schreef: Het meest moeilijk aan dit alles vond ik dat S.enna er natuurlijk ook nog was en dat ik al die tijd geen goede moeder voor haar kon zijn, dat voele echt vreselijk om verscheurd te worden tussen je beide dochters. .

Voor ons was het natuurlijk maar een korte periode, maar ik herken dit gevoel heel goed. Wat is dat een pijnlijk gevoel..
Toen de oudste in het ziekenhuis langs kwam en vervolgens ook weer moest gaan, brak mijn hart echt. Ik wilde helemaal niet 'kiezen' tussen de twee, maar we hadden gewoon geen keus. Echt heel zwaar is dat!

zo, mn meisje is lekker weer thuis. mocht haar vandaag weer meenemen wat toch wel weer erg fijn was. in het ziekenhuis was alles verder goed maar nu we weer thuis zijn moet ze denk ik even weer wennen ofzo? want ze wil niet zo veel wel moe maar niet slapen. maar goed zal wel weer ff wennen voor dr zijn. ben nu zelf wel helemaal gesloopt, maar goed ff paar daagjes rustig aan doen en dan hopen we daar weer boven op te zijn.

voel me alleen soms beetje schuldig dat ik het niet eerder heb gemerkt en dat ze dus waarschijnlijk al langer pijn heeft gehad en misschien ook wat honger, omdat ze dus minder dronk omdat het dan pijn deed

Flemy schreef:

Mama_van2 schreef: Het meest moeilijk aan dit alles vond ik dat S.enna er natuurlijk ook nog was en dat ik al die tijd geen goede moeder voor haar kon zijn, dat voele echt vreselijk om verscheurd te worden tussen je beide dochters. .

Voor ons was het natuurlijk maar een korte periode, maar ik herken dit gevoel heel goed. Wat is dat een pijnlijk gevoel..
Toen de oudste in het ziekenhuis langs kwam en vervolgens ook weer moest gaan, brak mijn hart echt. Ik wilde helemaal niet 'kiezen' tussen de twee, maar we hadden gewoon geen keus. Echt heel zwaar is dat!

Zo herkenbaar dit!
I.sabelle heeft ook niet zo lang in het ziekenhuis gelegen, maar ik wilde ook de hele dag bij haar zijn. Maar aan de andere kant voelde ik me dan zo schuldig tegenover R.ick, omdat ik er voor mijn gevoel voor hem niet was. Heel moeilijk!

@Duckie: fijn dat je meisje weer thuis is!! Kan best zijn dat ze weer even moet wennen.
Heb je medicatie tegen de reflux? Hopelijk gaat het nu snel beter met haar!