Hoe overleef ik zonder..

Mijn vriend...

En dan heb ik nu pas een halve dag echt verdriet. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen om me beter te voelen en heb het idee dat ik hier nooit meer overheen kom.

Wat is er gebeurd?

Is het uit of is hij op vakantie of iets in die zin of is het veel erger?

Het is uit.
Het ging al langer niet zo goed. Hij is heel controlerend. Daar kan hij zelf weinig aan doen want het is gewoon psychisch, maar voor een meisje is het heel vervelend om altijd maar weer die verantwoording af te moeten leggen.
Ik hield hem op de hoogte van alles zodat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Maar telkens kwam hij weer met andere verwijten.
Dinsdag is (eigenlijk om iets onbenulligs) toen bij mij echt de bom gebarsten. Ik wil helemaal niet bij hem weg want ben op de goede momenten zielsgelukkig met hem en echt stapelgek op hem.
Maar heb gisteren dan toch echt de belangrijkste spullen uit huis gepakt en ben weer terug bij mijn ouders.

Geef jezelf vooral de tijd. Het is ok om je verdrietig te voelen, probeer wat dingen in te plannen met vriendinnen, schrijf je in voor een cursus, ga shoppen etc. Je leven opnieuw in proberen te richten dus maar jezelf ook ruimte geven om verdrietig te zijn. Ik neem aan dat het uit is... Zo niet, voortaan wat duidelijker posten .

Manonn schreef:Het is uit.
Het ging al langer niet zo goed. Hij is heel controlerend. Daar kan hij zelf weinig aan doen want het is gewoon psychisch, maar voor een meisje is het heel vervelend om altijd maar weer die verantwoording af te moeten leggen.
Ik hield hem op de hoogte van alles zodat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Maar telkens kwam hij weer met andere verwijten.
Dinsdag is (eigenlijk om iets onbenulligs) toen bij mij echt de bom gebarsten. Ik wil helemaal niet bij hem weg want ben op de goede momenten zielsgelukkig met hem en echt stapelgek op hem.
Maar heb gisteren dan toch echt de belangrijkste spullen uit huis gepakt en ben weer terug bij mijn ouders.

Dat hij er niets aan kan doen wil niet zeggen dat er mee te leven is natuurlijk. Natuurlijk ben je op goede momenten gelukkig met hem. Maar jullie zouden ook met slechte momenten om moeten kunnen gaan... Zie jij jezelf de rest van je leven delen met iemand die elke keer weer met iets anders aankomt om je te verwijten?

Dan kun je na zo'n korte tijd ook niet verwachten dat jij je weer top voelt... verdriet is nodig om dit te verwerken, geef het de tijd. Ook niet schamen voor tranen, die moeten er toch uit. Laat je lekker verwennen door je ouders en laat je mee nemen door vriendinnen. Verdriet heeft tijd nodig, maar alles komt echt wel weer goed! Sterkte

Zusje van Bert schreef:

Manonn schreef:Het is uit.
Het ging al langer niet zo goed. Hij is heel controlerend. Daar kan hij zelf weinig aan doen want het is gewoon psychisch, maar voor een meisje is het heel vervelend om altijd maar weer die verantwoording af te moeten leggen.
Ik hield hem op de hoogte van alles zodat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Maar telkens kwam hij weer met andere verwijten.
Dinsdag is (eigenlijk om iets onbenulligs) toen bij mij echt de bom gebarsten. Ik wil helemaal niet bij hem weg want ben op de goede momenten zielsgelukkig met hem en echt stapelgek op hem.
Maar heb gisteren dan toch echt de belangrijkste spullen uit huis gepakt en ben weer terug bij mijn ouders.

Dat hij er niets aan kan doen wil niet zeggen dat er mee te leven is natuurlijk. Natuurlijk ben je op goede momenten gelukkig met hem. Maar jullie zouden ook met slechte momenten om moeten kunnen gaan... Zie jij jezelf de rest van je leven delen met iemand die elke keer weer met iets anders aankomt om je te verwijten?

Nee daar heb je ook gelijk in. Dat is ook de reden dat ik weg ben natuurlijk. Als ik wil heb ik nog een heel leven voor me en ik wil gewoon kunnen genieten. En niet steeds bang hoeven zijn voor waar hij nu weer mee komt. Maar ik zie ook hoe hard hij ervoor aan het vechten was (medicijnen, therapieen). Ik heb alleen al zo lang meegevochten dat ik het idee had echt neit meer te kunnen.

Je mag je best flink verdrietig voelen nu, ik denk ook dat dat een hele normale reactie is. Gun jezelf even de tijd daarvoor en kijk over een paar weken terug naar de situatie en kijk dan hoe je er dan in staat. Heel veel sterkte!

Het is natuurlijk rot maar ik mag hopen dat hij niet alleen voor jou in therapie is gegaan maar ook voor zichzelf. Het is niet verkeerd om voor jezelf te kiezen en helemaal niet raar dat het nu zeer doet. Liefde zit helaas niet gekoppeld aan een knop die je aan en uit kunt zetten. Zoiets kost tijd, geef het ook die tijd.

Het lijkt nu alsof je er nooit meer bovenop komt, maar het verdriet wordt steeds minder.

Idd, en zeker in jouw geval. Op een gegeven moment komt het erop neer dat je de beste keus van je leven hebt gemaakt. Laat het slijten en verwacht vooral niet dat je in een dag je ineens beter gaat voelen. Het komt uiteindelijk allemaal wel goed.

Dankjewel voor jullie lieve reacties :-)
Jullie hebben gelijk, dat weet ik. Ik zou precies hetzelfde tegen jullie zeggen..maar de beste stuurlui staan aan wal natuurlijk.

Uiteindelijk komt het ook allemaal wel weer goed en ga ik vanzelf weer lachend verder.
Dank jullie wel.

Sterkte ermee meis. Doe je eigen ding, neem de tijd om het te verwerken en huil wanneer je wil huilen. Probeer wel het huis uit te gaan en dingen te doen ( wandeling maken, bios enz ) dan heb je een beetje afleiding.

Het lijkt of het noooooit over gaat. Maar langzaamaan zal het écht iets beter gaan. In het begin veel afleiding zoeken (leuke dingen doen!), je bent er dan in je hoofd net zo veel mee bezig, maar op een gegeven moment zal je de knop steeds een beetje verder om kunnen zetten en wordt dat iets minder. En als je je er rot om voelt, gewoon even lekker keihard janken!

Voor de tussentijd een hele dikke

sonly schreef:Het lijkt of het noooooit over gaat. Maar langzaamaan zal het écht iets beter gaan. In het begin veel afleiding zoeken (leuke dingen doen!), je bent er dan in je hoofd net zo veel mee bezig, maar op een gegeven moment zal je de knop steeds een beetje verder om kunnen zetten en wordt dat iets minder. En als je je er rot om voelt, gewoon even lekker keihard janken!

Voor de tussentijd een hele dikke

fijn om op deze manier even je hart te kunnen luchten. mensen die je 'echt' kennen kunnen toch altijd lekker oordelen over je relatie alsof ze er middenin zitten.