Help!Bindingsangst?

Ik lijk wel een kerel... maar volgens mij heb ik bindingsangst ontwikkeld:shock: 
Ik heb begin dit jaar wat dates gehad met een suuuuperleuke man, maar na een aantal dates leek het langzaam richting een relatie te gaan, en toen haakte ik af... ik kreeg het doodsbenauwd.
Uiteindelijk ben ik nog 2x naar hem terug gegaan, weer een paar dates, en weer haakte ik af. Uiteindelijk is dat natuurlijk klaar, want het was niet eerlijk om hem zo aan het lijntje te blijven houden.

Nu heb ik via Lexa weer iemand leren kennen. Afgelopen dinsdag zijn we wat wezen drinken in Alkmaar, en het was erg gezellig, leuke jongen.
Dus hebben we afgesproken voor aanstaande dinsdag. Ik krijg van hem smsjes waarin hij duidelijk laat merken dat hij zin heeft in dinsdag, en mij echt leuk vindt, terwijl ik andersom opzie tegen dinsdag, het er echt benauwd van krijg en alle gebeurtenissen met mijn ex opeens weer af en toe door mijn hoofd spoken.

Nu weet ik niet zo goed of ik gewoon moet doorzetten en dinsdag moet afspreken, of dat ik gewoon dus nog niet aan iets nieuws toe ben en het beter maar kan afkappen? Ik sta er voor open om een leuke man te ontmoeten en vlinders in mijn buik te krijgen, maar mijn gevoel geeft blijkbaar toch iets anders aan, ik snap er niks van.

Herkenbaar? tips? adviezen?

Ik herken het wel. Ik kan hemels verliefd zijn, maar op het moment dat het erop lijkt dat het iets zou kunnen worden dan haak ik af. Heb weleens gezegd dat ze me in een relatie moeten dwingen, omdat ik bang ben dat het uit mezelf nooit iets zou worden. Ook al ben ik het wel zat om op verjaardagen en feestjes continu alleen te komen aanzetten.

Wel herkenning, maar geen tips.

Ik denk dat je er nog niet voor open staat, en hoop dat er snel een man komt die ervoor zorgt dat je niet eens meer weet wat bindingsangst is. Echt!

Ik weet het niet - Aan de ene kant ben ik bang. Bang dat een nieuwe man net zo geflipt blijkt te zijn als mijn ex, en bang om weer dat verdriet te voelen wat ik gevoeld heb.
Maar aan de andere kant lijkt het me heerlijk om weer een maatje te hebben, om naast iemand wakker te worden, iemand mijn vriendje te mogen noemen, en iets moois op te kunnen bouwen met iemand. Het ene moment voel ik het een, en het volgende moment weer het ander.... ik weet het niet:confused:

Volgens mij ben je inderdaad bang voor weer een negatieve ervaring en sta je er daarom niet helemaal voor op. Wat misschien ook wel logisch is na alles wat er met je ex is gebeurd. Probeer je angst los te laten en lekker te daten. Je ziet wel waar het schip strand en je kan altijd beslissen dat je niet verder wil.

Gebaseerd op wat ik van je gelezen heb zou ik zeggen dat je er niet klaar voor bent. Maar dat je ergens naar hunkert waar je nog niet klaar voor bent. Ik zou dan ook stoppen met zoeken naar 'oplossingen' buiten jezelf. En eerst eens rustig wennen aan mijn nieuwe positie op.financieel gebied, op woongebied, op werkgebied, vriendinnen die je bent kwijtgeraakt etc.. En afvragen waar ik nu gelukkig van word en dat geluk niet af laten hangen van anderen.

Dus dinsdag weer afspreken met die jongen? of toch maar reeel zijn en gewoon zeggen dat ik er nog niet aan toe ben?

Als jezelf al twijfelt en hij duidelijk niet dan zou ik hem persoonlijk niet aan het lijntje houden omdat ik het gezellig vind om met iemand af te spreken terwijl hij er duidelijk serieuzer in staat. Maar goed je bent volwassen.dus die keus zal je toch echt zelf moeten maken.

Uiteindelijk maak ik de keuze natuurlijk ook zelf hoor:)  Ik zal niet blind op jullie mening afgaan haha. Maar vind het toch altijd wel interessant om te zien hoe buitenstaanders er tegenaan kijken.

Als ik eerlijk ben dan zou ik als ik jou was op.zoek gaan naar nieuwe vriendinnen. Ik denk namelijk dat je gewoon behoefte hebt aan gezelschap en niet zozeer behoefte aan een relatie.

Ik denk dat je er gewoon nog niet aan toe bent. Neemt niet weg dat ik het hartstikke goed vind dat je wel aan het daten bent, want zo leer je er misschien minder zwaar aan tillen dat een date persé uit moet groeien tot meer, maar je moet ook niet gaan daten 'omdat het moet'.

Ook ik denk dat je er nog niet aan toe bent. Dat het belangrijker is eerst je leventje weer op de rit te krijgen en de nare ervaringen een plekje geeft. En, zoals hierboven ook al aangegeven word, je eerst op zoek "moet" gaan naar vriendinnen.

Bindingsangst zal als sneeuw voor de zon verdwenen zijn bij de juiste op het juiste moment.

Hij is het gewoon niet. Of je bent er nog niet klaar voor.

Ik dacht dat ik daar ook last van had. Meerdere keren overkwam het mij dat ik een leuk iemand ontmoette en dat ik na verloop van tijd compleet in paniek raakte. Ik ben toen naar een psycholoog gegaan om te kijken wat het was, en daar bleek al snel dat die mannen gewoon niet de juiste voor mij waren. Doordat ik het te graag wou onderdrukte ik dat gevoel en dan moet het op een bepaald moment eruit.
Dus ik denk dat het gewoon niet de juiste man voor je is of niet de juiste tijd.

Ik denk gewoon dat je er nog niet voor openstaat. Ik herken het wel, er komt vanzelf iemand waarbij je dit helemaal niet meer hebt.

Bij sommige dates dacht ik ook ben ik er wel klaar voor. Mijn huidige date is zo anders wat een spanning zat daar bij zeg. Dus vooral je gevoel volgen