Wat doe jij?

Hoe reageer jij op bijdehante/betweterig mensen?

En dan bedoel ik in de winkel, op straat, in het verkeer e.d.

Gisteren was ik naar mijn werk aan het fietsen, ik wist de weg niet, het sneeuwde, was koud, ik was laat en had dus stress. Nu fietste ik aan de verkeerde kant van de weg, omdat de andere weg een stukje daarvoor afgesloten was. Er kwam een stel aan fietsen naast elkaar, wij konden elkaar makkelijk met zijn drieën naast elkaar passeren. Maar de jongen moest toch even zijn ei kwijt: 'Moeilijk hé, aan de goede kant van de weg fietsen?!'. Hij zei het echt op zo'n rot manier en schreeuwde er ook bij. Nu ben ik normaal erg rustig en ook wel bang aangelegd, ik zou dan ook meestal binnensmonds iets vloeken/zeggen of niet reageren. Maar nu was ik dus echt gepikeerd, NATUURLIJK weet ik wel dat ik aan de verkeerde kant fiets, MAAR er was een goede reden voor, en waarom moet hij zich hier mee bemoeien?! Ik riep dan ook heeeeel hard en boos 'Inderdaad heel moeilijk ja!!!!'. Daarna schrok ik al van mezelf, ik dacht, shit dadelijk volgt ie me en wordt ie boos, gelukkig was dat niet het geval.

Reageer jij op bijdehante mensen, of laat je ze gaan en zeg je niks?

Soms reageer ik wel op dat soort opmerkingen. Meestal als ik al een beetje chaggie ben. In een goed humeur laat ik het gewoon waaien.

Als ik bij de supermarkt kom in de Mercedes en er zijn van die lui die iets zeggen in de trend van 'Zozo, voorzichtig met je vaders auto' dan kan ik het echt niet laten om daar iets stoms op terug te zeggen.

Laatst was ik een keer zuur en heb ik gezegd dat m`n vader zo`n auto niet betalen kan.

Die negeer ik meestal. Soms weet ik niet eens iets terug te zeggen.

Bij zulke types zeg ik meestal: 'Wat praat je veel'. Opgelost!

Ik kan zelf zo wel eens betweterig zijn. Onlangs werd ik nog omver gereden door 2 tienerhuppelkutjes die op een fiets zaten en op het fietspad aan het 'fietsen' waren (ofja; met veel gegiechel overal tegenaan aan het rijden). Dat kunnen ze prima op straat doen, die is toch autovrij. Heb ik toen ook even gezegd.

Bij dat soort situaties heb ik thuis op de bank altijd de beste antwoorden terug. Op de fiets zelf klap ik dicht en fiets ik gewoon door

Ik zeg op het moment zelf eigenlijk nooit wat terug, omdat ik meestal met m'n mond vol tanden sta, maar idd Krullebol, later thuis schieten me de geniaalste opmerkingen te binnen..

Maar als je op het moment zelf wel een geschikte opmerking zou weten, zou je er dan voor kiezen om wel of niet iets terug te zeggen? Ik wil eigenlijk liever niks roepen, en de slimste zijn op dat moment, (zou dit ook niet snel doen, kwam door mijn frustratie op dat moment) om geen rare situaties uit te lokken. Maar aan de andere kant lijkt het me soms ook wel lekker om eens een keer iets terug te zeggen.

Over het algemeen zeg ik niks terug. Of omdat ik niets weet (herkenbaar Ragazza) of omdat het me gewoon weinig kan schelen. Maar als ik geirriteerd ben en wel een goed antwoord heb dan zeg ik er wel wat van.

Ik bedenk ook altijd de meest fantastische opmerkingen als ik al lang en breed op de bestemming ben aangekomen. Als ik het ter plekke zou verzinnen zou ik het trouwens wel zeggen hoor.

Overigens vind ik het ook altijd enorm irritant als mensen aan de verkeerde kant van de weg fietsen. Ik zie niet aan iemand zijn hoofd of hij/zij daar een goede reden voor heeft. Nog irritanter, in tegenovergestelde richting een rotonde over.

Nee dat klopt, maar ik vind niet dat jij of ik moet denken dat je andere mensen kunt opvoeden. Ik kom ook bijna elke dag mensen tegen die aan de verkeerde kant fietsen. Dan denk ik ook wel eens 'waarom doe je dat?'. Maar ik ga er niks van zeggen.

Waarom zou je daar iets op terugzeggen? Misschien wist die jongen niet dat de weg een stukje was afgesloten en jij daar dus moest fietsen? Dan kan ik me voorstellen dat hij daar wat van zegt.
Vroeger zou ik meteen een grote bek hebben gegeven, nu negeer ik het.
Hier in de stad mag je niet fietsen, als ik dat wel doe en iemand zegt er iets van dan fiets ik gewoon door. Hij heeft gelijk ja, ik mag daar niet fietsen, waarom zou ik dan boos worden.

Het ging me meer om de toon waarop hij het zei Poubelle.

Wij zaten zaterdag op de trap even uit te rusten, en gingen elke keer netjes aan de kant als er mensen kwamen. Nou wilde er blijkbaar iemand van achter ons er langs en die was dus heel geïrriteerd dat we niet aan de kant gingen. Dus mijn antwoord was "Sorry, ik heb nou eenmaal geen ogen in mijn achterhoofd". Ja.. ik wil met alle liefde voor iedereen aan de kant, maar vraag het dan gewoon even ipv zo irritant doen.

Ligt aan de situatie, vd week kon ik het niet laten. Ik liep met de wandelwagen met een roze pop eraan, N een knalroze jas aan vraagt iemand, ach wat een schattig kindje, is het een jongen of een meisje.

Euh ja..een jongen natuurlijk. Toen keek ze zo van huh? Hahaha

Lot schreef:Maar als je op het moment zelf wel een geschikte opmerking zou weten, zou je er dan voor kiezen om wel of niet iets terug te zeggen?

Ik denk dat het er aan ligt wat er geroepen wordt, op welke toon, hoe ik me voel etc. Wellicht is het 't beste om zoiets gewoon te negeren, maar je hoeft ook niet over je heen te laten lopen. Dus een gevatte reactie hier of daar is denk ik ook wel eens op z'n plaats. Helaas ben ik dus nooit zo gevat.

VeryCherry schreef:Ik zeg áltijd wat terug, niet altijd even slim, ik kan het alleen niet laten.

Haha, +1! Heb altijd wel m'n woordje klaar!

Dat ligt echt aan mijn bui. Meestal reageer ik er niet op.
Laatst kon ik het niet laten. Ik had al een rot dag gehad en ik had echt geen puf meer om te koken dus ik ging een frietje halen. Stonden er buiten 2 pubermeisjes en 1 maakte een opmerking dat ik dik was en stom was dat ik friet ging eten. Zelf was ze ook niet super slank dus ik zei: ik ben bijna 6 maanden zwanger, wat is jouw excuus? Dat kreeg ik dan geen reactie meer op.

Ik had gereageerd met een 'sorry' en een grote glimlach als ik weet dat ik fout zit maar het even niet anders kan.