Driftkopje

Op zijn zachtst gezegd beschikt onze dochter over een behoorlijke dosis temperament.
Ze heeft sinds een maandje of 1,5 ineens last van driftbuien en dan vooral als ze haar zin niet krijgt.

Als ze ergens mee speelt wat niet mag, en je pakt het af, kun je er kaassie op zeggen dat ze uit der pan gaat.
Ze gooit dan haar hele gewicht naar achter, of als ze al ligt duwt ze met haar benen zo haar halve lichaam de lucht in.
Gaat met haar benen trappelen en armen zwaaien en zet er een enorme keel en drama tranen bij op.
En als ze écht los gaat wordt er ook nog wat geheadbangt.

Is dit een (bekende, beruchte) fase, of heb ik gewoon een dramaqueen op de wereld gezet

Herkenbaar! Mijn dochter gooide altijd zo vreselijk theatraal haar hoofd naar achter, en hard ook!

En het wordt nog leuker naarmate ze ouder worden. Inmiddels heeft ze het stampvoeten ontdekt!

Linda schreef:Herkenbaar! Mijn dochter gooide altijd zo vreselijk theatraal haar hoofd naar achter, en hard ook!

En het wordt nog leuker naarmate ze ouder worden. Inmiddels heeft ze het stampvoeten ontdekt!

Oh joy

Ja, als ze bij je op schoot zit, en ze gaat in der bui, dan gaat der hele gewicht met volle vaart naar achter...

Nee hoor, mijn dochter heeft het ook gehad, en nu nog steeds af en toe. Ik moet er van binnen wel om lachen, omdat dit natuurlijk nergens op slaat haha...

Ik doe wel nooit toegeven aan wat ze wil, ik leg uit waarom niet en als ze dan weer begint dan laat ik haar gewoon gaan.

Ja, ik moet er eigenlijk ook om lachen.
Ze kan echt zooo dramatisch doen!

Ik probeer haar nu ook al te vertellen waarom ik het doe, en geef haar iets waarmee ze wel mag spelen.

Wacht maar tot de Nee-fase komt...

Linda schreef:Herkenbaar! Mijn dochter gooide altijd zo vreselijk theatraal haar hoofd naar achter, en hard ook!

En het wordt nog leuker naarmate ze ouder worden. Inmiddels heeft ze het stampvoeten ontdekt!

Lang leve de peuterpubertijd

Hier ook al maanden zo'n driftkop!
Ze heeft gewoon dikke pech, ik heb hetzelfde temperament.
Ik film het wel voor later, kan ik haar vast een keer lekker mee pesten!

EDC schreef:Wacht maar tot de Nee-fase komt...

Nou, inderdaad zeg! Wat een feest is dat.... Helaas duurt dat een aantal maanden, volgens mij zelfs een half jaar.

Balloon schreef:

EDC schreef:Wacht maar tot de Nee-fase komt...

Nou, inderdaad zeg! Wat een feest is dat.... Helaas duurt dat een aantal maanden, volgens mij zelfs een half jaar.

Pfff schij uit..ze zit er nu midden, niks aan!

Ja dat doet M. ook wel. Niet zo heftig als B. zo te lezen maar als ze iets niet mag of ze vindt het niet leuk dat ze in de kinderstoel moet ofzo dan begint ze hard te huilen en te schudden met haar hoofd. Ik leg altijd uit waarom het niet mag, geef haar een kusje en ga dan verder.

Hier ook zo'n mannetje.. Heeft ie van z'n vader, die heeft net zo weinig geduld Ik zeg meestal wel iets in de trant van:" Ja, mama weet dat jij dit niet wil" of iets dergelijks en daarna negeer ik het. Ik hoop ook maar dat het een fase is maar we zullen het zien..

Hier heeft er 1 ook heel erg last van dramaqueeneritis

Luuk heeft het ook sinds een maandje. Niet zo extreem als B., maar hij laat zich op de grond vallen, gaat op zijn buik liggen huilen terwijl hij 'nee, nee, nee' roept.
Ik pak hem vaak op leg hem uit dat ik snap dat hij verdrietig is, maar dat hij niet de lamp om mag trekken/knoppen van de radio trekken/kat knijpen. Vaak is het dan zo weer voorbij. Totdat hij het na 5 minuten weer doet, en we van voor af aan beginnen

Ja, hier is het gelukkig ook wel zo over!

Hier ook ze wil ook alleen maar dingen die niet mogen

Herkenbaar, hier is hetzelfde gaande. Als je nee zegt of iets afpakt dan volgt er een zeer boze baby.

A. leek in de eerste maanden van zijn leventje zoveel rustiger dan zijn zus maar niks is minder waar... Ik durf te wedden dat als zijn driftbui op zijn ergst is, mensen hem 3 straten verder kunnen horen.

Hij gooit zich achterover, gilt, krijst, slaat, smijt zijn fles tegen de grond, veegt alles wat op zijn pad komt aan de kant of probeert er overheen te kruipen of te lopen waardoor hij nog bozer wordt als dat niet gaat. (duh)

En we dachten dat H. erg was maar ik vrees dat we met meneertje nog heel wat te stellen krijgen.

Mijn oudste was (en is) een driftkikker. Alles moet zoals zij het bedacht heeft of anders... draaaaaamaaaaaa. Dan werpt ze zich op de grond terwijl ze huilgeluiden maakt (huilt niet eens echt) en spiekt dan uit haar ooghoeken of het wel medelijden opwekt bij mij.

Mijn jongste daarentegen is heel makkelijk van karakter. Vind alles best en leuk en grappig en drijft helemaal geen zin door.

Daar ben ik ook blij van, want met mijn oudste ben ik altijd zo druk. Gelukkig heb ik ook een makkelijk kind .

Hier ook een echte driftkop ! Ze maakt zich bijvoorbeeld zo stijf als een plank, als ze boos is en de kinderwagen in moet/jas aan etc. Met krijsen, rood hoofd en grote tranen er bij. Als ze dat in huis doet, leg ik haar altijd op de grond en geef ik haar geen aandacht. Meestal is ze dan weer heel snel rustig.

edit: Klinkt wel zielig, als ik dit zo lees , maar op dat moment slaat/schopt ze ook om zich heen, dus doe het ook voor mijn eigen veiligheid haha.

Hier ook een kleine driftkikker maar vooral een drama-queen, maar het driftige is pas iets van het laatste half jaar. Gister ging ze weer midden in de Hema op de grond liggen huilen omdat ze geen surprise ei kreeg, thuis stort ze zich gemiddeld zeker een keer of drie per dag dramatisch op de grond omdat de dingen niet precies gaan zoals zij het wil (lees: ik zet de verkeerde film op o.i.d.) en een paar weken geleden lag ze midden op de weg in de parkeergarage omdat ze niet meer verder wilde lopen...
Als het niet gevaarlijk is dan ga ik bij haar zitten en laat ik haar uitrazen (ook midden in de winkel) want als ik het onderbreek komt het een kwartier later dubbel zo hard terug, meestal is het met een paar minuten weer over en komt ze snikkend naar me toe om te knuffelen en praten we even over wat er aan de hand was. Als het wel gevaarlijk is (zoals in de parkeergarage) dan pak ik haar op, leg ik haar uit dat ik weet dat ze even moet uitrazen maar het daar te gevaarlijk is en breng ik haar ergens naartoe waar het wel veilig (genoeg) is en laat haar daar uitrazen.