oma's lieveling

Toen B geboren werd was hij het eerste kleinkind van mijn schoonmoeder. Ze is helemaal weg van hem.
Toen ik voor de tweede keer zwanger was zei ze dat ze op één meisje hoopte (schoonzus en overgroot oma hoopten dit ook) maar het werd weer een jongen: D.
Mijn schoonmoeder is ook lief voor D, maar B geniet haar voorkeur. In het sinterklaasgedicht heeft ze letterlijk gezegd dat B haar lieveling is. Vanmiddag kwam ze op visite en toen ze wegging zei ze tegen B: jij bent mijn lieveling. Ik had D vast en zei tegen hem: hoor je dat, oma zegt het niet tegen jou, jammer he. Schoonmoeder zei niks en liep weg.
Het was van mij misschien niet aardig, maar het kwetst me gewoon. Natuurlijk begrijp ik dat één eerste kleinkind bijzonder is, maar ik vind dat je dit niet zo mag laten blijken.

Mijn schoonzus is zwanger en ik ben bang dat als zij een meisje gaat krijgen dat D dan helemaal in het 'niet' valt zeg maar.

Ik heb met mijn man besproken dat als mijn schoonmoeder het nog een keer zegt dat hij er wel met haar over moet praten. Nu merkt D het nog niet, maar als hij ouder wordt wel.

Of vinden jullie dat ik me aanstel?

ff kort: Ik vind niet dat je je aanstelt en vind jullie plan een goede aanpak.

Nee hoor, je stelt je niet aan. Ik zou daar ook niet blij mee zijn.

Ik vind het eigenlijk ronduit grof.

Ik vind helemaal niet dat je je aanstelt. Ik denk dat je er het beste met haar over kan praten, al lijkt me dat wel moeilijk. Mijn schoonmoeder heeft H. nog maar 3 keer gezien, waarvan 2 keer heel kort (bij de geboorte 15 minuten en op de verjaardag van een ander kindje een half uurtje). Ze zegt steeds dat ze het zo druk heeft en noemt dan in een adem de andere kleinkinderen waar ze het zo druk mee heeft. Heel vervelend, maar ik zeg er steeds niets van, terwijl het me ontzettend dwars zit.

Ik zou lichtelijk gepikeerd zijn en nog wel pittiger reageren dan jij.

Ik vind niet dat je je aanstelt, ik snap niet dat je schoonmoeder dit zo kan zeggen.En ik vind het ook helemaal niet bot van je dat je het tegen D zo zei.

Ik zelf heb het meegemaakt met mijn oma.Mijn oma haar eerste kleinkind was een jongen,2e kleinkind een meisje(mijn zus)3e kleinkind een jongen,die later erg ziek werd en overleed.4e kleinkind een jongen(mijn broer)5e kleinkind was ik, en dan de 6e en 7e zijn een tweeling die vernoemd werden naar opa en oma.Met allemaal hadden ze dus wel iets,behalve met mijn broer en mij.Op een gegeven moment werd het onderscheidt die er gemaakt werd zo erg dat mijn moeder besloot geen contact meer te hebben met haar moeder en vader.Dit heeft een jaar of 10 zo geweest.Toen overleed mijn opa en hebben mijn tantes eens gevraagd wat er nu was.Dit is zo zonde van de tijd geweest.

wat ik wil zeggen is,praat erover voor het uit de hand loopt.

Nee, ik vind niet dat je je aanstelt.
Ik heb eenzelfde soort situatie (oudste nichtje heeft bij mijn schoonouders gewoond tot ze 1.5 was, dus daar heeft ze een speciale band mee. Net geboren nichtje is ook helemaal het einde want daar heeft ze mogen kramen, etc.). Het doet mij gewoon zeer dat ze Luuk voor mijn gevoel afwijst. Ze vraagt niet naar hem, wil niet op hem passen(wel heel veel op oudste nichtje), komt noooooit langs. Het hoeft van mij allemaal ook niet; ik geniet voor de volle 100% van mijn heerlijke kind, en dat zij daar niet van wil meegenieten is haar verlies. Maar de pijn komt voort uit de angst dat Luuk zich over een paar jaar zelf misschien gaat realiseren dat oma hem minder leuk vindt, en dat hij zich afgewezen gaat voelen.

Mijn vriend wil er niet over praten met zijn ouders. Hopelijk wil jouw man het wel. Het zou fijn zijn als het bespreekbaar gemaakt kan worden.

Ik vind ook dat je je niet aanstelt en groot gelijk dat je het gaat bespreken.

Een 'voorkeur' hebben is aan de ene kant heel menselijk maar om het zo te gaan zeggen is weer het andere uiterste.

Ik zou dat niet op prijs stellen en als ze het blijft doen zeker een gesprek over beginnen.

Ik zou echt boos worden als mijn (schoon)ouders dat zouden doen en ook duidelijk maken dat ik dat niet wil hebben. Ok al voelt het voor iemand zo dan houden ze dat maar lekker voor zich.

Ik vind niet dat je je aanstelt hoor! Jouw zoon heeft net zoveel recht op aandacht als jouw dochter.

Mijn vriend heeft in de familie alleen maar neefjes, dus toen ik zwanger bleek te zijn bleef mijn schoonmoeder maar zeggen dat het wel een meisje moest zijn, want jongens hadden ze al genoeg in de familie. Ik bleek dus zwanger van een jongen: wij helemaal stuiter de stuiter naar haar toe met de dvd van de geslachtsbepaling en het eerste wat ze zei toen het pijltje naar het piemeltje ging en er groot in beeld 'jongen' verscheen: 'ow, jammer, maar ik zal jullie toch maar feliciteren hé' Tot de dag van vandaag laat ze het regelmatig overduidelijk merken dat ze liever had gehad dat Y. een meisje was.

Hier heeft mijn schoonmoeder ook een hele duidelijke voorkeur. Namelijk voor de dochter van mijn schoonzus. Ik geloof niet dat ze het door heeft maar door sommige acties en uitspraken is het gewoon duidelijk en het kwetst me echt enorm.

Vind je opmerking nog heel netjes, ik was wat pittiger hierin geweest vrees ik. Je stelt je absoluut niet aan en vind het raar dat de voorkeur zo word geuit. Prima als ze die heeft, maar dat houd ze dan maar voor haarzelf. Daar mogen kinderen niets van merken.

Ik zou het inderdaad ook bespreken.

Wat ik me wel afvroeg... zou het niet kunnen dat je schoonmoeder dit doet omdat ze bang is dat B. jaloers wordt of denkt dat zijn plek is ingenomen door de baby, en dat ze daarin misschien een beetje doorschiet?

Susan schreef:Wat ik me wel afvroeg... zou het niet kunnen dat je schoonmoeder dit doet omdat ze bang is dat B. jaloers wordt of denkt dat zijn plek is ingenomen door de baby, en dat ze daarin misschien een beetje doorschiet?

Nee, dit denk ik niet.
Ze heeft al eerder gezegd dat B speciaal is en blijft omdat hij het eerste kleinkind is. Hij wordt ook overladen met kleine cadeautjes. Ik begrijp ook wel dat ze met B een band op heeft gebouwd en dat het met D nog moet groeien. Maar misschien heb je wel een punt, dat ze het moeilijk vindt om de aandacht goed te verdelen. Dit zouden we kunnen vragen.

**

Ik vind niet dat jij je aanstelt. En zou er zeker eens wat van zeggen/opmerken.
Ik herken het wel, S heeft aan vaders kant 1 nichtje en dat is oma's lieveling. 'Eindelijk een meisje na alle jongens' zei ze eens. Logisch begrijp best dat dat leuk is. Nu s er is hebben we ook al een paar keer van die rare opmerkingen gehoord. Het is bij oma M voor en M na. Mijn man heeft er een keer wat van gezegd dat wij het gevoel hadden dat S achter word gesteld. Nou hoe kwamen er erbij Was absoluut niet waar maar vervolgens is er qua gedrag nog niets veranderd. Ze zal het zelf kennelijk niet inzien.
Heel vervelend als 1 kind wat achter gesteld word, net wat je zegt: nu heeft hij het nog niet door maar er gaat een dag komen waarbij hij het wel door krijgt.

De voorkeur begrijp ik wel, dat ze het uitspreekt niet.
Eerlijk? Ik heb ook voorkeur wat betreft mijn tantezeggers. De meeste zie ik nooit, dus daar heb ik niks mee. De 2 meiden van mijn broer zijn beide zo verschillend, dat ik met de oudste gewoon veel meer heb dan met de jongste. Niet dat ik het uitspreek, maar het is wel wel!

En andersom gebeurt het ook hoor. Als mijn ouders en schoonouders hier beide in huis zijn, geven de kinderen ook duidelijk hun voorkeur aan. Mijn zoon zoekt mijn vader op, mijn dochter zoekt dan mijn schoonmoeder op. Die hebben zo'n speciale band met elkaar, daar kom je niet tussen, en dat doe ik ook niet. Zolang er maar niet tegen de kinderen uitgesproken wordt dat ze de een liever zien dan de andere.

Pittig reageren zou ik niet doen, het gesprek aangaan zonder kinderen er bij lijkt me wel zo netjes, je weet niet waarom ze het zegt.

Mijn schoonouders zijn doller op de dochter van mijn vriends zusje, dan op onze dochter. Ze schelen een halfjaar (L. is ouder). Ze ziet haar overigens wel veel meer dan onze dochter, dus ergens is het logisch. Ik breng L. ook niet (graag) daarheen, we gaan zelf ook nauwelijks op bezoek, mijn schoonmoeder is nogal bemoeizuchtig van aard.

Nee hoor, je stelt je niet aan. Ik zou daar ook niet blij mee zijn .Als ze de een liever heeft dan de ander moet ze dat voor zich zelf houden en al helemaal niet zeggen waar de kids bij zijn.ik vindt het eigelijk bespottelijk dat ze dat zegt........

Ik zou het ook bespreken met je schoonmoeder, lijkt mij ook een rot gevoel.

Wat naar zeg! Dat lijkt me heel moeilijk om mee te maken. kan me voorstellen dat ze met B al een hele band op heeft gebouwd en dat hij toen heel bijzonder was, omdat hij het eerste kleinkind was. Maar ze gaat er wel erg ver in hoor! Ik zou het toch aankaarten als dit door blijft gaan. En dan vooral vanuit je kind praten. Hopelijk begrijpt ze het. Heb je een goede band met je schoonmoeder?

Kan het ook gewoon niet zo zijn dat ze met B. gewoon iets meer kan dan met D.? B. praat, loopt, speelt en D. kan dat allemaal nog niet. Mijn schoonmoeder heeft er ook een handje van maar het is niet zo dat ze minder heeft met m'n dochter dan m'n zoon, ze heeft gewoon niet zoveel met de 'babytijd' zeg maar.

Maddie, mijn band met mijn schoonmoeder is niet zo gebouwd dat ik dit kan bespreken. Dat moet mijn man maar doen.

Ekjir, ik weet niet of ze weinig met de babytijd heeft of niet, met B in ieder geval niets van gemerkt. Maar we vinden dat ze het niet zo uit kan.spreken tegenover D.


We wachten af tot ze het nog een keer uitspreekt en dan zal mijn man er iets van gaan zeggen.