Altijd moe.

Het lijkt het laatste jaar wel steeds erger te worden, ik heb er altijd wel wat last van gehad, nooit uitgeslapen zijn, soms gewoon echt uitgeput zijn na een klein beetje inspanning.
Ik heb gewoon een week nodig om bij te komen van een avondje stappen, terwijl ik afgelopen weekend best wel energie had om weg te gaan is het nu weer helemaal tot ruim beneden 0 gezakt. Ik heb wel geprobeerd om eerder naar bed te gaan, maar het maakt niet uit hoeveel ik slaap, of het nou 12, 8 of 4 uur is, ik ben gewoon moe. De laatste tijd werken mijn spieren ook gewoon niet meer mee en heb ik weinig spierkracht, even een kind optillen of mee van de trap af of op lopen is een hele opgave.
Ik zeg al maanden, volgens mij heb ik chronische Pfeiffer. Maar ik heb jaren geleden al Pfeiffer gehad, dus dat is het sowieso niet.
Wie herkent dit?

Ik herken het. Ik wijt het aan het slaapgebrek van de afgelopen twee jaren. Bijna twee jaar lang hebben we elke nacht uren met dochter op gezeten. Het gaat de goede kant op, maar het heeft vooral mij zo ontzettend opgebroken. Het zal een lange tijd duren voordat ik me weer eens écht uitgeslapen voel. Daarnaast werkt het feit dat ik chronische bloedarmoede heb (door mijn Thalassemie-dragerschap) ook niet mee. Ik ben altijd moe, ik heb altijd overal kleine 'pijntjes' en heb chronisch hoofdpijn. Bah!

Parisienne schreef:Ik herken het. Ik wijt het aan het slaapgebrek van de afgelopen twee jaren. Bijna twee jaar lang hebben we elke nacht uren met dochter op gezeten. Het gaat de goede kant op, maar het heeft vooral mij zo ontzettend opgebroken. Het zal een lange tijd duren voordat ik me weer eens écht uitgeslapen voel. Daarnaast werkt het feit dat ik chronische bloedarmoede heb (door mijn Thalassemie-dragerschap) ook niet mee. Ik ben altijd moe, ik heb altijd overal kleine 'pijntjes' en heb chronisch hoofdpijn. Bah!

Dat is ook waardeloos inderdaad, ik ben een onwijze piekeraar, mijn hersenen draaien altijd overuren, ik kan ook nooit stoppen met nadenken. Mijn lichaam is ook altijd zo gespannen, ben ik met deze klachten bij de huisarts geweest en ik heb dan oxazepam gekregen om rustiger te worden en om door te kunnen slapen. Maar het heeft gewoon weinig nut heb ik het idee.
Ik heb de mazzel gehad, dat wij niet zulke spoken hebben gehad in de nachten.

Herkenbaar, ik heb er al meerdere keren bloed voor laten prikken. Uiteindelijk bleek mijn vitamine B1,2 niet helemaal op peil te zijn en heb ik hier tabletten voor geslikt. Dit hielp dus ook niet, het lijkt wel of ik het niet goed opneem. Verder val ik ook vaak bijna flauw (ik voel het goed aankomen dus kan op tijd voorkomen dat het gebeurt).
Het lijkt gewoon alsof de batterij 'op' is en ik hem niet kan opladen. Het is nu ook veel erger dan anders. Op dit moment heb ik ook constant stage (een jaar lang al 40 uur per week) en werk daar bij nog 8 uur per week dus ik heb maar één dag in de week (hooguit) vrij. Vakanties heb ik niet tijdens stages.
Na januari heb ik weer 'gewoon' school dus ik hoop dat het batterijtje dan een beetje opgeladen kan worden. Ik weet dat mijn groene balkje nooit helemaal vol zal komen te staan, maar iets meer dan nu zou toch wel fijn zijn.

Wat bij mij wel helpt is om op een vaste tijd te gaan slapen en op te staan, maar ik moet eerlijk zeggen dat als ik dan al eens een dag vrij ben, kom ik echt niet op tijd mijn bed uit.

Ja ik herken het volledig.Even in kort mijn verhaal:
Kan niet fulltime werken want dat trek ik gewoon niet. Mijn vermoeidheid is wel constant maar in periodes is die echt heel hevig. Ik heb heel veel onderzoeken gehad, maar nooit kwam er iets uit. Ben zelfs naar een psychotherapeut gegaan om te kijken of het onbewust niet iets psychisch was. Maar dat was het ook niet. Toen bij de internist terecht gekomen, weer niks, en kreeg de opmerking leer er maar mee leven.
Op dat moment was ik echt moe gestreden en heb ik het laten rusten. Ik liep bij de gezondheidszorg zo tegen een muur aan en kreeg echt het gevoel dat ze vonden dat ik mee aanstelde.
Uiteindelijk ben ik in september op mijn werk tijdens een vergadering totaal geknapt. Daarna hebben collega's er bij mij op aangedrongen dat ik het eens moest gaan zoeken in het alternatieve therapie. Door hun steun ben ik gaan zoeken naar wat voor mij kon werken en kwam bij osteopathie terecht. Meteen gebeld mijn verhaal gedaan en ik kon de volgende dag terecht.
Ik heb inmiddels vier sessies gehad en ben zoo blij dat ik het gedaan heb. Ik ben er nog lang niet maar ik heb alweer een klein stukje van mijn leven weer terug. Afgelopen zaterdag wezen stappen, normaal lag ik dan 3 dagen ziek op bed en had het een nasleep van 2 weken voordat mijn energie weer een beetje op peil was. Nu ben ik 3 dagen lamlendig en wat koortsig geweest en ik merk nu al dat mijn energielevel al bijna weer op niveau zit. Ik ben zelfs sinds een paar weken weer aan het sporten gegaan onder goede begeleiding. Ook dit houdt ik tot nu toe vol.
Dus ik ben heel blij dat ik de stap heb gezet en ik ben benieuwd waar het mij uiteindelijk gaat brengen. Maar ik ben al zo blij met de huidige verbetering!

Hier is ook al een aantal keren bloed geprikt, maar kwam ook niks bijzonders uit.
Vandaag zit ik ook alweer de hele dag te gapen, heb hoofdpijn, koud en rillerig.

Winterdepressie?

Zwerver schreef:Winterdepressie?

Ik heb het ook in de zomer Maar ik zit alweer bijna 2 jaar aan de antidepressiva omdat ik sowieso al veel last van depressies heb.

Ja, heel herkenbaar.

Ik had 3 jaar geleden de ziekte van pfeiffer. Toen werd ik een aantal maanden later zwanger, daar was ik ook moe van.
Toen bijna 2 jaar last gehad van een spokende dochter. Ook 2 jaar borstvoeding gegeven, wat lichamelijk best pittig was. En nu ben ik weer zwanger en weer gigantisch moe.

Ik weet niet eens meer hoe het is om echt fit te zijn. In de winter heb ik overigens wel meer last van vermoeidheid dan in de zomer.

Ja die 2 zwangerschappen achter elkaar bij mij heeft ook niet echt meegeholpen. Ook de laatste maanden continu verkouden, zere oren, elke keer denk ik, ik knap weer op, maar dan komt alles weer net zo hard terug. Ik loop voor die verkoudheden en oorpijn al bij de KNO arts, ik moet tussen kerst en oud en nieuw nog een keer heen en dan gaat hij kijken of een operatie nodig is om mijn amandelen eruit te halen en eventueel buisjes te plaatsen omdat ik elke keer vocht achter mijn trommelvliezen heb. Nu moet ik zelf ook over een maandje naar een nieuwe psychiater en zal het voor gaan leggen hoe ik me voel en dat het wel steeds langer te duren voordat ik herstel van iets, avondje stappen, dagje shoppen, zelfs tegen boodschappen doen zie ik elke keer tegenop, kom dan ook al gesloopt thuis.
Heel vervelend!

Zazou schreef:Het lijkt het laatste jaar wel steeds erger te worden, ik heb er altijd wel wat last van gehad, nooit uitgeslapen zijn, soms gewoon echt uitgeput zijn na een klein beetje inspanning.
Ik heb gewoon een week nodig om bij te komen van een avondje stappen, terwijl ik afgelopen weekend best wel energie had om weg te gaan is het nu weer helemaal tot ruim beneden 0 gezakt. Ik heb wel geprobeerd om eerder naar bed te gaan, maar het maakt niet uit hoeveel ik slaap, of het nou 12, 8 of 4 uur is, ik ben gewoon moe. De laatste tijd werken mijn spieren ook gewoon niet meer mee en heb ik weinig spierkracht, even een kind optillen of mee van de trap af of op lopen is een hele opgave.
Ik zeg al maanden, volgens mij heb ik chronische Pfeiffer. Maar ik heb jaren geleden al Pfeiffer gehad, dus dat is het sowieso niet. Wie herkent dit?

Ben je toen goed herstelt van de Pfeiffer, heb je voldoende rust genomen e.d.? Je kunt aan Pfeiffer namelijk het chronisch vermoeidheidsyndroom overhouden, volgens mij vooral wanneer je de Pfeiffer 'verwaarloosd' hebt.

Ik heb zelf geen ervaring met CV, iemand in mijn omgeving wel. Die heeft daar destijds hulp bij gekregen van o.a. een psycholoog en kan er nu prima mee leven, alleen als hij moet 'pieken' dan moet hij daar wel voor 'boeten', bijtanken duurt dan langer dan gemiddeld.

Zelf herken ik de vermoeidheid wel en verminderde spierkracht, dat komt bij mij van de fibr.omyalgie. 's Morgens ben ik met opstaan ook heel erg stijf en ik voel me dan ook niet uitgerust. Het gevoel dat je bruist van de energie heb ik al héél lang niet meer gehad.

Angela_1986 schreef:

Zazou schreef:Het lijkt het laatste jaar wel steeds erger te worden, ik heb er altijd wel wat last van gehad, nooit uitgeslapen zijn, soms gewoon echt uitgeput zijn na een klein beetje inspanning.
Ik heb gewoon een week nodig om bij te komen van een avondje stappen, terwijl ik afgelopen weekend best wel energie had om weg te gaan is het nu weer helemaal tot ruim beneden 0 gezakt. Ik heb wel geprobeerd om eerder naar bed te gaan, maar het maakt niet uit hoeveel ik slaap, of het nou 12, 8 of 4 uur is, ik ben gewoon moe. De laatste tijd werken mijn spieren ook gewoon niet meer mee en heb ik weinig spierkracht, even een kind optillen of mee van de trap af of op lopen is een hele opgave.
Ik zeg al maanden, volgens mij heb ik chronische Pfeiffer. Maar ik heb jaren geleden al Pfeiffer gehad, dus dat is het sowieso niet. Wie herkent dit?

Ben je toen goed herstelt van de Pfeiffer, heb je voldoende rust genomen e.d.? Je kunt aan Pfeiffer namelijk het chronisch vermoeidheidsyndroom overhouden, volgens mij vooral wanneer je de Pfeiffer 'verwaarloosd' hebt.

Ik heb zelf geen ervaring met CV, iemand in mijn omgeving wel. Die heeft daar destijds hulp bij gekregen van o.a. een psycholoog en kan er nu prima mee leven, alleen als hij moet 'pieken' dan moet hij daar wel voor 'boeten', bijtanken duurt dan langer dan gemiddeld.

Zelf herken ik de vermoeidheid wel en verminderde spierkracht, dat komt bij mij van de fibr.omyalgie. 's Morgens ben ik met opstaan ook heel erg stijf en ik voel me dan ook niet uitgerust. Het gevoel dat je bruist van de energie heb ik al héél lang niet meer gehad.

Ik ben er zelf pas een jaar na de bloeduitslag achter gekomen dat het Pfeiffer is geweest, ik ben dus al die tijd gewoon door gegaan. Mijn huisarts heeft namelijk een tijd geleden alle bloeduitslagen van de afgelopen jaren erbij gepakt en daar kwam dus uit dat ik een jaar daarvoor Pfeiffer heb gehad. Wat we dus allebei niet wisten.
Ik heb de laatste tijd ook een vrij hoge bloeddruk voor mijn doen. Ik ben blij als de kinderen zo naar bed gaan en ik mijn rust kan pakken, probeer dat nu ook wel door 's avonds eigenlijk weinig meer te doen. Terwijl ik een tijd geleden nog wel periodes had dat ik 's avonds even wegging, naar de zonnebank of naar een vriendin. Maar dat zit er de laatste tijd gewoon niet meer in. Dan ben ik blij dat ik zit en rust heb. Ben ook al veel minder koffie gaan drinken en meer groene thee gaan drinken, ook eigenlijk geen cola meer of red bull. Maar ook dat heeft weinig effect.

Zazou schreef:

Zwerver schreef:Winterdepressie?

Ik heb het ook in de zomer Maar ik zit alweer bijna 2 jaar aan de antidepressiva omdat ik sowieso al veel last van depressies heb.

Dit heb ik ook , en ben dus ook zooo moe! Bij mij blijven ze het erop gooien dat het met de depressie te maken heeft. Ik ben nu redelijk stabiel met ad , maar die moet ik ook blijven gebruiken ( ook door verleden van vele depressie's). Ik hoop echt dat die vermoeidheid ooit bij gaat trekken!

Ik herken het ook, ben al een jaar of 12 altijd moe en na veel onderzoeken waar niks uitkwam, is de diagnose dus maar op CVS gesteld. Niet dat ik daar wat aan heb, want ik moest er voornamelijk gewoon mee leren leven. Inmiddels weet ik redelijk hoe ik ermee om moet gaan, maar ik kan er af en toe zó van balen! Als ik een tijdje te druk ben geweest en oververmoeid ben, krijg ik keelpijn, pijn aan mn klieren en word ik strontverkouden. Daarna gaat t weer ff goed, maar dit riedeltje herhaalt zich bijna maandelijks (zit er nu ook weer middenin). Als ik ben wezen stappen, moet ik ook altijd dagen bijkomen. Ik ga dan ook niet meer zo vaak, omdat ik dat niet trek, maar a.s. zaterdag ga ik weer eens lekker los

Ik moet iig op tijd mn rust proberen te nemen, vroeg naar bed en een beetje regelmaat hebben, al lukt dat laatste niet altijd even goed. Op een vrije dag slaap ik echt wel uit en ga ik niet expres vroeg opstaan bijvoorbeeld.

Bliss schreef:Ik herken het ook, ben al een jaar of 12 altijd moe en na veel onderzoeken waar niks uitkwam, is de diagnose dus maar op CVS gesteld. Niet dat ik daar wat aan heb, want ik moest er voornamelijk gewoon mee leren leven. Inmiddels weet ik redelijk hoe ik ermee om moet gaan, maar ik kan er af en toe zó van balen! Als ik een tijdje te druk ben geweest en oververmoeid ben, krijg ik keelpijn, pijn aan mn klieren en word ik strontverkouden. Daarna gaat t weer ff goed, maar dit riedeltje herhaalt zich bijna maandelijks (zit er nu ook weer middenin). Als ik ben wezen stappen, moet ik ook altijd dagen bijkomen. Ik ga dan ook niet meer zo vaak, omdat ik dat niet trek, maar a.s. zaterdag ga ik weer eens lekker los

Ik moet iig op tijd mn rust proberen te nemen, vroeg naar bed en een beetje regelmaat hebben, al lukt dat laatste niet altijd even goed. Op een vrije dag slaap ik echt wel uit en ga ik niet expres vroeg opstaan bijvoorbeeld.

Ja dat ziek worden herken ik, op dit moment ook weer keelpijn, verkouden en irritante " klap" oren. Ik ga ook gewoon steeds minder 's avonds weg omdat ik gewoon weet dat ik daarna gesloopt ben.
Regelmaat lukt hier redelijk met de kinderen, maar zodra zij een slaapje doen dan ga ik ook meestal toch even liggen.

De psychologe geeft aan dat je beter niet overdag kunt slapen, maar ik doe het ook af en toe hoor. Knap daar meestal wel van op en kan daarna dan weer iets gaan doen i.p.v. als een zoutzak op de bank te hangen en te wachten tot ik 's avonds naar bed kan.

Ja dat heb ik dus ook inderdaad, anders trek ik het gewoon echt niet. Soms voelt het 's avonds echt als overleven.

Zazou schreef:

Angela_1986 schreef:

Zazou schreef:Het lijkt het laatste jaar wel steeds erger te worden, ik heb er altijd wel wat last van gehad, nooit uitgeslapen zijn, soms gewoon echt uitgeput zijn na een klein beetje inspanning.
Ik heb gewoon een week nodig om bij te komen van een avondje stappen, terwijl ik afgelopen weekend best wel energie had om weg te gaan is het nu weer helemaal tot ruim beneden 0 gezakt. Ik heb wel geprobeerd om eerder naar bed te gaan, maar het maakt niet uit hoeveel ik slaap, of het nou 12, 8 of 4 uur is, ik ben gewoon moe. De laatste tijd werken mijn spieren ook gewoon niet meer mee en heb ik weinig spierkracht, even een kind optillen of mee van de trap af of op lopen is een hele opgave.
Ik zeg al maanden, volgens mij heb ik chronische Pfeiffer. Maar ik heb jaren geleden al Pfeiffer gehad, dus dat is het sowieso niet. Wie herkent dit?

Ben je toen goed herstelt van de Pfeiffer, heb je voldoende rust genomen e.d.? Je kunt aan Pfeiffer namelijk het chronisch vermoeidheidsyndroom overhouden, volgens mij vooral wanneer je de Pfeiffer 'verwaarloosd' hebt.

Ik heb zelf geen ervaring met CV, iemand in mijn omgeving wel. Die heeft daar destijds hulp bij gekregen van o.a. een psycholoog en kan er nu prima mee leven, alleen als hij moet 'pieken' dan moet hij daar wel voor 'boeten', bijtanken duurt dan langer dan gemiddeld.

Zelf herken ik de vermoeidheid wel en verminderde spierkracht, dat komt bij mij van de fibr.omyalgie. 's Morgens ben ik met opstaan ook heel erg stijf en ik voel me dan ook niet uitgerust. Het gevoel dat je bruist van de energie heb ik al héél lang niet meer gehad.

Ik ben er zelf pas een jaar na de bloeduitslag achter gekomen dat het Pfeiffer is geweest, ik ben dus al die tijd gewoon door gegaan. Mijn huisarts heeft namelijk een tijd geleden alle bloeduitslagen van de afgelopen jaren erbij gepakt en daar kwam dus uit dat ik een jaar daarvoor Pfeiffer heb gehad. Wat we dus allebei niet wisten.
Ik heb de laatste tijd ook een vrij hoge bloeddruk voor mijn doen. Ik ben blij als de kinderen zo naar bed gaan en ik mijn rust kan pakken, probeer dat nu ook wel door 's avonds eigenlijk weinig meer te doen. Terwijl ik een tijd geleden nog wel periodes had dat ik 's avonds even wegging, naar de zonnebank of naar een vriendin. Maar dat zit er de laatste tijd gewoon niet meer in. Dan ben ik blij dat ik zit en rust heb. Ben ook al veel minder koffie gaan drinken en meer groene thee gaan drinken, ook eigenlijk geen cola meer of red bull. Maar ook dat heeft weinig effect.

Dat was bij de persoon in mijn omgeving ook zo, die wist ook niet dat hij Pfeiffer had en is dat later pas uit bloedonderzoek gebleken.

Gebruik je de anticonceptiepil?

Zoja, dan zou ik daar eens een andere voor vragen bij de dokter.. wie niet waagt wie het nooit zal weten of het helpt!

Ik heb ook echt van alles geprobeerd, zelfs een grijze vulling in mn kies laten vervangen door een witte, nadat ik een verhaal had gehoord over iemand die heel moe werd door een stofje in die grijze vullingen o.i.d.! Heeft niks geholpen helaas.

Ik heb een mirena, ik werd vroeger alleen maar nog meer moe van de pil. Ik lig ondertussen in bed, maar zoals gewoonlijk te moe om te slapen. Mijn hersenen draaien ook overuren, echt vervelend. Wil vanavond geen oxazepam slikken, want ik wil er ook niet van afhankelijk worden.

Ondertussen een afspraak gemaakt bij de huisarts voor dinsdag, dan zijn de kindjes er ook niet dus dat maakt het wat makkelijker. Ik begin steeds meer last te krijgen van mijn gewrichten ook, ik klap regelmatig door mijn knieën heen, wat erg vervelend is en ook erg pijnlijk. Ik probeer nu ook mijn rust te pakken zodra het kan, want anders hou ik het niet lang vol. Ik ben nu overigens helemaal gestopt met de oxazepam omdat ik wel gewoon in slaap kan vallen en veel te moe ben om lang te piekeren.