Dank u wel of dank je wel

Maar ik wil mijn kinderen niet aanleren dat ze minder respect hoeven te tonen voor iemand die bij de supermarkt werkt dan voor iemand die dokter is.

Manderijn schreef:Wel wat flauw ben ik dan hoor, maar ziet jou ventje dan wanneer iemand aan die leeftijd voldoet?
Ik heb er echt geen moeite mee dat ze niet u zeggen tegen de mevrouw die het vleesje geeft bij de appie.
Maar als we bij de huisarts zijn, wil ik wel graag dat ze niet al te lomp zijn, dat verschil vind ik dan weer belangrijker.

hahaha flauw ding Ik leer hem gewoon aan om anderen met u aan te spreken, heb eerlijk gezegd nooit nagedacht over een eventueel leeftijdsverschil, en ik denk dat hij wel het verschil weet tussen kindjes en grotere mensen.

Oh nee, minder respect gaat het mij ook zeker niet om. Maar ik vindt ook niet dat je dat alleen terug ziet in het wel of niet u zeggen tegen iemand. Maar eerlijk is eerlijk, tegen een huisarts kijk ik toch meer op.
En daarbij, als een kind mij met u aan zou spreken (ik val dus in de 25-30 categorie die Printje aangeeft) zou ik me daar niet prettig bij voelen. Of dat dan perse ook met respect te maken heeft, dat weet ik dus niet.

Manderijn schreef:Oh nee, minder respect gaat het mij ook zeker niet om. Maar ik vindt ook niet dat je dat alleen terug ziet in het wel of niet u zeggen tegen iemand. Maar eerlijk is eerlijk, tegen een huisarts kijk ik toch meer op.
En daarbij, als een kind mij met u aan zou spreken (ik val dus in de 25-30 categorie die Printje aangeeft) zou ik me daar niet prettig bij voelen. Of dat dan perse ook met respect te maken heeft, dat weet ik dus niet.

Ik val zelf ook in die categorie en vind aan de ene kant niet dat ze me zo moeten aanspreken maar aan de andere kant vind ik het wel netjes.

Ik wil dat T. zometeen u gaat zeggen tegen oudere personen. Mijn ouders en die van mijn vriend vinden dat er "je" gezegd kan worden door T. zometeen maar ik wil dat niet. Ik vind dat gewoon een teken van respect.

Laats was ik bij mijn oma op bezoek in het ziekenhuis en de verpleegkundige zat steeds "je" te zeggen tegen mijn oma. Ik zat me er dood aan te ergeren. Totaal niet beleefd.

Als ik op mijn werk gasten moet ophalen voor mijn directeur spreek ik deze personen ook met u aan.

Ja ik ben er wel van.

Clapperdie schreef:

Laats was ik bij mijn oma op bezoek in het ziekenhuis en de verpleegkundige zat steeds "je" te zeggen tegen mijn oma. Ik zat me er dood aan te ergeren. Totaal niet beleefd.

Ik heb ouderen die willen dat we ze met hun voornaam aanspreken en juist geen u en mevrouw/meneer zeggen. Het is niet per definitie meteen niet netjes.

Manderijn schreef:

Clapperdie schreef:

Laats was ik bij mijn oma op bezoek in het ziekenhuis en de verpleegkundige zat steeds "je" te zeggen tegen mijn oma. Ik zat me er dood aan te ergeren. Totaal niet beleefd.

Ik heb ouderen die willen dat we ze met hun voornaam aanspreken en juist geen u en mevrouw/meneer zeggen. Het is niet per definitie meteen niet netjes.

Maar ik vind het wel netter om te beginnen met u en het dan aan de persoon te laten om te zeggen je mag wel je zeggen.

Printje schreef:

Manderijn schreef:

Clapperdie schreef:

Laats was ik bij mijn oma op bezoek in het ziekenhuis en de verpleegkundige zat steeds "je" te zeggen tegen mijn oma. Ik zat me er dood aan te ergeren. Totaal niet beleefd.

Ik heb ouderen die willen dat we ze met hun voornaam aanspreken en juist geen u en mevrouw/meneer zeggen. Het is niet per definitie meteen niet netjes.

Maar ik vind het wel netter om te beginnen met u en het dan aan de persoon te laten om te zeggen je mag wel je zeggen.

Klopt, maar misschien had haar oma dat ook wel gezegd. Misschien hoorde ze om zich heen dat veel andere ouderen dat zeiden en wilde ze niet achterblijven of zo.

Mijn oma wilde trouwens ook geen u genoemd worden door ons. Ik heb een tijdje u gezegd omdat ik me had laten aanpraten dat het onbeleefd was om je te zeggen tegen je oma, tot mijn nichtje zei: 'Zeg jij nou u tegen oma? Dat vindt oma helemaal niet fijn, hoor.' Toen zei mijn oma ook dat ze dat inderdaad niet fijn vond.

Ik ben er trouwens wel blij om dat mijn ouders en schoonouders aangeven dat ze niet met u aangesproken willen worden. Ik zal dan ook niet tegen mijn kind zeggen dat ze dat wel moeten doen.
Ik hou van die onderonsjes tussen mijn dochter en mijn vader, beide op hetzelfde niveau, beide je, jij en jou zegende, samen in hun wereldje op dat moment.. Dan vind ik de liefde die daar van afstraalt veel belangrijker dan het respect. (wat er voor mij overigens ook aan kleeft, zonder de u)

mijn opa en oma hebben vroeger aangegeven bij mijn ouders volgens mij dat ze het fijn vinden dat wij hun "u" noemde.

Ik noem de oudere mensen wel altijd u, ik werk zelf in de zorg en noem de mensen eerst altijd u en meneer/mevrouw tot dat ze zelf aangeven dat ik ook wel je/jij mag zeggen.
hier in de streek word wel veel makkelijker iedereen met je/jij aan gesproken

Susan schreef:

Printje schreef:

Manderijn schreef:

Clapperdie schreef:

Laats was ik bij mijn oma op bezoek in het ziekenhuis en de verpleegkundige zat steeds "je" te zeggen tegen mijn oma. Ik zat me er dood aan te ergeren. Totaal niet beleefd.

Ik heb ouderen die willen dat we ze met hun voornaam aanspreken en juist geen u en mevrouw/meneer zeggen. Het is niet per definitie meteen niet netjes.

Maar ik vind het wel netter om te beginnen met u en het dan aan de persoon te laten om te zeggen je mag wel je zeggen.

Klopt, maar misschien had haar oma dat ook wel gezegd. Misschien hoorde ze om zich heen dat veel andere ouderen dat zeiden en wilde ze niet achterblijven of zo.

Mijn oma wilde trouwens ook geen u genoemd worden door ons. Ik heb een tijdje u gezegd omdat ik me had laten aanpraten dat het onbeleefd was om je te zeggen tegen je oma, tot mijn nichtje zei: 'Zeg jij nou u tegen oma? Dat vindt oma helemaal niet fijn, hoor.' Toen zei mijn oma ook dat ze dat inderdaad niet fijn vond.

Mijn oma vindt het wel prettig om met u aangesproken te worden. Vanuit haar en vervolgens mijn vader is het er bij ons ook zo ingebracht om u te gebruiken. Maar ja die situatie was dan ook helemaal een beetje raar want de verpleegkundige wilde mijn oma niet geloven dat ze misselijk was. dus misschien ergerde ik mij er daarom meer aan.

Ik zou het trouwens ook nooit doen als mensen dat niet aangeven hoor.
Dat vindt ik dan wel weer respectloos.

Printje schreef:

Manderijn schreef:

Clapperdie schreef:

Laats was ik bij mijn oma op bezoek in het ziekenhuis en de verpleegkundige zat steeds "je" te zeggen tegen mijn oma. Ik zat me er dood aan te ergeren. Totaal niet beleefd.

Ik heb ouderen die willen dat we ze met hun voornaam aanspreken en juist geen u en mevrouw/meneer zeggen. Het is niet per definitie meteen niet netjes.

Maar ik vind het wel netter om te beginnen met u en het dan aan de persoon te laten om te zeggen je mag wel je zeggen.

Dit vind ik dus ook.
Iemand geeft vanzelf wel aan dat je 'je' mag zeggen.

Clapperdie: Dat vind ik inderdaad echt niet netjes!

Het wordt hier wel dank u wel, denk ik.
Zelf vraag ik altijd aan oudere vreemde mensen of ik u mag zeggen, bij bekenden tutoyeer ik al vaak.

Mijn dochter heeft altijd uit zichzelf al 'danku' gezegd.

Hier is het meestal dank U wel, maar als ze dank je wel zeggen of akjewel( ze zijn 2 en 3) dan ben ik al trots dat ze het uit zichzelf zeggen.
Vroeger waren we ook heel erg vanuit thuis opgebrand door u te zeggen tegen oudere mensen of volwassenen, nu heb ik daar met mijn man ook een discussie over gehad.
Want wij moesten ook U tegen mijn ouders zeggen, dat vind mijn man te ver gaan.
Dus we wachten af hoe we het doen hihi.

Om het hierover te hebben: Louise geeft een voorwerp af als je dank je wel zegt, en neemt een voorwerp uit je hand als je alstublieft zegt. Hihi.

Mama Titty schreef:Hier is het meestal dank U wel, maar als ze dank je wel zeggen of akjewel( ze zijn 2 en 3) dan ben ik al trots dat ze het uit zichzelf zeggen.
Vroeger waren we ook heel erg vanuit thuis opgebrand door u te zeggen tegen oudere mensen of volwassenen, nu heb ik daar met mijn man ook een discussie over gehad.
Want wij moesten ook U tegen mijn ouders zeggen, dat vind mijn man te ver gaan.
Dus we wachten af hoe we het doen hihi.

Wij zeggen ook u tegen onze ouders. Dat hoeft allang niet meer, maar toch zit het er nog zo in.
Mijn schoonmoeder vindt dat echt heel raar en afstandelijk klinken, maar wij hebben juist echt een hele goede band met onze ouders. En totaal niet afstandelijk. Dat ziet ze nu ook wel.

Het gekke is dat de kleinkinderen ( van mijn zus dus ) nu wel je tegen mijn ouders zeggen. Wat dat betreft zijn tijden ook veranderd.