Pijngrens

heeft jullie kindje een hoge of juist heel lage pijngrens?

Hier 2 compleet verschillende kinderen daarin.

N viel laatst op zijn knie en had een schaafplek, nou echt.... alsof hij er bijna af lag! Na een uur vreselijk huilen konden we hem eindelijk naar bed brengen (was bedtijd). De volgende morgen werd hij wakker "ik.... kan... niet... *snik*... lopen mama" strompelend kwam hij uit bed en ook fietsen naar de psz kon ook niet. Als ik geen broek aandeed die over zijn knie viel, en hij het dus niet zag, dan had dit nog 3 dagen geduurd.

Terwijl J echt een bikkel is. Gister liep ze in haar blote billen door de tuin, kwam aanrennen, struikelde en maakte toch een schuiver over de stenen! Ik schrok me een ongeluk!! Na 2 minuten huilen wilt ze weer "lopen" en speelt verder. Nouja en toen ze haar arm op 2 plaatsen gebroken had, hoorden we haar ook niet. Ze speelde gewoon door alsof er niets aan de hand was!

Hier twee watjes mijn zoon huilt vaak even heeeeel hard maar is het wel weer snel vergeten. Dochter viel dinsdag op haar knie en als ze er nu aan denkt gaat ze weer met haar been stijf lopen omdat ze 'pijn' heeft, haha. Maar soms vergeet ze het ook wel snel, of huilt ze helemaal niet, hangt er maar net vanaf wat voor bui ze heeft eigenlijk.

Een hoge; zelfs een dubbele oorontsteking gaf hij niet aan.

Maar als hij zijn zin niet krijgt kan hij behoorlijk tekeer gaan

N. heeft ook wel een vrij hoge pijngrens, ze kan veel hebben. Alleen als ze valt of zich stoot komt ze dat eerst even zielig vertellen Maar huilen van pijn is altijd zo voorbij.

Zoon kan best veel hebben maar als hij moe is kan hij er ook wel eens in blijven hangen.
Dochter begint nu al te piepen bij elk klein dingetje ( al zoon per ongeluk haar aanstoot) dus ben benieuwd haha..

J. heeft ook een heel hoge pijngrens. Negen van de tien keer geeft ze geen kik als ze valt. En als ze wel huilt, is het na een knuffel weer over.

Merk wel dat er veel van onze reactie afhangt, reageren wij verschrikt, dan huilt ze veel eerder dan wanneer wij reageren met: "oh oh, BOEM, gevallen".

dat hangt maar net van haar humeur af. Als ze vrolijk is, druk aan het speler dan is haar pijngrens een heel stuk hoger dan wanneer ze al niet zo te pas is. In het eerste het geval kan ze ook een schuiver maken, even verbaasd kijken en weer verder spelen, in het tweede geval dan wordt ook een groot drama en als je niet weet wat er gebeurd is, moet het minstens lijken of beide benen tegelijk gebroken zijn.

Hier verschilt het ook, de ene keer denk ik Ojeee, maar dan staat ze zo weer op en is er niks aan de hand.
En de andere keer huilt ze om het minste, maar dan is ze vaak wel wat moe.

Rejoy. schreef:dat hangt maar net van haar humeur af. Als ze vrolijk is, druk aan het speler dan is haar pijngrens een heel stuk hoger dan wanneer ze al niet zo te pas is. In het eerste het geval kan ze ook een schuiver maken, even verbaasd kijken en weer verder spelen, in het tweede geval dan wordt ook een groot drama en als je niet weet wat er gebeurd is, moet het minstens lijken of beide benen tegelijk gebroken zijn.

+1 a doet precies hetzelfde

J. heeft een hoge pijngrens, hij huilt wel is van de schrik maar dat is dan binnen een paar tellen over. De enige keer dat hij echt ontroostbaar was, was toen hij met z'n vader van de trap af was gevallen van boven naar beneden. Toen was hij echt heel erg geschrokken en kon niet meer op z'n beentje staan. Er was verder niks gebroken maar hij heeft er bijna twee weken niet op gestaan omdat het pijn deed. Maar hij heeft geen kik meer gegeven erom.

Best hoog, in ieder geval hoger dan mijn paniekgrens. Ze viel laatst een keer tijdens het rennen op de klinker, ging echt keihard. Ze had een bloedend knie, de andere geschaafd en haar handjes vol met kleine steentjes. Ze heeft er echt nog geen halve minuut om gehuild, terwijl ik echt schrok van hoe hard het ging.

Haar grens om te huilen is wel erg laag als ze haar zin niet krijgt, trouwens. Ze huilt zo goed als altijd om andere redenen dan pijn.

C. heeft een hele hoge pijngrens. Hij is op school tegen een muur gerend, en had een snee boven zijn ogen en zijn voorhoofd blauw en de juf had hem niet gehoord.. En hij verbijt zich, laatst was hij van de fiets gevallen en had een lelijke plek onder zijn ribben en hij liet geen traan terwijl zijn gezichtje helemaal verbeten stond van de pijn.

Als hij bloed ziet echter, dan raakt hij in paniek, een klein puntje is al genoeg om in paniek te raken. Dus er kan in feite alles met hem gebeuren zonder een traan, als hij zijn eigen bloed maar niet ziet.

maiadebij schreef:
N viel laatst op zijn knie en had een schaafplek, nou echt.... alsof hij er bijna af lag! Na een uur vreselijk huilen konden we hem eindelijk naar bed brengen (was bedtijd). De volgende morgen werd hij wakker "ik.... kan... niet... *snik*... lopen mama" strompelend kwam hij uit bed en ook fietsen naar de psz kon ook niet. Als ik geen broek aandeed die over zijn knie viel, en hij het dus niet zag, dan had dit nog 3 dagen geduurd.

Hahahaha Maia, echt dit had mijn zoontje kunnen zijn. Vorige week viel hij op zijn knie en echt een drama!!! Niet normaal. Twee pleisters en een uur later liep hij nog te piepen. En inderdaad de volgende ochtend begon hij er weer over haha.

Yenthe heeft net als ons een vrije hoge pijngrens. Enige tijd geleden viel ze van de trap af, nee niet van de hele trap, een stukje, en ze vrijwel direct weer aan het spelen, en zo ook op de trap.