Tweelingentopic

Ik vind het nu veel beter te doen als in het begin! Maar goed, de eerste maanden huilden ze alleen maar dus dat was gewoon niet leuk. En natuurlijk alles gekolft, het was echt voeden en troosten, meer niet.

Heb wel een playpen in de kamer staan, dat is echt ideaal. Neemt wel veel ruimte in helaas. Ze hebben nu gewoon dr eigen speelplek waar ze zich uitleven en geen dingen kunnen doen die gevaarlijk zijn. En ze vinden het heerlijk.
En ik kan intussen ook even wat doen zonder dat ze weer de tafel leeghalen en post opeten haha.

Ze zijn zo leuk samen, lekker aan het kletsen en lachen met elkaar, geweldig

Alleen eten is hier de laatste dagen een beetje drama. Vooral de oudste wil amper eten, zou het kunnen dat er weer tanden/ kiezen doorkomen? Ze hebben 4 tanden boven en 4 onder, en dat staat al een tijdje stil.
Hij heeft ook iedere keer dunne luiers. In zijn mond voelen mag niet en dan bijt hij ook keihard op mijn vinger met die scherpe tandjes, niet grappig...

Ik ga meelezen, had een tijdje terug ook al zo'n topic geopend maar toen kwamen er geen reacties. Ik vind het heel fijn hier te kunnen lezen hoe jullie het allemaal aanpakken!

Nee, geen idee hoe het precies kwam. Ze waren in elk geval heel gespannen, en dat is nu helemaal over gelukkig.
Ja, huilen kan ik ook echt niet tegen, was de hele dag bezig met troosten, terwijl 10 min laten huilen voor hun eigenlijk veel beter werkt, lijken ze gewoon nodig te hebben om de dag te verwerken zeg maar.

Ik gaf ze meestal tegelijk de fles. Hapjes krijgen ze ook tegelijk, eerst de 1 een hap, dan de ander. Zet ze naast elkaar in de wipper of kinderstoel.
Flessen leg ik ze gewoon mee op het voedingskussen of op de grond, dat doen ze helemaal zelf, ideaal.
Ze gaan wel tegelijk naar bed, als ze elkaar niet zien is het een drama. Als er 1 wakker is en die neem ik mee naar beneden is de ander binnen 5 min ook wakker, echt bizar. Ze kunnen gewoon niet zonder elkaar lijkt wel.

De jongste is een makkelijkere eter als zijn broer, is hem ook wel aan te zien, het is een soort holle bolle Gijs. Broer is meer kieskeurig.
Ga straks eens voelen of ik iets voel, ik zie niks, maar ze hebben er natuurlijk al 8, dus je ziet ook minder.

Ja, die playpen is de investering meer dan waard. Heb er een foam tegelvloer in liggen, erg kleurig (niks voor mij maar het gaat wennen) en met figuurtjes, en ze vinden het helemaal heerlijk om die uit elkaar te halen, zijn ze uren mee bezig

Op dit plaatje zijn het letters, maar ik heb dieren:

Hallo!

Ik wil ook heel graag meekletsen!! Het lukt me niet altijd om heel actief te zijn maar ik vind het wel heel prettig om jullie ervaringen te horen!
Mijn tweeling is 3,5, worden in augustus 4.

Ik heb het deels als zwaar beleefd. Ik vond de babytijd heel erg moeilijk. De momenten dat ik er 1 aan het voeden was, of aan het knuffelen was en de ander huilde heel hard. Ik heb het daar best heel moeilijk mee gehad. Voor mijn gevoel heb ik minder kunnen genieten van mijn baby's als mensen met 1 kindje. Inmiddels weet ik beter hoor, maar heb dat een plekje moeten geven.
Nu, ze groter zijn, vind ik het steeds leuker worden en steeds meer bijzonder.

Het hebben van een eigen taaltje is enorm schattig, en ook bijzonder. Toch loop ik nu al ruim een jaar bij de logopedist omdat ze er niet vanaf komen en het veel te leuk vinden om samen te praten. Dit resulteert zich wel in het minder goed ontwikkelen van de nederlandse taal en dit begint problemen op te leveren. Dus mijn tip is wel om het ook te begeleiden en te corrigeren!

Bovenal ben ik enorm trots op mijn kanjers en ben ik een trotse mama op straat. Krijg veel complimenten en vooral ook veel rare en bijzondere opmerkingen op straat. Als er 1 van de 2 valt en mensen zeggen dan; "Ach je hebt er gelukkig nog 1" of als mensen zeggen dat ze niet geloven dat er 2 kindjes uit dat lijfje van mij gekomen zijn. En nou ja, op de een of andere manier trekt een tweeling opmerkingen aan .

Hebben jullie 1 of 2 eiige tweelingen? Wij weten het niet. De situatie met de placenta's en de navelstrengen was zodanig dat beiden mogelijk is. Ze lijken enorm op elkaar en toch ook weer niet. We kunnen het laten uitzoeken maar daar zijn kosten aan verbonden, voor nu vind ik dat nog niet nodig.

Ik lees mee, ik heb dan geen tweeling maar het lijkt me zo leuk!

Mijn jongens zijn 1 eiig, al vind ik ze niet eens zo op elkaar lijken. Ik had 1 placenta met 2 navelstrengen.

Nee maar daar zijn het ook jou jongens voor Stoffie, dat zie je als moeder niet zo. Ik vind die van jou heel erg op mekaar lijken, bij de meiden van Studie zie je echt goed verschil, en de meiden van MamaRosa zijn weer overduidelijk eeneiig.

Wat een leuk idee ik ga meeschrijven maar niet nu want ik ben aan het werk!
Charlie ik had jou topic toen ook niet gezien. Sorry!

Ayla schreef:Nee maar daar zijn het ook jou jongens voor Stoffie, dat zie je als moeder niet zo. Ik vind die van jou heel erg op mekaar lijken, bij de meiden van Studie zie je echt goed verschil, en de meiden van MamaRosa zijn weer overduidelijk eeneiig.

Gek he, zelf zie ik dat niet. De meiden van MR vind ik wel enorm op elkaar lijken.
Bij mij zit er ook best verschil in gewicht, dat zal ook schelen. En ze hebben andere uitstraling als je ze aankijkt.

Happinaz schreef:of als mensen zeggen dat ze niet geloven dat er 2 kindjes uit dat lijfje van mij gekomen zijn.

Dat zeggen mensen ook regelmatig over mij, en ik heb er maar één Vind je het een compliment of een belediging?

Die opmerking van 'je hebt er toch nog een' vind ik maf. Rare mensen heb je...

Of de vraag: 'Is het een tweeling?'. Die snap ik ook nooit. Al is het volgens mij voor veel mensen een manier om een gesprek aan te knopen.

Vaak antwoord ik dan op die vraag:
- 'Nee hoor, heb ze kort op elkaar'.
* 'Hoeveel schelen ze dan?'
- '7 minuten'
* 'Dat is het toch een tweeling?'

Stofzuiger schreef:Of de vraag: 'Is het een tweeling?'. Die snap ik ook nooit. Al is het volgens mij voor veel mensen een manier om een gesprek aan te knopen.

Vaak antwoord ik dan op die vraag:
- 'Nee hoor, heb ze kort op elkaar'.
* 'Hoeveel schelen ze dan?'
- '7 minuten'
* 'Dat is het toch een tweeling?'

Hoera voor bijdehante opmerkingen op voor de hand liggende vragen

Stofzuiger schreef:Of de vraag: 'Is het een tweeling?'. Die snap ik ook nooit. Al is het volgens mij voor veel mensen een manier om een gesprek aan te knopen.

Vaak antwoord ik dan op die vraag:
- 'Nee hoor, heb ze kort op elkaar'.
* 'Hoeveel schelen ze dan?'
- '7 minuten'
* 'Dat is het toch een tweeling?'

Leuk! Mijn twins zijn alweer bijna twee, de tijd vliegt echt verschrikkelijk snel voorbij. Ik heb ook heel vaak de vraag gehad of het tweeling is, ondanks dat ze beiden in de reiswieg lagen. Ach ja, misschien zien ze het logische er niet van in. Ik ervaar het soms wel als zwaar al neemt dat de laatste tijd aardig af. Onze kinderen zijn erg druk en het slapen was vanaf het begin drama! En dan sta ik er om de week 6 avonden alleen voor. Die avonden waren echt verschrikkelijk, soms gingen ze pas slapen als mijn man thuis was rond 00.00 uur. De laatste 5 maand liggen ze er meestal wel voor 21u in gelukkig, maar dat kost aardig wat energie. Mijn zoontje slaapt sinds de laatste maand ook iets beter en tot een uur of 23u meestal. Voorheen was hij binnen 1,5 wakker. Vaak liggen we ' s nachts met zijn viertjes in bed. Heb net de matras van het zolder gehaald om naast ons bed te leggen. Eens kijken of dat werkt. En zodra ze jarig zijn ga ik proberen of ze met melatonine beter slapen. Nu we verhuisd zijn en een tuin hebben is het ook wel een stuk makkelijker geworden trouwens.

Ik heb ze voornamelijk tegelijk gevoed, zowel aan de borst als met de fles. Ook vaak de fles op een kussen en hun hoofd opzij zodat ze zelf konden drinken en ik mijn handen vrij had. Vond het wel druk de eerste maanden met kolven en voeden. Toen ik overging op flesvoeding was dat toch best een opluchting. Toch zou ik een volgende keer wel weer voor bv gaan.

Ik heb trouwens wel net als Happinez het gevoel minder te genieten als bij 1. Ik had zoveel meer leuke dingen met ze willen ondernemen maar met twee tegelijk doe ik dat toch niet snel. Wellicht als ik het achterzitje ook op de fiets heb ik wel alleen met ze naar de kinderboerderij of speeltuin ga. Vind het alleen zo eng omdat ze het type zijn dat allebei een andere kant op gaan en hier veel water is.

Geen tweelingmama hier, maar lees wel mee, vind het leuk om te lezen.

Maar wou toch effe reageren op de opmerkingen over tweelingen: ik snap dat nooit zo goed dat mensen dat vragen, als het zo duidelijk is. Dus voor de geniale opmerkingen van Stofzuiger en Studiebol-vriend!

Toen ik met C. ging fietsen was hij pas 1,5 maar toen mocht hij wel gewoon achterop.. Maar als je eerder wilt hietsen weet ik dat niet..