Wie is er 'stil' getrouwd?

Wij denken elkaar om in de toekomst te trouwen, zonder iemand erbij. Uiteraard wel onze zoon. We willen er een speciale dag van maken met ons eigen kleine gezinnetje. Door problemen in de schoonfamilie kunnen we niet zomaar een feest geven, en iedereen uitnodigen.

Wie is er meer stil getrouwd? En hebben jullie ook kaarten gestuurd met: 'wij zijn getrouwd'? Hoe waren de reacties uit de omgeving?

Ga je het je ouders dan ook niet vertellen?

Ik ken twee mensen die in stilte zijn getrouwd en in beide gevallen is het ze niet bepaald in dank afgenomen door hun naaste familie, met name door de ouders.

Susan schreef:Ga je het je ouders dan ook niet vertellen?

Ik ken twee mensen die in stilte zijn getrouwd en in beide gevallen is het ze niet bepaald in dank afgenomen door hun naaste familie, met name door de ouders.

Ik denk niet dat ik het mijn ouders dan ga vertellen. Want het gaat juist om mijn schoonouders waardoor we niet op een 'normale' manier gaan trouwen. Ik denk dat het dan het beste iets dat niemand het weet. Anders krijg je daar misschien weer scheve gezichten door. Misschien is de naaste familie misschien wel teleurgesteld inderaad. Al verwacht ik dat mijn familie deze keuze wel zal begrijpen, doordat ze de historie kennen.

Wij trouwen over een paar weken 'stil'. Wel met mijn ouders als getuigen en vriend zijn broer + vrouw als zijn getuigen. We hebben beide zelf getuigen gekozen. We houden het in die zin niet stil. Als het gesprek erop komt zeggen we 'oja, wij gaan dan en dan ff naar het gemeentehuis om dingen vast te leggen c.q. te trouwen'. Zo zien we het ook. Baby in de draagzak en de boel even regelen. Simpel, snel en zoals we het willen. Ooit, als we later groot zijn, geven we wel een mooi groot feest als we daar zin in hebben. Trouwen zoals het vaak gebeurt (elke kant een familie, diner, feest; hele dag in de belangstelling) is helemaal niets voor ons.

Vooral doen waar je jezelf goed bij voelt!

[quote="Nicci"]Wij trouwen over een paar weken 'stil'. Wel met mijn ouders als getuigen en vriend zijn broer + vrouw als zijn getuigen. We hebben beide zelf getuigen gekozen. We houden het in die zin niet stil. Als het gesprek erop komt zeggen we 'oja, wij gaan dan en dan ff naar het gemeentehuis om dingen vast te leggen c.q. te trouwen'. Zo zien we het ook. Baby in de draagzak en de boel even regelen. Simpel, snel en zoals we het willen. Ooit, als we later groot zijn, geven we wel een mooi groot feest als we daar zin in hebben. Trouwen zoals het vaak gebeurt (elke kant een familie, diner, feest; hele dag in de belangstelling) is helemaal niets voor ons.

Vooral doen waar je jezelf goed bij voelt![/quote]

Dat vind ik dus ook. Op maandagochtend snel naar het gemeentehuis hoeft van mij niet. Wij denken eraan op een waddeneiland te trouwen. En er dan ook een bijzondere dag van te maken. Alleen zonder mensen erbij.

Ik zeg ook niet dat je het niet moet doen, maar wees er wel op voorbereid dat als je het achteraf vertelt, de reacties misschien niet allemaal even positief zullen zijn.

En getuigen dan? Je moet toch per persoon minimaal 1 getuige hebben? Of pluk je dan iemand van de straat Dat kan natuurlijk ook.

Vrienden van ons zijn getrouwd en stuurden dat in een mailtje rond, daar hebben ze veel negatieve reacties op gehad. Maar dat wil niet zeggen dat dat bij jullie gebeurd, zou alleen de boel niet door eventuele reacties laten verpesten.

Wij zijn redelijk 'stil' getrouwd. Onze ouders en de rest van beide gezinnen wisten het wel maar verder bijna niemand.
Ik had bedacht om dan daarna idd iets rond te sturen van Hoera we zijn getrouwd!
Echter had mijn broertje ( heel lief) al onze vrienden benaderd om iets persoonlijks te schrijven en dat heeft hij gebundeld en aan ons gegeven toen we gingen trouwen. Super leuk natuurlijk maar daardoor hebben sommige mensen dus via mijn broertje te horen gekregen dat we gingen trouwen. Twee vriendinnen konden dit niet echt waarderen en waren verdrietig dat ze het zo moesten horen. Heb het natuurlijk wel uitgelegd en ze snapte het uiteindelijk wel, maar echt leuk vonden ze het niet.

Je moet idd gewoon doen wat jullie fijn vinden maar ben wel zoals Suzan al zegt voorbereid op minder leuke reacties.

Geen ervaring mee maar ik ken wel mensen die jaren geleden tijdens een lange Amerika reis in Las Vegas zijn getrouwd zonder dat hun ouders, zussen etc het wisten. Die waren ontzettend gekwetst en verdrietig dat ze zo iets belangrijks gemist hadden. En dan konden ze het nog zo vaak uitleggen en later nog een etentje geven voor de familie het blijft nog steeds een moeilijk punt. Ook al zeiden bv de ouders dat hun kinderen zo iets uiteraard zelf moesten beslissen je voelt dat ze er eigenlijk wel heel graag bij hadden wilden zijn en dat het hun pijn doet dat ze dit gemist hebben.

Susan schreef:Ik zeg ook niet dat je het niet moet doen, maar wees er wel op voorbereid dat als je het achteraf vertelt, de reacties misschien niet allemaal even positief zullen zijn.

Weet ik Suus. Vanwaar ook dit topic. En daarom vraag ik ook naar de reacties achteraf. Mensen zullen misschien flauw of teleurgestled reageren.

rapa nui schreef:Geen ervaring mee maar ik ken wel mensen die jaren geleden tijdens een lange Amerika reis in Las Vegas zijn getrouwd zonder dat hun ouders, zussen etc het wisten. Die waren ontzettend gekwetst en verdrietig dat ze zo iets belangrijks gemist hadden. En dan konden ze het nog zo vaak uitleggen en later nog een etentje geven voor de familie het blijft nog steeds een moeilijk punt. Ook al zeiden bv de ouders dat hun kinderen zo iets uiteraard zelf moesten beslissen je voelt dat ze er eigenlijk wel heel graag bij hadden wilden zijn en dat het hun pijn doet dat ze dit gemist hebben.

Ik snap het ook wel. Maar in ons geval kunnen iet alle ouders erbij zijn. En wij willen niet kiezen. Dus dan maar zonder ouders. (Dit klinkt makkelijker dan het is).

In mijn omgeving zijn 1x mensen "stil" getrouwd en dat is niet echt goed afgelopen. Dit kwam voor een deel ook wel omdat de bruid van tevoren met haar moeder naar jurken aan het kijken was en vervolgens zonder dat zij dit wist is gaan trouwen. Dat heeft voor flinke ruzies gezorgd, maar uiteindelijk is het wel goed gekomen, al weet ik dat die moeder er nog steeds verdriet van heeft.

Ik kan het me in jouw geval goed voorstellen dat je met z'n tweeën wilt trouwen, maar dat betekent toch niet dat je het aan niemand kan vertellen. Je geeft aan dat je ouders het waarschijnlijk wel begrijpen, waarom dan niet van tevoren vertellen?

bij ons in de vriendengroep heeft een stel aangekondigd stil te gaan trouwen. We weten dus dat er een datum gepland staan, maar niet wanneer, wij zullen het dus achteraf te horen krijgen. Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom ze dan wel aangekondigd hebben te gaan trouwen, maar verder moeten ze het helemaal zelf weten. Uit de vriendengroep zelf hebben ze over het algemeen geen positieve reacties ontvangen, iedereen vond het maar raar.

Rejoy, ik heb ook het gevoel dat je het in zo'n geval niet goed kan doen. Als je het wel vertelt krijg je veel commentaar en als je het pas na die tijd vertelt ook. Ik denk dat het nog niet zo geaccepteerd is dat mensen gewoon met z'n 2en (en getuigen natuurlijk) willen trouwen.

Esperanza: je hebt helemaal gelijk hoor, maar ik kreeg er een beetje het: wij gaan trouwen en jullie weten lekker niet wanneer - gevoel van.

Verder moeten ze het helemaal zelf weten, zij zijn degene die gaat trouwen, ik niet, dus wie ben ik om te bepalen hoe ze het moeten doen en wat wel en niet belangrijk is?

Ik vind dat je voor jezelf trouwt, niet voor iemand anders, ook niet voor je ouders. Dus als je besluit stil te trouwen, zonder je ouders, dan is dat je eigen keus. Ok, het kan zijn dat je ouders liever wel bij dit belangrijke moment in je leven hadden willen zijn, maar om daar nou kwaad om te worden. Als ouders gun je je kinderen ook wel iets, lijkt me.

Mijn vriend en in hebben geen trouwplannen, maar als we die ooit wel krijgen, lijkt het mij ook wel iets om stil te trouwen, wellicht ook zonder ouders. Achteraf kunnen we wel met onze ouders uit eten om het ze te vertellen. Ze zullen vast erg verrast zijn, maar kwaad, dat kan ik me niet voorstellen.

Rejoy. schreef:Esperanza: je hebt helemaal gelijk hoor, maar ik kreeg er een beetje het: wij gaan trouwen en jullie weten lekker niet wanneer - gevoel van.

Dat kan ik me voorstellen, dat zou ik ook raar vinden als ze het op zo'n manier zouden zeggen.