Moederinstinct

Ik lag vanochtend te slapen en normaal word ik pas echt wakker van zoon als hij vlak naast mijn bed staat. Ik hoor meestal wel ergens dat hij zijn bed uit komt, maar niet bewust.

Zo anders was dat vanochtend. Sliep weer heel vast en zoon trippelde weer uit zijn kamer. Maar het was net alsof iets heel hard riep dat ik NU moest kijken wat hij aan het doen was, zo'n onderbuikgevoel. Dus ik mijn bed uit. Stond mijn zoontje voor een raam dat open stond. Hij had de klink van het raam zelf open gemaakt. Hij hoefde maar iets voorover te staan en hij was eruit gekukeld, 2e verdieping. Brr, had mijn hart in mijn keel zitten. Hij komt nooit in dat kamertje.

Hebben jullie wel eens zoiets gehad?

Jeetje wat een verhaal zeg! Dat is even schrikken! Heb het qua moederinstinct nog nooit meegemaakt (duh... ) maar wel qua andere dingen... Heel apart wat voor vaag gevoel je dan in je kunt hebben en dan toch doet wat je moet doen en erachter te komen dat het maar goed was dat je dat dus deed. Kunnen jullie klinken niet op slot? Anders miss. even een haakje bovenin bevestigen?

Zo he dat is dan idd schrikken!
Gelukkig is het goed afgelopen en was je erop tijd bij.
(zou vandaag zo snel mogelijk van die haakjes met slot kopen en erop monteren)

Ik vind moederinstinct iets heel moois. Je kunt het je van te voren niet indenken, maar dan heb je een kleintje en dan is het er vanzelf.

Die haken hebben we normaal ook erop zitten inderdaad, maar mijn broertje had gelogeerd dit weekend en had de boel niet goed afgesloten.

Jolicious schreef:Die haken hebben we normaal ook erop zitten inderdaad, maar mijn broertje had gelogeerd dit weekend en had de boel niet goed afgesloten.

Ah knullig. Zou hem dit wel even vertellen dan vergeet hij het nooit meer lijkt me.

Jeetje... ongelukje zit in een klein hoekje zie je dus maar... Heb je hem gevraagd wat hij bij het raam deed? Vraag me dan altijd af wat er in het kind omgaat... Maar ze zien ook geen gevaar dus ja... Gelukkig is het goed afgelopen!

He jakkes wat schrikken he!! Gelukkig is het goed gegaan!
Bijzonder ja dat je dan ineens zo'n sterk gevoel hebt.

Ik heb het laatst met E. gehad toen ze in bed lag te slapen s'avonds. Zoals je weet is ze wel een moeilijke slaper, ze lag te huilen en nu dacht ik blijf maar even huilen, soms werkt dit het beste. Ze huilde behoorlijk, ze kan er dan ook wat van. Maar ergens zat het me toch niet lekker dus ik tóch naar boven. Lag mevrouw ondersteboven onder de dekens, dus met haar hoofd bij het voeteneind, de deken zat nog strak ingestopt. Ze was helemaal in paniek en behoorlijk kortademig. Hoe ze het voor elkaar gekregen heeft zonder dat de dekens los gingen weet ik niet, maar ik ben me rot geschrokken!! Voor hetzelfde geld had ik haar laten huilen...

Ohw das schrikken. Ik heb ook wel eens situaties gehad, maar ook genoeg waarin ik het niet had, en gelukkig toch altijd goed is afgelopen. *afkloppen*

Joris zet ook altijd graag het raam open, voor frisse luchtjes zoals hij dan zelf zegt! Hij heef een draai-kiep raam in zijn kamer. En 1x heeft hij die dus gewoon helemaal open gezet, en was zelf op de vensterbank geklommen om nog beter naar buiten te kijken. Gelukkig zit er een vaste hor voor zijn raam en heeft hij toen ook niet ook niet al te veel gewicht erop geleund (anders valt ie er denk ik alsnog doorheen). Sindsdien hebben we zo'n sleuteltje/schroefje eruit gehaald waardoor het niet meer helemaal open kan op zijn kamer. (ik wist voorheen niet eens dat dat kon.)

moepie schreef:He jakkes wat schrikken he!! Gelukkig is het goed gegaan!
Bijzonder ja dat je dan ineens zo'n sterk gevoel hebt.

Ik heb het laatst met E. gehad toen ze in bed lag te slapen s'avonds. Zoals je weet is ze wel een moeilijke slaper, ze lag te huilen en nu dacht ik blijf maar even huilen, soms werkt dit het beste. Ze huilde behoorlijk, ze kan er dan ook wat van. Maar ergens zat het me toch niet lekker dus ik tóch naar boven. Lag mevrouw ondersteboven onder de dekens, dus met haar hoofd bij het voeteneind, de deken zat nog strak ingestopt. Ze was helemaal in paniek en behoorlijk kortademig. Hoe ze het voor elkaar gekregen heeft zonder dat de dekens los gingen weet ik niet, maar ik ben me rot geschrokken!! Voor hetzelfde geld had ik haar laten huilen...

Dit heb ik inderdaad ook gehad met Milou toen ze een maand of 5 was geloof ik. Net een paar weekjes nadat mijn moeder en schoonmoeder ervan overtuigd waren dat kindjes alleen naar boven schuiven in hun bedje, en niet meer terug. Nee, nee!

Wow, zo begint je ochtend ook lekker Wat een boef ook, nu is hij echt op de leeftijd dat ze boevenstreken uithalen, jemig!

Wow, dat lijkt me ook schrikken zeg!
Gelukkig is alles goed gegaan.

Ik heb nog niet echt zoiets meegemaakt dat ik ergens net op tijd mee was, gelukkig.
Maar ze haalt dan ook weinig uit :p

Schrikken Jolicious! Met dit soort dingen heb ik het niet meegemaakt wel met de afwijking/beperking van de jongste. Dat 'wist' ik al in de kraamweek. Bijna twee jaar later is dat ook bevestigd.

Wat schrikken meis!

Gelukkig voelde je dat je moest gaan kijken.