Grrrrrrrrrrrrr buurkinderen....

die maken serieus zoveel herrie iedere avond. En ons mannetje wordt er regelmatig wakker van...Trap op stormen alsof het lijkt dat het hier is:evil: etc etc.

We hebben heel goed contact met de buren en hebben het met een grapje al eens op boord gegooid maar de laatste weken is het weer net alsof die kinderen hier aan het spelen zijn ipv thuis.



grrr

Ik zou het eens goed aangeven dat je zoontje er regelmatig wakker van wordt en dat je het prettig zou vinden als ze het iets rustiger aan doen. Dat moet die moeder toch ook wel begrijpen?

Ohh zo vervelend!!
Hier horen we ook vaak lawaai van de buren. Nu weet ik ook wel dat het behoorlijk gehorig is hier maar er wordt regelmatig geschreeuwd door de buurvrouw en haar kindje. Grote gillen en bonken van het rennen en lopen over de trap.
We hebben verder geen contact met haar en ik ben zo'n muts die er niets van durft te zeggen

Wie weet nog eens via een grapje het balletje opgooien?

hier exact zo en ze hebben 4 kinderen dus vaak is het net of ze hier in huis zijn.

Wat vervelend Printje.
Ik zou ook proberen om het nog een keer bespreekbaar te maken en dan iets duidelijker zijn.
Dit is ook niks voor R. (zeker omdat hij de laatste tijd wat slechter slaapt)

Oh wat vervelend! Moeilijk om zoiets aan te geven maar misschien als je ze toevallig eens spreekt het balletje opgooien.

Maar als je weet dat de huizen zo gehorig zijn dan denk je toch ook zelf van Hmm misschien moeten de kinderen iets zachter de trap af? Bij ons thuis werd dat altijd geroepen "zachtjes! denk om de buren"

Mijn zwager heeft het met de honden van de buren, die hebben een eigen kamer precies naast zijn slaapkamer en die honden blaffen om alles!

Hier hoor ik de buren ook heel regelmatig. Gillende kinderen, gestamp op de trap, deuren die dicht gegooid worden.
Ik maak er geen probleem van, ik denk dat zij ook niet blij zijn als mijn kinderen een rotnacht hebben of als mijn man muziek luisteren.
Nu scheelt het wel dat mijn kinderen er doorheen slapen.

Wij hebben ouderen als buren, dus daar hebben we geen enkele last van. Ons horen ze wel ('s nachts als T. huilt), maar ze hebben ons altijd op het hart gedrukt dat we hem rustig kunnen laten huilen 's nachts. Want dat hoort nou eenmaal bij het opvoeden. Als ik me verontschuldigd... dan wordt er altijd gezegd (ach dat hoort er nou eenmaal bij, wij hebben onze kinderen ook groot moeten brengen dus we weten wat jullie meemaken). Dat is dus er fijn.

Waar ik me meer aan irriteer zijn een paar buurtkinderen die een paar huizen veder wonen. Die ouders zie je nooit en die kinderen zijn altijd maar een beetje aan het schooieren. Het broertje zit altijd het zusje te treiteren. Dat zusje liep al alleen rond toen ze 2,5/3 jaar was. Ze kan nooit van T afblijven, wil hem altijd optillen. Ook al vraag ik haar herhaaldelijk om T. met rust te laten, het helpt niet. Dit was afgelopen jaar, ik ben benieuwd hoe het komend jaar gaat nu T. kan lopen.