Dat keiharde gekrijs!

Mijn dochter van bijna een jaar is over het algemeen een heel lief meisje.
Onwijs pittig maar wel heel erg vrolijk.

Alleen zo af en toe... dan mag ze iets niet, of wanneer ik haar naar bed breng is het krijsen, keihard krijsen.
Wanneer je dan bij haar komt is het redelijk rustig, en gaat ze meestal ook wel weer liggen. Maar dan loop je weg en gaat ze weer opnieuw.

Huilen vind ik helemaal niet erg, maar dat enorm harde krijsen, serieus, alsof ze klem tussen de deur zit ofzo..
Wat is dit? Karakter, onmacht?
Hoe ga je er mee om? Ik merk dat ik me er enorm aan irriteer en me in moet houden om niet boos op haar te worden..

Verlatingsangst?? Omdat je het ook over huilen bij naar bed gaan hebt?? Of bang in het donker?

Overdag, als ze iets niet mag, denk ik dat het een stukje karakter is hoor...

Hier ook een meid die er wat van kan. Ze gilt ook anders als haar broers, dit gaat af en toe door merg en been.

verlatingsangst, is het soms wel denk ik. Op het moment heeft ze daar wel wat last van.
Dan kan ik niet eens naar de wc zonder dat ze moord en brand schreeuwt..

Het is sowieso wel een pittig meisje hoor! Ook veel bijten en aan haren trekken, wat ze helemaal geweldig vind :S

Maar het gaat inderdaad zo gigantisch hard. Terwijl je negen van de tien keer gewoon weet dat er echt niets aan de hand is.

Maar wat doe je er aan? Woezel? Negeren? Of juist wel troosten? Troosten helpt niet hier, want zodra je haar terug in bed legt, of laat liggen en troost en dan weg loopt, is het weer mis.

hier ook 2 kinderen die beide zo gigantisch hard kunnen krijsen. Laatst in de supermarkt, ik pakte vlaai maar N.adeem wilde slagroomtaart en dat ging dus niet. WOEST was hij, ik ging als een sirene door die supermarkt en had heel wat bekijks. Bij de kassa was de kassiere ook perplex over het volume. Mijn schoonzusje was aan het werken en pingde me dat ze precies kon horen waar we liepen

J.ennah is een meisje en gilt dus onwijs hoog, doet echt pijn aan je oren. Daarbij werpt ze zich regelmatig op de grond als er iets niet gaat zoals ze wilt, een echte meid dus. Als ze met haar broer aan het kibbelen is over speelgoed en daarom gaat gillen, dan laat ik ze. Maar als ik haar naar bed breng en ze begint te gillen/ huilen dan troost ik haar. Als dat niet helpt dan ga ik even met haar op bed liggen, of ze gaat een kwartiertje mee naar beneden. Meestal kan ik haar daarna in slaap voeden en gaat ze zonder huilen naar bed.

Hier is het echt een stukje karakter. Als ik ze vergelijk met andere leeftijdsgenootjes, dan hebben ze een sterke eigen wil en laten ze niet het kaas van hun brood eten.

Laurens heeft ook wel zo'n periode gehad dat het echt megahard ging, met name als hij het ergens niet mee eens was. Ik had in die tijd een heel schoon huis, want als ik hem op bed had gelegd ging hij eerst 10 minuten keihard krijsen uit woede. En dan ging ik beneden stofzuigen, dan hoorde ik dat gekrijs niet zo hard. Vaak was het na 10 minuten wel stil.

Pff, gelukkig ben ik niet de enige met zo'n gillende meid haha.
Ze is eigenlijk overal wel heel erg in. Heel erg vrolijk, heel veel spelen, heel erg ontdekken.
Maar ook de negatieve kant op dus. Wanneer ze haar zin niet krijgt, ze is gigantisch ongeduldig!
Met eten idem dito...

Maija, dat belooft nog wat haha. Ik denk dat mijn dochter ook zo wordt hoor. Gillend op de grond liggend in de winkel omdat ze geen chips mag. hihi

@Darius, gefeliciteerd met je zwangerschap!