afblijven!

Hoe, en vanaf welke leeftijd hebben jullie je kindje geleerd dat ze ergens vanaf moeten blijven? We hebben tot nu toe vrijwel alles aan de kant gezet waar T. niet aanmag omdat hij het gewoon weg niet snapte dat hij er vanaf moest blijven.
Hij is nu bijna 14 maanden en begrijpt steeds meer. Zou hij het al kunnen snappen, en hoe hebben jullie dit aangepakt?

Vanaf het begin, heb nooit iets weggezet. Heb steeds alles afgepakt en iets anders gegeven waar hij wel aan mocht komen.

Alles lekker laten staan en blijven herhalen, afblijven, afblijven, afblijven.

Bij de meeste dingen gaat het nu aardig goed, maar soms wint de nieuwsgierigheid van J. het toch

kruimelje schreef:Vanaf het begin, heb nooit iets weggezet. Heb steeds alles afgepakt en iets anders gegeven waar hij wel aan mocht komen.

+1

kruimelje schreef:Vanaf het begin, heb nooit iets weggezet. Heb steeds alles afgepakt en iets anders gegeven waar hij wel aan mocht komen.

+1 en er bij gezegd dat hij er niet aan mocht komen.
Sommige dingen duurde een eeuwigheid voor hij er niet meer aanzat en andere dingen was het na 2/3 x klaar

Snoepy87 schreef:

kruimelje schreef:Vanaf het begin, heb nooit iets weggezet. Heb steeds alles afgepakt en iets anders gegeven waar hij wel aan mocht komen.

+1 en er bij gezegd dat hij er niet aan mocht komen.
Sommige dingen duurde een eeuwigheid voor hij er niet meer aanzat en andere dingen was het na 2/3 x klaar

Inderdaad, heb wel uiteindelijk na 100x iets weggezet, was een schaal met van die hele kleine decoratie steentjes, die gooide hij steeds op de grond en ik wilde het niet wegzatten maar uiteindelijk toch gedaan.
Maar verder gewoon steeds blijven herhalen.

Dingen die niet kapot kunnen waar hij niet aanmag laat ik ook gewoon staan, maar hier staat een glazen vaas op de grond met neporchideeen. Hij vindt het maar wat leuk om daar aan te gaan, terwijl hij goed weer dat het niet mag. Als ik hem zeg er niet aan te komen en hem er weg haal maakt hij er een spelletje van door steeds maar weer terug er naartoe te gaan. Met het gevolg dat ik hem maar weer op t dressoir zet...

gewoon laten staan en dus 100x zeggen er af te blijven en hem er weg halen dus? En zouden jullie het dan elke keer rustig uitleggen waarom hij er niet aan mag, of juist een beetje bozig en kortaf?

kruimelje schreef:Vanaf het begin, heb nooit iets weggezet. Heb steeds alles afgepakt en iets anders gegeven waar hij wel aan mocht komen.

+1 Blijven herhalen en uitleggen waarom iets niet mag.

Flip Fluitketel schreef:

kruimelje schreef:Vanaf het begin, heb nooit iets weggezet. Heb steeds alles afgepakt en iets anders gegeven waar hij wel aan mocht komen.

+1 Blijven herhalen en uitleggen waarom iets niet mag.

+1

dingen waar je niet aan mag komen hebben natuurlijk een enórme aantrekkingskracht op zo'n klein kindje. Ik denk dat je het steeds weer opnieuw aan iets willen zitten ook geen spelletje is, maar nieuwsgierigheid waartegen ze geen weerstand kunnen bieden.

Onze dochter mag overal aankomen, wij hebben bijvoorbeeld ook zo'n grote glazen vaas met takken hier staan en een kerstboom vol met glitterballen. Als ze iets wil bekijken ga ik er meestal bij zitten en doe ik voor hoe ze voorzichtig kan zijn met spullen. Zo aait ze regelmatig de vogeltjes in de kerstboom. Kinderen leren vooral door ze het goede voorbeeld te geven en niet door ze dingen te verbieden. Door samen te kijken, te laten zien hoe het moet kun je volgens mij veel meer bereiken. Tot nu toe gebeurt er hier vrij weinig. Ze is één keer achterover in de boom gevallen, maar dat zou ook gebeurd zijn als ze er niet aan mocht komen, ze liep erlangs en verloor haar evenwicht. Spullen die van mij absoluut niet kapot mogen (zoals studieboeken) heb ik buiten haar bereik gezet.

Rejoy. schreef:dingen waar je niet aan mag komen hebben natuurlijk een enórme aantrekkingskracht op zo'n klein kindje. Ik denk dat je het steeds weer opnieuw aan iets willen zitten ook geen spelletje is, maar nieuwsgierigheid waartegen ze geen weerstand kunnen bieden.

Onze dochter mag overal aankomen, wij hebben bijvoorbeeld ook zo'n grote glazen vaas met takken hier staan en een kerstboom vol met glitterballen. Als ze iets wil bekijken ga ik er meestal bij zitten en doe ik voor hoe ze voorzichtig kan zijn met spullen. Zo aait ze regelmatig de vogeltjes in de kerstboom. Kinderen leren vooral door ze het goede voorbeeld te geven en niet door ze dingen te verbieden. Door samen te kijken, te laten zien hoe het moet kun je volgens mij veel meer bereiken. Tot nu toe gebeurt er hier vrij weinig. Ze is één keer achterover in de boom gevallen, maar dat zou ook gebeurd zijn als ze er niet aan mocht komen, ze liep erlangs en verloor haar evenwicht. Spullen die van mij absoluut niet kapot mogen (zoals studieboeken) heb ik buiten haar bereik gezet.

Mijn zoontje loopt steeds vrolijk krijsend/ lachend naar de vaas met nepbloemen toe. Hij maakt er een spelletje van in de zin dat hij mijn reactie uitlokt. En of ik nu 'boos' (met een zwaardere stem) doe, hem negeer en ergens anders neerzet...hij vindt t allemaal maar grappig.

J. blijft nogsteeds niet overal af. Meestal is het gewoon echt dat hij heel graag iets wil (vooral dvd kijken). Als ik ergens anders mee bezig ben doet hij het ook wel is om een reactie uit te lokken zodat ik aandacht geef.

Wij hebben nu een andere, dichte, tv kast gekocht . Van andere dingen blijft hij inmiddels wel aardig af, alleen drinken zetten we meestal niet op tafel omdat hij het dan op wil drinken maar nog niet uit een glas kan drinken en dan gaat alles dus steeds op de grond. Maar ook daar blijft hij steeds beter af gelukkig.

Tot nu toe is het voldoende om dl uit de situatie te halen en iets anders aan te bieden. En ik ben haar aan het leren dat ze tegen dingen waar ze nu tegen wil meppen, voortaan mag aaien. Ik geloof dat het voor een kind reuze interessant is om ergens aan te zitten wat niet mag. Dus van mij mag ze in huis overal aanzitten door te aaien.

Thuis snapt hij dondersgoed dat sommige dingen geen speelgoed zijn. Bij anderen thuis is lastig merk ik. Thuis mag hij bijv niet in de keuken komen wanneer afzuiger aan staat. En dan gaat hij ons testen...voetje in keuken, per ongeluk duplo in keuken etc.

Ik heb hier nooit niks weggezet.
Veel uitgelegd dat het niet mag en waar ze wel mee mag spelen.
Ik moet zeggen dat ze dat allemaal heel snel snapte.

N. snapt heel goed dat ze ergens niet aan mag zitten. Ze mag over het algemeen aan veel dingen zitten, maar ze mag niet aan de kachel zitten en ze mag de deurtjes van het dressoir niet openmaken (staan wijnglazen e.d. in). Ze blijft het toch doen, wat we ook zeggen of doen. Haar iets anders aanbieden en uit de situatie halen helpt niet. Zodra dat weer 'saai' wordt gaat ze toch weer naar hetgeen wat haar zo aantrekt. Ik blijf bezig, heel de dag. Erg vermoeiend af en toe.

N. weet dondersgoed dat het niet mag. Ze staat ernaast, kijkt met een ondeugende blik naar mij, schudt nee met haar hoofdje, zegt duidelijk: 'nee nee' maar toch zit ze eraan of doet ze die deurtjes open. Als ik er iets van zeg of maar naar haar toe loop dan kijkt ze me heel boos aan en gaat toch door. Ik heb hier de juiste oplossing nog niet voor gevonden helaas..