What about your parents?

Ik weet eigenlijk niet eens wat mijn ouders hiervan hadden gevonden, ze hebben het nooit gezegd..
Ik denk dat het niet veel had uitgemaakt, maar als er eens keus was, dan liever een Nederlander denk ik.

Mijn ouders zouden er niet blij mee zijn. Maar ik denk meer dat dat om het verschil in religie gaat en niet perse om de afkomst.

Mijn ouders zou het niet heel veel uitmaken denk ik. Maar als het bijvoorbeeld echt een strenge moslim zou zijn, denk ik dat mijn ouders dat liever niet zouden willen.

Mijn ouders zouden er echt niet blij mee zijn en ook misschien ervan schrikken, maar ze zouden het wel accepteren naarmate de relatie zou vorderen.

Ik denk niet dat mijn ouders dat erg zouden vinden.
Als de man in kwestie maar goed voor me is.

Met mijn vader heb ik het daar nooit over gehad maar mijn moeder heeft altijd gezegd dat het haar niet uitmaakt waar ik mee thuiskom als ik maar gelukkig ben. Of het nou een man of een vrouw is, een Nederlander of een allochtoon.

Helaas kom ik helemaal nergens mee thuis

Interessant onderwerp...mijn moeder heeft zelf een marrokaanse vriend gehad dus heeft er totaal geen problemen mee.
Ik denk dat m'n vader 'm er meteen uit zal trappen, hij had wel buitenlandse collega's maar daar blijft het ook wel bij.

Het kan ook andersom, mijn ouders hebben mijn surinaams-hindoestaanse (in Nederland geboren) vriend volledig geaccepteerd vanaf het begin al.
Maar mijn schoonouders dus niet, nu hebben we een kindje en we gaan trouwen maar mij opnemen zoals ze met een hindoestaans meisje zouden doen, nee dus.

Mijn vader zei vaak wel dat hij een islamiet niet zou zien zitten, niet omdat ze onaardig zijn maar het geloof kan in de weg staan.

Ik denk dat het volledig zou afhangen van de jongen in kwestie. Is hij netjes opgevoed, maakt hij iets van zijn leven, is hij goed voor me, en respecteert hij me dan denk ik niet dat ze het heel erg zouden vinden. Maar dat geldt voor alle mannen...

Maar als ik met een lapschwans thuis zou komen, die daarnaast ook nog echt niks van zijn leven zou maken dan zouden ze het niet heel prettig vinden.

Ze zouden wel hun mond houden.. Maar ik denk wel dat ze een islamitsche jongen minder bij mij, en mijn levensstijl, zouden vinden passen. Maar hetzelfde geldt voor een streng praktiserende christene, de zogeheten 'zwarte kousen kerk'.

Caro schreef:Ik denk dat het volledig zou afhangen van de jongen in kwestie. Is hij netjes opgevoed, maakt hij iets van zijn leven, is hij goed voor me, en respecteert hij me dan denk ik niet dat ze het heel erg zouden vinden. Maar dat geldt voor alle mannen...

Maar als ik met een lapschwans thuis zou komen, die daarnaast ook nog echt niks van zijn leven zou maken dan zouden ze het niet heel prettig vinden.

Ze zouden wel hun mond houden.. Maar ik denk wel dat ze een islamitsche jongen minder bij mij, en mijn levensstijl, zouden vinden passen. Maar hetzelfde geldt voor een streng praktiserende christene, de zogeheten 'zwarte kousen kerk'.

Maar dat zouden ze ook van een Nederlander vinden

Ik denk dat het aan de jongen ligt. Mijn broer heeft een tijdje een Australische partner gehad, hiermee hadden ze geen probleem.
Ik denk dat ze vooral kijken naar de cultuurverschillen met bijvoorbeeld de Islam.

Mijn vader zou een buitenlandse vriend er niet inlaten (ouders zijn gescheiden, geen contact met vader), maar eerlijk gezegd denk ik dat dat meer te maken heeft met zijn kromme denkwijze.

Ik zou willen dat ik kan zeggen dat mijn ouders er geen problemen mee hebben, maar helaas. Ze hebben er duidelijk problemen mee, al zullen ze dat nooit rechtstreeks tegen me zeggen. Ik zou willen dat ze dat wel doen, dan kunnen we het er over hebben, maar dat gaat niet.
Mijn moeder heeft gezegd dat ze er wel aan moet wennen, maar dat was het.

Het is duidelijk te merken dat ze het moeilijk vinden. Naast een kleurverschil is er bij ons ook een taalverschil, dus daar hebben m'n ouders ook moeite mee. Het is een totaalplaatje denk ik.

Het is niet leuk, maar ze hebben het maar te accepteren. Uiteindelijk zal dat wel lukken. Al zal hij nooit zo geaccepteerd worden als de vriend van mijn zus.

Hier in het dorp wordt het denk ik nooit geaccepteerd. Maar daar heb ik maling aan.

Mijn ouders zijn niet zo moeilijk. Als wij (mijn zusje en ik) maar gelukkig zijn. Ik ben zelf getrouwd met een vent die zo Nederlands is als het maar kan en heb nooit buitenlandse, allochtone of 'gekleurde' vriendjes gehad maar mijn zusje heeft een Antilliaans vriendje gehad en later nog een Surinaams Hindoestaanse moslim. Mijn ouders vonden het prima, ze kwamen ook gewoon bij ons over de vloer en waren net zo welkom als haar andere 'rits' vriendjes. Natuurlijk vonden mijn ouders de ene wel leuker dan de andere, maar dat heeft in ieder geval nooit wat te maken gehad met afkomst of huidskleur.