Altijd weer die leugens...

Afgelopen zaterdag hadden we verjaardagsfeest gehouden van onze dochter ze was vrijdag 1 jaar geworden.

Mijn schoonfamilie en schoonzusje zouden ook komen, op een gegeven moment kreeg mijn man een smsje, mijn schoonzusje kon niet komen want ze had flinke keelontsteking en koorts en griep zei ze, of ze dan een andere keer kon komen, nou prima dachten we ziek = ziek...

Even later kwam schoonmoeders en mijn man zei dus al van goh is S ( zijn zusje ) alweer ziek???? Jaa zei schoonmoeders, ze is weer aardig ziek, griep en keelontsteking.....

MAar gister zagen we doodleuk op hyves dat ze zaterdagavond naar de discotheek is gegaan... en ze was dus helemaal niet ziek.

En zo gaat dat nu al een tijdje, met mijn verjaardag zou mijn schoonmoeder aan de deur gestaan hebben maar wij waren niet thuis volgens haar... ( heel apart want we zijn de hele avond thuis geweest en hadden de rolluiken open dus als ze inderdaad was geweest hadden we dat gezien moeten hebben ) en toen hoorde we dus dat ze bij vrienden van haar was geweest dus dat waren ook weer leugens...

NEt zoals met mijn man z'n verjaardag, kon ze zogenaamd niet komen want ze moest die avond werken....maar ook dat waren leugens want ze had helemaal geen werk, haar vriend kwam....( ze zijn dan ook nog zo dom om te vergeten wat ze liegen, dus bijv zegt ze die en die dag moet ik werken, en 2 weken later kan ze doodleuk vertellen dat ze bijv die dagen dat ze zogenaamd moest werken is gaan winkelen ofzo )

Maar goed dit was even een hoe het dus de laatste tijd keer op keer gaat en eigenlijk zijn we er gewoon klaar mee, we hebben nu al zovaak geprobeerd met hun te praten, over meerdere dingen waar we ( en vooral mijn man ) mee zitten , maar ze maakt overal haar eigen verhaal van, draait dingen om en op het einde schuift ze ons de schuld in de schoenen....

Wat moet je hier in godsnaam mee????/

Het contact beperken. Op het moment dat het je meer ergernis kost dan dat het je plezier oplevert lijkt me dat de meest logische oplossing, ook al is het niet leuk.

freakielief schreef:Het contact beperken. Op het moment dat het je meer ergernis kost dan dat het je plezier oplevert lijkt me dat de meest logische oplossing, ook al is het niet leuk.

Eens.

Los van het contact beperken: absoluut aangeven dat je niet gediend bent van leugens! Dat achterbakse gedoe is gewoon kinderachtig. Als jij een kater hebt door het stappen, zeg je dit gewoon eerlijk. En als je een keertje niet kan of geen zin hebt, dan zeg je dit ook eerlijk! Het moet leuk zijn om bij je familie op bezoek te gaan, geen verplichting. Liegen is écht not done..

Je klinkt ontzettend pissig, en ik denk dat je schoonfamilie die ergernis ook aanvoelt. Kan me best voorstellen dat er dan mensen zijn die smoesjes gaan bedenken om niet langs te hoeven komen.

Als je die mensen niet aardig vindt, waarom maak je je er dan zo druk om dat ze niet met z'n allen langskomen?

Het is inderdaad vreemd dat je schoonzusje ziek zou zijn en wel naar de discotheek gaat, maar het feit dat jij je hier zo over opwindt geeft mij het gevoel dat ze er ook niet mee weg was gekomen als ze had afgebeld met als reden: 'ik heb geen zin'.

Misschien is het voor alle partijen beter als je probeert wat minder verwachtingen te koesteren ten opzichte van je schoonfamilie?

Ik heb ook al vaker wat dingen gelezen over je schoonfamilie, en ik merk net als Filoria dat het niet echt klikt tussen jullie.

Maar dan nog... dat liegen vind ik gewoon niet kunnen. Ookal is er ergernis (misschien van beide kanten??) dan moeten ze niet gaan liegen om niet te gaan komen. Maar het face to face uitspreken. Persoonlijk zou ik eens op een rustig moment deze dingen met ze bespreken, zonder te veel verwijten/ ergernis enz. Verbeterd de situatie niet, dan is het zuur maar zou ik het contact beperken zodat het minder vaak op een teleurstelling uitloopt.

Filoria schreef:Je klinkt ontzettend pissig, en ik denk dat je schoonfamilie die ergernis ook aanvoelt. Kan me best voorstellen dat er dan mensen zijn die smoesjes gaan bedenken om niet langs te hoeven komen.
Als je die mensen niet aardig vindt, waarom maak je je er dan zo druk om dat ze niet met z'n allen langskomen?

Het is inderdaad vreemd dat je schoonzusje ziek zou zijn en wel naar de discotheek gaat, maar het feit dat jij je hier zo over opwindt geeft mij het gevoel dat ze er ook niet mee weg was gekomen als ze had afgebeld met als reden: 'ik heb geen zin'.

Misschien is het voor alle partijen beter als je probeert wat minder verwachtingen te koesteren ten opzichte van je schoonfamilie?

Volgens mij is ze juist pissig omdat er gelogen wordt, en was ze dat niet daarvoor al.

Lastige situatie, ik denk dat ik er ook een opmerking over zou maken en het contact inderdaad beperken.

Yvaine schreef:

Filoria schreef:Je klinkt ontzettend pissig, en ik denk dat je schoonfamilie die ergernis ook aanvoelt. Kan me best voorstellen dat er dan mensen zijn die smoesjes gaan bedenken om niet langs te hoeven komen.
Als je die mensen niet aardig vindt, waarom maak je je er dan zo druk om dat ze niet met z'n allen langskomen?

Het is inderdaad vreemd dat je schoonzusje ziek zou zijn en wel naar de discotheek gaat, maar het feit dat jij je hier zo over opwindt geeft mij het gevoel dat ze er ook niet mee weg was gekomen als ze had afgebeld met als reden: 'ik heb geen zin'.

Misschien is het voor alle partijen beter als je probeert wat minder verwachtingen te koesteren ten opzichte van je schoonfamilie?

Volgens mij is ze juist pissig omdat er gelogen wordt, en was ze dat niet daarvoor al.

Lastige situatie, ik denk dat ik er ook een opmerking over zou maken en het contact inderdaad beperken.

Inderdaad. Beetje de omgekeerde wereld, die opmerking.

Daarbij, het feit dat er ook kwaad was gereageerd als schoonzus niet was langsgekomen met de mededeling dat ze gewoon geen zin had rechtvaardigt het nog niet om er dan maar over te liegen, het is gewoon allebei niet erg netjes. Voor sommige dingen maak je maar gewoon zin.

Als ik dit weer lees, plus het gesodemieter dat je schoonmoeder je zoon altjd voortrekt op je dochter zou voor mij een reden zijn om een laatste gesprek aan te knopen en anders de knoop doorhakken en het bezoek zeeeeeeeeer beperken en misschien zelfs tijdelijk helemaal niet.

En ik zou hier ook echt op aandringen bij je man.

Susan schreef: Voor sommige dingen maak je maar gewoon zin.

Waarom zou ze? Dan zitten beide families met lange tanden.

Melis_je schreef:

Susan schreef: Voor sommige dingen maak je maar gewoon zin.

Waarom zou ze? Dan zitten beide families met lange tanden.

Soms zijn er gewoon sociale verplichtingen waar je nou eenmaal even je gezicht laat zien. De verjaardag van het kindje van je broer is zo'n gelegenheid. Ik snap best dat sommige mensen kinderverjaardagen niet het meest boeiende vinden, zeker als je zelf nog erg jong bent en niet zoveel met kinderen hebt, maar in mijn ogen is het een kwestie van fatsoen dat je je daar overheen zet en dat je daar ook niet met een lang gezicht gaat zitten. Ik neem aan dat jij ook niet alleen doet waar je zelf zin in hebt.

Volgens mij vinden ze elkaar al een tijdje niet aardig meer en het kind is pas één geworden, dus dat merkt er nog niets van.

Susan schreef:
Soms zijn er gewoon sociale verplichtingen waar je nou eenmaal even je gezicht laat zien. De verjaardag van het kindje van je broer is zo'n gelegenheid. Ik snap best dat sommige mensen kinderverjaardagen niet het meest boeiende vinden, zeker als je zelf nog erg jong bent en niet zoveel met kinderen hebt, maar in mijn ogen is het een kwestie van fatsoen dat je je daar overheen zet en dat je daar ook niet met een lang gezicht gaat zitten. Ik neem aan dat jij ook niet alleen doet waar je zelf zin in hebt.

Helemaal mee eens!

Melis_je schreef:

Susan schreef: Voor sommige dingen maak je maar gewoon zin.

Waarom zou ze? Dan zitten beide families met lange tanden.

Eens met Melis, ik vind niet dat je voor sommige dingen maar gewoon zin moet maken. Als je niet wil, dan niet. Een uitnodiging is geen verplichting.

Verder wel mee eens dat het liegen van de schoonfamilie echt niet door de beugel kan.

Susan schreef:

Melis_je schreef:

Susan schreef: Voor sommige dingen maak je maar gewoon zin.

Waarom zou ze? Dan zitten beide families met lange tanden.

Soms zijn er gewoon sociale verplichtingen waar je nou eenmaal even je gezicht laat zien. De verjaardag van het kindje van je broer is zo'n gelegenheid. Ik snap best dat sommige mensen kinderverjaardagen niet het meest boeiende vinden, zeker als je zelf nog erg jong bent en niet zoveel met kinderen hebt, maar in mijn ogen is het een kwestie van fatsoen dat je je daar overheen zet en dat je daar ook niet met een lang gezicht gaat zitten. Ik neem aan dat jij ook niet alleen doet waar je zelf zin in hebt.

Inderdaad. Ik heb heel weinig met kinderen, ondanks dat de kindjes van m`n broers schatjes zijn, maar ik ga er wel heen op verjaardag, dat is gewoon een kwestie van fatsoen. En op hun eigen verjaardagen natuurlijk ook. Het is toch m`n broer/schoonzus.

Leugens om ergens onderuit te komen keur ik af, maar je verplicht voelen bij familie je gezicht te laten zien keur ik net zo goed af. Als je geen hechte band met je familie hebt of voelt, wordt niemand er beter van om deze toch geforceerd af te dwingen; dat is m.i. op voorhand al gedoemd te mislukken. Ik kan me wel voorstellen dat als je zelf een familiemens bent, dat je het eerder ziet als fatsoen opbrengen dan wanneer je geen familiemens bent. Feit blijft echter dat een uitnodiging geen synoniem mag zijn voor verplichting.

Guattari schreef:Leugens om ergens onderuit te komen keur ik af, maar je verplicht voelen bij familie je gezicht te laten zien keur ik net zo goed af. Als je geen hechte band met je familie hebt of voelt, wordt niemand er beter van om deze toch geforceerd af te dwingen; dat is m.i. op voorhand al gedoemd te mislukken. Ik kan me wel voorstellen dat als je zelf een familiemens bent, dat je het eerder ziet als fatsoen opbrengen dan wanneer je geen familiemens bent. Feit blijft echter dat een uitnodiging geen synoniem mag zijn voor verplichting.

Ja, dit dus.

Guattari schreef:wordt niemand er beter van om deze toch geforceerd af te dwingen; dat is m.i. op voorhand al gedoemd te mislukken.

Daarom.

1982Angel1982 schreef:

En zo gaat dat nu al een tijdje, met mijn verjaardag zou mijn schoonmoeder aan de deur gestaan hebben maar wij waren niet thuis volgens haar... ( heel apart want we zijn de hele avond thuis geweest en hadden de rolluiken open dus als ze inderdaad was geweest hadden we dat gezien moeten hebben ) en toen hoorde we dus dat ze bij vrienden van haar was geweest dus dat waren ook weer leugens...

Dit hoeft dan toch niet perse een leugen te zijn? Als zij dacht dat jullie niet thuis waren kon ze gewoon daarna naar die vrienden gegaan zijn? (even relativerend, niet aanvallend)

Susan schreef:

Melis_je schreef:

Susan schreef: Voor sommige dingen maak je maar gewoon zin.

Waarom zou ze? Dan zitten beide families met lange tanden.

Soms zijn er gewoon sociale verplichtingen waar je nou eenmaal even je gezicht laat zien. De verjaardag van het kindje van je broer is zo'n gelegenheid. Ik snap best dat sommige mensen kinderverjaardagen niet het meest boeiende vinden, zeker als je zelf nog erg jong bent en niet zoveel met kinderen hebt, maar in mijn ogen is het een kwestie van fatsoen dat je je daar overheen zet en dat je daar ook niet met een lang gezicht gaat zitten. Ik neem aan dat jij ook niet alleen doet waar je zelf zin in hebt.

Helemaal eens met Susan.

sonly schreef:

1982Angel1982 schreef:

En zo gaat dat nu al een tijdje, met mijn verjaardag zou mijn schoonmoeder aan de deur gestaan hebben maar wij waren niet thuis volgens haar... ( heel apart want we zijn de hele avond thuis geweest en hadden de rolluiken open dus als ze inderdaad was geweest hadden we dat gezien moeten hebben ) en toen hoorde we dus dat ze bij vrienden van haar was geweest dus dat waren ook weer leugens...

Dit hoeft dan toch niet perse een leugen te zijn? Als zij dacht dat jullie niet thuis waren kon ze gewoon daarna naar die vrienden gegaan zijn? (even relativerend, niet aanvallend)

Hoeft normaal gesproken ook niet, maar in dit geval was het wel zo, schoonzusje was zo slim om te vertellen tegen mijn man dat ze helemaal niet geweest waren omdat zij naar vrienden was.

Maar om eerlijk te zijn het interesseert mij persoonlijk geen hol of hun komen ja of nee, het gaat mij vooral om die leugens iedere keer, voor mijn man vind ik het gewoon erg sneu dat ze zo ontzettend veel liegen

Ohja

Kijk ik verplicht niemand om naar een verjaardag te komen, we nodigen ze uit en vragen daar netjes bij of ze zin hebben om te komen ja of nee...

Alleen vind ik als je zegt dat je komt ga dan op de dag zelf niet een stom smoesje verzinnen en liegen, zeg dan gewoon eerlijk al gelijk dat je daar geen zin in hebt..

Als het je niks kan schelen of die mensen wel of niet komen, waarom maak je hier dan zo'n groot punt van?

Liegen is nooit netjes natuurlijk. Ben ik het mee eens. Maar misschien is jullie relatie zo gespannen, dat je schoonfamilie niet eerlijk durfde te zeggen wat er aan de hand was?

Als je ze echt het gevoel wilt geven dat ze zelf mogen weten wat ze doen (wel of niet komen opdagen op feestjes etc.), dan zou ik ze juist niet aanspreken op hun gedrag. Maar bij het volgende feestje zeggen: 'ik zou het leuk vinden als jullie komen, maar als het niet uitkomt moet je het eerlijk zeggen hoor'.

Probeer het een beetje ontspannen te houden.