Oma overleden

Afgelopen vrijdag (goede vrijdag) is de oma van mijn man plotseling overleden. Ze was al een tijdje ziek, maar kwam toch geheel onverwachts. Gisteren was de begrafenis. Het was erg emotioneel en erg mooi. Ik weet dat het beter is voor zijn oma dat ze er nu niet meer is, hoeft ze niet meer te vechten tegen haar ziekte en ik weet bijna zeker dat ze haar rust gevonden heeft.

Ik kan het goed een plaatsje geven, maar mijn man is een ander verhaal. Hij heeft een slechte jeugd gehad en is op zijn 13e het huis uitgezet door zijn ouders. Hij heeft 5 jaar bij zijn opa en oma ingewoond en hij ziet hun als zijn opvoeders. Hij heeft het zo ontzettend moeilijk mee. Ik zie zijn verdriet en ik kan niets voor hem doen dan alleen zijn verhaal aan te horen en hem de steun te geven die hij van me verlangt.

Vandaag is hij naar huis gestuurd door zijn baas, omdat hij niet normaal kan functioneren. Hij kwam dan ook helemaal overstuur aan thuis. Trillend als een rietje en enorme hoofdpijn. Hij ligt nu dan ook al een tijdje te slapen en laat hem ook gewoon liggen. Ik denk dat dat beter is voor hem. Rust aan zijn hoofd.

Ik ben alleen zo bang dat hij er aan onder door gaat aan zijn eigen verdriet. Hij wil niets en leeft in zijn eigen wereldje. Ik weet zeker dat hij mijn steun waardeert, maar ik durf hem nu ook niet alleen te laten. Ik weet niet wat ik hiermee wil bereiken, maar ik ben blij dat ik mijn gevoelens ook ff kan uiten. Ik vind het gewoon zo moeilijk om hem zo te zien en niets te kunnen doen. Ik weet dat de tijd de wonden wat zal helen, maar op het moment voel ik zijn pijn ook in mijn hart en dat maakt zo intens verdrietig.

Bah wat rot moet dat voor hem zijn en natuurlijk ook voor jou..
heel veel sterkte..

Mijn vader is 2 weken geleden overleden, en dat soort verdriet doet zo´n pijn. Laat hem maar gewoon doen wat ie wil, als ie alleen wil zijn, laat hem dan alleen, wil hij iets doen, ga dan iets doen...Etc.

Voor mij werkt dit nu wel redelijk goed. Heel veel sterkte.

Edit: Ik leef ook heel erg in mijn eigen wereldje nu. Meer dan er voor hem zijn kun je niet doen. Er is niets wat de pijn kan verzachten, helemaal niets. Mijn vader is nu 2 weken geleden gecremeerd en na de crematie en alles, dan komt de klap.

_Leaf_ schreef:Mijn vader is 2 weken geleden overleden, en dat soort verdriet doet zo´n pijn. Laat hem maar gewoon doen wat ie wil, als ie alleen wil zijn, laat hem dan alleen, wil hij iets doen, ga dan iets doen...Etc.

Voor mij werkt dit nu wel redelijk goed. Heel veel sterkte.

Ik laat hem ook zijn ding doen, maar je staat zo machteloos. Jij ook heel veel sterkte met de verwerking!!

Jelin schreef:

_Leaf_ schreef:Mijn vader is 2 weken geleden overleden, en dat soort verdriet doet zo´n pijn. Laat hem maar gewoon doen wat ie wil, als ie alleen wil zijn, laat hem dan alleen, wil hij iets doen, ga dan iets doen...Etc.

Voor mij werkt dit nu wel redelijk goed. Heel veel sterkte.

Ik laat hem ook zijn ding doen, maar je staat zo machteloos. Jij ook heel veel sterkte met de verwerking!!

Dat ervaren de mensen om mij heen, zoals mijn vriend, inderdaad ook heel erg. Maar zelf sta ik ook machteloos, het overkomt je zoiets, en dat is vreselijk.

Dankjewel meis!