Kopstoot

Mijn zoon heeft sinds een paar weken wat nieuws, namelijk de kopstoot .
Hij is een heel rustig jongetje, op af en toe een klein driftig buitje na . Maar sinds kort gooit hij heel regelmatig keihard zijn hoofd naar achteren. En als hin niets raakt, doet hij het nog en keer.
De halve familie loopt met een dikke lip .
Het is niet alleen als hij boos is ( wat ik logischer vind ), maar ook zomaar uit het niets. En verder is hij heel vrolijk en lief, je ziet het niet altijd aankomen.
Wij kunnen er nog wel op anticiperen, maar hij doet het ook bij zijn zus. Het ene moment geeft hij haar een kus en knuffel en het andere moment haalt hij uit.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik leg hem wel uit dat dit niet mag en haal hem wel weg,  alleen gaat hij dan lachen en rent terug om het vervolgens nog een keer te doen.

Herkenbaar??

Mmmm, ik laat mijn kinderen dan zekf ervaren dat een kopstoot erg pijnlijk is.

Nou ja het moet voor hem sowieso al pijnlijk zijn, aangezien een hoofd best hard is. Alleen doet het hem niet zoveel.

Die periode heeft B ook gehad!! Man kreeg regelmatig haar achterhoofd midden in mijn gezicht.
Het was hier echt een fase, nu ze langzaamaan meer duidelijk kan maken wat ze wilt, wordt het steeds minder.

Lejow schreef:Die periode heeft B ook gehad!! Man kreeg regelmatig haar achterhoofd midden in mijn gezicht.
Het was hier echt een fase, nu ze langzaamaan meer duidelijk kan maken wat ze wilt, wordt het steeds minder.

Gelukkig een beetje herkenbaar.
Het gekke is alleen dat hij het niet ( alleen ) uit frustratie doet.

Hij bonkt in zijn bedje ook altijd tegen de achterkant aan met zijn hoofd.
Maar dat is zijn verwerking van de dag.

Maar goed, hier moet ik wel duidelijk maken dat het echt niet kan. Ook omdat hij het zo vaak bij zijn zus doet.
Maar hoe?
Zelf kan ik er verder wel mee omgaan.

Hier ook, nog steeds af en toe...

Darius schreef:Mmmm, ik laat mijn kinderen dan zekf ervaren dat een kopstoot erg pijnlijk is.

Dan geef je hun ook een kopstoot of hoe moet ik dat zien?

Mijn zoon heeft het ook een tijdje gehad en mijn dochter met slaan. Ik heb met alles waarmee ze elkaar pijn deden 1 keer gewaarschuwd en als het nog eens gebeurde dan de trap op om het daar uit te leggen. Nog een keer was de trap op zonder uitleg. 
Ik was tegen dat soort straffen, maar het is het enige wat heeft gewerkt. Het is een tijdje echt een slachtveld geweest hier, om niks. Nu komt het nog maar af en toe voor en dan ook omdat er iets is afgepakt oid en niet zomaar. 1 waarschuwing is meestal voldoende.

@Coco: Waren ze toen ook rond de 1,5? Ik vind dat hij op zo'n moment echt wel mag weten dat het niet mag, dus wil hem best even wegzetten. Heb ik ook een keer gedaan ( in het halletje ), maar hij ging daar gewoon zitten spelen en snapt echt niet wat hij daar doet.
Ook al leg ik het hem uit.

Of is het gewoon een kwestie van doorzetten?

Coco schreef:

Darius schreef:Mmmm, ik laat mijn kinderen dan zekf ervaren dat een kopstoot erg pijnlijk is.

Dan geef je hun ook een kopstoot of hoe moet ik dat zien?

Ja. Als iemand mij of een ander pijn doet, dan leg ik eerst uit dat het zeer doet en dat het niet leuk is, en dat ze dat niet moeten doen, enz. En ik leg het een paar keer uit en ik blijf heel vriendelijk, maar met name Laurens heeft er een handje van om door te gaan met slaan en schoppen. Zo was hij op vakantie mij steeds in mijn rug aan het schoppen terwijl ik een luier aan het verschonen was. Ik kan dan op dat moment niets doen, want anders zit alles onder de poep. Wel gewaarschuwd, maar hij bleef maar doorgaan. Ja, en toen de schone luier om was heb ik ook een tijdje heel irritant zitten porren in Laurens' z'n rug. Natuurlijk wel zachtjes, maar toch wel weer zo dat Laurens riep: 'Mama, hou op.' En dan ben ik natuurlijk nog even doorgegaan, totdat Laurens zelf tot de conclusie kwam, dat als iemand 'stop' zegt, je dan wel meteen moet stoppen. Het is dan weer even duidelijk hoe het zit.

Nu ontstaat er vast een hele discussie over niet terugslaan, want een kind mag niet slaan dus jij als ouder ook niet. Nogmaals, ik leg eerst duidelijk uit en dan doe ik wat terug. En dan niet bewust om een kind ook pijn te doen, maar wel zo dat ze zelf tot de conclusie komen dat het niet leuk is.

Mijn zoon (bijna 21 maanden) doet het ook af en toe, vooral om op zijn manier te stoeien. Ik heb al een paar keer streng verteld dat dit pijn doet, gelukkig doet hij het niet al te vaak.

Quoten wil niet op mijn tel, maar zo doe ik t ook Darius.

Lana, ja ook rond die leeftijd, tot ruim 2,5 jaar. Duurt wel even dus. Zette ook maar eventjes neer hoor, minuutje ongeveer. Spelen vond ik dan prima, ze leren dan vanzelf na een paar keer waarom en wanneer ze de trap op gaan. Belangrijkste was voor mij dat ze uit de situatie waren op dat moment en na verloop van tijd leggen ze zelf de link wel.

Darius, nou ja, als ze heel hardnekkig in het luisteren zijn is er soms ook geen andere manier om het te laten stoppen. Ik kan er best inkomen hoor, de kopstoot wat minder maar dat is meer omdat dat naar mijn idee altijd harder gaat dan ik zou willen (wanneer ik dat zou doen).

Ik word nog steeds keihard uitgelachen als ik hem op de gang zet. Vervolgens gaat hij mij uitdagen en gekke bekken trekken en moet ik m weer op zijn plek zetten. Keer op keer op keer op keer op keer.. Echt ik heb een diepe haat aan deze fase..